ตอนที่ 30 อดใจรอ

หงถิงลูบคลำแท่นนอนวางเปล่า แม้เสี่ยวกุนจะดูแลปัดกวาดแต่ความเงียบเหงากลับปกคลุมไปทั่วบริเวณ ดอกเหมยกลีบดอกร่วงหล่นเกลื่อนพื้น ห้องหับมีกลิ่นอับชื้นลอยมาปะทะจมูก ยกมือบางขึ้นลูบท้องเบาๆ หากต้องเลี้ยงลูกเพียงลำพัง อยากอยู่ที่จวนอ๋องแห่งนี้ อย่างน้อยก็จะได้ชี้ชวนให้ลูกรู้จักที่ที่บิดาเคยใช้ชีวิตที่นี่แต่เป็นไปไม่ได้ในเมื่อหงถิงกำลังจะต้องหนีงานแต่งกับไท่จือ “นายหญิง ฟางหลุนกับท่านแม่ของนายหญิงพรุ่งนี้จึงช่วยกันปัดกวาดอีกที บริวารของท่านอ๋องส่วนมากถูกโอนย้ายไปอยู่ที่อื่นจนสิ้น เหลือเพียงแต่เสี่ยวกุนที่ขอประทานอนุญาตฮองเฮาอยู่ดูแลจวนและคอยจุดธูปเทียนต่อหหน้าป้ายชื่อท่านอ๋อง”