[นิยายโบราณของการต่อสู้ในเรือนหลัง หญิงแกร่งและชายแกร่งต่างฝ่ายต่างวิ่งเข้าหากัน และท่านอ๋องก็เอ็นดูภรรยาคนนี้จนหัวปักหัวปำเสียด้วย] เรื่องราวของหญิงสาวผู้มาจากตระกูลพ่อค้าที่อยากจะยกฐานะแต่งเข้าไปในตระกูลขุนนางใหญ่ในเมืองหลวง แต่กลับกลายเป็นหัวข้อสนทนาสนุกปากของคนทั้งเมืองไปเสียได้ นางต้องนอนคนเดียวในห้องที่ไร้ซึ่งเงาของสามีและคอยสนับสนุนด้านการเงินในตระกูลของสามีตลอดหกปีที่แต่งเข้ามาเจียงซูไม่เคยโกรธหรือเสียใจแต่อย่างใด แต่ทว่าสามีที่นางรอคอยให้กลับจากชายแดนตั้งหลายปี กลับพาภรรยาและลูกอีกสองคนกลับมาด้วย และไม่เพียงเท่านั้นเสิ่นจั่งเจ๋อยังขอราชโองการแต่งตั้งนางขึ้นมาเป็นภรรยาเอกให้เท่าเทียมกันอีก ทำให้เจียงชูอับอายขายขี้หน้ากลายเป็นหัวข้อสนทนาเป็นที่ขบขันสนุกปากไปทั้งเมืองหลวง โธ่ถัง คิดว่านางเป็นพระอิฐพระปูนไร้ความรู้สึกหรืออย่างไร เจียงชูจึงตัดสินใจยุติสนับสนุนเงินครอบครัวสามีเพื่อให้พวกเขาได้ลิ้มรสชาติของการใช้ชีวิตอันยากลำบากที่ไม่มีเงินดูเสียบ้าง และก็ใจอ่อนให้อยู่ร่ำไปแต่ก็ต้องผิดหวังในทุกๆครั้ง จนนางตัดสินใจแล้วว่าจะหย่าขาดจากสามี เสิ่นจั่งเจ๋อคิดแค่ว่านางเป็นเพียงหญิงหม้ายที่ไม่มีใครต้องการหรอก แต่เขาคาดคิดไม่ถึงว่านางกลับเป็นที่หมายปองของชนชั้นสูงหลายคนในเมืองหลวง เสิ่นจั่งเจ๋อเกิดตระหนักได้และรู้สึกเสียดายขึ้นมา เขาจึงพยายามขอคืนดีกับนางแต่กลับถูกนางปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้า หลังจากถูกตอกหน้าเต็มๆ เขาก็เห็นขันทีของฮ่องเต้มาเยือนที่จวนเจียงเพื่อประกาศพระราชโองการอภิเษกสมรสระหว่างเจียงชูกับอ๋องจิ่งเช่นนี้เขาก็ไม่มีโอกาสแล้วสินะ ตอนที่ได้พบกันอีกครั้ง เจียงชูก็ยืนอยู่ข้างอ๋องจิ่งด้วยท่าทีสง่างามและโดดเด่นสะดุดตา  เสิ่นฉางเจ๋อทำได้เพียงคุกเข่าคารวะให้และมองอ๋องจิ่งและนางที่เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย จากนั้นก็มีสายตาอันเย็นเฉียบตวัดมามองพร้อมกล่าวเตือนสติขึ้นว่า “จิ้งอานโหวขอให้ท่านวางตัวให้เหมาะสมด้วย!”