ตอนที่ 1 ชีวิตของแพรทอง

บางครั้งชีวิตอาจเกิดมาไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ประสบพบเจอความโชคดีเสมอไป แพรทองวางปริญญาบัตรลงบนโต๊ะทำงานของผู้มีพระคุณ ก่อนที่เธอนั้นจะก้าวถอยออกมายืนห่างๆ อรัญยายกยิ้มบางเมื่อเห็นสิ่งที่หญิงสาวนั้นมอบให้แก่เธอ “เธอไม่เคยทำให้ฉันผิดหวังเลย” หญิงวัยกลางคนกล่าว หลายปีก่อนเธอรับเด็กหญิงคนหนึ่งมาอุปการะเลี้ยงดูและส่งเสียให้เล่าเรียน ในเวลานั้น แพรทองเพิ่งอายุห้าปี แต่เป็นเด็กที่ดูนิ่งเฉยและเฉลียวฉลาดกว่าใคร เพียงแค่มองเธอก็รู้สึกถูกชะตากับเด็กคนนี้เป็นอย่างมาก จึงได้ตัดสินใจพาแพรทองกลับมาอยู่ที่บ้านด้วย เด็กหญิงวัยเพียงห้าปี แต่กลับไม่ซุกซนเหมือนเด็กทั่วไป ทั้งยังช่วยแม่บ้านทำงานบ้านทุกอย่างด้วยความขยันขันแข็ง และเมื่อรู้ถึงนิสัยของเด็กหญิงเธอก็ยิ่งเอ็นดูอีกฝ่ายมากขึ้น แพรทองในวัยเจ็ดปีได้เผยสิ่งที่อยู่ในใจให้อรัญญาฟัง ที่เธอนั้นพยายามขยันขันแข็งและเป็นเด็กดี ก็เพราะไม่อยากกลับไปอยู่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอีก ชีวิตในนั้นไม่ต่างจากขุมนรก พี่เลี้ยงที่ฉากหน้าดูเหมือนจิตใจดีแต่ลับหลังกลับตบตีเด็กน้อยไร้เดียงสา แพรทองกลัวว่าจะถูกส่งกลับไปเธอจึงพยายามทำทุกอย่างให้อรัญญาพอใจ “เรียนจบแล้วอยากจะทำอะไรอีกไหม” แม้ว่าแพรทองจะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เอ็นดูอีกฝ่าย ด้วยความที่หญิงสาวเป็นเด็กดีมาโดยตลอด เธอจึงไม่ลังเลที่จะหยิบยื่นสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการให้ แพรทองอยากเรียนให้สูงที่สุด เพื่อในวันหน้าจะได้ใช้ประโยชน์จากการศึกษาของเธอ หญิงสาวรู้ดีว่าสถานะนี้ไม่มั่นคง เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของอรัญญา ในภายภาคหน้าหากอีกฝ่ายจากไปเธอก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องอาศัยอยู่ที่นี่ หญิงสาวจึงอยากจะเก็บเกี่ยวความรู้และเรียนสูงๆ เผื่อในวันหน้าเธอต้องไปจากที่นี่ อย่างน้อยการที่เธอเรียนจบสูงก็สามารถหางานดีๆได้ หลังจากจบปริญญาตรีเธอก็ขอเรียนต่อปริญญาโททันที แต่ในระหว่างนั้นเธอก็ยังคงคอยช่วยเหลืองานอรัญญาอยู่เสมอ แพรทองเป็นคนเดียวที่หญิงวัยกลางคนนั้นไว้ใจ งานสำคัญต่างๆที่เป็นความลับมักจะถูกโยนมาให้เธอทำเสมอ “จริงๆก็อยากเรียนต่อปริญญาเอกค่ะ แต่แพรได้ยินว่าเรียนหนักมากกลัวว่าจะไม่มีเวลาช่วยงานคุณหญิง” หญิงสาวพูดอย่างเกรงใจ ปริญญาโทเพียงพอสำหรับชีวิตของเธอแล้ว อีกอย่างเธอก็มีประสบการณ์การทำงานกับบริษัทของอรัญญามาตั้งแต่ช่วงมัธยม และได้รับบรรจุเป็นพนักงานประจำช่วงอายุยี่สิบปี หากนับจากประสบการณ์ตอนนี้เธอก็มีประสบการณ์หลายปี ในวันหน้าถ้าเธอจะไปทำงานที่ไหนสักที่ ประวัติการทำงานตรงนี้น่าจะพอใช้ประโยชน์ได้บ้าง “คิดได้แบบนี้ก็ดี ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมาก มีงานหลายอย่างที่ฉันอยากให้เธอช่วย แต่ถ้าเธออยากจะเรียนก็ขอให้งานช่วงนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีก่อน แล้วฉันจะพิจารณาอีกที” หญิงสาวยกมือไหว้ เพียงแค่เธอหลุดพ้นมาจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็นับว่าเป็นความโชคดีใหญ่หลวงแล้ว “อันนี้เป็นเอกสารที่แพรสรุปไว้ให้แล้วค่ะ ส่วนแฟ้มนี้เป็นเอกสารลับที่แพรหามาได้” หญิงสาววางแฟ้มงานทั้งสองลงบนโต๊ะ แฟ้มแรกเป็นสรุปการประชุม ส่วนแฟ้มที่สองเป็นข้อมูลลับเกี่ยวกับบริษัทคู่แข่งที่อรัญญานั้นขอให้เธอช่วยหามาให้ แพรทองเข้าฝึกงานที่บริษัทนั้นเพื่อล้วงความลับ ซึ่งแน่นอนว่าเป็นงานที่ยากมาก เพราะลำพังแค่เด็กฝึกงานอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้สถานที่เก็บเอกสารสำคัญมากขนาดนั้น โชคดีที่พนักงานซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับเอกสารลับดันชื่นชอบในตัวเธอเป็นอย่างมาก หญิงสาวจึงตัดสินใจหลอกใช้เขา และนำข้อมูลเหล่านั้นมาให้อรัญญาได้สำเร็จ “วิธีนี้มันไม่ถูกต้องนักหรอก แล้วมันเป็นวิธีที่น่ารังเกียจ แต่ในโลกธุรกิจถ้าเรามัวแต่เป็นคนดีอยู่เราจะไม่เหลืออะไรเลย” อรัญญากล่าวขึ้น เธอไม่ได้สนับสนุนให้หญิงสาวทำแบบนี้ แต่ในบางครั้งมันก็จำเป็น บริษัทคู่แข่งพยายามหาทางตัดแข้งตัดขาทุกอย่าง แม้ว่าบริษัทของอรัญญาจะเป็นบริษัทใหญ่ที่มีเครือข่ายมากมาย แต่ถึงอย่างนั้นในช่วงเวลาหลายปีมานี้ เธอก็ถูกอีกฝ่ายโจมตีจนต้องปิดตัวธุรกิจไปหลายอย่างเช่นกัน ที่ผ่านมาเธอเอาแต่นิ่งเฉยพยายามไม่ตอบโต้เพราะเห็นว่าเป็นองค์กรใหญ่และไม่น่าจะสั่นคลอนเพียงเพราะข่าวลือ แต่ทว่าสิ่งที่เธอคิดกับสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นสวนทางกันอย่างสิ้นเชิง