ตอนที่ 3 บังเอิญโลกกลม

ตอนที่3 บังเอิญโลกกลม ณ ผับดัง xx เจไดพาร่างสูงของตนเองเดินเข้ามายังผับที่เขานั้นคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดี ก่อนจะเดินเลี่ยงขึ้นไปชั้นบนโซนวีไอพีตามที่ได้นัดหมายกันกับเพื่อนสนิทเอาไว้ ซึ่งผับแห่งนี้เป็นของคีตภัทรเพื่อนสนิทเขานั่นเอง “ไง!! โผล่หัวมาแล้วเหรอไอ้เสือ กว่าจะมาให้เห็นหน้าได้นี่กูแทบจะจุดธูปเรียกมึงแล้วนะ” น้ำเสียงเข้มของคีตภัทรเอ่ยขึ้นอย่างเหน็บแนมเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเดินทอดกายเข้ามา “เออ!! แล้วไหนละเด็กมึงไอ้คีย์ที่บอกว่าเด็ด” เจไดพูดสวนขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองหาบรรดาเด็กๆที่เพื่อนบอกว่าเตรียมจัดหามาไว้ให้เรียบร้อยแล้ว “เพิ่งมาถึงก็จะจัดเลยรึไงวะ” เสียงเข้มของอาชาพูดขึ้น “นั่นสิวะ มาหาอะไรดื่มพูดคุยกันก่อนสิ มาถึงก็จะจัดเรื่องอย่างว่าเลยรึไง อยู่อเมริกามึงตายอดตายอยากมารึไงวะ” คีตภัทรพูดทีเล่นทีจริงพลางส่ายหัวให้กับเพื่อนอย่างระอา “ก็เห็นว่าเด็ดจนกูจะต้องขอบคุณมึงไง” “เอาน่า…ใจเย็นๆ เดี๋ยวได้ชิมน้องๆทุกคนแน่” คีตภัทรพูดตัดบท “แล้วเรื่องของมึงกับแม่สาวน้อยร้อยเอ็ดคนนั้นเป็นยังไงบ้างวะไอ้เจ คืบหน้าหรือยัง??” อาชาถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “ยัง!” เขาเอ่ยตอบสั้นๆพร้อมกระดกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไปกรึบนึง “อะไรยังไง? นี่กูตกข่าวอะไรไปรึเปล่าวะ ใครคือเธอแล้วเธอคือใครแม่สาวน้อยร้อยเอ็ด พูดซะกูนึกอยากกินลาบร้อยเอ็ดเลยว่ะ ฮ่าๆๆ” คีตภัทรพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะชอบใจเสียงดัง ก่อนสายตาคมของเจไดจะจ้องหน้าเพื่อนอย่างหงุดหงิด พร้อมกับกรอกตามองบนแล้ววางแก้วเหล้ากระแทกพื้นโต๊ะเสียงดังปึก!! จนคีตภัทรถึงกับชะนิ่งไปชั่วขณะ “อะไรของมึงวะ หัวเราะแค่นี้ทำเป็นไม่พอใจ แค่บอกว่านึกอยากจะกินลาบร้อยเอ็ดเองกูพูดอะไรผิดตรงไหนวะ??” คีตภัทรเอ่ยขึ้นก่อนจะหันหน้าไปมองอาชาสลับกับมองหน้าเจไดเพื่อขอคำอธิบาย จนอาชาเองนึกขำให้กับท่าทางของคีตภัทรไม่ได้ “แล้วที่มึงบอกว่ายังนี่มันหมายความว่ายังไงวะ? อย่าบอกว่าเขาไม่สนใจคนอย่างมึงนะ กูจะขำเข้าให้” อาชาพูดขึ้นทีเล่นทีจริงพร้อมรอฟังคำตอบจากเจไดอย่างใจจดใจจ่อ “ไม่รู้สิ ตั้งแต่วันนั้นกูก็เพิ่งจะโทรหาเขาเมื่อตอนเช้านี่เอง” เจไดตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งประกอบกับสีหน้าที่ยังดูเรียบเฉย “แล้ว…??” อาชาถามย้ำขึ้นมาอีกครั้งและรอฟังคำตอบจากเพื่อนอย่างตั้งอกตั้งใจฟัง “กูก็กำลังจะหาเรื่องชวนคุยและชวนเขามาทำงานที่บริษัทเพราะเห็นว่าเค้ากำลังหางานทำ แต่กลับโดนปฏิเสธแล้วแถมกูยังพูดไม่จบเขาก็รีบกดวางสายไปเลย” เจไดตอบพร้อมทำหน้าเซ็งสุดชีวิต “ฮ่าๆๆๆๆ” อาชาหัวเราะร่วนออกมาเสียงดังอย่างชอบใจที่สาวน้อยร้อยเอ็ดคนนั้นทำเอาเพื่อนรักของเขาเซ็งเป็นหมาหงอยได้ถึงขนาดนี้ “นี่อย่าบอกนะว่ามึงโดนผู้หญิงปฏิเสธ? ฮ่าๆๆ กูอยากจะขอคาระวะแม่สาวน้อยร้อยเอ็ดคนนั้นจังเลยโว้ยที่ทำให้คนอย่างมึงหัวเสียได้ขนาดนี้ สงสัยแม่สาวน้อยคนนี้คงจะเป็นผู้หญิงคนเดียวและเป็นคนแรกในโลกที่กล้าปฏิเสธผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยแถมทั้งเอาเก่งแบบมึงเนี่ย ฮ่าๆๆ” อาชาหัวเราะชอบใจ อีกทั้งยังรู้สึกสะใจไม่น้อยที่ได้เห็นเพื่อนที่สุดแสนจะเพอร์เฟคโดนผู้หญิงปฏิเสธซะบ้าง “กูก็ชักอยากจะเห็นแม่สาวน้อยลาบร้อยเอ็ด คนนี้ของมันซะแล้วสิ!” คีตภัทรพูดขึ้นบ้าง ~~ครืด ครืด ครืด~~ เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูของเจไดดังขึ้นมาเพื่อขัดจังหวะการสนทนา ก่อนเขาจะล้วงเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและกดรับปลายสาย เจได : (ว่าไง) พยัคฆ์ : (ตอนนี้เด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังจะเข้าไปข้างในผับที่นายน้อยอยู่ครับ) เจได : (เธอมากับใคร) พยัคฆ์ : (มากับเพื่อนผู้หญิงสี่คนและเพื่อนผู้ชายอีกสามคนครับนายน้อย น่าจะเป็นเพื่อนใหม่ในที่ทำงานที่เธอไปสมัครงานมาวันนี้ครับ) เจได : (อืม) ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด… เจไดวางสายทันทีหลังจากลูกน้องคนสนิทรายงานความเคลื่อนไหวของผู้หญิงที่เขาสนใจเสร็จ “ใครโทรมาวะ..?” อาชาถามขึ้น “พยัคฆ์” เขาตอบสั้นๆเพียงแค่นั้น “มีเรื่องไรหรือเปล่าวะ?” คีตภัทรถามขึ้นบ้าง “เปล่า…แค่คนที่พวกมึงพูดถึงและอยากเจอ ตอนนี้เธอกำลังเข้ามาในผับนี้แล้ว” น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้นก่อนมือหนาจะยกแก้วเหล้าเพียวๆขึ้นกระดกลงคอไปกรึบหนึ่ง “อะไรกันวะ นี่มึงถึงขั้นให้ลูกน้องคนสนิทตามติดชีวิตเธอขนาดนี้เลยเหรอ กูว่ามึงชักจะยังไงๆกับเด็กคนนี้แล้วนะ อย่าบอกว่ามึงจริงจังกับคนนี้นะโว้ยไอ้เจ!!??” อาชาโพล่งคำถามออกไปอย่างนึกสงสัย “ถ้าเป็นอย่างที่ไอ้ชามันพูด แล้วว่าที่คู่หมั้นของมึงละวะจะเอายังไง จะเอาแม่นั่นไปไว้ที่ไหน?” คีตภัทรเอ่ยขึ้นเช่นกัน “ก็เอาไว้ที่เดิมนั่นแหละ กูเคยบอกพวกมึงหรือไงว่ากูจะแต่งงานกับยัยนั่น” น้ำเสียงเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความเย็นชาเอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร “อ้าวไอ้นี่!!” ทั้งอาชาและคีตภัทรต่างก็ได้แต่อึ้งกันไปตามๆกันให้กับคำตอบของเจได “นั่นไง…คนที่พวกมึงอยากเจอมาโน่นละ” เจไดพูดขึ้นอีกครั้งก่อนจะปลายสายตาไปมองแม่สาวน้อยคนร้อยเอ็ดที่เขารู้สึกสนใจตั้งแต่แรกเห็น “คนไหนวะ?” อาชาถามพร้อมกับหันไปมองบุคคลกลุ่มหนึ่งที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายซึ่งมาด้วยกันประมาณ6-7คนเห็นจะได้ คีตภัทรและอาชาต่างสนอกสนใจมากเป็นพิเศษว่าหญิงสาวที่เพื่อนสนิทอย่างเจไดผู้ชายที่สุดแสนจะเพอร์เฟคสนใจจะมีหน้าตาเป็นแบบไหน จะสวยสะบึ้มอกเป็นอกเอวเป็นเอวตูดเป็นตูดหรือไม่ ผู้ชายที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเพราะส่วนใหญ่จะมีแต่บรรดาผู้หญิงวิ่งเข้าหาจะมาตกหลุมรักเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้นั้น นับว่าผู้หญิงคนนั้นก็คงไม่ธรรมดาเช่นกัน ลูกหว้าและกลุ่มเพื่อนๆและพี่ๆที่ทำงานแต่งตัวกันสบายๆ ไม่ได้เน้นเช็กซี่โชว์อกโชว์เอวอะไรมากนัก ลูกหว้าใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำรัดรูปและกางเกงยีนส์ขาเดฟธรรมดาๆ เธอสวมรองเท้าส้นสูงนิดๆ เพียงแค่นี้ก็ทำให้เด็กสาวต่างจังหวัดแบบเธอดูดีน่ารักสดใสในแบบฉบับของเธอแล้ว เสื้อสายเดี่ยวสีดำที่เธอสวมใส่ยิ่งช่วยขลับผิวขาวๆของเธอให้ดูเด่นขึ้นและเธอดูเหมือนจะเป็นจุดสนใจของหนุ่มๆในผับแห่งนี้ไม่เบาเลยทีเดียว การที่พวกเธอและเพื่อนเข้ามาที่ผับแห่งนี้ได้ทั้งที่เธออายุเพียง18ปีย่าง19ปีเท่านั้น นั่นเป็นเพราะเส้นสายของบิ๊กเอ็มผู้จัดการร้านนั่นเอง “ถ้าจะให้กูทายคงเป็นน้องเสื้อสายเดี่ยวสีดำคนนั้นใช่ไหมวะ” อาชาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มรอฟังคำตอบจากเพื่อน “อืม” เขาตอบสั้นๆเพียงแค่นั้น “สวย น่ารัก น่าเอาว่ะ” เจไดรีบหันขวับกลับไปมองหน้าเพื่อนที่มีนามว่าคีตภัทรทันทีเมื่อเขาเผลอพูดขึ้นอย่างลืมตัว กว่าจะนึกขึ้นได้และหันหน้าไปมองเพื่อนซึ่งก็กำลังจ้องหน้าเขานิ่งอย่างเอาเรื่องให้กับคำพูดของเขาเมื่อตะกี้อยู่ “เออ!! กูก็พูดไปงั้นแหละของของเพื่อนกูไม่กล้าเอาหรอก อีกอย่างกูไม่ใช่คนที่ชอบแย่งของของใครด้วยโดยเฉพาะของของเพื่อน มึงไม่ต้องมาทำท่าทางหวงก้างใส่กูเลยไอ้เจ!!” คีตภัทรพูดขึ้นมาอย่างยาวเหยียด ลูกหว้าและกลุ่มเพื่อนพนักงานด้วยกันต่างก็สนุกสนานเฮฮากันตามประสา และพวกเธอเองก็ไม่ได้สังเกตด้วยว่ามีคนจ้องมองดูพวกเธออยู่ตลอดเวลาที่โซนวีไอพีด้านบน และมีสายตาคมกริบคู่หนึ่งที่จ้องมองมายังลูกหว้ากับบิ๊กเอ็มอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นักที่ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันมากเป็นพิเศษ “น้องลูกหว้าจะรับแค่น้ำส้มแค่นี้จริงๆเหรอครับ มาถึงผับทั้งทีจะจบแค่น้ำส้มไม่ได้นะครับ…ต้องลองนี่ด้วย” บิ๊กเอ็มพูดขึ้นพร้อมกับยื่นแก้วสีอำพันให้กับลูกหว้า “จะดีเหรอคะพี่บิ๊ก หว้าไม่ค่อยถนัดอะไรพวกนี้เท่าไหร่ อีกอย่างหว้ากลัวว่าพรุ่งนี้จะไปทำงานไม่ไหวด้วยค่ะ” “เอาน่านิดหน่อยเองหว้า นานๆทีนะแกถ้ามาผับแล้วไม่ดื่มแอลกอฮอลล์เลยถือว่ามาไม่ถึงผับนะ ใช่ไหมคะทุกคน..??!!!” กฐินเอ่ยขึ้นเพื่อหาแนวร่วม “ใช่ๆๆ ดื่มเลยลูกหว้าสู้เขาหน่อย ดื่มเลย ดื่มเลย ดื่มเลย!!” เพื่อนที่ทำงานต่างเชียร์ให้ลูกหว้าดื่ม จนเธอเองทนแรงกดดันของทุกคนไม่ไหวเลยจำใจต้องคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มให้มันจบๆไป “งั้นลองสักแก้วก็ได้ค่ะ” พูดเพียงแค่นั้นเธอก็คว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม เธอกลั้นหายใจและดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว “เย้ๆ ๆ !! เก่งมากเลยลูกหว้า มันต้องได้แบบนี้สิถึงจะเรียกได้ว่ามาเที่ยวผับ” พี่ที่ทำงานร้านคาเฟ่พูดขึ้นชมลูกหว้า และเธอเองก็ได้แต่ยิ้มตาหยีๆส่งให้ “ไม่เป็นไรนะครับน้องลูกหว้า คิดซะว่านานๆครั้งมาเที่ยวที่แบบนี้เราต้องปลดปล่อยหาความสุขให้ตัวเองบ้าง” บิ๊กเอ็มผู้จัดการหนุ่มรูปหล่อเอ่ยขึ้น “ค่ะพี่บิ๊ก” ลูกหว้าตอบและส่งยิ้มหวานให้ผู้กับจัดการหนุ่ม “ขอโทษนะคับ” บิ๊กเอ็มเอื้อมมือหนารวบปอยผมของเธอที่หลุดลงมาปิดบังใบหน้าหวานขึ้นทัดใบหูให้โดยที่ลูกหว้าเองยังไม่ทันตั้งตัวและเอ่ยอนุญาต เธอเองก็รู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อยที่ผู้จัดการหนุ่มทำแบบนี้ “เอ่อ…ขะ ขอบคุณนะคะพี่บิ๊ก” ลูกหว้าพูดขอบคุณด้วยท่าทีที่ดูเขินอายให้กับสิ่งที่ผู้จัดการหนุ่มนั้นทำแบบไม่ทันได้ตั้งตัว “แหมๆๆ จะดูแลกันเกินกว่าคำว่าลูกน้องคนใหม่มากเกินไปแล้วนะคะผู้จัดการ” น้องพนักงานในร้านคาเฟ่คนหนึ่งเอ่ยแซวขึ้น ทำให้ลูกน้องคนอื่นพูดขึ้นแซวบ้างเช่นกัน “ใช่ๆ แบบนี้ไม่แฟร์เลยเนาะถ้าจะดูแลเทคแคร์เฉพาะลูกหว้าดีขนาดนี้ น้องลูกหว้าต้องดื่มให้กับพวกเราอีกสักแก้ว ว่าไหมพวกเรา!!!” พนักงานในร้านคนหนึ่งพูดขึ้น!! “ใช่ๆ ดื่มเลย ดื่มเลย ดื่มเลย…” เมื่อทนแรงกดดันอีกครั้งไม่ไหว ลูกหว้าเลยจำใจต้องดื่มอีกแก้วแล้วแก้วเล่าเธอเริ่มรู้สึกว่าตัวเองมึนๆหนักๆหัวซะแล้ว ทางด้านบนโซนวีไอพี….. “หึ!! เธอมันก็คงเหมือนพวกผู้หญิงทั่วๆไปสินะ!” เจไดสบถออกมาเบาๆอย่างดูแคลน “แล้วนี่มึงจะเอายังไงต่อวะไอ้เสือ งานนี้กูว่ามึงคงจะเจอก้างขวางคอชิ้นใหญ่เลยนะ ดูท่าแล้วไอ้หมอนั่นก็หล่อและท่าทางก็น่าจะรวยซะด้วย!!” คีตภัทรเอ่ยแสดงความคิดเห็น “นั่นสิ มันคงจะชอบแม่สาวน้อยร้อยเอ็ดคนนี้ไม่เบาเลยทีเดียว แถมมือไวเป็นปลาหมึกอีกต่างหาก ท่าทางคงอยากจะเอาแม่สาวน้อยร้อยเอ็ดจนจะแย่แล้วกูว่า!” อาชาพูดสมทบขึ้นมาอีกครั้ง เจไดได้แต่นนิ่งเงียบยืนจ้องมองคนที่อยู่ด้านล่างด้วยสีหน้าที่ดูเย็นชายากเกินจะคาดเดาว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนเขาจะยกแก้วเหล้าเพียวๆขึ้นมากระดกลงคอไปอีกกรึบราวกับว่ามันเป็นแค่น้ำเปล่า “ถ้ากูไม่ได้เอาก่อน…ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาเอา!” โทนเสียงทุ้มต่ำที่แฝงไปด้วยความดุดันเอ่ยขึ้นพลางกระดกเหล้าเพียวๆลงคอไปอีกกรึบ สายตาคมจ้องมองลูกหว้าและบิ๊กเอ็มอย่างไม่วางตา