ตอนที่ 2 อกหัก

“เด็กๆ เก่งขึ้นมากเลยพวกแกว่าไหม” ชมพูนุชพูดด้วยสีหน้าระรื่น ขณะเดินออกมาจากชุมชนหลังจากสอนเด็กๆ ที่นั่นเสร็จเรียบร้อยแล้ว “จริง พอเห็นเด็กที่เราสอนพัฒนาขึ้นแล้วมันภูมิใจจริงๆ” หญิงสาวหน้าหมวยอย่างดารินทร์ก็ยิ้มจนไม่เห็นลูกตา เธอเป็นครูสอนพิเศษมาปีกว่าพร้อมกับชมพูนุช รู้สึกสุขใจมากกว่าตอนเงินเดือนออกก็เมื่อเห็นว่าเด็กที่ตัวเองสอนพัฒนาความเก่งขึ้นในทุกๆ วัน ยิ่งได้มาเป็นครูที่อาสาสอนเด็กยากไร้ในชุมชนเล็กๆ และได้เห็นว่าทุกคนที่เธอสอนตั้งใจเรียนกันมากก็ยิ่งภูมิใจขึ้นเป็นเท่าทวีคูณ “ชมพู” เสียงที่ไม่สู้ดีของกันยาเภสัชสาวหน้าสวยทำเพื่อนรักทั้งสองหันมามองเธอกันเป็นตาเดียว “มีอะไรหรือเปล่าแก้ว” ดารินทร์ยกมือจับบ่าของกันยา “นั่นสิแก้ว มีอะไรก็พูดมาได้เลย” ชมพูนุชมองจ้องกันยาไม่วางตา ในใจตอนนี้รู้สึกได้ว่ากันยากำลังมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจที่จะพูดกับเธอ “เฮ้อ” เภสัชสาวถอนหายใจและเริ่มยืนคอตก และรีบดึงเพื่อนทั้งสองเข้าไปนั่งล้อมวงกันที่โต๊ะหินอ่อนหน้าร้านขายยาที่เธอทำงานอยู่ “แกกับพี่ธียังติดต่อกันอยู่ไหม” ชมพูนุชพยักหยักหน้าน้อยๆ “ช่วงนี้พี่ธีบอกฉันว่าเค้ายุ่งๆ พักหลังก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกันแล้ว” “เมื่อวานนี้ฉันได้เจอกับพี่ธิชา เธอกำลังท้องได้สามเดือนแล้ว” “พี่ธิชามีแฟนแล้วเหรอ” ดารินทร์โพล่งเสียงดัง เธอมีสีหน้าฉงนหนักไม่ต่างจากชมพูนุช เพราะตั้งแต่รู้จักธิชามาก็ไม่เคยเห็นรุ่นพี่คนนี้มีแฟน “อย่าบอกนะว่าที่แกเครียด เรื่องที่พี่ธิชาท้องมันเกี่ยวอะไรกับพี่ธี” ชมพูนุชเริ่มเดาเรื่องราวได้จากสีหน้าของกันยา เพราะหากไม่มีเรื่องของธิชาเกี่ยวข้องอะไรกับธีภพ กันยาคงไม่พูดเรื่องของคนสองคนในเวลานี้แน่นอน กันยามองจ้องหน้าชมพูนุชเงียบๆ ก่อนจะหยักหน้าช้าๆ สีหน้าไม่สู้ดี ไม่อยากที่จะพูดเรื่องอะไรที่ทำร้ายจิตใจเพื่อน แต่ก็ต้องพูดก่อนที่เพื่อนเธอจะกลายเป็นคนโง่มากไปกว่านี้ “พี่ธิชาบอกว่าเธอท้องกับพี่ธี” กันยาพูดจบก็ก้มหน้างุด ดารินทร์รีบหันมามองชมพูนุชที่นั่งหน้าเจื่อนอยู่ข้างๆ “พี่ธิชาเล่าให้ฉันฟังทุกอย่างว่าเธอมีสัมพันธ์กับพี่ธีมาหลายปีแล้ว และเธอก็ยอมเป็นคู่นอนในความลับ ยอมให้ธีภพคบกับคนอื่นได้แต่ห้ามทิ้งเธอไป” “ฉันสงสัยสองคนนี้มานานแล้วเหมือนกัน” ชมพูนุชเริ่มเปิดปากพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอรู้ว่าธิชากับธีภพเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียนมหาวิทยาลัยคนละที่ ตลอดเวลาที่เธอคบกับธีภพเธอสงสัยในความสัมพันธ์ของธีภพและธิชามาโดยตลอด เพราะทั้งสองดูสนิทกันเกินเพื่อน และแล้ววันนี้ก็ได้มารู้ความจริงเสียที “มาพอดีเลย มากินข้าวด้วยกันสิชมพู” ราตรีเห็นลูกสาวเดินเข้าบ้านมาช่วงหัวค่ำ เธอที่เพิ่งจัดโต๊ะอาหารเย็นเสร็จเลยรีบเรียกลูกสาวมารับประทานอาหารเย็นพร้อมหน้ากัน “กินข้าวมาแล้วค่ะแม่” พูดจบสาวเจ้าเดินดุ่มขึ้นชั้นบนไม่สนใจแต่จะหันมามองหน้าคนเป็นแม่ เพราะไม่อยากให้ใครมาเห็นสีหน้าและแววตาที่กำลังเศร้า ราตรีมองดูลูกสาวไม่วางสายตาจนชมพูนุชลับตาไป เธอยืนเท้าเอวก้มหน้าครุ่นคิดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี เพราะมองออกว่าลูกกำลังมีเรื่องไม่สบายใจอย่างแน่นอน แต่ก็ไม่ได้คิดจะเข้าไปเค้นถามอะไรตอนนี้ เพราะหากลูกสาวเธอสบายใจที่จะพูดก็คงจะพูดมาเอง ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด สายของธีรภพยังคงโทรเข้ามาหาชมพูนุชตลอดเวลา แต่สาวเจ้าก็ไม่ได้รับ เพราะถือว่าคุยกันจบไปเรียบร้อยแล้ว ธีภพสารภาพกับเธอหลังจากที่เธอโทรไปถามเรื่องความสัมพันธ์ของเขากับธิชา จากนั้นชมพูนุชก็เลือกที่จะตัดขาดจากเขาทันที หญิงสาวหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋ากดตัดสายก่อนจะบล็อกทุกช่องทางการติดต่อกับชายหนุ่ม ดีที่เธอยังคบกับธีภพไม่นาน ไม่อย่างนั้นไม่อยากจะคิดว่าเธอจะต้องมานั่งช้ำใจมากแค่ไหน “ปล่อยฉัน ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว โลกนี้มันโคตรน่าเบื่อ ไม่มีใครรักฉันเลยหรือไงวะ” ปึง ปัง เสียงเอะอะโวยวายของคิรินที่ดังออกมาจากในห้องทำสร้อยฟ้าที่เพิ่งมาถึงเกาะแทบลมจับ ทุกครั้งที่เธอมาเยี่ยมคิริน น้อยครั้งนักที่ลูกชายของเธอจะอยู่แบบคนปกติ “กลับมาก็อาละวาดทำลายข้างของไม่ยอมหยุดเลยครับ ผมไม่อยากมัดมือมัดเท้าหรือฉีดยาสลบ ไม่อยากเพิ่มความเครียดให้คุณคิณเหมือนกัน ผมยังไม่ถอดใจกับการที่จะรักษาคุณคิณนะครับ แต่ถ้าคุณป้าเห็นว่าผมไม่เหมาะที่จะเป็นหมอรักษาคุณคิณ คุณป้าหาหมอคนใหม่มารักษาเค้าได้นะครับ ผมเข้าใจ” “ป้าเข้าใจหมอธาม เข้าใจทุกอย่าง ตอนนี้ป้าว่าจะใช้วิธีที่เราเคยคุยกันเอาไว้ ว่าถ้าตาคินไม่ยอมให้หมอดำเนินการรักษาทางการแพทย์ดีๆ ก็ต้องหาคนมาช่วยให้ตาคินว่าง่าย” “หาผู้หญิงมาดูแลคุณคิณเหรอครับ” สร้อยฟ้าพยักหน้า “ป้าดูแล้วไม่ว่าจะมีหมอที่เก่งแค่ไหนมารักษาลูกป้า ลูกป้าก็จะดื้อกับหมอทุกคน ถ้าหาผู้หญิงมารักษาแผลใจของตาคินแล้วทำให้ตาคิณอ่อนลงได้ ป้าว่าจะเป็นผลดีต่อการรักษา อีกอย่างป้าพูดจริงๆ ว่าป้าไม่ไว้ใจใครให้รู้เรื่องตาคินอีกแล้ว” “แล้วผู้หญิงคนไหนจะมาทนกับอารมณ์ของคุณคิณได้ครับ” “ป้าว่าป้าหาได้ก็แล้วกัน” ตอนนี้เธอหารือกับภูมินทร์เรียบร้อยแล้วว่าจะให้ใครมาเป็นคนดูแลหัวใจที่แตกสลายของคิริน แม้วิธีการของเธอจะดูเห็นแก่ตัวไปบ้าง แต่เธอก็ต้องยอมทำเพื่ออนาคตของลูกชาย หลังเลิกงานวันนี้ชมพูนุชเดินเข้ามาที่ร้านกาแฟที่อยู่ใต้อาคารที่เธอสอนพิเศษ หญิงสาวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งเมื่อมองไปยังธิชาที่กำลังนั่งหันหลังให้ เพราะไม่รู้ว่าหญิงสาวมาขอคุยกับเธอเพื่อจุดประสงค์อะไร ในเมื่อเธอบอกเลิกกับธีภพไปแล้ว “พี่ธิชามีอะไรจะคุยกับชมพูเหรอคะ” นั่งลงได้ก็โพล่งถามหญิงสาวที่นั่งรออยู่ก่อนหน้าทันที “พี่ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา วันนี้อยากมาขอร้องชมพูสักเรื่องจะได้ไหม” ชมพูนุชไม่ได้ตอบกลับอะไรธิชา ได้เพียงแต่จ้องหน้าหญิงสาวที่นั่งฝั่งตรงข้ามด้วยสายตาสงสัย ให้อีกฝ่ายรับรู้ว่าเธอกำลังตั้งใจฟัง “ตอนนี้พี่ทะเลาะกับธี เพราะธีรู้ว่าพี่ทำให้ชมพูรู้ความจริงเรื่องความสัมพันธ์ของพี่กับธี ธีบอกพี่ว่าถ้าชมพูไม่ยอมคืนดีกับเค้า เค้าก็จะไม่สนใจพี่กับลูกอีกต่อไป พี่อยากให้ชมพูกลับไปคบกับเค้าได้ไหม แล้วพี่กับลูกจะอยู่เงียบๆ”