ตอนที่ 1 ล่ามรัก : EP 1 ให้ไปส่งแต่พาไปเย

บทที่ 1 "ซี๊ดส์~พะพอแล้วค่ะพราวระบบหมดแล้วคุณเพลิง" ร่างกายของคนตัวเล็กนอนหงายราบไปกับเตียง ยกชันขาขึ้นถ่างอ้าขาออกกว้าง มือเรียวบางทั้งสองขึ้นผลักเข้าที่หน้าท้องหนาของคนตัวโตเบาๆ เขานั้นแทรกกลายอยู่ระหว่างขาเธอที่ถ่างออกให้กระทำ "ปากร้องบอกพอๆแต่ขาอ้า ห- ให้แทงไม่หุบเลยนะ" สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองเรือนร่างอวบอึ๋มกำลังบิดเบือนด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าสวยซ่อนความเซ็กซี่เธอนอนส่ายหน้าไปมาอยู่ด้านล่างของเขา ยิ่งสร้างความต้องการและอารมณ์ เ -ี่ยนให้จนหยุดการกระทำต่อเธอไม่ได้ มือหนาทั้งสองกุมขยำเนินนมสองข้างชูตั้งดั่งเขาใหญ่ ทั้งขาวอวบใหญ่ สวยเหมือนเสริมหน้าอกมา หัว น- นั้นออกสีชมพูอ่อนยิ่งชวนให้ดูดคลึง น่าขยำเมื่อถูกแรงกระแทกของเอ็นร้อนที่เข้าช่องสวาท ร่างกายของเธอขยับเด้นสวนตามจังหวะ "อะอื้มเสียวจังวะ" ต่อให้เป็นเครื่องปรับอากาศราคาหลายแสน ปรับอุณหภูมิองศาให้เย็นถึง16 องศาจนในห้องเย็นฉ่ำ ก็สู้หยาดเหงื่อที่มาจากบทสวาทของเขาทั้งสองคนไม่ได้เลย " ร่องรูของเธอนี่มันดูดดีจริงๆ" ช่องสวาทบีบรัดแก่นกายแน่น ยิ่งเขากระแทกแรงขึ้นยิ่งทำให้เสียวจนสั่นสะท้านทั่วเรือนร่างยิ่งมีกำลังที่ออกแรงกระแทกขึ้นเรื่อยๆ "พะพอก่อนนะคะ พราวไม่ไหวจริงๆ" แววตาพราวมุกนั้นจ้องมองและอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร ช่องสวาทของเธอเริ่มร้อนจนทนไม่ไหว ด้วยที่เอ็นร้อนในกายชายของคุณเพลิงนั้นใหญ่ถึง59+ ฆวยที่ยาวใหญ่เกินมาตรฐานของชายไทย "เจอเ-็ดแค่นี้ทำท่าทีจะตายเลยหรอพราวมุก ก่อนหน้านี้ยังทำตัวอ่อยฉันอยู่เลย ทำให้สมกับที่อยากได้ฉันหน่อยสิ" ใบหน้าหล่อเหลาดั่งลูกครึ่งอังกฤษ ยิ่งมองยิ่งหลงใบหน้าเขามีเสน่ห์ซ่อนความเท่ไว้ใต้ความร้ายลึก ผู้หญิงต่างพากันรุมล้อมอยากได้เขามาครอบครอง แต่เขาไม่สนใจใครมีซื้อกินแต่ก็ไม่บ่อยครั้งเขาไม่ชอบอะไรจำเจหรือการกระทำซ้ำๆ ไม่เอาหญิงไหนเข้ามาผูกมัดกับตัวเอง สิ่งที่เขาสนใจมากที่สุดคืองานกับน้องสาว ในดงมาเฟียนั้นเขาเป็นที่กล่าวขานความน่ากลัวมานาน คุณเพลิงฮายุครบ33 ปี มีธุรกิจเป็นของตนเองมากมาย ไม่ว่าจะเป็นคาสิโน หรือของเถื่อนยังมีธุรกิจมืดที่โด่งดังทั่วมมุมโลก อำนาจชื่อเสียงเงินทองมากมาย และสิ่งที่เขาหวงมากที่สุดในชีวิตก็คือน้องสาวอย่างเพลงพิน เธอมีหน้าตาสะสวยนิสัยอ่อนน้อมน่ารัก เขามีเพียงน้องสาวคนเดียวเปลี่ยบเสมือนหัวใจอีกดวงของเขา ในค่ำคืนนี้คุณเพลิงนั้นจัดงานวันเกิดให้กับน้องสาว เพื่อนๆต่างพากันกลับไปแล้วเพลงมีนาจึงให้คุณเพลิงพี่ชายไปส่งพราวมุกที่คอนโด แต่พราวมุกไม่ถึงคอนโดของตัวเอง เพราะคุณเพลิงเอาตัวเธอมาที่คอนโดตัวเอง เพื่อที่จะเ-็ดไข่มุก "พูดอะไรคะ พราวไม่ได้อยากได้คุณสักหน่อย" ดวงตากลมโตของสาวน้อยใบหน้าสวยเหมือนอาหมวยลูกครึ่งไทยจีนนั้นจ้องมองคนตัวโตที่ยังคล่อมตัวอยู่ด้านบนตัว "แน่ใจหรอพราวมุก ว่าเธอไม่ได้อยากให้ฉันเอา ฉันดูเธอออกนะว่าเธอต้องการอะไรไม่อย่างนั้นเธอคงไม่เสนอตัวบอกให้เพลงมีนาบอกให้ฉันมาส่งเธอหรอก อยากก็บอกมาอย่าทำแอพ" "ไม่จริง คุณต่างหากที่ลากพราวมา" ปึก! "โอ้ยเฮียพราวจุกนะคะ" เสียงหวานครวญครางเสียงดังออกมา เมื่อร่างใหญ่ตรงหน้ากระแทกสวนแท่งเอ็นร้อนใหญ่เข้าแรง จนลำตัวของเธอนั้นสะดุ้งมือน้อยสองข้างผวากอดแขนเขาเข้ามับทันที "อย่ามาเถียงฉันนะพราวมุก และเรื่องนี้ต้องเป็นความลับอย่าให้เพลงมีนารู้เด็ดขาด" "ทะทำไม" "เพราะว่าฉันยังไม่อยากมีแฟนหรือว่ามีเจ้าของ ถ้าเธอทนได้ฉันก็จะให้เธออยู่ในสถานะเมีย แต่เป็นเมียที่ซ่อนลับไม่ใช่เมียที่เปิดเผย" สายตาคู่น้อยของพราวมุกนั้นหันหลบหน้าของคนตัวโตลงทันที "ได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดใช่ไหม เธอต้องยอมรับข้อเสนอของฉันด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าจะปล่อยเธอไปหลังจากที่ฉันเอาเธอเสร็จ แต่ฉันคิดว่าเธอมีดีกว่าผู้หญิงคนอื่นทั่วไปที่ไม่เหมือนใครเเละน่าเอาตลอดเวลา" มือขวาจับเข้าที่ปลายคางของสาวน้อยตรงหน้า บิดกลับมาให้หันจ้องหน้าของเขาอีกครั้งเตรียมก้มลงเบาๆที่จะจูบ และต้องหยุดชะงัก ครืด!! เสียงมือถือดังขึ้นในกระเป๋าสะพายพราวมุกและเสียงนั้นอยู่ในกระเป๋าสะพายด้านข้างหัวเตียง ทำให้อารมณ์ของคุณเพลิงนั้นเริ่มโมโห สีหน้าบ่งบอกถึงความไม่ชอบที่เสียงมือถือดังขัดจังหวะ เขาขยับมือขวาจับเข้าที่กระเป๋านั้นเปิดออกมาดูเบอร์ที่โทรเข้ามา "ไอ้ธาราม! อย่าบอกนะว่าเธอกับมัน" เพร๊ง!เขาไม่ทันฟังพราวมุกที่กำลังจะตอบเลยสักนิด โทรศัพท์ที่อยู่ในมือของเขาถูกเขวี้ยงเข้าที่ข้างผนังจนแตกกระจาย ธารามก็คือเพื่อนของสนิทอีกคนของคุณเพลิงที่อยู่ต่างประเทศ "คุณรู้จัก..โอ้ย" มือหนาบีบเข้าที่คอของเธอด้วยความโมโห ใบหน้าขยับเข้าไปใกล้กระแทกเอวสวนเอ็นร้อนเข้าไปในช่องแคบรุนแรง "ไอ้ธารามมันคือเพื่อนกูพราวมุก แรดมากนักนะวันนี้กูจะ เ-็ดให้ฉีกเลยคอยดู" ปากบอกกับเขาว่าห้ามคิดไปไกล แต่ตัวเองนั้นออกอาการหึงแค่เห็นผู้ชายโทรมาในเบอร์มือถือของเธอเขาก็ขว้างมือถือกระจาย "โอ้ยบะเบา" "ไม่เบา เธอมันแรดอ่อยเขาไปทั่วสินะเป็นยังไงล่ะฉันใหญ่เท่าพวกมันได้ไหม เท่าไอ้ธารามมันได้ไหมตอบมา" "ฮึ๊กพราวเจ็บ" น้ำตาของพราวมุกไหลออกมาทั้งสองข้าง แววตาเศร้าจ้องมองคนตัวใหญ่ตรงหน้า จึงทำให้เขาหยุดการกระทำ ถอดแก่นกายออกจากช่องแคบที่รัดกุมถึงแม้ว่าจะไม่อยากหยุดและอยากทำต่อกับร่างกายของเธอ แต่เขายอมหยุดการกระทำเมื่อเห็นน้ำตาไหลออกจากแววตาดวงน้อย