ตอนที่ 7 ทาสรักสามีแก่ ตอน7 ลงทัณฑ์รัก

((ห้องนอนซาร์น) ) "หนูรู้สึกดีขึ้นไหม" เขาถามเธอด้วยความเป็นห่วงเป็นใย "ย ยังไม่ดีขึ้นเลยค่ะคุณท่าน" เธอแสร้งตีหน้าเศร้าเพราะรู้ว่า เขาไม่ปล่อยเธอแน่ถ้ารู้ว่าเธอหายเจ็บแล้ว "เดี๋ยวทานข้าวแล้วทานยานะ" เขาเอามือลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา ก๊อก ก๊อก ก๊อก "คุณท่านขา เปิดประตูให้แอนจี้หน่อยค่ะ" แม่บ้านสาวร้องเรียกให้เขาเปิดประตูให้ เขาลุกขึ้นจากที่นอนนุ่มไปเปิดประตู เขาเห็นหญิงสาวในชุดสวยเซ็กซี่ยืนถือชามข้าวต้มด้วยท่าทีเร้าใจ "ลงไปได้ละ" เขาเอื่อมมือถือไปดึงชามข้าวต้ม สองมือหันหลังจะเดินไปที่เตียง แต่ก็มีมือน้อยมาจับที่เอวทั้งสองข้างของเขาจากด้านหลัง "แอนจี้คิดถึงคุณท่านนะคะ" "ปล่อยฉันได้แล้ว เมียฉันรอกินข้าวอยู่" เขาบิดเอวออกจากมือน้อยเธอ "ม เมีย! เรียกเมียเลยหรอคะ งั้นแอนจี้ก็เมียหลวงสิ เอากับคุณท่านจนนับไม่ถ้วน" เธอแวดเสียงใส่เขาอย่างโมโห "อย่างเธอฉันไม่นับ เธอพลีกายให้ฉันเองนะ" เขาข่มอารมณ์เต็มที่เพราะกลัวเมียสาวของเขาตกใจ "ไม่รู้แหละ แอนจี้ไม่ยอมๆ แก..." แม่บ้านสาวพุ่งตัวไปบนเตียงก่อนจะจิกผมเธอตรงท้ายทอยจนหน้าเธอแหงนขึ้น "โอ๊ยย ปล่อยฉันนะคะ! เจ็บบ" เธอที่ไม่ทันตั้งตัว โดนแม่บ้านสาวรัวหมัดใส่ใบหน้างามจนมีรอยแดงบวมขึ้นจนเห็นชัด "นี่แน่ะๆ อีหน้าด้าน แย่งผัวกู" แม่บ้านสาวกระชากหัวเธอจนโยกไปมามืออีกข้างก็ทุบตีเธอ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไวมากไม่ถึงครึ่งนาที เขารีบไปกระชากแขนแม่บ้านสาวออกอย่างแรง จนร่างร่วงกระแทกลงพื้นอย่างจัง ตุบ! "เธอกล้าดียังไง มาทำร้ายเมียฉัน ห๊ะ!" เขาตวาดเสียงดังจนเมียสาวตกใจนั่งร้องไห้ "มันเป็นแค่กระหรี่ที่คุณท่านซื้อมาจากซ่อง" แม่บ้านสาวเถียงคำไม่ตกฝาก เขามองเธอด้วยอารมณ์ที่โกรธจัดจนสามารถฆ่าคนได้ เขานิ่งเงียบสายตาเขาจับจ้องใบหน้าเธอเหมือนเสือกำลังจะล่าเหยื่อ ฟืด ฟืด ฟืด ฟืด "ส่งมันคืนซ่องไปเถอะนะคะ มันเน่าเหม็นมาเยอะแล้ว เดี๋ยวท่านจะติดโรคเอาเปล่าๆ" เธอพูดกับเขาด้วยเสียงอ้อนวอน พอเสียงพูดเงียบลงใบหน้างามก็ชาวิ๊งขึ้นมาทันที เพี๊ยะ!!! ฝ่ามือหนากระทบลงใบหน้างาม มุมปากอ้าออกเลือดสีสดค่อยๆไหลลงมาช้าๆ "กูบอกให้มึงหยุดพูด ได้ยินไหม" เขาเอื่อมมือไปบีบต้นแขนแม่บ้านสาวทั้งสองข้าง เขาเขย่าแรงจนเธอสั่นไปทั้งตัว เวลานี้เธอเอาแต่ร้องไห้หวีดร้องออกมา เขาผลักแม่บ้านสาวกระแทกลงพื้นไปอีกครั้ง "ฮื่ออๆ...ฮื้อออๆๆไม่จริงๆฉันต้องเป็นเมียคุณท่านไม่ใช่แก" ความมักใหญ่ใฝ่สูงที่จะเป็นคุณหญิงเข้าครอบงำจนยอมเอาตัวเข้าแลก สุดท้ายก็ไม่สำเร็จอย่างที่คิดไว้ เขาเรียกการ์ดมาลากตัวแม่บ้านสาวให้ออกไปแล้วพ้นจากสถานะแม่บ้านของคฤหาสน์นี้ทันที "เจอตัวไอ้คนที่หักหลังนายท่านแล้วครับ มันลักลอบได้เสียกับแอนจี้ครับนาย" การ์ดตามเรื่องอยู่นานหลายวัน จนสืบหาคนที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาได้ ((หน้าคฤหาสน์) ) "พวกมึงสองตัวทำเลวระยำมาก" เขากำลังจะจัดการกับชายหญิงคู่หนึ่งที่นั่งกองอยู่กับพื้น มือหนากำปืนในมือแน่นด้วยความโกรธ "แอนจี้ขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ ให้โอกาสแอนจี้นะคะ" แม่บ้านสาวกับการ์ดหนุ่มที่ลักลอบได้เสียกันก้มหัวอ้อนวอนเขากันยกใหญ่ "มึงบอกกับแอนจี้ใช่ไหมว่ากูซื้อเมียกูมาจากซ่อง" เมื่อได้ยินคำถามมันรีบก้มหัวอย่างรับผิดทันที "ส่วนเธอ...แอนจี้ เธอบอกถ้าฉันเอากับเธอแล้วเธอจะไม่ไปเอากับใครอีก กฏของที่นี่คือฉันไม่ใช้ของร่วมกับใคร แต่เธอก็เอาทั้งฉันและมัน" "แต่คุณท่านก็ไปมีอะไรกับคนอื่นตั้งหลายคนหนิคะ" "เธอรู้กฏที่นี่ดีว่าเป็นยังไง" เขาพูดเพียงประโยคสั้นๆ "ให้โอกาสแอนจี้นะคะคุณท่าน" "ฉันจะให้โอกาสเธออีกครั้งแอนจี้" "ขอบคุณมากๆค่ะคุณท่าน" แม่บ้านสาวคลานเข้าไปกอดขาเขาแน่น "แต่โอกาสครั้งนั้นก็หมดลง เพราะเธอมาทำร้ายเมียฉัน ต่อหน้าฉันอีกด้วย" เขาสะบัดขาออกจากมือแม่บ้านสาวเต็มแรง "พวกแกทั้งคู่ไปให้พ้นหน้าฉัน แล้วอย่ากลับมาที่นี่อีก ไม่งั้น...ตาย!" ปั้ง ปั้ง ปั้ง เขายิงปืนขึ้นฟ้าหลายนัด จนทุกคนหวีดร้องอย่างตกใจคนทรยศทั้งคู่พากันวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง เขาเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยจึงเดินขึ้นไปยังห้องนอนเพื่อดูอาการเมียสาวของเขา ((ห้องนอน) ) "เป็นยังไงบ้างเมียจ๋าา~ อ้าวหายไปไหนเนี่ย" ในห้องมีเพียงความว่างเปล่าไม่มีแม้เงาของเธอ "หาเธอให้ทั่ว อย่าให้รอดสายตาไปได้" เขาสั่งลูกสมุนด้วยความโมโหแบบสุดชีวิต "ได้ครับนายท่าน" ลูกสมุนนับสิบคนเดินกวาดสายตาทั่วบริเวณคฤหาสน์ อีกเกือบสิบคนก็หาตามรอบนอก "ถ้าพวกมึงหาเธอไม่เจอ กูจะฆ่าพวกมึงทุกคน" ลูกสมุนวิ่งหาเธอวุ่นไม่เป็นสุข เขาเองไม่อยู่เฉยร้องเรียกเธออย่างทุกข์ใจ "เธออยู่ที่ไหนนะ...ไอเดีย" เขาคลุกเข่าลงที่ริมสระน้ำ กดหัวตนเองลงไปในน้ำ แม่บ้านที่เห็นจึงรีบมาดึงขึ้น "คุณท่านคะ เป็นอะไรไปคะ" แม่บ้านรีบดึงหัวเขาขึ้นจากน้ำโดยเร็ว อร๊าคคค..เฮ้ออออ "ปล่อยกู...โธ่เว้ยยย!!! พวกมึงยืนทำอะไรกัน ไปหาเมียกูให้เจอ" เขาสะบัดตัวออกจากแม่บ้านพร้อมไล่ตะเพิดทุกคนที่อยู่ตรงนั้น "ค่ะๆ คุณท่าน พวกเราไปเร็วว" ทุกคนรีบพากันแยกย้ายออกตามหาตัวเธอก่อนที่จะมืดซะก่อน ........................................... 😍ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนร้า ขอบคุณทุกๆกำลังใจด้วยจ้า🌟 อย่าลืมมาคอมเม้นท์พูดคุยกันนร้า ~ตอนหน้าพลาดไม่ได้เลยย~