ตอนที่ 7 ปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ

กลับมาที่เรือนชิงซานอย่างทุลักทุเล ไห่ถังแช่มือในน้ำบ่อเป็นเวลานาน ความเจ็บปวดที่ปลายนิ้วจึงค่อยทุเลาลงบ้าง ตู้เจวียนอาศัยความที่เป็นสาวใช้ติดตามของจ้าวม่านเซียงมาตั้งแต่เด็ก จึงวางตนประดุจเป็นนายหญิงคนที่สองของเรือนฉีฟาง ปกติก็รังแกนางไม่น้อย บัดนี้ยิ่งเพิ่มความรุนแรงขึ้นไปอีก บางทีตู้เจวียนอาจคิดว่า หน้าที่ปรนนิบัติเซิ่งหวยจิ่นควรเป็นของนางเอง นางไม่เคยส่องกระจกดูตัวเองหรืออย่างไร หากนางมีค่าพอจะใช้ประโยชน์ได้ จ้าวม่านเซียงคงไม่ละทิ้งนาง แล้วบังคับให้ตัวนางมาปรนนิบัติเซิ่งหวยจิ่น น่าเสียดายที่ตู้เจวียนคิดไม่ตก ได้แต่อิจฉาริษยานางผู้น่าสงสาร ไห่ถังมองปลายนิ้วที่แดงบวม คิดในใจว่า ไม่อาจทนเช่นนี้ได้ต่อไป ในที่สุดก็รอจนเซิ่งหวยจิ่นกลับมา ไห่ถังอาศัยช่วงเวลาที่ไม่มีใครอยู่ในห้องหนังสือ คุกเข่าลงกับพื้น คำนับเซิ่งหวยจิ่นอย่างนอบน้อม เนื่องด้วยเรื่องการขุดลอกแม่น้ำ เซิ่งหวยจิ่นมีเรื่องมากมายให้คิด เมื่อเห็นไห่ถังคุกเข่าต่อหน้าด้วยท่าทางเด็ดเดี่ยว เขาจึงขยี้หว่างคิ้วและถามว่า "เป็นอะไร" ไห่ถังมองอย่างมั่นคง "ขอซื่อจื่อสืบสวนเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอมภายในจวนอย่างเข้มงวดด้วยเจ้าค่ะ" เซิ่งหวยจิ่นขมวดคิ้ว เหรียญกษาปณ์ปลอมรึ ก่อนหน้านี้ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้กรมการคลังสืบสวนเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอมอยู่ แต่กรมการคลังช่วงนี้ยุ่งมาก ทำเป็นเอิกเกริกแต่ไม่ได้ลงมือจริงจัง ดูเหมือนว่าไม่ได้ทำอะไรเด็ดขาดเท่าไร ยิ่งไปกว่านั้น สาวใช้ตัวน้อยเพียงคนหนึ่ง จู่ ๆ จะมาพูดถึงเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอมอย่างจริงจังเช่นนี้ทำไม ไห่ถังอ่านความสงสัยในแววตาของเซิ่งหวยจิ่นออก "บ่าวถูกใส่ร้ายว่าใช้เหรียญกษาปณ์ปลอม แต่นั่นไม่สำคัญ บ่าวไม่กล้ารบกวนซื่อจื่อด้วยเรื่องเล็กน้อยของตน" คำพูดนี้ทำให้เซิ่งหวยจิ่นประหลาดใจ ไม่ใช่เพื่อตัวนางเองรึ เซิ่งหวยจิ่นหรี่ตาลง โน้มตัวไปข้างหน้า เท้าคางมองไห่ถังด้วยความสนใจ "ซื่อจื่อเจ้าคะ เมื่อท่านเห็นแมลงสาบตัวหนึ่ง อาจมีอีกพันตัวซ่อนอยู่ในความมืด หากในจวนพบเหรียญกษาปณ์ปลอมสามร้อยเหรียญ นั่นแสดงว่าปัญหาเหรียญกษาปณ์ปลอมอาจรุนแรงแล้ว เหรียญที่ใช้ทำร้ายผู้อื่นในเรือนหลังยังเป็นเรื่องเล็ก แต่หากมีจำนวนมาก และราชสำนักตรวจพบ เกรงว่าซื่อจื่อเองจะต้องถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย" ความจริงแล้ว ในชาติก่อน ฮ่องเต้ทรงตรวจสอบเหรียญกษาปณ์ปลอม และจวนอานกั๋วกงก็เกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วย ไห่ถังรู้เรื่องนี้เพราะได้ยินบ่าวชายสนทนากันขณะนำโถอุจจาระสกปรกไปทิ้ง พวกเขาพูดกันว่า ซื่อจื่อมีความผิดฐานละเลยการตรวจตรา จึงถูกฮ่องเต้ตำหนิ เซิ่งหวยจิ่นไม่คิดเลยว่า สาวใช้ตัวน้อยคนหนึ่งจะพูดถึงเรื่องนี้อย่างมีวิสัยทัศน์เช่นนี้ เขื่อนพังเพราะรูตามด เรื่องเช่นนี้ไม่อาจละเลยไว้ได้จริง ๆ เขามองไห่ถังด้วยแววตาชื่นชมโดยไม่รู้ตัว เขาเรียกเจี่ยนจี๋เข้ามา แล้วสั่งว่า "ไปสืบอย่างเงียบ ๆ ดูว่าในจวนมีเหรียญกษาปณ์ปลอมหรือไม่" เจี่ยนจี๋รับคำ แล้วรีบไปจัดการ ไห่ถังกราบขอบคุณ แล้วลุกขึ้นจะจากไป เซิ่งหวยจิ่นเรียกนางไว้ "เล่าเรื่องที่เจ้าถูกใส่ร้ายวันนี้มาอย่างละเอียด" "ซื่อจื่อเจ้าคะ เรื่องของบ่าวไม่เป็นไร บ่าวขอร้องให้ท่านสืบสวนเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอม มิได้มาจากเจตนาส่วนตัว" เซิ่งหวยจิ่นยิ้ม "ต่อให้มาจากเจตนาส่วนตัวก็ไม่เป็นไร ใครว่าการช่วยผู้อื่นและช่วยตัวเองจะทำพร้อมกันไม่ได้เล่า" คำพูดที่อ่อนโยนนี้ กลับทำให้ไห่ถังรู้สึกอยากร้องไห้ นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ข่มความรู้สึกอยากร้องไห้ไว้ และพยายามเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้อย่างสงบที่สุด บนใบหน้าของเซิ่งหวยจิ่นปรากฏความรู้สึกผิดเล็กน้อย "เป็นความผิดของข้าที่ละเลย ต่อไป เจ้าจะได้รับเงินเพิ่มอีกหนึ่งตำลึงทุกเดือนจากเรือนชิงซาน" "ซื่อจื่อ ท่านไม่จำเป็นต้อง..." เซิ่งหวยจิ่นตัดบทคำพูดของไห่ถัง "นี่เป็นสิ่งที่เจ้าสมควรได้รับ" เซิ่งหวยจิ่นเอาใจใส่และมีวินัยในกิจการของราชการอย่างยิ่ง แต่กลับไม่ค่อยสนใจเรื่องในเรือน ที่เขาฟังคำของนางแล้วสั่งให้สืบสวนเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอม เพราะนี่ไม่ใช่แค่เรื่องภายในเรือน สำหรับคุณชายแห่งจวนกั๋วกงอย่างเซิ่งหวยจิ่น การที่เขาสละเวลามาฟังสาวใช้เล่าเรื่องความอยุติธรรมที่ได้รับ ถือว่าเป็นการลดตัวลงมาใส่ใจลูกน้องมากแล้ว การที่เขายอมให้เงินเดือนเพิ่มแก่ไห่ถัง ถือเป็นความสุขเล็ก ๆ ที่ไม่คาดฝันสำหรับนาง ไห่ถังรีบคำนับขอบคุณ เช้าวันรุ่งขึ้น เจี่ยนจี๋ได้มอบเงินหนึ่งตำลึงให้แก่ไห่ถัง บอกว่าเป็นเงินเดือนชดเชยสำหรับเดือนนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ไห่ถังได้รับเงินเดือนมากขนาดนี้ นางรู้สึกดีใจมาก เมื่อครุ่นคิดแล้ว นางจึงไปซื้อเมล็ดทานตะวัน นำมาคั่วกับน้ำตาลเคลือบ นอกจากส่วนที่นางเก็บไว้สำหรับซื่อจื่อเป็นของว่างแล้ว ที่เหลือนางแบ่งให้คนในเรือนชิงซานทั้งหมด เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดี แล้วผู้คนในเรือนชิงซานก็ค่อย ๆ สนิทสนมกับไห่ถังมากขึ้น หลายวันต่อมา เจี่ยนจี๋สืบได้ว่าในจวนมีคนกระทำการหลอกลวงด้วยเหรียญกษาปณ์ปลอมเพื่อหากำไรจริง ๆ ในไม่ช้า จวนมีการเปลี่ยนแปลงบุคลากร ฝ่ายกิจการภายในได้ไล่คนออกไปหลายคน รวมถึงสามีของแม่นมของจ้าวม่านเซียงด้วย เซิ่งหวยจิ่นเลือกคนที่ไว้ใจได้มาแทนเอง เรือนฉีฟางมีการขับไล่แม่นมออกไปสองคน หนึ่งในนั้นคือนางกำนัลต้นห้องของจ้าวม่านเซียง นางกำนัลต้นห้องสารภาพว่า ตู้เจวียนเคยขอเหรียญกษาปณ์ปลอมจากนางหลายร้อยเหรียญ เนื่องจากจำนวนไม่มาก ตู้เจวียนจึงไม่ถูกขับไล่ออกไป เพียงแต่ถูกคนจากฝ่ายกิจการภายในตีด้วยไม้ยี่สิบที เมื่อได้ยินผลลัพธ์เช่นนี้ ไห่ถังรู้สึกสะใจอย่างยิ่ง ในขณะเดียวกัน นางคาดเดาว่า จ้าวม่านเซียงที่สูญเสียผู้ช่วยไปคงกำลังโกรธและขุ่นเคืองใจอย่างมาก ไห่ถังรู้สึกปวดศีรษะ นางกดขมับ คิดใคร่ครวญว่าเมื่อไปถึงเรือนฉีฟางควรรายงานอย่างไร เช้าวันรุ่งขึ้น ไห่ถังยังคงมาที่เรือนฉีฟางแต่เช้า ยืนรออยู่ที่ระเบียงให้จ้าวม่านเซียงตื่นนอน ตู้เจวียนถูกตีจนก้นแตก ต้องพักฟื้นอยู่ในเรือนเล็ก ผู้ที่คอยปรนนิบัติจ้าวม่านเซียงอย่างใกล้ชิดจึงกลายเป็นชิงถี ชิงถีเป็นคนมีอัธยาศัยดีกว่า นางพาไห่ถังเข้าไปในห้องนอนของจ้าวม่านเซียง หน้าโต๊ะไม้แกะสลักลายดอกเหมย จ้าวม่านเซียงกำลังเขียนคิ้วอยู่หน้ากระจก เมื่อเห็นไห่ถัง นางวางพู่กันเขียนคิ้วลง แล้วแค่นเสียงเบา ๆ "ปีกกล้าขาแข็งแล้วสินะ รู้จักฟ้องต่อหน้าซื่อจื่อแล้ว" ไห่ถังรีบคุกเข่าลง "ฮูหยินน้อยเจ้าคะ บ่าวไม่กล้า" จ้าวม่านเซียงหัวเราะเบา ๆ "เจ้าไม่กล้ารึ หากไม่ใช่เจ้าฟ้อง ซื่อจื่อจะสืบเรื่องเหรียญกษาปณ์ปลอมขึ้นมาได้อย่างไร" "ขณะที่บ่าวกำลังปรนนิบัติอยู่ ได้ยินซื่อจื่อสนทนากับเจี่ยนจี๋ว่ากรมการคลังกำลังตรวจสอบเหรียญกษาปณ์ปลอมอย่างเข้มงวด บางจวนตกที่นั่งลำบากไปแล้ว ซื่อจื่อเกรงว่าจะเกิดเรื่อง จึงต้องการสืบสวนในจวนของพวกเราเองก่อน" ไห่ถังกล่าวด้วยความหวาดกลัว จ้าวม่านเซียงโกรธจนเตะโต๊ะหนึ่งที เสียง "โครม" ทำให้ไห่ถังสะดุ้ง โชคดีที่จ้าวม่านเซียงไม่ได้ด่าว่านาง "พวกบ่าวใจดำโง่เขลา ได้ผลประโยชน์จากจวนน้อยเกินไปหรือ ยังกล้าค้าเหรียญกษาปณ์ปลอมอีก ทำให้ข้าขายหน้า" ไห่ถังคลานเข้าไปหยิบพู่กันเขียนคิ้วที่กลิ้งตกพื้น ยกมือสองข้างวางบนโต๊ะ แล้วกล่าวปลอบโยนด้วยเสียงนุ่ม "ฮูหยินน้อยโปรดระงับความโกรธ บ่าวไพร่ทำผิด ก็ลงโทษไปตามผิด อย่าให้ท่านต้องเสียสุขภาพไปด้วยเลยเจ้าค่ะ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือ อย่าให้ซื่อจื่อเข้าใจผิดในตัวท่าน" "ข้าก็กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด ข้าถึงไม่กล้าขอร้องเพื่อพวกคนแก่พวกนั้นด้วยซ้ำ ซื่อจื่อยังสงสัยว่าข้าสั่งให้พวกบ่าวไพร่เลวทรามเหล่านั้นทำหรือ ข้าเป็นธิดาเอกของจวนเสนาบดี จะสนใจผลประโยชน์เล็กน้อยนั่นรึ" ใบหน้าจ้าวม่านเซียงปรากฏความกังวล "บ่าวก็ทูลซื่อจื่อเช่นนั้นเหมือนกันเจ้าค่ะ ไม่ทราบว่าซื่อจื่อจะรับฟังหรือไม่ บ่าว... บ่าวมีอะไรจะพูดสักอย่าง แต่ไม่ทราบว่าควรพูดหรือไม่" ไห่ถังลังเลก้มหน้าลง "พูดมา" จ้าวม่านเซียงเร่งเร้า