ตอนที่ 9 มีของมาส่ง จบตอน

“ไม่จำเป็น เรื่องนั้นข้ามีวิธีของข้า ข้าเพียงแค่ต้องการให้เจ้าถ่วงเวลาให้ข้าคลอดเด็กคนนี้ออกมาได้อย่างปลอดภัย” “ถ่วงเวลา?” “ใช่! ความจริงแล้วเด็กในท้องข้าไม่ใช่บุตรคนแรกของข้า ข้ามีบุตรมาก่อน ตอนนี้เธออายุน่าสักประมาณสิบเก้าแล้ว ข้ารู้ถ้าเจ้าสืบเสาะเรื่องของข้าต่อเจ้าก็จะเจอเธออีกไม่นาน ของที่เจ้าหาอยู่ อยู่กับเธอคนนี้ หรือจะให้ถูกต้องมีแต่เธอคนนี้เท่านั้นที่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน” “คุณมอบตราราชทรัพย์ไว้กับเด็กอายุสิบเก้าอย่างงั้นเหรอ” แก้วตายิ้มและพยักหน้า แต่ชอว์อาจจะเข้าใจอะไรไม่ทั้งหมด “ตกลง ผมจะถ่วงเวลาให้กับคุณ คุณบอกมาว่าเด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน ผมจะไปเอาของเอง” ทำแบบนั้นมันง่ายไป ถ้าชอว์ได้ตราราชทรัพย์ เธอจะมีอะไรมาการันตีว่าชอว์จะรักษาคำพูดของเขา เพราะมันแค่คำพูดเท่านั้น แก้วตาจึงแค่ยิ้มและส่ายหน้า เป็นการปฎิเสธวิธีการของเขา ปัง!!! เสียงประตูกระแทกปิดดังสนั่นหวั่นไหว เจ้าของร้านที่กำลังเดินกลับมายังห้องที่ชอว์อยู่กับคนส่งข่าว เขาตื่นตระหนก และยิ่งเห็นแววตาของชอว์ เจ้าของร้านก้มหน้าแทบอยากจะหายตัวไปจากตรงนั้นทันที ไม่มีใครที่เคยได้ยินกิตติศักดิ์ของชอว์แล้วจะไม่หวาดหวั่นในตัวเขา “เอ่อ ท่านชอว์ จะกลับเลยมั้ยครับ” เจ้าของร้านตัวสั่นถาม เพราะชอว์ยามโกรธมักฆ่าก่อนถามเสมอ โชคดีเหลือเกินที่เจ้าของร้านอยู่เพียงลำพัง ชอว์จึงไม่มีใครให้ระบายอารมณ์โกรธาที่เป็นอยู่ตอนนี้ ซึ่งนั่นก็ไม่ดีเหมือนกัน “เปิดห้องและส่งผู้หญิงมาคนหนึ่ง” เสียงดังฟังชัด เจ้าของร้านผงกศีรษะขึ้นลงอย่างรวดเร็ว “เชิญทางนี้ครับ” เจ้าของร้านปกปิดสีหน้ากังวลไว้ สมองครุ่นคิดว่าจะเป็นใครดี เพราะลูกเจี๊ยบขอลากลับไปแล้ว “เฮีย ให้หนูกลับเถอะคะ นายท่านเขาให้หนูลงแรงกับเขาจนหนูแทบขาดใจ จะหยุดหายใจบ้างเขาก็ไม่ยอมเลยค่ะ หนูแทบยืนไม่อยู่ ให้หนูพูดตรงๆเลยมั้ยคะ ว่าของหนูมันบวมมากๆเลยนะคะ” เสียงของลูกเจี๊ยบที่มาขอลากลับทันทีในตอนนั้นดังก้องกังวาล แล้วนี่เขาต้องส่งใครไปสังเวยกันเล่า “อย่าให้ต้องรอนาน!” ชอว์เอ่ยกับเจ้าของร้านในขณะที่เด็กเสิร์ฟเข้าไปจัดเครื่องดื่ม “ครับๆ” เจ้าของร้านกับเด็กเสิร์ฟรีบออกมาจากห้องพิเศษนั้นทันที “คืนนี้ใครรับรองแขกสำคัญ เฮียจ่ายสามเท่าและให้ลาพักสามวันโดยไม่หัก” เสียงประกาศในห้องพักเด็กดริงก์ที่ยังว่างอยู่ “เฮียขา ใช่แขกที่ลูกเจี๊ยบรับไปเมื่อหัวค่ำเหรอเปล่าคะ” ออยเอ่ยถาม เจ้าของร้านพยักหน้ารับ “งั้นหนูรับค่ะ นายเขาหล่อมากเลยไม่ใช่เหรอคะ” “ตามนั้น...รับแล้วก็รีบไป ห้องวีไอพีหนึ่ง” ออยยิ้มและเช็คตัวเองในกระจกอีกครั้งก่อนออกไป เจ้าของร้านได้แต่นิ่งสงบเพราะสวยไม่สวยไม่มีผลกับแขกพิเศษคนนี้ บางทีหน้าตาไม่ทันได้มองด้วยซ้ำ ออยก็คงร้องครางเพราะอะไรก็ตัวใครตัวมันแล้วกัน เฮ้ยยยย ก็อก ก็อก ก็อก เสียงเคาะนำ และประตูก็ถูกผลักเข้าไป “สวัสดีค่ะท่าน หนูชื่อออยค่ะ มาดูแลท่านค่ะ” ชอว์ชำเลืองตาไปมองเพียงแว็บเดียว เขาไม่ได้สนใจว่าหน้าตาเธอเป็นแบบไหนหรือชื่ออะไร เขาแค่มองว่าเธอไม่มีหางก็เป็นพอ “ฉันดื่มมากพอแล้ว” ชอว์แม้จะเป็นคนคอแข็ง แต่เขาก็รู้ลิมิตตัวเอง เมื่อออยพยายามทำหน้าที่ เธอมานั่งข้างๆร่างกำยำและยกแก้วเครื่องดื่มที่เครื่องดื่มลดไปแค่นิดเดียว ออยยิ้มแหย่ๆ เสียงราบเรียบที่ดังมาทำให้เธอรีบวางแก้วในมือทันที ว้าย!!!! ออยร้องเสียงหลง เมื่อแก้วอยู่บนโต๊ะอย่างปลอดภัย ร่างอวบอึ๋มของเธอก็ถูกกระชาก ชอว์ดึงชุดรัดรูปบนร่างกายเธอออกไปอย่างรวดเร็ว อู้ยยยย ออยร้องครางออกมา เมื่อยอดอกเต่งตึงถูกโพรงปากหยักครอบครอง จ๊วบ! จ๊วบ! เสียงดูด เสียงขย้ำ เล็ดลอดดังออกมา เวลาแค่สั้นๆ อกอวบขาวก็แดงก่ำเพราะแรงขย้ำของเขา ออยไม่เพียงแค่เสียวแต่เธอเจ็บมาก “นะ...นายท่าน...อร้ายยยย” เสียงร้องเมื่อออยถูกพลิกร่าง ชอว์จับเธอพาดไปกับพนักโซฟา แค่วกกกกก บราตัวจิ๋วถูกกระชากออก ท่อนขาขาวอวบเป็นรอยแดงถลอกทันตาเลยทีเดียว แกร้งงงงง เสียงชอว์ปลดตะขอเข็มขัดและกางเกงด้วยมือเดียว อีกมือเขาหยิบเกราะป้องกันที่ถูกเตรียมมาวางไว้พร้อมๆกับเครื่องดื่มนั่นขึ้นมา อื้มมมมม เสียงร้องของออย แม้เธอจะเปียกชื้นแล้วตั้งแต่ที่รู้ว่าจะได้มาดูแลชอว์ แต่ความรุนแรงที่เขาสาดส่งเข้ามา ทำให้เธอจุกจนแทบหายใจไม่ออก แม้เธอจะพร้อม แต่เขาจะค่อยๆหน่อยไม่ได้เหรอไง ตึบ ตึบ ตึบ ตึบ นอกจากชอว์จะไม่ถนอมร่องสาวที่รัดเขาแน่นแล้ว เขายังจับสะโพกขาวไว้มั่นและอัดเรี่ยวแรงดั่งกับว่าเขากำลังซ้อมวัดกำลังหมัดกับกระสอบทรายอยู่ไม่ปาน อู้ยยยยย “นายท่าน...ขา หนูเจ็บ...” เสียงเว้าวอนขาดๆ ของออยดังขึ้น เธอกำลังออดอ้อนขอความเห็นใจจากชอว์ เขาเกลียดผู้หญิงมากนักหรือไงนะ สิ่งที่ออยคิดอยู่ ไม่ทันไรร่างกายสาวก็ร้อนดั่งไฟ เสียงหลากหลายในห้องแห่งนี้ไม่ได้เข้าหูชอว์เลย สายตาเขานิ่งเยือกเย็นเมื่อนึกถึงสิ่งที่แก้วตาบอก “ชอว์ ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ใช่คนเสียสัตย์ แต่ข้าต้องการความมั่นใจมากกว่าแค่คำสัตย์ของเจ้า อย่าว่าข้าเลย เจ้าก็ไม่ได้เสียหายอะไร ข้ามีหลักประกันให้เจ้าด้วย อย่างไรแล้วข้าก็เป็นแม่คนนะ บุตรสาวของข้าจะเป็นนาฬิกายืดเวลาให้ข้าเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสมเธอจะนำของที่เจ้าต้องการมอบให้กับเจ้าด้วยมือ” “หลักประกัน? ผมไม่เข้าใจ” “ช่วงเวลาที่ข้าขอกับเจ้า เจ้าจะได้บุตรสาวข้าเป็นหลักประกัน ซึ่งไม่ใช่ตราราชทรัพย์ แต่ข้าบอกเจ้าได้เลยว่าคนที่รู้ว่าตราฯอยู่ไหนมีเพียงบุตรสาวข้าคนนี้เท่านั้น ให้วันนี้เจ้าฆ่าข้า เจ้าก็ไม่ได้สิ่งที่เจ้าต้องการ เพราะเราสองคนไม่รู้จริงๆ” “คุณ!” ชอว์ก่นเสียงครางออกมาด้วยความโกรธ อร้ายยยย!!!! เมื่อชอว์นึกมาถึงตรงนี้ สะโพกสอบที่ยังขยับอัดกระแทกร่างสาวก็ร้องออกมา ออยตัวสั่นหัวคลอนไปหมด สะโพกเธอคงช้ำอย่างหนัก เขากระแทกเธอด้วยแก่นกายในร่องสาวของเธอแท้ๆ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเขากำลังเอาไม้ฟาดสะโพกเธออย่างคนบ้าคลั่ง “คุณไม่กลัวว่าผมจะฆ่าเธอเหรอ” แก้วตายิ้มออกมา “เจ้าจะฆ่าเธอก็ได้ แต่เจ้าจะไม่มีวันได้สิ่งที่ต้องการ แต่ถ้าเจ้ามีความสามารถให้เธอบอกได้ในทันทีว่าของอยู่ไหน นั่นก็แล้วแต่เจ้า ออ! เรื่องนี้ข้าส่งข่าวให้คนคนนั้นรู้ด้วยนะ เจ้ามีเวลาสองวันนับจากนี้ เธอจะเป็นคนไปหาเจ้าเอง อย่างไรแล้วก็ดูแลบุตรสาวข้าให้ดีหน่อยนะ” กรี๊ดดดดดด ออยร้องเสียงดังลั่น เมื่อชอว์เร่งจังหวะถี่เร็วขึ้น เธอเสียวจนปลดปล่อยออกมาพร้อมกับเขา โอ้ววววว กรามแกร่งขบกัดแน่น เมื่อเขาปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สองในวันนี้ ชอว์ไม่ใช่คนที่จะเสร็จสมกามรมณ์ง่ายๆนักในแต่ละครั้ง เขาไม่ใช่พวกทำร้ายร่างกายผู้หญิง เขาไม่เคยตบตีผู้หญิง แต่เขาเห็นผู้หญิงเป็นเพียงเครื่องมือระบายความเคร่งเครียดและความกระสันเท่านั้น ผู้หญิงก็มีดีแค่นี้ แต่วันนี้ทั้งๆที่เขาอารมณ์ดีอยู่เมื่อตอนหัวค่ำ แต่ตอนนี้เขาอยากจะหักคอแม่นี่นัก เธอไม่ได้ทำอะไรผิดแต่เธอจะเป็นตัวแทนคนที่กล้าต่อรองกับเขา คุณแก้วตา! คุณล้ำเส้นมากเกินไปแล้ว รู้จักผมรู้จักดีจริงๆเหรอ คงไม่แน่ๆ ถ้าคุณรู้จักผมจริงๆ คุณไม่มีทางทำแบบนี้ สิ่งที่เกลียดมากไม่น้อยอีกอย่างของชอว์คือการที่เขาถูกกำกับ เขาไม่เคยมีเจ้านาย เขาเป็นเจ้านายตัวเองเท่านั้น “ได้!!!! ถ้าคุณอยากจะให้ผมรับลูกสาวคุณไว้มาดูแลนัก ผมก็จะดูแลให้เป็นอย่างดี อายุสิบเก้าอย่างงั้นเหรอครับ” ชอว์เอ่ยถาม “ใช่! สิบเก้ากับอีกหนึ่งเดือน” แก้วตาบอก เธอย่อมรู้วันเกิดของลูกสาวที่เธอไม่ยอมแม้แต่จะยอมมองหน้าเธอตั้งแต่เกิดมา จนถึงตอนนี้อัญมณีหน้าตาเป็นแบบไหน เธอก็ไม่รู้ แต่เธอรู้ชื่อบุตรสาวกับวันเกิดของเธอดี “ฉันจะทำให้เธอรู้จักโลกในทุกๆด้าน เวลาที่ผ่านไปของเธอจะคุ้มค่านัก” ชอว์คิดอยู่ในใจ พร้อมกับที่เขาถอดแก่นกายออกมา และดึงเกราะป้องกันทิ้งไป อ๊ะ! แต่เมื่อออยจะขยับคลานห่างชอว์ มือแกร่งก็ยึดจับสะโพกกลมขาวไว้ ออยอ้าปากค้างเมื่อชอว์เอื้อมไปหยิบเกราะป้องกันอีกอันขึ้นมา เธอปวดร้าวไปทั้งตัว เข่าทั้งสองข้างก็แทบจะพยุงร่างกายตัวเองไว้ไม่ไหวแล้ว “ถ้าไม่อยากตาย ก็อดทนให้ได้” ชอว์โน้มตัวกระซิบบอกด้วยเสียงปีศาจ ที่ทำเอาน้ำตาสาวไหลพรากออกมาทันที เพราะความหล่ออย่างเดียวแท้ๆ เงินสามเท่ากับวันลาพักมันเพราะแบบนี้เอง....ออยคิดในใจ