ตอนที่ 3 มาเฟียอัครา

อัคราเดินเข้ามาด้านในคฤหาสน์ ก่อนมองสำรวจรอบๆและพบว่าที่นี่นั้นเปลี่ยนไปมาก ขณะที่ชายหนุ่มกำลังกวาดตามองไปรอบบริเวณ แพรทองก็เดินสวนออกมา หญิงสาวมองเขาก่อนจะยกมือไหว้อีกฝ่าย อัคราเห็นอย่างนั้นก็เอ่ยทักทาย “ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีใช่ไหม” หญิงสาวพยักหน้า เธอไม่ได้พูดอะไรนอกจากภาษากายเพราะส่วนตัวไม่ได้สนิทสนมกับอัครา อีกอย่างทั้งสองก็ไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยนัก นับตั้งแต่วันที่เธอมาอยู่บ้านหลังนี้ก็เจอชายหนุ่มนับครั้งได้ “แม่ฉันอยู่ข้างในหรือเปล่า” หญิงสาวพยักหน้าตอบรับอีกครั้ง เนื่องจากว่าเธอนั้นมีงานด่วนต้องไปทำจึงตัดสินใจเดินเลี่ยงออกไปโดยไม่ได้สนทนาอะไรกับชายหนุ่ม อัครามองตามจนรับสายตา ก่อนที่สเตฟานนั้นจะเตือนสติอีกฝ่ายด้วยการสะกิดที่ไหล่ “นายครับ เข้าไปด้านไหนก่อนดีกว่าครับ” อัคราถอนหายใจยาวรู้สึกเบื่อที่อีกฝ่ายนั้นจู้จี้จุกจิกอยู่ตลอดเวลา เขารู้ว่าสเตฟานหวังดีและเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยม แต่ทว่าในบางเรื่องกลับไม่ค่อยรู้ใจเขาเท่าไหร่นัก ชายหนุ่มหันมองหญิงสาวอีกครั้งก่อนที่จะเห็นว่ารถหรูนั้นกำลังเคลื่อนตัวออกไปนอกคฤหาสน์ เขาจำได้ครั้งแรกที่พบกันเธออายุเพียงไม่กี่ปี ตอนนั้นเธอยังตัวเล็กมากและดูขี้กลัว แต่ตอนนี้เธอโตเป็นสาวสวยสะพรั่งเสียแล้ว ชายหนุ่มอดที่จะมองตามไม่ได้ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างดึงดูดสายตาของเขาให้จับจ้องไปที่เธอ อัครายังคงจำได้เสมอในตอนนั้นเขากับแพรทองไม่ค่อยได้เจอกันบ่อย เนื่องจากอีกฝ่ายถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ประถม ตอนแรกเขาคิดว่าแม่นั้นเป็นคนส่งไปเองแต่เพิ่งรู้ทีหลังว่าเป็นความต้องการของหญิงสาวที่อยากไปอยู่โรงเรียนประจำ เขาไม่รู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงได้อยากไปอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ที่เข้มงวดแบบนั้น แต่กว่าที่หญิงสาวจะเรียนจบประถม เขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศพอดี และได้รู้ข่าวคราวของเธอจากผู้เป็นแม่บ้างในบางครั้ง ได้ยินว่าเธอเรียนโรงเรียนประจำถึงมัธยมต้น หลังจากนั้นก็กลับมาช่วยงานที่บ้านช่วงมัธยมปลาย อรัญญาเล่าให้ลูกชายฟังเสมอว่าแพรทองนั้นเป็นคนเฉลียวฉลาด สามารถคิดคำนวณรวมทั้งวิเคราะห์งานยากๆ แบบที่เด็กวัยเดียวกันนั้นไม่สามารถทำได้ แพรทองเรียนเก่งได้เกรดดีมาโดยตลอด คุณครูที่โรงเรียนก็ชื่นชมทำให้อรัญญานั้นภูมิใจในตัวหญิงสาวเป็นอย่างมาก แม้ว่าแม่ของเขาจะเอ็นดูแพรทองมากแค่ไหนแต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยอิจฉา กลับกันยังรู้สึกดีใจที่หญิงสาวนั้นมีโอกาสได้เล่าเรียนและมีชีวิตที่สุขสบาย ด้านแพรทอง เธอเดินทางมาที่ธนาคารตามคำสั่งของคุณหญิงอรัญญา เนื่องจากอีกฝ่ายมอบอำนาจให้มามาจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สิน หลังจากที่ทำธุระเสร็จสิ้นหญิงสาวก็โทรหาเพื่อนสนิทเพื่อนนัดมาเจอกันที่ห้างสรรพสินค้า “ถึงไหนแล้ววีณา ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้างแล้วนะ ทำธุระที่ธนาคารเสร็จแล้ว” ปลายสายขอให้แพรทองไปรอที่ร้านอาหารญี่ปุ่น หญิงสาวจึงรีบวางสายก่อนจะเดินตรงไปยังร้านประจำสมัยมัธยมปลายที่ชอบมากันเป็นประจำ “รอนานไหม” หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่ง สวมชุดเดรสรัดรูปนั่งลงตรงข้ามแพรทองพร้อมทั้งเอ่ยทักทาย เธอรู้สึกตื่นเต้นมากที่ได้รับการติดต่อจากเพื่อนสนิท หลังจากที่แพรทองเรียนจบก็แทบจะไม่ติดต่อใครเลย วีณารู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นมีงานมากมายต้องทำ “ฉันคิดว่าจะนานกว่านี้ ว่าแต่เธออยู่แถวนี้หรือทำไมมาเร็วจัง” แพรทองเอ่ยถามด้วยความสงสัย ก่อนที่เธอนั้นจะกวักมือเรียกพนักงานบริการให้มารับออเดอร์ หญิงสาวยังคงจำได้เสมอว่าเพื่อนแต่ละคนชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร นี่เปรียบเสมือนความสามารถพิเศษของแพรทองเลย เธอเป็นคนที่จดจำอะไรได้แม่นยำเสมอ “ฉันจัดอีเว้นท์อยู่ข้างล่าง” วีณามีอาชีพเป็นออแกไนซ์ ที่สำคัญยังเป็นเจ้าของบริษัท และเธอยังเป็นลูกสาวของนักการเมืองชื่อดัง ด้วยความที่หญิงสาวนั้นเป็นคนเกเรจึงเคยถูกส่งไปเรียนโรงเรียนประจำ ทำให้สนิทสนมกับแพรทอง วีณาเป็นคนโผงผางตรงไปตรงมา เธอไม่คบใครมั่วซั่วและมักจะกลั่นกรองก่อนเสมอ แม้ว่าแพรทองจะเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดแต่เธอก็สัมผัสได้ถึงความจริงใจ “ช่วงนี้คงยุ่งน่าดู ฉันรบกวนเธอหรือเปล่า” “ไม่หรอก ฉันมีลูกน้องตั้งหลายคน พวกนั้นจัดการได้อยู่แล้ว” เธอเทรนลูกน้องทุกคนเองกับมือ มอบวิชาความรู้ให้แบบจัดเต็มเพื่อที่ทุกคนนั้นจะสามารถทำงานแทนเธอได้ “ว่าแต่เธอหายไปไหนมาช่วงนี้ฉันส่งข้อความไปก็ไม่ค่อยอ่าน” “ไม่ค่อยว่าง ช่วงนี้งานค่อนข้างเยอะ ลูกชายคุณหญิงกลับมา งานฉันคงจะมากขึ้นเป็นเท่าตัวเลย” คุณหญิงอรัญญาอยากใช้เวลาอยู่กับลูกชายให้มากที่สุด ถึงได้มอบหมายงานให้หญิงสาวหลายอย่าง แต่เพราะแพรทองนั้นมีแผนอยากจะลางานสักระยะ เธอจึงได้รีบเคลียร์ทุกสิ่งทุกอย่างให้เรียบร้อยภายในวันสองวัน ทำให้งานรัดตัวจนแทบไม่ได้ออกไปไหน “ลูกชายคุณหญิงอรัญญาได้ยินว่าหล่อมาก จริงหรือเปล่า” วีณาเอ่ยถาม แต่เธอไม่ได้คิดอะไรเพราะส่วนตัวนั้นมีแฟนอยู่แล้ว ที่สำคัญก็กำลังจะแต่งงานกันด้วย “ก็หล่อนะ”