ตอนที่ 12 ขอบคุณที่เห็นค่า

“คุณ... ไม่โกรธผมเหรอ” เขาเอ่ยถามคนที่เข้ามานั่งข้างๆ เสียงอ่อน ทั้งยังมองออกไปนอกหน้าต่างไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย แค่นี้ชมพูนุชก็รู้แล้วว่าชายหนุ่มท่าจะรู้สึกผิดกับเธอมากจริงๆ และเธอก็ไม่ควรปล่อยให้เขารู้สึกไม่ดีไปนานกว่านี้ เธอเอื้อมมือไปกุมมือของคิรินเอาไว้ก่อนจะพูดบางอย่างกับเขา “ไม่เลยสักนิดค่ะ ชมพูรู้ว่าคุณคินไม่ได้ตั้งใจ” พูดพร้อมยื่นใบหน้าให้เข้าไปอยู่ในสายตาของเขา ท่าทางทะเล้นของชมพูนุชทำคิรินเริ่มที่จะอมยิ้มมุมปาก