ตอนที่ 5 นางบำเรอผีดิบ 🤔😒

เช้าวันต่อมา ถึงแม้จะเป็นเช้าวันเสาร์แต่เพราะเคยชินชัชชนจึงตื่นตั้งแต่ไก่โห่ นักธุรกิจอย่างเขาเคร่งวินัยเป็นอันดับหนึ่ง ไม่ว่าแฮงเอ้าท์หนักแค่ไหนในตอนกลางคืนแต่เมื่อถึงเวลาทำงานก็สามารถตื่นได้เองโดยอัตโนมัติ เขาไม่ดื่มเหล้าจัด ไม่สูบบุหรี่ ไม่ทานอาหารขยะไร้ประโยชน์และอาหารค้างคืน ชัชชนไม่ได้เลือกกิน(เรื่องมาก)แค่เฉพาะเรื่องบนเตียงแต่เรื่องอื่นก็ด้วย อาจเพราะเหตุผลนี้จึงยังครองโสด เหมารวมไปถึงเรื่องคบใครไม่เคยเกิน7เดือนด้วย เจ้าของความสูง183เซนติเมตร ค่อยๆขยับลุกขึ้น ก่อนลุกไม่ลืมมองไปยังร่างบางที่นอนหันหลังให้ เมื่อคืนมันคือความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงที่เผลอจูบกับโสเภณี โชคยังดีที่สามารถยั้งใจไม่ให้กอดหลังมีเซ็กส์ ไม่อย่างงั้นเขาคงเก็บเธอไว้เป็นของเล่นต่อไม่ได้ นางบำเรอกับแฟนมันต่างกันต้องแยกให้ชัดเจน ต่อไปอย่าทำแบบนี้อีก! ม่านทึบแสงถูกเปิดออกรับแดดอุ่นยามเช้าพร้อมวิวเมืองใจกลางกรุงเทพมหานคร ปกติชัชชนพักที่นี่ในช่วงวันธรรมดาที่มีงานสำคัญและช่วงที่มีเด็กเลี้ยงประจำ จะแวะกลับไปคฤหาสน์พูนสิงห์ที่ปทุมธานีก็ตอนพ่อหรือแม่เลี้ยงบ่นคิดถึงเท่านั้น ส่วนบ้านปาริชาติแถวเทเวศร์ที่ได้รับเป็นมรดกจากแม่แท้ๆคือเรือนตาย เขารักที่นั่นมากหลังเรียนจบกลับมาอยู่เมืองไทยจึงตั้งหลักที่นั่นถาวร เจ้าสัวชลวัตร พูนสิงห์แต่งงานใหม่กับคุณนายญาดาตอนชัชชนอายุ5ขวบ ส่วนหม่อมหลวงชนกนาถแม่แท้ๆของชัชชนเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางเครื่องบินตอนเขาอายุ1ขวบ คุณนายญาดาดูแลเขาและพ่อเป็นอย่างดีต่อจากนั้น ชัชชนจึงรักแม่เลี้ยงได้อย่างสนิทใจไม่ต่างจากแม่แท้ๆ เจ้าสัวชลวัตรมีลูกชายเพียงคนเดียว กับคุณนายญาดาเธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้เพราะมีปัญหาสุขภาพ จึงมีชัชชนเท่านั้นที่ต้องดูแลกิจการของครอบครัวช่วยบิดาและแม่เลี้ยงที่อยู่ในวัยใกล้เกษียณแล้ว ร่างสูงกำยำบิดลำตัวไปมารับแสงอาทิตย์ในยามเช้าตรู่ มวลกล้ามเนื้อแน่นหนับเบียดกันเป็นมัดๆ เขาแข็งแรง เพราะออกกำลังกายเป็นประจำ เหลือบไปเห็นบ็อกเชอร์กองอยู่บนพื้นเลยหยิบมาใส่ วินาทีนั้นชัชชนเผลอมองไปยังแผ่นหลังขาวเนียนที่โผล่จากผ้าห่ม ผมยาวสยายสีเดียวกับนัยน์ตาของเธอคลอเคลียความขาวสะอาดตาล่อใจ แค่เห็นข้างหลังยังน้ำเดินขนาดนี้ ไอ้ตรงที่ตื่นเช้าตั้งโด่เคารพธงชาติอยู่ตอนนี้พาลพาหน่วงท้อง “ไม่ไหวมั้ง ตอนนี้คงช้ำระบมไปทั้งตัว” บ่นอุบถึงเธอเพราะเมื่อคืนโดนหนักใช่เล่น นอนหลับเป็นตายจนตอนนี้ยังไม่ขยับ แต่ไม่อาจละสายตาจากแผ่นหลังขาวเนียนได้โดยง่าย ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศสูงชะมัดยาด “..?!..” นาทีกวาดตามองอ่านกินไปทั่วเรือนผิวขาวเนียน เขาสะดุดตรงรอยแผลเป็นที่ซ่อนอยู่ช่วงกลางแผ่นหลังของเธอ ขนาดใหญ่ใช้ได้ ดูคล้ายรอยกรีดหรือฟันเป็นทางยาวเกือบ10เซนติเมตร จะว่าแผลผ่าตัดจากการเจ็บป่วยก็ไม่น่าใช่ ขยับขึ้นไปนั่งบนเตียงโน้มใบหน้าลงใกล้ๆพิจารณา ยัยนางบำเรอผีดิบไปเจออะไรมาทำไมถึงมีรอยแผลเป็นขนาดนี้บนร่างกาย แล้วแผลใหญ่ขนาดนี้ถ้าไม่อาศัยปาฏิหาริย์คงไม่น่ารอดเธอใส่พระอะไรอยากรู้... ในขณะอยากรู้อยากเห็นมือใหญ่ถือวิสาสะแตะลงบนร่องรอยแห่งอดีตของหญิงสาว เธอยังหลับสนิทแต่เขารับรู้ถึงแรงสั่นสะดุ้ง “อือ.....ฮื้อ......” พร้อมเสียงครางแผ่วเบาเมื่อเขาลูบสำรวจไปตามความยาวของจุดที่เคยเกิดบาดแผลฉกรรจ์ เสียงนั้นถ่ายทอดความเจ็บปวดทรมานมาสู่คนฟัง เขย่าปลายหัวใจเขาได้ครู่หนึ่งทีเดียว เดาว่ามันคือรอยกรีดหรือฟันจากของมีคมโดยตั้งใจ แต่อาจจะโดนไม่ลึกมากเธอเลยรอดมาได้ หรือก็ไม่แน่อาจจะเป็นเพราะสาเหตุอื่น ตอนโดนคงเจ็บมากแผลขนาดนี้ครึ่งเป็นครึ่งตายทีเดียวชักอยากรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น “ฮื้อ.....” ขณะครางอิ่งสื่อความเจ็บปวดคล้ายว่าโยธการ้องไห้ด้วย? เธอมีน้ำตาทั้งที่กำลังหลับเพียงเพราะเขาสัมผัสรอยแผลเป็นที่หลังอย่างงั้นเหรอ? ไม่มีทาง... มันต้องมีสาเหตุอื่นและเมื่อเขาแตะหน้าผากของเธอก็พบว่าหญิงสาวตัวร้อนแต่ไม่ถึงกับร้อนจี๋ สาเหตุที่เธอร้องไห้ละเมอครางเพราะว่าไข้ขึ้นไม่ใช่เพราะโดนสัมผัสแผลเป็น “โดนจัดหนักครั้งแรกถึงกับไข้ขึ้นเลยเหรอ? เด็กมาก” เย้ยหยันทั้งแสยะยิ้มก่อนดึงผ้ามาห่มคลุมช่วงแผ่นหลังให้แล้วเดินหายไปทำธุระส่วนตัวก่อนลงไปออกกำลังกายที่ยิม หนึ่งชั่วโมงต่อมา ชัชชนกลับขึ้นมาที่ห้องอีกครั้ง หลังโทรสั่งอาหารสำหรับตัวเองและคนที่นอนไข้ขึ้นอยู่บนเตียงแล้วเขาก็จัดการอาบน้ำชำระร่างกายเตรียมออกไปข้างนอก เขาไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำยิ่งกับคนสวยๆยิ่งไม่ทำแต่ที่ยังเฉยเพราะต้องการให้โยธกานอนต่ออีกหน่อย เธอไม่ได้ตัวร้อนมากแค่มีไข้ต่ำๆเท่านั้นเป็นธรรมดาของคนที่พึ่งเคยโดนอึ๊บครั้งแรก พออาหารขึ้นมาส่งชายหนุ่มจึงเดินไปปลุกเธอที่เตียง “ยาหยี ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาก่อนไหม?” ร่างบางขยับเล็กน้อยรู้สึกตัวแล้วและได้ยินประโยคนั้น แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นคือ แค่กระพริบตาสะลึมสะลือเพราะรู้สึกว่าแสงอาทิตย์ที่เริ่มจ้าขึ้นในตอนนี้มันแยงตาก่อนดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมศีรษะมิดส่งเสียงอู้อี้ “ขอนอนต่ออีกหน่อย ถ้าไม่รบกวนช่วยปิดม่านได้ไหม” “???” ชายหนุ่มมาดคุณชายยกแขนขึ้นกอดอกยืนเพ่งตัวขี้เกียจด้วยความสงสัย เจริญล่ะคนจ่ายเงินต้องมารับใช้ลูกจ้าง มันต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนแน่ๆ ได้แต่ถอนหายใจเขาเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่งจะให้ฉุดกระชากลากถูคนป่วยขึ้นมาทำหน้าที่ก็ใช่เรื่อง ปลายนิ้วหนากดสวิตช์ที่หัวเตียงผ้าม่านก็ค่อยๆเลื่อนปิดโดยอัตโนมัติ ปล่อยให้นางบำเรอผีดิบนอนได้ตามใจเพราะวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับน้องขนุน ดาราวัยใสที่กำลังมีกระแสอยู่ในตอนนี้ ไม่ใช่จีบแต่เขากำลังต้องการเธอมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้เครื่องดื่มสมุนไพรเพื่อสุขภาพสตรีตัวใหม่ที่กำลังจะเปิดตัวเร็วๆนี้