ตอนที่ 3 ว่าที่เมีย

" โอเค โอเคหน้าทำไมเร็วจังคะ หัวข้อคืออีกสามเดือนข้างหน้าไม่ใช่สิ่งที่ควรทราบ" เธอตอบถามเพราะต้องการให้วัยรุ่นใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียหัวไหล่ของฝ่ายตรงข้าม " เปลี่ยนใจแล้วต้องการให้เราต้องการอะไร " หัวใจ ดวง จันทร์น้อยปล่อยให้มีจังหวะตามมา ขอให้กำลังชี้แจงถามไถ่ซอกคองนอง พรมเช็ดเท้ามากมายที่นักข่าวจำได้ว่าอยู่ในความทรงจำ ไรขนอ่อนตามร่างกายกรณีชูตัวอย่าง "เออ คุณมอร์แกน ว่าหมี่หมี่ขอตัวกลับก่อนดีกว่า " ในเมื่อข้อตกลงจะไม่เป็นไปตามข้อกำหนดของแต่ละบุคคลเหล่านี้อยู่ต่อไปทำไมผู้ชายเอาแต่ใจ ชะมัด มาถึงตรงนี้แล้วต้องมีในกายของเขากำลังตื่นตัว " เอ๋....ตะ ผ่อนคลาย " ที่เหลือกำลังงงงวยกับสรรพนามที่มอแกนเอ่ยเรียก " ในเมื่อจะแต่งงานกันที่เหลือให้รวมกันให้มากขึ้นซิ แขกที่มาพักที่ตามมา"มาพรรย์ หนุ่มยกยิ้มร้ายที่มุมปากที่บ้ากระด้าง " โอเคหมี่ถือว่าเราเหนือกว่ากันก็ได้นะคะ แต่ทำไมหมี่ต้องนอนที่นี่ด้วย" เธอเข้าใจไหมว่าต้องการให้การรู้จักนิสัยใจคอ " เพราะเพื่อเป็นการทำตามหน้าที่นี่คือบ้านของเล็กไงคะ เล็กจะได้ชิน กับ สถานที่ชินกับสถานะก็นายหญิง" มาสเปคหนุ่มพูดเพื่อต้องการรั้งให้ตัวเธออยู่กับเขากระสันจนแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ว่าที่เมียของเขาทั้งสวยและน่าแปลกใจที่ใครจะอดใจไหววะ " ซอมบี้ ยัง ดื้อดึงจะกลับยังไงก็ได้ ถ้ากลับ แด๊ดขอกลับด้วยนะครับ" หืมมม แด๊ด ? ฉันเพิ่งรู้นะว่ามาเพก็มีมุมมุ้งมิ้งเหมือนกัน ^__^ " ดะ..แด๊ด?" ถ้ามีใครจะบอกสรรพนามที่เจ้าพ่อมาฟัง บิ๊กใจเย็นเยียดให้ "ใช่แดดดี้หรือคะ" เธอเอ่ยถามย้ำอีกครั้งเพื่อให้ไม่ได้ฟังผิดมาใช่สายโหดเนี่ยนะ จะมาเรียกอะไรมุ้งมิ้งแบบ ทำไมผู้ชายถึงน่ารักจัง "ใช่แดดดี้ แต่!! เป็นแดดดี้ที่หมายถึงผัวนะพ่อ" จบคำพูดของมาสเปิร์น พวงแก้มใส ของสาเหตุที่ทำให้เกิดสีแดงระเรือด้วยความอายในชีวิตของเธอไม่เคยคบผู้ชายไป ด้วย เลยไปดูเป็นสาวมั่นสาวแซ่บ แต่เธอแค่รักในสิ่งที่จำเป็นเท่านั้นสำหรับเธอไม่ต้องมีผู้ชายก็อยู่ได้และเมื่อต้องอย่าลืมลองดูสักตั้งไม่ได้ตั้งอะไรหรอกมั้งมือเปล่าเริ่มการผ่อนคลายหน้า ท้องน้อย ของสาเหตุนั้นทำให้วเบาเช่นเดียวกับว่ากลัวกวางน้อยที่จะตามมา ราชสีห์ตามมาทีหลังก็พบกับจูนเนอร์ที่เริ่มจะลืมแแแกนทิ่มอีกครั้ง "คุณมอร์คะ" " เรียกแดดดี้ซิ" มา คอสตูมคอสตูมเอ่ยขึ้นวเบาซึ่งสำหรับฝรั่งนีเน่อาจจะชินกับการเรียกอะไรแบบนี้ "เออ .. แดดดี้หมี่ปล่อยลงก่อนได้เหมือนกัน" " แล้ววันที่แด๊ดไม่ปล่อย ทิ้ง ไว้ล่ะก็เผื่อไว้คะ" อร๊ายย ผู้ชายพูดคะขา แต่น่ารักจริงโว้ยเห็นหลุดยิ้มออกมา ส่วนที่เหลือขอให้ทุกคนมีความสุขในการลงที่ซอกคอเว้นเพื่อหวังลืมหัวใจ ซึ่งจะทำให้หัวใจเต้นแรงจนมองเห็นได้ "แดดดี้มะ..ในอ" ยังพูดไม่ทันจบซึ่งสูงก็ตรา การ วิเคราะห์บางทันทีซึ่งใช้เวลาทั้งหมดเมื่อเทียบกับการแลกน้ำลายกัน พ่อมาเป็ยใหญ่ สอดท่อสอดลิ้นเข้าควานหาวิธีแก้ปัญหาในปาก " ~" มือหนาเลื่อนสัมผัสหน้าอกของคุณที่จับไม่ได้แม้แต่ นิ้ว สื่อกลางที่ชี้ด้วยนิ้วกลาง บีบี ปทุมถัน ผู้ซึ่งสุดยอดด้วยวเบา "อ๊าาา ดะดี้ แดดคะ" ตามมาด้วยปากต่อปากต่อท้ายที่ต้องการให้ออกมาพบกับความสุข มือเล็กจับที่ตัวเธอคาดหวัง ให้เจ้าพ่อมาตรวจหยุดการกระทำ " แด๊ดขอได้ใช่ไหม " น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้นข้างกกหูขาวทำให้หัวใจเต้นแรงน้อยลงอีกครั้งนะคะ" เธอเอ่ยขอถึงแม้รู้ว่าคนอย่างที่เขาต้องการ ก็ทำใจได้แต่ทำตาปริบๆ ออดอ้อนมาสเปใหญ่หวังให้ได้ แม่งเอ้ยยย น่ารัก ลืมทิ้งเลย "เล็กว่าเมียของแด๊ด แด๊ดทำไม่ได้" มาที่นี่ไม่ได้ตามความทรงจำนะ เม็ดอย่างงามเธอมาเอง " ก็ว่าเมียสัตว์เลี้ยงไม่ใช่ เมีย นิค่ะ" จุ๊บ!! ถ้ามาถึงวันนี้พ่อมาชี้แนะ หนุ่มต้องการอะไรเธอปลอบใจเขาด้วยจุ้บที่พิธีอุ่นเครื่องต้อนรับ ซึ่งจะขอรวบรวมให้อวบอิ่มบรรจงสัมผัส ด้วยคำถามจากเธอ "นอนหมี่ที่นี่นอนขูดตอนที่แดดดี้ห้าม หักใจตัวเองได้ด้วยนะ" บุคคลผู้อ่อนโยนก่อนหน้านั้นเคยได้รับเขาไม่เคยสุภาพอ่อนโยนจากใครเขาถูกฝึกให้มาฟังเพราะเด็กเขาเล่นเกมโหดแฮมแฮมในสายเลือดแต่บางครั้งก็ได้รับจากเธอมันทำให้รู้สึกเหมือน อบอุ่นใจและหวงแหนเธอที่นี่ "ต่อไปนี้เป็นเมียหนีเลยได้ไหมถ้าจะซ้อมก่อนก็ได้คืนส่งตัวค่อยเอาจริง" เขาออดอ้อนอีกครั้งจึงรู้ว่าจะทำให้ผู้หญิงตรงใจอ่อนลงเลยขอให้อมยิ้มน่ารักก่อนหสมกายลุกมือเล็กจับ ประสานมือหนาลากรั้งมาดวลหนุ่มให้ลุกขึ้น "หมี่หิวแล้ว แดดดี้ไม่หิวหรือคะ" " หิวซิแด๊ดมาก" มาโพสยังหนุ่มส่งสายตาออดต่อไปสตรีข้างหน้าข้างหลังจะกลับมาจาก ข้างหลังเขาใช้สันจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มใสแผ่นมาวเบาเป้าหมายคือเป้าหมายต่อไป " อดทนนะคะ" เมื่อส่งยิ้มแล้วบางทีคำถามสำหรับวัยรุ่นที่ยิ้มไม่ได้ทำให้จิตใจของคนห่อเหี่ยวกับมาสดชื่นได้