ตอนที่ 7 ♀️ลูกสาวมาดาม : Ep7 กลับไปหาภรรยาและลูกเถอะ

ลูกสาวมาดาม NC + 🥀{ ณิริน }🥀 ♀️ Ep 7 ♀️.. “ณิริน”.. ♀️ ในยามเช้าคุณแม่ของเรามาด้วยที่บ้านของคุณพ่อคุณพ่อดูดีใจและอยากให้คุณแม่มาอยู่ที่นี่แต่คุณแม่ของเรายังใจแข็งมากและบอกว่าทั้งสองก็อายุเยอะแล้วต่างคนต่างอยู่ต่างคนต่างดูแลลูกให้ดีที่สุดก็พออยากให้ครอบครัวมีความสุขโดยที่ไม่ต้องเอาคนอื่นมาเกี่ยวนั่นคุณแม่หมายความว่าคุณพ่อกำลังเปิดทางให้กับเฟย หลังจากที่คุณแม่คุยเรื่องครอบครัวเสร็จคือเราขอคุณแม่ว่าเราจะมาอยู่ที่นี่คุณแม่ยินดีเขาเองก็ต้องไปงานของเขาเช่นกันเราไม่รู้หรอกว่าคุณแม่ทำงานอะไรบ้างเขาบอกว่าธุรกิจของเขาหลายอย่างเอาไว้รอเราพร้อมที่จะเรียนรู้แล้วเขาจะพาเราไปนั่นแหละเรารีบออกมาจากบ้านแต่เช้าหลังจากที่เราออกมาจากบ้านเรามองรถที่จอดอยู่หน้าบ้านนั่นเป็นของพงษ์พัฒน์เขาไม่รู้หรอกว่าเรานั่งรถคันนี้ออกมา “อย่างนั้นแม่กลับก่อนนะลูกเอาไว้แม่จะมาหาบ่อยๆ” “สวัสดีค่ะคุณแม่เ” “จ้า! ” “ลูกก็มาอยู่ที่นี่แล้วแม่ก็น่าจะมาอยู่ที่นี่ด้วยนะ”คุณพ่อของเราพูดย้ำขึ้นอีกครั้งก่อนที่จะหันมองหน้าคุณแม่เหมือนกับท่านเหงาแล้วอยากมีคนมาเคียงข้างนั่นแหละแต่คุณแม่ของเรายังใจแข็งอยู่ “เอาไว้ทุกอย่างพร้อมแล้วฉันจะมาอยู่ที่นี่นะคะไม่ใช่ว่าไปคว้าผู้หญิงคนอื่นมาก่อนจะทำอะไรให้นึกถึงหน้าลูกบ้างไม่ใช่แค่ตัวแต่คุณแก่แล้ว” “คราบผมรู้แล้วว่าผมทำอะไรอยู่” “ค่ะงั้นฉันไปก่อนนะ” คุณพ่อกับคุณแม่ของเราคุยกันดีนะเพียงแต่ท่านยังไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่นั้นเอง หลังจากที่เราคุยกันเสร็จทุกคนก็แยกย้ายเมคาก็ไปทำงานแทนคุณพ่อคุณพ่อยังไม่แข็งแรงท่านอยู่แต่บ้านบางครั้งก็ออกไปเที่ยวนั่นแหละส่วนเราเดินออกมาหาเหมพี่เขานั่งอยู่เก้าอี้ข้างขอบสระ “จ๊ะเอ๋ทำอะไรอยู่หรอ” “อ่าวณิรินนั่งสิ”จริงๆเหมไม่ได้พูดแบบนี้นะแต่เราเป็นคนขอร้องให้เขาพูดเหมือนกับเราเป็นเพื่อนเราไม่อยากเป็นเจ้านายกับลูกน้องมันดูไม่สนิทกันไงอีกอย่างเห็นก็เป็นคนน่ารักดี “คิดอะไรหรอดูนั่งเหม่อจัง” “คิดเรื่องเฟยในวันนี้” “ทำไมหรอ” “หลังจากที่คุณแม่ของณิรินให้ทุกคนออกมาจากในบ้านใช่ไหมที่จะคุยกันเรื่องครอบครัวคือผมก็เดินออกมาและเห็นกิริยาของเฟยกำลังไม่พอใจผมได้เดินเข้าไปทักเธอตกใจและคงจะรู้ว่าผมได้ยินไหมสิ่งที่เธอพูด! คือเธอพยายามยั่วผมเหมือนกับผู้หญิงที่กำลังต้องการ” เราเข้าใจในสิ่งที่เหมพูดนะคือเราก็ผ่านจุดนั้นมาแล้วเรื่องเพศสัมพันธ์ไง “หรอไม่สนองไปละ” “ไม่อะผมไม่อยากตกเป็นเครื่องมือของใคร” “ดีแล้วถ้าอยากกินไปกินคนอื่นดีกว่าอย่าไปกินคนแบบเฟยเลยเธอร้ายกว่าที่คิดเชื่อณิรินเถอะ” “กินณิรินได้ไหม” เหมหันหน้ามาหาเราพร้อมกับผมยิ้มก่อนที่จะหลุดขำออกมา “หราเดี๋ยวเราจะบอกเมคา” “ฮ่าๆหยอกๆน่า!” “พาไปเที่ยวห้างหน่อยสิวันนี้ของใช้หมดด้วยครีมก็หมดพาไปซื้อหน่อยนะ” “ครับ” “อย่างนั้นณิรินไปเอากระเป๋าสะพายบนห้องก่อนนะ”ยิ้มให้กับเขาก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินออกมา พอเดินกลับเข้ามาในบ้านผู้หญิงคนตรงหน้ายืนมองเราด้วยสายตาเหมือนที่ไม่พอใจเท่าไหร่เฟยนั่นเเหละอย่าบอกนะว่าเธอจะเอาผู้ชายในบ้านมีทั้งหมด เหอะแค่เธอไม่พูดเราก็เอาสายตาของเธอออกแล้ว “มองอะไรหรอคะ” “คิดดีๆนะคะเป็นถึงลูกสาวมาดามกับลูกสาวนายหัวจะมาเอาลูกน้องทำผัวน่าอายนะ” คำพูดของเธอเหมือนกำลังถึงหวงเหมเเหะแบบนี้มีอะไรที่จะสนุกๆขึ้นเยอะ “แล้วยังไงล่ะคะมีเงินเอาใครก็ได้นี่ดีกว่าผู้หญิงบางคนไล่จับผัวคนนั้นทีคนนี้ทีแต่อย่าลืมนะคะว่าสิ่งที่ได้มาง่ายๆก็ไปได้ง่ายๆเหมือนกันทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดพ่อของฉันหายเมื่อไหร่กรุณาเอาไปซักผ้าพรุ่งนี้อย่าคิดว่าฉันไม่รู้” “รู้อะไรหรอคะถ้าจะไล่กันขนาดนี้ฉันไปวันนี้ก็ได้ค่ะ” “เชิญค่ะ” “แต่คุณต้องคุยกับคุณพ่อของคุณเองนะคะเพราะว่าคุณพ่อของคุณต่อสัญญาให้กับฉันและฉันก็เซ็นสัญญาไปแล้วในระยะเวลาอีก 3 เดือนข้างหน้า หึ! บ้าย” เราคิดแล้วว่ามันทำไมถึงกล้าพูดเป็นเพราะว่ามันต่อสัญญากับคุณพ่อแสดงว่าในเมื่อวานนี้หลังจากที่ไปห้างคุณพ่อพามันไปต่อสัญญาเรื่องจ้างต่อไงโดยที่คุณพ่อไม่ได้บอกใครเลยด้วยทำไมคุณพ่อถึงทำแบบนี้ถือว่าจะหลงมันคนไม่มีทาง “สันดานต่ำ” “อุ๊ปส์ว่าตัวเองหรือเปล่าคะเอาใครก็ได้มีเงินเอาลูกน้องก็ได้แต่อย่าไปเอาผัวเขานะคะระวังเจอตีน” บอกตามตรงว่าเฟยพูดหยาบคือเราไม่ได้เป็นคนที่มารยาทดีอยู่แล้วไงเราก่อนจะมาเป็นลูกสาวของมาดามแต่เราไม่เคยพูดหยาบแบบนี้กับใครเลยแล้วเราทำไมจะต้องพูดดีกับมันถูกไหมตาต่อตาฟันต่อฟันเราพร้อมที่จะปกป้องครอบครัวของเรา “บอกตัวเองเถอะค่ะถ้าชอบใครอยู่ก็กรุณาถอนตัวออกมานะคะเพราะว่านอกจากตีนแล้วก็จะไม่มีชีวิตอยู่ด้วยบ๊ายบาย”เราเบะปากใส่นางก่อนที่จะเดินออกมาขึ้นมาบนห้องของเราพร้อมกับกระเป๋าสะพายและเดินลงมาอีกครั้งก็ไม่เจอมันแล้วแหละเราไปหาเหมที่รถก่อนที่จะขึ้นรถแล้วตรงมาที่ห้างเราก็คิดคำพูดนะในสิ่งที่เฟยพูดเหมือนกับมันรู้อะไรกับเราสักอย่างทำไมมันถึงพูดว่าอย่าไปเป็นเมียน้อยใครหรือว่ามันรู้จักกับพงษ์พัฒน์เป็นไปได้นะ พอมาถึงห้างแล้วก็พากันไปหาอะไรกินก่อนพร้อมจะเดินไปซื้อของใช้ส่วนตัวของเราเหมเดินเป็นเพื่อนเราได้คุยกับเราได้ทุกเรื่องช่วยเราเลือกของอีกต่างหาก “อ่าวคุณณิรินสวัสดีค่ะ”เราหันกลับไปเสียงผู้หญิงที่พูดขึ้นพร้อมกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เขากำลังจับมืออยู่ใบหน้าของเด็กผู้หญิงคนนั้นน่ารักจิ้มลิ้มเรานึกไม่ออกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครเขาถึงรู้จักเราเรามองหน้าของเขาจนเราจำได้แล้วเธอชื่อเนตรนภาภรรยาของพงษ์พัฒน์ “คุณเนตรนภา” “จำเนตรได้ด้วยดีใจจัง” “ค่ะมาเที่ยวหรอคะ”เราก็มองเด็กผู้หญิงคนที่เนตรนภาจูงมือมาใบหน้าของเธอช่างคล้ายกับพงษ์พัฒน์เรามั่นใจว่าน่าจะเป็นลูกสาวของพงษ์พัฒน์แน่นอน “ค่ะนี่ลูกสาวดิฉันกับพงษ์พัฒน์ค่ะน้องเฟิร์นคะสวัสดีคุณป้าณิรินนะคะ”เนตรนภาเธอก้มลงไปบอกกับลูกสาวของตัวเองและเด็กผู้หญิงคนนี้ก็ยิ้มให้เราก่อนที่จะยกมือไหว้หรอ “สวัสดีค่ะ”เรายกมือไหว้รับเด็กผู้หญิงคนนี้เช่นกันพร้อมกับยิ้มให้เขาก่อนที่จะนั่งยองๆตรงข้างเธอและเอามือลูบหัวเธอ “น่ารักจังเลยค่ะคุณพ่อไปไหนหรอคะ” “บอกว่าออกไปธุระค่ะก็เลยพาเนตรนภากับลูกมาส่งที่ห้างก่อนเดี๋ยวพงษ์พัฒน์มารับ” “ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะคะ”คือเราเดินออกมาจากสองแม่ลูกนั้นครอบครัวของเขากำลังมีความสุขเราคิดถูกแล้วที่ไม่กลับไปดีกับพงษ์พัฒน์ต่อให้เขาจะมาง้อเราแค่ไหนเราจะไม่กลับไปเด็ดขาดเราสงสารน้องเฟิร์นลูกสาวของเขาจริงๆจิตใจทำด้วยอะไรคิดจะทิ้งภรรยาตัวเองและกลับมาหาเรา หลังจากนั้นเราเดินตรงมาที่ลานจอดรถกันกับเหมแต่ว่าด้วยความบังเอิญก็ได้เราเจอพงษ์พัฒน์ที่เดินออกมาจากรถพอดีคือเราจะเดินหลบนั่นแหละแต่ก็ไม่ทันพงษ์พัฒน์รีบวิ่งมาหาเราทันทีหลังจากที่เขาเห็น “ณิรินเดี๋ยวสิคุณไปไหนมาผมไปหาคุณที่บ้านรอคุณที่บ้านคุณไม่อยู่”ไม่เพียงแต่พูดพงษ์พัฒน์ยังเอามือมาจับแขนของเราอีกเราเอามือของเราอีกข้างจับแขนของพงษ์พัฒน์ออกก่อนพี่จะถอยหลัง “ขอโทษนะคะกรุณาให้เกียรติฉันด้วยสามีของฉันมาด้วย คุณจะมาจับฉันแบบนี้ไม่ได้เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”หลังจากที่เราพูดเราเดินขยับไปหาเหมก่อนที่จะใช้มือทั้งสองข้างกอดแขนของเหม “ไม่จริงคุณยังไม่มีแฟน” “ขอโทษนะครับผมไม่ใช่แฟนแต่ผมเป็นผัวจบนะ”เรามองหน้าเหมที่เขาพูดพร้อมกับยิ้มคือเหมก็รู้สถานการณ์ดีเหมือนกันนะแถมยังเล่นตอบอีกต่างหาก “ณิรินไม่รักผมจริงๆหรอผมกำลังจะเลิกกับเขาเเล้วคุณไม่ต้องสร้างสถานการณ์เอาคนอื่นมาเป็นสามีหรอกผมรู้ดีว่าคุณรักผมและไม่มีทางมีคนอื่นแน่นอน” “ขอโทษนะคะกรุณากลับไปหาภรรยาและลูกของคุณลูกสาวของคุณกำลังน่ารักคุณจะทำร้ายเธอได้อย่างไร” “ผมไม่ได้ทำร้ายใครผมแค่จะเดินออกมาแล้วเริ่มต้นใหม่กับคุณไง” “ฉันไม่พร้อมที่จะเริ่มต้นใหม่กับคุณเพราะว่าฉันมีสามีอยู่แล้วและฉันขอบอกคุณตรงนี้ว่าเหมคือสามีของฉันและอย่ามายุ่งกับฉันอีกไปคะ”เราจับแขนของเหมแล้วพาเดินออกมาที่รถก่อนที่จะขึ้นรถกลับพงษ์พัฒน์ไม่ได้เดินตามมาได้เพียงแต่ยืนมองเราทำถูกแล้วไงเราสงสารลูกสาวของเขาจริงๆนะทำไมถึงไม่รักลูกตัวเองบ้างดีนะในตอนนั้นเราไม่ต้องท้องไม่อย่างนั้นคงจะเจ็บน่าดู ในตอนนี้พี่เขากลับมาหาเราพยายามง้อเราเรารู้ว่าคงเป็นเพราะเงินตอนนี้เรามีเงินมากไหมไม่เหมือนกับตอนที่เราจนพี่เขาหนีไปกับครอบครัวเขาโดยที่ไม่บอกเราสักคำ