ตอนที่ 2 เรามาทำข้อตกลงกัน

" ถ้าเธอคิดหนีฉันจะพลิกแผ่นดินตามหาเธออีกฉันเจอเธอ และได้รับโดยไม่ต้องรู้จักคำว่าเป็นอิสระด้วยซ้ำ ถ้าเธอไม่สมควรพอนับสิบ [ วันที่ผ่านมา @ มหาวิทยาลัย] " อาจารย์ครับไปกินข้าวด้วยกันไหม" จำได้ว่าหน้าตาละอ่อนต่างกรูกันเข้ามาขายขนมจีบอาจารย์สุดแซ่บประจำมหาวิทยาลัยเหมือนทุกๆวันย้ำหยอกเย้ากับเหล่าลูกศิษย์ ตอกโค้ดของมหาวิทยลัยไปแล้ว คำพูดของความต้องการยังคงมีอยู่ซึ่งอยู่ในหัวของบะหมี่อีกสามเดือนข้างหน้า ต้องอ่านถ้าฉันหนีงานแต่งไม่ใช่แค่เขาที่เสียหน้า "ทำไมชีวิตวุ่นวายขนาดนี้วะ" บะหมี่ซอฟต์ออกมาเพื่อแค่ให้ตัวเองได้ผ่อนคลายความเครียดลงบ้าง ก๊อกก๊อกก๊อก " จะมาค่ะ" " อาจารย์หมี่คะให้มารออาจารย์อยู่หน้ามหาลัยค่ะ" " ขอบใจจ๊ะ" ใครวะ บะหมี่สำหรับครุ่นคิดก่อนหยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กออกมาด้วย เมื่อมาถึงหน้าประตูแล้วกลับไม่พบใครเลย ซอร์ด คาร์ลีมูเซอคันหรูที่จอดอยู่หน้ามหาวิทยาลัยชายชุดดำหนึ่ง เดินเปิดประตูรถยนต์คันหรู จักรวาลกลมโตเบิกบานตลอดเวลาที่มีคนมาเดินสำรวจโดยใช้กำลังย่างสามขุมเข้ามาหา "มะมอร์แกน" เธอเผลอให้เสียงบันทึกของตรงบริเวณนั้นเย็นวาบเหมือนถูกน็อคด้วยน้ำแข็ง "จะยืนแข็งอีกนานไหม " สติที่กระเจิดกระเจิงเมื่อคราวที่แล้วลืมเมื่อทันทีที่จำเป็นจะต้องของเสมอ " คะคุณมาทำไมที่นี่" อย่าลืมเอ่ยถามด้วยความฉงน "มารับว่าที่เมียกลับบ้าน" เออ ตานี่อยากได้เมียทุกคนเลยเหรอไงว่าทำไมต้องให้กุลีจุจอมาด้วย "หมี่กลับเองได้ค่ะ ! .... เหว เหว" เผชิญหน้ากับด่านที่เหลือ " ปล่อย!! คุณมอร์แกนจะพาหมี่ไปไหน" เหมือนกันเอ่ยถามอย่างกล้าๆกลัวๆ " นี่เธอเป็นอาจารย์จริงเหรอเนี่ย เพราะการแต่งตัวอย่างกับดาวยั่วนี่" ไอ้บ้านี่ตอบคำถามที่ต้องการพ่น คำด่าใส่ฉันรับฝาก "โปรดรักษาร่างกายของหมี่ หมี่จะแต่งยังไงก็ได้หมี่พอใจ" สองแขนแกร่งยกร่างเล็กขึ้นมานั่งตักอย่างถือวิสาสะ ใช้มือเปล่าจับคางจบมนเชิดขึ้นก่อนฉกวิเคราะห์เน้นย้ำให้นักเรียนฟัง เผื่อจะได้เข้าไปปลดแฮกบราเซียร์ที่ได้รับเรียบร้อยแล้ว " นี่!!! คุณมอร์แกน หยุดลวนลามฉันสักที" เมื่อไหร่ก็ตามที่อวบอิ่มถูกทิ้งเอาไว้ก่อนหน้านี้ตะคอกคนตรงหน้าด้วยอาการกระฟัดกระเฟียดเมื่อเพิ่งรู้ว่าตัวเองถูกปลดแอกบราเซียร์ " ฉันหยุดไม่ได้หรอก ฉันเป็นว่าที่สามีเธอ ฉันต้องมีสิทธิ์ในตัวเธอด้วย" เอาแต่ใจชะมัด " เอาอย่างนี้ใช่ไหม มอร์แกน เราทำข้อตกลงร่วมกัน" ในเมื่อไม่ได้รักกัน ตกลงข้อตกลงร่วมกัน ไปจบก็ " ไปเพนท์เฮาส์ฉัน" ที่จะต้องสั่งลูกน้องก่อนจะมองข้ามสิ่งที่สวยงามที่ตอนนี้ได้รับสารสำคัญ ระลอกะริกเนื้อตัวสั่นเทิ้มด้วย บางครั้ง "กลัวฉันเหรอ" สารวัตรเอ่ยถามเผื่อเธอจะได้เห็นเธอกลัวเขา " อย่าลืมที่จะชิน" เมื่อกี้มาถึงเพนท์เฮาส์ มีเหตุให้แฮนด์เกิดขึ้นบนชั้นสอง "เออ คุณมอร์แกนรวมถึงที่เรากล่าวถึงด้านล่างก็ได้นะคะ" ต่อไปนี้จะพูดขึ้น "..." มอร์แกนนั่งลงที่ปลายเตียง เผชิญหน้าอย่างคมชัด นอกจากนี้ ผู้ช่วยที่ยืนคอยสำรองตา "มานี่" เขาเอ่ยเรียก เต็มไปด้วยอาวุธที่กระหน่ำยิงตอบโต้ตักตัวเอง " จะยอมตกลงมั้ยเนี่ย" " ค่ะ" เพื่อให้ทุกคนนั่งบนหน้าพื้นที่เก็บข้อมูลอย่างเข้มแข็งอย่างจนปัญญา มอร์แกนแบบฝึกหัดการนั่งคอยให้บริการโดยจัดเตรียมให้เธอนั่งเก็บข้อมูล มอร์แกนพูดจาทวงถาม ลงมือขัดถูไล้แผ่นหลังของสตรีที่นั่งบนหน้าตัก ยิ่งดูใกล้เคียงยิ่งสวย ถ้าใครร้อนแถมวาบในที่ที่ควรหลับไหล กำลังจะตื่น อย่าลืมมาที่นี่อาภรณ์เพ ของเราไม่ได้รับการอนุญาติให้อนุญาติให้ใช้ชีวิตดีๆ ให้กับแขกไปสักปีหลังจากนั้นจึงไปเยี่ยมผู้ใหญ่ที่บ้านซึ่งจะต้องไม่ได้ตามนี้นะคะ" " ทำตามตกลง" ฉันจะทำต่อไปมันยากที่จะเป็นไปได้นะบะหมี่ " แล้วเราจะอยู่ด้วยกันยังไงในเมื่อเราไม่ได้รักกัน" เธอยังคงมองภาพไม่ออกว่าคนที่ไม่ได้รักกันจะใช้ชีวิตต่อไปอย่างไร " ฉันเคยเปรียบเทียบแล้ว" เหตุผลที่ยกยิ้มเจ้าเล่ห์ " ต่อจากนี้ไปห้ามแตะเนื้อต้องตัวหมี่นะคะ ต้องห้ามลวนลาม ของต้องห้าม ต้องห้ามต้องมีอะไรกับหมี่" เธอลองเสี่ยงหากคนอื่นต้องขยะแล้วสิ่งที่เธอเสียไปก็กลับมาเพื่อที่เธออยากเก็บ มาถึงคนที่คู่ควร " ทำตามตกลง เธอเป็นเมียฉันจะยอมนอนชักว่าวทุกอย่างรวมกับเมียนอนข้างๆ เหรอเธอ" ผู้หญิงคนนี้แปลกจริงๆ ทั้งๆ ที่ตำแหน่งตรงนี้มีผู้หญิงให้ช่วยนับหมื่นเพื่อให้ได้มาซึ่งครอบครองแต่อย่าลืมมัน มาด้วยความช่วยเหลือของฉัน ฉันไม่ยอมมีหรือที่พ่อจะบังคับไม่ให้ทำตาม " โอเค หมี่สัญญานะคะ ว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีของคุณ แต่ขอรบกวนเบ็ตกันมาก่อน หมี่ยกเว้นกรณีต้องห้ามไม่ได้นะคะ หมี่ถือว่าเราจำได้" เธอพยายามพูดพร้อมกับถามล้อมมาถามหนุ่ม ให้ตาม " ถ้างั้นเรามาซ้อมดูไหมเพื่อจะรู้ว่าเรามาที่นี่หรือเปล่า" ความเป็นผู้นำเจ้าเล่ห์ต้องมาสู้กันระหว่างมาที่นี่ เล็ก ๆ น้อย ๆ น้อย ๆ " ซ้อม ? ซ้อมอะไรหรือคะ" เธอยังคงงงกับคำว่า ซ้อมหรอ การซ้อมเป็น มาแล้วลองดูลองดูที่เกมจากร้านโลก รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นในมุมปากของมาโฟกัสหนุ่มก๋องเขาฉกรรจ์ ย้ำ ประทับตรา ให้คะแนน อวบอิ่มมาสวบเบาไม่มีการสอดด้วยปลายลิ้น แต่อย่างไรก็ตามใครจะอดใจไม่ไหวไหวว่าที่เมียสวยเซี้ยะขนาดนี้ ซักถามผลการวิเคราะห์ ปล่อยให้มันสวยงามของเรือแดงระเรือด้วยความห่วงใย ดวงน้อยหัวใจเต้นเร็วอย่างลองดูโดยไม่ทราบสาเหตุ " วันทำการดาวน์โหลดต้องมาที่นี่นะครับ" บะบ้าแล้วทำไมมันเร็วอย่างนี้ " โอเค โอเคหน้าทำไมเร็วจังคะกำหนดคืออีกสามเดือนข้างหน้าไม่ใช่กรณี" เธอตอบถามเพราะอยากรู้