ตอนที่ 4 ยกลูกสาวของคุณให้กับผม

“นังครีมหอม “คิตตี้เดินเข้ามาหาครีมหอมที่กำลังนวดข้อเท้าตัวเองอยู่หน้าเรือนไม้ “มีอะไร!” ครีมหอมตอบกลับโดยที่ไม่มองหน้าของคิตตี้ “ คนที่เขามาส่งแกเขาเป็นใคร เขาชื่ออะไร เป็นลูกเต้าเหล่าใคร เอาเบอร์โทรศัพท์ของเขามาให้ฉันเดี๋ยวนี้ “ คิตตี้พูดทั้งแบมือกวักขึ้นลงต่อหน้าครีมหอม ทางครีมหอมเห็นเช่นนั้นก็ถึงกับส่ายหน้า นี่ยายลูกเมียแต่งบ้าผู้ชายขนาดนี้เลยหรือ “ เธอจะเอาไปทำอะไร ฉันไม่มีให้เธอหรอกนะ ถ้าอยากได้ก็ไปขอเอากับเขาเองสิ “ “ อ้าวอีนี่ ก็เห็น ๆ อยู่ว่าเขามาส่งแก ฉันก็นึกว่าแกไปขายตัวให้เขาแล้ว อย่ามาหวงไปหน่อยเลย ท่าทางของเขาก็ดูเป็นคนรวย เขาคงจะอยากคบกับลูกคุณหนูมากกว่า กะหล× อย่างแก “ คิตตี้พูดใส่พี่น้องต่างแม่อย่างดูถูก “ นี่เธอ อย่ามาดูถูกกันแบบนี้น่ะ “ ครีมหอมที่ตอนแรกนั่งนิ่ง ๆ เริ่มควันออกหู “ คิตตี้ลูกมาทำอะไรอยู่ที่นี้ อ้าว! กลับบ้านมาได้แล้วหรือแม่ตัวดี มาวันแรกก็เที่ยวเถลไถลเลยนะ หวังว่าเธอคงไม่มาสร้างเรื่องเสื่อมเสีย ให้กับคนตระกูลของฉันละ “ มาลาลัยที่เดินตามหาลูกสาว เดินมาเจอครีมหอมเข้า ก็อดไม่ได้ที่จะต่อว่าลูกกาฝากของผัว “ ฉันไม่ได้แรดเหมือนลูกสาวคุณนะคะ “ ครีมหอมรีบสวนกลับทันที “ ว๊าย นังครีมหอม! แกสิแรด!! “ คิตตี้โวยขึ้นอย่างรับไม่ได้ ครีมหอมเองก็ถลึงตาใส่คิตตี้อย่างไม่ชอบใจ ก่อนที่เธอจะมาที่นี้เธอเองก็ทำใจไว้บ้างแล้ว ว่าจะต้องมาปะทะกับสองแม่ลูกนี้ “ มีเรื่องอะไรกันหรือ แล้วพากันมาทำอะไรอยู่ตรงนี้ “คงยุทธที่เพิ่งกลับมาจากทำงาน เขาเหลียวเห็นสองแม่ลูกมาลาลัยกับคิตตี้ มายืนอยู่แถวเรือนไม้จึงได้เดินมาดู “ ฉันก็มาดูลูกสาวตัวดีของคุณไงค่ะ เมื่อเช้าได้ยินข่าวว่ามีผู้ชายมาส่ง อีกไม่นานคงจะได้อุ้มหลาน “ มาลาลัยหันไปแซะผัว คงยุทธเองก็ได้แต่ถอนหายใจแรงให้กับนิสัยเสียของเมีย “ แล้วเมื่อคืนลูกไปไหนมาหรือครีมหอม “ คงยุทธหันมาสนใจลูกสาวอีกคน “ พ่อโทรหาก็ไม่รับ ตอนรับก็ไม่พูด “ เขาบ่น ๆ “ ฉันไปหางานทำมานะคะ จะได้ไม่ต้องขอเงินของพวกคุณใช้ “ “ ตอแหล ไปเที่ยวกับผู้ชายสิไม่ว่า “ คิตตี้โผล่พูดขึ้น จนคงยุทธหันไปถลึงตาใส่ “ คิตตี้ ลูกไปว่าพี่เขาทำไม “ “ พ่อว่าใครพี่หนู หนูมีพี่คนเดียวชื่อพี่เคเปอร์เท่านั้น คนอื่นไม่มีสิทธิ์มานับญาติ “ คิตตี้ทำท่าทีโมโหบวกกับน้อยใจพ่อ ซึ่งคนเป็นพ่อเองก็ได้แต่เพียงส่ายหน้า เพราะเขาไม่เคยห้ามปรามลูกสาวคนนี้ได้เลย “ จะอะไรก็ช่าง มาลาคุณอยู่ก็ดี ผมขอเครื่องเพชรที่เคยซื้อให้ตอนต้นปีหน่อย “ คงยุทธหันมาพูดเสียงหวานกับเมีย มาลาลัยได้ยินแบบนั้นก็คิ้วขมวด “ คุณจะเอาไปทำอะไร “ คงยุทธถึงกับเอามือกุมขมับ เขารู้อยู่แล้วว่าเมียต้องไม่ยอมแน่ “ บริษัทของเรากำลังจะขาดทุน คงต้องเอาเครื่องเพชรไปขาย เพื่อซื้อปลามาผลิตปลากระป๋องล็อตใหม่ส่งออก “ คงยุทธพยายามอธิบาย “ ขาดทุนได้ยังไง ที่ผ่านมาก็เห็นอยู่ว่าไปได้ด้วยดี “ “ เดี๋ยวนี้เขาทันสมัยกันแล้วนะคะ คนส่วนใหญ่เขาก็ไม่นิยมกินปลากระป๋องกันแล้ว” ครีมหอมที่ได้ยิน พยายามจะช่วยอธิบายให้แม่เลี้ยงเข้าใจ แต่เธอกลับโดนด่ากลับมา “ อย่ามาอวดฉลาด” ด่าลูกเลี้ยงเสร็จก็หันไปว่าผัวต่อ “ คุณจะทำอะไรก็ทำ ไม่ให้บริษัทขาดทุน หรือล้มละลาย แต่ฉันจะไม่ให้เครื่องเพชรกับคุณ “ มาลาลัยผู้หลงระเริงกับความมั่งคั่งของตนเอง จึงไม่ยอมปล่อยเครื่องเพชรที่ถูกใจคืนให้กับคนเป็นผัวง่าย ๆ “ นายท่านทั้งสองคะ มีคนมาหาค่ะ “ พุดตานวิ่งเข้ามา ร้องเรียกนายทั้งสอง “ ใคร?” มาลาลัยถามเสียงดัง เพราะยังโกรธสามีอยู่ “ เขาบอกว่าเขาคือ เสี่ยโอม อศิร ศิลาหัตร์ทัย บอกว่าจะมาทวงหนี้ค่ะ “ “ ห๊ะ! หนี้อะไร? ฉันจำได้ว่าไม่เคยไปกู้ยืมเงินใครนะ “ คงยุทธคิ้วตก และ อุทานออกมา ก่อนจะหันมามองหน้าของภรรยาที่รักของเขา ซึ่งกำลังมีสีหน้าแปลกไป “ อย่าบอกนะว่าคุณ” มาลาลัยเอาแต่หลบหน้าผัว หญิงวัยกลางคนรีบปลีกตัวเดินกลับเข้าบ้านไปก่อน โดยมีสามีของเธอเดินตามหลัง เพื่อจะไปดูว่าใครกันแน่ที่มาหา “ เสี่ยโอม อศิระ? อย่าบอกนะว่าเป็นคนเดียวกับ..” ครีมหอมนึกคิด ก่อนจะตาเหลือกกว้าง ผู้ชายที่เธอพบเมื่อคืน เป็นถึงเจ้าหนี้ของพ่อเลยหรือ? “ จะเป็นไปได้ยังไงครับ ผมไม่เคยรู้จักกับคุณพ่อของคุณด้วยซ้ำ จะไปยืมเงินตั้งหลายสิบล้านโดยไม่รู้ตัวได้ยังไง “ คงยุทธได้ยินเหตุผลที่เสี่ยโอมมาที่นี้ เขาก็รีบร้องอุทานยาวออกมาอย่างหัวเสีย ลำพังเรื่องวุ่นวายในบริษัทก็ปวดหัวพอตัวอยู่แล้ว นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันอีก เขาคิดแล้วก็หันไปหาภรรยาของเขา เสี่ยโอมได้ยินเช่นนั้น เขาก็กระดิกนิ้วให้ลูกน้องคนสนิทส่งซองเอกสารให้คงยุทธได้ตรวจสอบ “ ผมเองก็คงจะไม่ได้ว่าง พอที่จะมานั่งร่างเอกสารปลอม เพื่ออยากได้เงินแค่ 30 ล้านกับดอกเบี้ยอีก 10 หนึ่ง ของคุณหรอกนะ “ คนที่นั่งเอาตีนพาดหัวเข่าอยู่ กอดอกและพูดออกมาอย่างคนเหนือกว่า สองผัวเมียจึงรีบเปิดดูเอกสารนั้นทันที “ แต่ในนี้ไม่ได้ระบุชื่อว่าใครเป็นคนยืมนี้ครับ “ คงยุทธพูด “ แล้วคุณจะไม่ใช้หนี้ให้ผมอย่างนั้นเหรอ หรือจะให้เก็บดอก จนกว่าโคตรเหง้าตะกูลของคุณ จะมีปัญญามาจ่ายล่ะ?” อศิรเริ่มขึ้นเสียงดัง “ มาลาคุณบอกความจริงผมมาเดี๋ยวนี้ “คงยุทธดูวันเดือนปีจากการกู้ยืม เขาก็พอจะเดาออก บวกกับปฏิกิริยาของเมียแล้ว เพราะช่วงเวลาที่ถูกกู้ยืม คือช่วงเวลาที่เมียของเขามีเงินใช้ไม่ขาดมือ และพาลูก ๆ ไปเที่ยวพอดี ทางมาลาลัยก็ได้แต่ก้มหน้า ไม่ต่อล้อต่อเถียง ยอมรับผิดแต่โดยดี แถมยังน้ำตาคลอเรียกร้องความสงสารอีกด้วย “ คุณแม่ คุณแม่ร้องไห้ทำไม คุณพ่อคะ ถ้าคุณแม่เป็นคนยืม คุณพ่อก็ใช้ให้สิคะ “ คิตตี้ที่เห็นแม่ร้องไห้ก็รีบเข้ามาปลอบ และหันไปต่อว่าพ่อของเธอ ทำให้คงยุทธหัวเสียเป็นอย่างมาก “ จะให้เอาที่ไหนมาใช้ห๊ะ !!ลูกก็เห็นอยู่ว่าบริษัทก็กำลังจะขาดทุน โธ่เอ๊ย! “ คงยุทธตะคอกว่าลูกสาว จนคิตตี้เองก็หงอยไป เขาหันมามองหน้าเสี่ยโอมที่กำลังรอเอาคำตอบ “ ผมขอเวลาหน่อยได้ไหม เงินเยอะขนาดนี้ ผมไม่รู้จะเอามาจากไหน ที่สำคัญตอนนี้บริษัทของผมก็ขาดทุน ผมกับครอบครัวคงยังไม่มีปัญญาเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้คุณ—” คงยุทธยังพูดไม่จบ อศิรก็พูดแทรก “ ไม่ได้ ถ้าพวกคุณส่งดอกปกติมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมคงจะใจดีให้เวลาต่อไปได้อยู่ แต่นี่พวกคุณเล่นไม่เหลียวแลเลย ถ้าไม่มีมาให้ผมก็เตรียมไปนอนข้างทาง “ เสี่ยโอมพูดทั้งยังลุกขึ้นยืน ด้วยสีหน้าที่จริงจัง คิตตี้ที่ได้ยินแบบนั้นก็รับไม่ได้ รีบลุกขึ้นเกาะแขนชายหนุ่มหวังจะออดอ้อนให้เขาใจอ่อน “ พี่ชายคนหล่อ อย่าทำแบบนั้นเลยนะคะ หนูคงรับไม่ได้ ถ้าวันหนึ่งจะต้องไปใช้ชีวิตทุกข์อย่างลำบากแบบนั้น พี่จะให้หนูทำอะไรก็ได้ หนูยอมทุกอย่าง แต่อย่ายึดบ้านยึดเรือนพวกเราเลย “ เสี่ยโอม มองที่หญิงสาวก่อนจะรีบสะบัดแขนออก แล้วสายตาของเขาก็หันไปเห็นครีมหอมที่แอบยืนฟังอยู่ไม่ไกล “ ถ้าอย่างนั้นผมมีข้อเสนอ ถ้าพวกคุณไม่อยากเสียที่ซุกหัวนอนดี ๆ ไป หรือแม้แต่ที่ทำมาหากินของพวกคุณละก็…” อศิรเว้นวรรคคำพูดเผยยิ้มมุมปาก ด้วยความเจ้าเล่ห์ “ ข้อเสนออะไรหรือ “ คงยุทธและมาลาลัยพูดขึ้นพร้อมกัน “ ยกลูกสาวของคุณให้กับผม “