ตอนที่ 7 กลับไปมีอะไรกับแฟนเก่า เพราะ

............. ที่คาเฟ่ริมแม่น้ำเจ้าพระยาย่านเจริญกรุง หนุ่มหล่อมาดคุณชายสวมกางเกงสแล็คขาแนบเสื้อเชิ้ตสีแดงเบอร์กันดีกับรองเท้าหนังสีดำ เชตผมปาดขึ้นไปข้างหลัง แบรนด์เนมแพงหูฉี่ตั้งแต่หัวจรดเท้าโดยเฉพาะนาฬิกา Patek Philippe รุ่นแรร์ที่มีเพียงไม่กี่เรือนในโลกมรดกตกทอดจากท่านตา วันนี้ชัชชนแต่งตัวเบาๆไม่เป็นทางการมากนักเพราะเป็นวันเสาร์ แต่เนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าตามสไตล์ เดินนำอรรถพลผู้ช่วยหนุ่มใหญ่วัย40ปี เข้ามาด้านใน สาวๆในร้านมองตามกันคอแทบหักด้วยออร่าความหล่อรวยของทายาทเจ้าสัวพูนสิงห์ที่มีแม่เป็นถึงหม่อมหลวงกระแทกตา ไม่เว้นแม้แต่คนาพรหรือน้องขนุนไอดอลสาวที่กำลังดังเปรี้ยงอยู่ในขณะนี้ซึ่งนั่งรอชัชชนอยู่ในโซนห้องวีไอพี เมื่อเธอเห็นเขาผ่านผนังกระจกใสที่กั้นเป็นผนังห้อง “นั่นใช่คุณเทมป์ไหมคะคุณแม่” คนาพรอายุ20ปีแล้ว เสียงของเธอน่ารักเหมือนเด็กสิบขวบตลอดเวลา คงเพราะแบบนี้ติ่งของเธอจึงพากันเอ็นดูเป็นพิเศษ “ใช่ค่ะลูก นั่นแหละคุณเทมป์” กนกวรรณจ้องตาลูกสาวอย่างรู้กัน ไอดอลดาราดังๆต้องคู่กับไฮโซ ยิ่งหล่อรวยด้วยแล้ว ย่อมเป็นที่หมายปองของสาวๆในวงการ จบงานนี้ถ้าลูกสาวของหล่อนได้มีข่าวกุ๊กกิ๊กกับชัชชนล่ะก็ รับรองกระแสเปรี้ยงกว่าเดิมแน่ ถึงไม่ได้ลงเอยกันจริงได้กระแสมาหาเงินก้อนยักษ์ก็ยังดี “หล่อมากหล่อวัวตายควายล้มเลยอ่ะคะ” คนาพรกลั้นกรี๊ดจนหน้าแดง เจอคนหล่อๆมาเยอะแต่เธอชอบผู้ชายตาหวาน ตาเจ้าชู้แบบชัชชนคือสเปคก็ว่าได้ “อืม ใจเย็นๆค่ะลูก หนูเป็นถึงไอดอลที่กำลังมาแรงในตอนนี้นะ เล่นตัวหน่อย” “อุ๊ยๆ! โอเคค่ะ ลืมค่ะ อิอิ” สองแม่ลูกเซตใบหน้าใหม่เพื่อให้ดูเป็นคนดังเข้าถึงยากก่อนที่ชัชชนกับผู้ช่วยจะเดินเข้ามาในห้องนั้น “ขอโทษนะครับ พอดีไปผิดร้าน รอนานไหมครับ” “อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณเทมป์ เชิญค่ะ ไม่เป็นไรเลยค่ะ พอดีวันนี้คุณแม่กับน้องขนุนว่างไม่มีคิวที่ไหนเพราะว่าจัดให้เป็นวันพักของน้อง นี่ถ้าไม่ใช่คุณเทมป์คุณแม่ไม่รับนัดนะคะเนี่ย” ชัชชนยกมือไหว้กนกวรรณและรับไหว้คนาพร ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะพร้อมผู้ช่วยระหว่างนั้นก็กล่าวรักษามารยาท “ขอบคุณมากเลยครับ ขอบคุณทั้งคุณแม่และก็น้องขนุนด้วย สั่งอะไรทานหรือยังไงครับ สั่งได้เลยนะครับวันนี้ผมขออาสาเป็นเจ้ามือเอง” “สั่งไปแล้วค่ะ พี่เทมป์ชอบทานอะไรคะ เดี๋ยวน้องขนุนสั่งให้” ??? หา? นั่นเสียงน้องเค้าเป็นอะไร รู้แค่ว่าดังมากแต่ไม่เคยติดตามผลงานเลยไม่เคยได้ยินเสียง ได้ข่าวน้องอายุยี่สิบปีแล้ว เด็กกว่ายัยนางบำเรอผีดิบแค่สองปีแต่ทำไมยัยนั่นไม่แบ๋วเหมือนน้องคนนี้บ้าง แล้วจากนั้นชัชชนก็ต้องทั้งปวดหัวกับตัวแม่และปวดหูกับตัวลูกอารมณ์เหมือนมียุงรำคาญบินตอมหูตลอด1ชั่วโมงที่นั่งคุยกัน บอกตรงๆไม่อยากจ้างแล้วแต่ต้องยอมรับว่ากระแสน้องเค้ามาแรงจริงๆ คืนนั้น ชัชชนมีปาร์ตี้ต่อกับแก๊งเพื่อน ในงานบังเอิญเจออลิซซึ่งเป็นแฟนเก่า คนที่เท่าไหร่จำไม่ได้แต่เธอสวยขึ้นมาก โมมาใหม่ทั้งตัวไม่สวยก็แปลก ชนแก้วกัน คุยกันพักหนึ่งเธอก็บ่นว่าพึ่งโสด จบที่ลากกันกลับไปกินที่คอนโดของเธอ แน่นอนว่าเขาต้องหาที่ระบายระหว่างรอนางบำเรอคนใหม่ฟื้นฟูร่างกาย หมายถึงหายไข้ ไม่เยอะแค่ถุงยางหมดกล่องจากนั้นก็กลับไปนอนที่บ้านปาริชาติ ปกติชัชชนไม่สดกับใครถ้าไม่แน่ใจว่าเป็นผู้หญิงสะอาด พูดง่ายๆไม่สดกับใครที่ไม่ซิง อลิซคือแฟนเก่าที่เขาไม่เคยคิดกลับไปคบ วันนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยนอกจากเซ็กส์ ที่บ้านปาริชาติ บนเตียงกว้างที่มีเพียงร่างกำยำพยายามนอนหลับตาอยู่เพียงลำพัง ตีสองกว่าแล้วข่มตายังไงก็นอนไม่หลับเพราะในหัวยังระลึกถึงความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่านมา และมันเกิดซ้ำอีกตอนที่เขากำลังมีอะไรกับอลิซ ที่ว่าผิดไม่ใช่เพราะเขาเผลอจูบอลิซแต่เขาเผลอเรียกชื่อ “ยาหยี” ตอนกำลังจะถึงจุดสุดยอดต่างหาก ทั้งที่เขาพึ่งรู้จักโยธกา ทั้งที่พึ่งเคยมีอะไรกับยาหยีผีดิบแค่คืนเดียว แต่ดวงตาของเธอ ริมฝีปากของเธอ ลอยอยู่ในหัวแทบตลอดเวลาตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นเมื่อเช้า ความจริงวันนี้ใช่ว่าชัชชนอยากกลับไปมีอะไรกับอลิซ แต่เขาต้องการหาอะไรมาหักล้างความคิดบ้าๆเผลอคิดวนเวียนอยู่แต่กับของสดของใหม่ที่พึ่งได้มาหมาดๆต่างหาก “รอยแผลเป็นนั่นเกิดจากอะไร?” เขาถามตัวเองเป็นครั้งที่สามสิบสำหรับวันนี้ ใจอยากโทรไปถามแต่อีกใจคิดว่าไม่ควรสนใจโยธกามากนัก ไม่ว่าเธอจะเคยผ่านอะไรมามันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา ปัจจุบันเธอก็แค่นางบำเรอที่เขาซื้อมากิน เดี๋ยวก็เบื่อเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่ผ่านมา ดึกแล้ว โยธกาในชุดนอนสุดเซ็กซี่สีขาวที่มาดามเลอสรวงคัดสรรมาให้นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียง ยาลดไข้ที่กินหลังอาหารเย็นช่วยให้รู้สึกดีขึ้น ตอนนี้ไม่มีไข้แล้วแต่ยังปวดเนื้อปวดตัวอยู่นิดหน่อย ตีสองกว่าลูกค้าของเธอก็ยังไม่กลับ เธอยังไม่มีช่องทางติดต่อกับเขา เลยไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือไม่มา ปกติเขาอยู่ที่นี่หรือพักที่ไหน หรือว่าเขามีลูกมีเมียอยู่แล้วแค่เอาเธอมาเลี้ยงไว้แก้ขัดตอนเมียเผลอ เงินเดือนล่ะสี่ห้าแสนจะเป็นแค่ฝันลมๆรึเปล่า เพราะถ้าเขาไม่มาก็ไม่ได้เงินพิเศษเพิ่ม ข้อมือเรียวถูกยกขึ้นก่ายหน้าผาก มันคือท่านอนปกติของเธอในแต่ล่ะวันตลอดเวลากว่าหนึ่งปีที่ผ่านมา คิดเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมาแล้วก็หลับไปกับภาพจำร้ายๆจึงไม่แปลกที่เธอจะฝันไม่ดีแทบทุกคืน เช้าวันต่อมา เรียกว่าเช้ามืดก็ไม่ผิดชัชชนออกจากบ้านตีห้ามาถึงเพนท์เฮ้าส์ตอนตีห้าครึ่ง เมื่อคืนเขานอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตื่น วันนี้วันอาทิตย์ไม่รู้จะไปไหน พ่อแม่ก็ไม่ได้ตามให้กลับบ้าน ไม่มีอะไรทำ ไม่มีนัด เลยแวะมาหาความสุขกับนางบำเรอเพียงเท่านั้นเรื่องปกติ ไม่ได้อยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน แค่ของเล่นใหม่ก็เห่อเป็นธรรมดาใครก็เป็น ตาหวานเชื่อมมองร่างบางที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มหนา โยธกากำลังหลับสนิทไม่รู้ตัวว่าเขาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน อยู่ดีๆคนจ่ายเงินก็ทำตัวเป็นแมวย่องมากินปลาของตัวเอง พยายามหาเหตุผลต่างๆนานาในการมาที่นี่ตั้งแต่ลืมตาตื่น จนถกตัวเองชนะในที่สุด