ตอนที่ 4 💫 EP : 3 ยอมจำนนเป็นแพะรับบาป

บทที่ 3 เรือนร่างบางดิ้นทุรนทุรายอยู่ใต้การกระทำของเขา เหมราชหยุดชะงักเงยหน้าขึ้นเขารีบดีดตนเองออกจากเธอ มือหนาลูบหน้าของตัวเอง เขาเผลอทำอะไรลงไป เขาไม่ควรแปะเปื้อนหรือถูกตัวผู้หญิงสาระเลวคนนี้ เสียงลมหายใจถอนออกมาดังเท่ากับเสียงสะอื้นของคนตรงหน้า "เอาผู้หญิงคนนี้ไปเก็บไว้ในห้องมืด! อย่าให้ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน" เหมราชเรียกลูกน้องคนสนิทให้พาอามาออกไปขังไว้ที่ห้องมืดเขารู้สึกแปลกใจทำไมการกระทำของเขากับต้องการผู้หญิงคนนี้ เหมราชพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองจนต้องรีบเข้าไปอาบน้ำลบล้างความคิดพวกนั้น เขาจะคิดแบบนั้นกับเธอไม่ได้ผู้หญิงคนนี้ฆ่าน้องสาวของเขา อันนาเธอได้อยู่ในห้องมืดไม่มีแม้แต่แสงไฟส่องสว่าง มือน้อยทั้งสองข้างหลังจากถูกแก้มัดได้เพียงแต่โอบกอดตัวเองทั้งที่สภาพเปียกปอนหันไปทางไหนมองอะไรก็ไม่เห็นมีแต่ความเงียบราวกับว่าเป็นคนตาบอด "คุณพ่อคุณแม่คะ อันนาทำถูกแล้วใช่ไหมจ๊ะ! บุญคุณต้องตอบแทนใช่ไหม" ใบหน้าแนบลงไปกับหัวเข่าตนเองมือทั้งสองข้างได้เพียงแต่กอดเข่าไว้ อันนาคิดถึงพ่อแม่ของตนเองที่เสียไปและเอ่ยพูดว่าเธอคงทำถูกแล้วที่ทดแทนบุญคุณของลุงและพี่สาว ประตูค่อยๆ เปิดออกชายหนุ่มร่างท้วมคุกเข่าลงใกล้ๆ หน้าประตูเขายกมือขึ้นเพื่อบอกให้เธอนั้นเงียบ ชายหนุ่มผู้นี้คือลูกน้องคนสนิทของเขาแต่ทำไมถึงมาช่วยเธอ ในมือนั้นมีน้ำกับข้าวที่ยื่นเข้ามาให้พร้อมทั้งเสื้อผ้าอันใหม่มีทั้งไฟฉายอันน้อย เธอหันมองหน้าของเขาคิ้วขมวดเข้าหากันหรือว่าลูกน้องของเขาสงสารที่เธอมีสภาพที่เปียกปอน "ไม่ต้องถามอะไรนะ เจ้านายของผมกำลังโกรธที่น้องสาวของเขาเสียไป คุณกินข้าวกินน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มีแรง ผมเชื่อว่าความดีจะเอาชนะความเกลียด นี่ไฟฉาย" เพียงเท่านั้นเขาวางข้าวของลงตรงหน้าและปิดประตูไว้เหมือนเดิม เธอจับไฟฉายอันน้อยเปิดเพื่อส่องสว่างเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออกและกลับมานั่งที่เดิมกินข้าวกับน้ำ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงข้าวกล่องเย็นๆ ที่ดูไม่น่ากินแต่มันอร่อยที่สุดในตอนนี้ "คุณลุงจะหาทางช่วยอันนาหรือเปล่า นิตาจะตามหาเราไหม" เรือนร่างบอบช้ำกลืนข้าวทั้งน้ำตาคนที่บ้านจะตามหาเธอและรู้ว่าเธอถูกจับตัวมาหรือเปล่า ความหวังที่ตนเองเอาชีวิตรอดอยู่ตอนนี้คือมีคนมาช่วยให้หลุดพ้นจากซาตานร้าย เรือนร่างบางค่อยๆ โน้มตัวลงนอนพร้อมกับบาดแผลบนหน้าผาก เจ็บปวดทั่วร่างกายทั้งความหวาดระแวงและกลัวในความมืดของห้องนี้แต่โชคดีที่มีไฟฉายอันน้อยส่องสว่างริบหรี่อยู่ข้างกาย “โคร๊มม” ร่างบางยังหลับตาลงไม่นานทว่าในตอนนี้มีแสงสว่างของดวงอาทิตย์เข้ามาในห้อง เมื่อลืมตาขึ้นเพราะตกใจประตูถูกเปิดเข้ามารุนแรง ลืมตายังไม่ทันเต็มตาร่างกายของเธอลอยขึ้นตามแรงกระชากของมือหนา เหมราชเอะอะโวยวายที่ลูกน้องคนสนิททำเกินคำสั่ง "ฉันเจ็บ" มือน้อยนั้นพยายามแกะมือหนาออกจากแขนตัวเองเพราะความเจ็บ "เมื่อคืนนี้นายบอกว่าให้ผมหาของมาให้ผู้หญิงคนนี้นี่ครับ นายเมาจนจำไม่ได้หรือเปล่า อีกอย่างถ้าไม่ช่วยเอาเสื้อผ้าและข้าวมาให้ผู้หญิงคนนี้อาจจะตายเร็ว นายยังไม่ได้จัดการอย่างสาสมเลยนี่ จะปล่อยให้เธอตายง่ายๆ เลย มันไม่สาแก่ใจหรอกนาย" ลูกน้องคนสนิทนั้นหลบคำพูดและอ้างว่าเหมราชเป็นคนสั่งให้ตนเองเอาของมาให้ ด้วยความที่เมื่อคืนตนเองเมาจึงจำคำพูดตัวเองบางส่วนไม่ได้ "ใช่มันต้องชดใช้ มันยังตายง่ายๆ ไม่ได้" สายตาอันน่ากลัวกวาดมองใบหน้าน้อยจนเธอสะดุ้ง ร่างบางแทบจะกระเด็นมาตามแรงมือของเขาเหมราชฉุดกระชากอันนามาหลังบ้าน พอมาถึงเขาเหวี่ยงเธอเช่นเคยจนร่างบางล้มลงไปกับพื้นดิน "ทำไม คุณทำกับฉันเหมือนไม่ใช่คน" ในขณะที่เธอเอ่ยถาม เขานั้นพุ่งตัวเข้ามาหาและจับปลายคางบีบอย่างแรง "กูจะทำให้คนที่มันฆ่าน้องสาวของกูทุกข์ทรมานและเจ็บปวดที่สุด! กูจะทำให้มันชดใช้เวรกรรมที่ทำกับเพลงพิณเอาไว้ มันจะไม่ได้ตายง่ายๆ หรอกมันจะค่อยๆ ตาย แต่ไม่ต้องกลัวนะหลังจากกูเลิกสนุกกับการแก้แค้น กูจะเป็นคนฆ่าด้วยมือของกูเอง" เขาเหวี่ยงจนใบหน้าของเธอนั้นแนบลงไปกับพื้น "นี่ครับนายของที่สั่งไว้" ลูกน้องคนสนิทนั้นได้เอาจอบและเสียมมาวางไว้ข้างอันนาตามคำสั่งของเหมราชเจ้านายตัวเอง "อยากได้หลุมศพกว้างขนาดไหนก็ขุดเท่านั้น!!” เหมราชลุกขึ้นใช้เท้าเขี่ยปลายด้ามจอบใส่อันนาและสั่งให้เธอขุดหลุม ใบหน้าน้อยหลับตาในขณะที่เขาเขี่ยปลายจอบนั้นกระเด็นมาด้านหน้าของเธอ "กูคงไม่ต้องสั่งนะว่าขุดแบบไหน" เขาลุกขึ้นหันหลังเอียงคอหันไปทางลูกน้องเพียงเล็กน้อย ให้จัดการแทนตัวเองก่อนที่จะเดินออกมา ร่างบางแทบไม่รู้จักจอบและเสียมด้วยซ้ำ คำพูดของเขาที่ชัดเจนว่าให้เธอนั้นขุดหลุมฝังตัวเอง ใบหน้าน้อยหันซ้ายและขวาพอมีทางที่จะหนีออกไปได้บ้างไหม ทำไมลูกน้องของเขาถึงอยู่เยอะขนาดนี้ "คุณรีบทำตามคำสั่งเจ้านายของผมบอกเถอะครับ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้" ลูกน้องคนสนิทของเขานั้นเอ่ยย้ำให้เธอรีบขุดหลุมตามที่เจ้านายของเขาสั่งใบหน้าน้อยได้เพียงแต่จับจ้องมองเขาทั้งน้ำตาค่อยๆก้มหยิบด้ามจอบ ทว่าในขณะที่มือน้อยนั้นยังไม่ทันถึงเธอสะบัดออกใบหน้าเปรอะเปื้อนน้ำตาสายไปมา เรือนร่างบางได้เพียงแต่ควรคิดมีวิธีไหนที่เธอจะรอดจากคนใจร้ายนี้หรือว่าพูดความจริง ทว่าเป็นแบบนั้นคนที่จะรับกรรมก็คือนิตา "ทำไมยังไม่หยิบจอบแล้วเสียอีก! อันนาสะดุ้งด้วยเสียงตะคอกของลูกน้องเขาสายตาลูกน้องคนสนิทที่ดูไม่น่ากลัวเท่ากับเจ้านายจ้องมองมาหาเธอ "คุณช่วยฉันออกไปจากที่นี่ได้ไหมคะขอร้อง" เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นจ้องมองลูกน้องคนสนิทของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ "หยิบจอบกับเสียมเดี๋ยวนี้!! เขารู้ดีว่าถ้าเจ้านายของเขาไม่ได้ดั่งใจจะเกิดอะไรขึ้น ลูกน้องคนสนิทจิงตาเบ็งเสียงใส่อันนาจนเรือนร่างบางสะดุ้งสั่นเครือไปทั่วทั้งตัว "ฮื่อๆทำไมมีแต่คนใจร้าย" อันนาไม่ยอมหยิบสิ่งของพวกนั้นขุดหลุมฝังตัวเองอย่างแน่นอน อันนาไม่ยอมทำตามในสิ่งที่เขาต้องการเพียงเวลาไม่นาน เหมราชดูเธออยู่พักใหญ่จึงเดินออกมาอีกครั้ง แขนเรียวบางถูกจับกระชากเช่นเคยเพราะเธอไม่ทำตามคำสั่งของเขา "ไม่กล้าที่จะขุดหลุมฝังตัวเองอย่างนั้นเหรอ ได้งั้นก็เตรียมลงไปนอนในหลุมอย่างเดียว!” สายตาของซาตานร้ายมองเธอเพียงไม่นานเขาหันหน้าไปสั่งให้กับลูกน้องด้านข้างทำแทน 💥แม่ๆ!! เหมราชมันเลวนะทำใจไว้เลยอยากให้มาต่ออีกไหมคะกดใจคอมเม้นท์ให้ไรท์หน่อยนะคะกราบตักๆ ช่วยหน่อยงับ 🛎️แจ้งข่าวดีและโปรโมชั่นสุดพิเศษ ไรท์จัดโปรโมชั่นลดราคาแบบโหด โหดเหมือนเหมราชเลย ก็เริ่มต้นตั้งแต่ 30-99 บาทไม่โหดได้ไง ไปตำกันได้เลยนะคะมีมากกว่า50 เรื่องเลยค่ะ ที่เมพพิมพ์ชื่อ แอดอ้วน เพื่อค้นหานิยาย หรือลิงค์ด้านล่างนี้ค่ะ *s**.mebmarket*/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjU1MDE5MiI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI1NjA2MCI7fQ ​ ​​