ตอนที่ 8 ♀️ลูกสาวมาดาม : Ep8 วางยา

ลูกสาวมาดาม NC + 🥀{ ณิริน }🥀 ♀️ Ep 8 ♀️.. “ณิริน”.. ♀️ หลังจากที่เราไปเที่ยวห้างกลับมาแล้วกลับมาที่บ้าน ไม่รู้จะทำอะไรเหมือนกันเราคิดว่าเราจะเปิดกิจการโดยที่เป็นกิจการนวด เป็นสปานวดนั่นแหละแต่จะปรึกษาคุณแม่ก่อนเพราะว่าเราเองก็ไม่มีงบที่จะเปิดร้านเช่นกัน หลังจากที่เจอพงษ์พัฒน์เราบอกว่าเหมคือแฟนของเราเราหลอกเขาไปงั้นแหละ ควรกลับไปดูแลภรรยาแล้วก็ลูกไม่สมควรมาทำแบบนี้กับเรา บ้าน!!! “อย่างนั้นเดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำก่อนนะ”เราพยักหน้าให้กับเหมก็เขาไปกับเราทั้งวันแล้วไงเหมอยู่ที่บ้านในนี้แต่คนละห้องห้องของเขาเดินไปทางด้านหลังไม่ได้เป็นห้องที่แย่นะมีแอร์มีตู้เย็นมีครบนั่นแหละเราเคยเดินไปแล้ว “อ่าวณิรินไปเที่ยวมาเป็นยังไงบ้างลูก”คุณพ่อของเราเดินลงมาจากด้านบนท่านแข็งแรงดีแล้วเราคิดว่าน่าจะให้เฟยกลับไปทำงานที่โรงพยาบาลได้แล้วแหละอยู่ที่นี่น้องณดาก็ไม่มีความสุขต้องคอยระแวง “ได้ขนมมาด้วยค่ะคุณพ่อทานขนมนะคะ”คุณพ่อพยักหน้าเราเลยเดินเข้ามาในครัวพร้อมกับเอาขนมใส่จานแล้วก็ยกออกมาหาท่านท่านนั่งดูมือถือเราคิดว่าน่าจะเป็นงานของเขานั่นแหละพอเราเอาขนมมาให้คุณพ่อยิ้มพร้อมกับกิน “คุณพ่อค่ะทำไมคุณพ่อถึงไปทำสัญญากับเฟย” “อื้อพ่อลืมบอกเลยว่าพ่อไปทำสัญญาให้กับน้องเฟยดูแลพ่ออีก 3 เดือน” “ทำไมคุณพ่อไม่ปรึกษาน้องณดาก่อนคะ” “น้องณดาหวงเมคามากเกินไปเลยอคติกับเฟยจริงๆหนูเฟยเขาเป็นคนดีนะน่ารักพูดเพราะมารยาทดี”คุณพ่อยังไม่รู้ด้านมืดของเธอสินะ “น้องณดาไม่ได้อคตินะคะแต่เธอกำลังจะแย่งเมคา” “พ่อว่าเราไม่พูดเรื่องนี้กันดีกว่า”ความรู้สึกของเราเหมือนกับคุณพ่อกำลังหลงเฟยขอให้อย่าเป็นอย่างที่เราคิดแล้วกันอีกอย่างคุณพ่อของเรายังไม่แก่มากค่ะคือถ้าเป็นเรื่องนั้นเฟยเธอยังเด็กแล้วก็สวย “คุณท่านคะเฟยขออกไปข้างนอกนะคะ” ตายยากจริงๆเรากำลังนั่งคุยกับคุณพออยู่เธอเดินออกมาพร้อมกับกระเป๋าสะพาย 1 ใบและขออนุญาตคุณพ่อออกไปข้างนอก “จะไปไหนล่ะให้เหมขับรถพาไปนะไปคนเดียวมันอันตราย” “พี่เหมเขาจะพาไปหรอคะ ”แค่คำพูดกับสายตาของเธอเราก็รู้แล้วไม่ต้องมาใช้สายตายั่วยวนเอาหรอก “ไปสิ” “ขอบคุณนะคะคุณท่านแล้วหนูจะรีบกลับ ไม่เกิน 1 ชั่วโมงค่ะเสร็จ” “คนขับรถคนอื่นก็มีเยอะแยะค่ะเหมเพิ่งพาณิรินไปธุระมาเขาเหนื่อยแล้วตอนนี้เขาไปอาบน้ำ” “เอ๋~ดูคุณณิรินหวงคนขับรถคนนี้มากเลยนะคะมีอะไรกันหรือเปล่าน๊า” “ขอโทษนะคะให้เกียรฉันด้วย” “เฟยยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคะอย่างนั้นเฟยขอตัวก่อนเดี๋ยวเฟยไปเองคะ” ตัด! ช่วงเย็นก็นั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าพร้อมตาคือเฟยก็ออกไปไม่นานเหมือนกันนะประมาณชั่วโมงกว่าได้เธอไม่ได้ให้ใครพาไปเธอไปเองจนกินข้าวเสร็จแยกย้ายกันเราขึ้นมานอนเรารู้สึกนอนไม่หลับแหะ! เลยลุกออกมาตรงหน้าต่างพร้อมกับเปิดหน้าต่างมองด้านล่างเห็นเฟยถือเเก้วน้ำส้มเดินตรงไปทางห้องเหม! แปลกทำไมถึงเดินไปตรงนั้นเรารีบเอาชุดคุมมาคุมก่อนที่จะเดินลงมาด้านล่าง และตรงมาที่ห้องของเหมก่อนที่เราจะเเอบดูเหมยืนอยู่หน้าประตูห้องตัวเองเฟยยืนอยู่หน้าห้องคือใส่ชุดนอนบางมากหรือว่าสองคนนี้จะจ้ำจี้กันเเต่เอ๋เหมบอกกับเราว่าไม่เอาเฟยนี่! “ก็อร่อยดีนะขอบคุณ” “เฟยขอเข้าห้องน้ำหน่อยสิคะ” เรากำลังยืนดูอยู่และเราคิดว่าเฟยกำลังให้ท่าเหมมากเลยทีเดียวเเต่เหมไม่น่าจะเล่นด้วยขนาดมือเฟยจับเเขนของเหมเหมยังปัดออกเลย “ขอโทษนะผมง่วง” ปึ้ง! เหมปิดประตูใส่หน้าเฟยทันที “หึ! อีก5นาทีมาดูกันคะเหม” เฟยเธอพูดแปลกๆพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูร้ายมากเราหลบมุมเพื่อไม่ให้เธอเห็นก่อนที่เธอจะเดินผ่านไปพร้อมกับเเก้วน้ำส้มป่าว พอเฟยเธอเดินไปแล้วเราเลยเดินมาห้องของเหมคือจะเคาะดีไผมเนี้ย แคร๊ก! “ณิริน”เมื่อเหมเปิดประตูออกมาเรามองหน้าเหมเขาเหงื่อที่ไหลเป็นเม็ดๆเต็มหน้าของเหมเลย “เหมนายเป็นอื้ม~” จู่ๆเหมจับใบหน้าของเราจูบไม่พอยังกอดเราเเละดึงเราเข้ามาในห้องอีกต่างหาก “อ้อย~เดี๋ยวเหม” เราพยายามเอามือพลักหน้าเหมออกเเต่มือเหมเเก้เสื้อผ้าตัวเองเหมือนคนไม่มีสติ “ณิรินผมไม่ไหวแล้วช่วยผมทีนะขอร้องอื้ม” พูดจบเหมจูบเราทันทีสอดลิ้นเข้ามาในปากเราและมือดึงเสื้อคุมเราออกจากไหล่ทั้งสองข้างก่อนที่จะมาจับนมเรา อื้อพอโดนจับนมเรสก็อ่อนสิคือตอนนี้ขัดเหมไม่ได้เเล้ว “เหมๆตั้งสตินะนายเป็นอะไร” “เฮือกๆๆไม่รู้อ้าส์~มันต้องการมากณิรินต้องการคุณช่วยผมนะผมไม่ไหวแล้ว” คือไม่ฟังเเล้วอะเหมจูบนมเราฟัดนมเราเเล้วคือเราหลับตาเเล้วก็ยอมเขาเหมโดนยาเเน่นอนเฟยเธอนี่มันเลวจริงๆ! ทำไมเราถึงรู้ก็เพราะที่เราแอบดูไง “อื้อส์~เบาๆเหม”ยอมไหมเรายอมด้วยที่มีอารมณ์ร่วมเเละก็ช่วยเหมด้วยหลังจากหลายปีผ่านมาเราไม่เคยมีอะไรกับใครเลยก็คนเเรกเราคือพงษ์พัฒน์ไง “จ๊วฟส์~อ้าส์ณิริน” #แอดอ้วน ตัด!! 5555+ เป็นไงละมึงอีเฟยมึงวางยาเขาเเต่มึงไม่ได้เขาเป็นผัว