ตอนที่ 4 คู่ชู้ชูชื่น

สาวใช้ทั้งสองพากันตำหนิด่าทอจนพอใจจึงหันมาถามนายหญิงของตนด้วยอารมณ์ขึงขัง สีหน้าจริงจังอย่างต้องการไปทำชั่วจนตัวสั่น “นายหญิง สั่งการมาเลยเจ้าค่ะ” ติงยวี่ถิงพอคาดเดาได้ว่าคนที่ทำให้น้ำเย็นสงบนิ่งของสองสาวใช้กลายเป็นน้ำร้อนเดือดปุดๆ นั้น เป็นใคร? อดีตสามีของติงยวี่ถิงคนเก่ากับสตรีคนใหม่ของเขา “ท่านไม่โกรธหรือเจ้าคะ? บ่าวยังโกรธแทบตาย” เสี่ยวจิงโมโหจนหน้าแดงก่ำ “พวกเขาทำกับท่านขนาดนั้น” “ใช่” เจียวมิ่งพยักหน้ากล่าวเสริม “เขาได้มีโอกาสหาภรรยาคนใหม่ที่พึงใจอย่างแท้จริง ในขณะที่ท่าน...เฮ้อ!” พูดไปพูดมาก็พากันร้องไห้ตามประสาบ่าวผู้ภักดีที่ต้องทนเห็นนายหญิงของตนไม่ได้รับความเป็นธรรมจากเหตุหย่าร้าง ติงยวี่ถิงถอนหายใจและไว้อาลัยให้กับสังคมโบราณ ในยุคสมัยนี้สตรีของที่นี่ใช้ชีวิตลำบากกว่ายุคสมัยที่จากมา ประเพณีต้าเจิ้งแห่งนี้บุรุษสามารถแต่งงานได้หลายครั้ง ในขณะที่สตรีหม้ายหมดโอกาสแต่งสามีใหม่ หากไม่ผูกคอตายเพื่อล้างอายให้ครอบครัวบ้านเดิมย่อมต้องโกนหัวบวชชี หรือไม่ก็เร้นกายหายไปตลอดชีวิต นี่แหละที่นางรู้สึกเสียดายเอามากๆ ชาติก่อนตายโดยที่ยังไม่ทันมีแฟน พอมาชาตินี้กลับหมดสิทธิ์หาแฟน เฮ้อ! คิดดูเถอะ! สิ้นหวังไหมล่ะ? เสียงสะอึกสะอื้นตัดพ้อทั้งน้ำตายังคงดังเป็นระลอก ติงยวี่ถิงเหม่อมองสาวใช้ทั้งสองของตนอย่างซาบซึ้งในหัวใจ พลางนึกไปถึงเจ้าของร่างเก่าที่ไม่เคยรู้ซึ้งอันใดเลย สตรีนางนั้นร้ายกาจถึงขนาดหลอกใช้บ่าวสองคนนี้จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด พวกนางก็ซื่อสัตย์ภักดีเสียจนโง่งม ติงยวี่ถิงคนเดิมเห็นแก่ตัวโดยไม่คำนึงถึงชีวิตใคร แม้แต่สาวใช้ที่เติบโตมาด้วยกัน หากจำไม่ผิด วันนั้นอีกฝ่ายหลอกให้สาวใช้กินขนมผสมยาพิษ เพราะต้องการใส่ร้ายป้ายสีคนผู้หนึ่ง เพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ดีนะที่สาวใช้ได้ท่านหมอช่วยทันจึงไม่ถึงตาย ยังมีอีกเรื่องที่เลวร้าย ติงยวี่ถิงคนนั้นใช้แผนต่ำช้าแต่งเข้าสกุลเซียวอย่างเห็นแก่ตัว แม้สกุลเซียวจะเพลี่ยงพล้ำ แต่สามีผู้นั้นไม่ได้โง่เขลาจนเกินไป สาวใช้ของติงยวี่ถิงคิดว่านายหญิงรักชอบสามีจากใจ แต่ฝ่ายบุรุษกลับรับรู้ได้ว่าไม่ใช่ แต่ยามนี้ นางคือติงยวี่ถิงคนใหม่ ในขณะที่สามีผู้นั้นกลับมิใช่คนเดิมอีกต่อไป... ช่วงนี้โรงยาเจี้ยนคังต้องเร่งผลิตสินค้าเติมคลังตามคำสั่งซื้อที่รับมาจากงานเลี้ยงในวัง ติงยวี่ถิงจึงต้องรับคนงานเข้ามาเพิ่มอีกหลายสิบคน พวกเขาขยันแข็งยิ่งถึงขั้นทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่ยอมพัก นางจึงต้องดูแลเรื่องอาหารการกินอย่างดีเยี่ยม ถึงขั้นลงมือเข้าครัวทำอาหารด้วยตัวเองเสียเลย หญิงสาวมีเสน่ห์ปลายจวักติดมาจากชาติภพที่แล้ว จึงมีลักษณะของความแปลกประหลาดของอาหารอยู่มาก ทำเอาสาวใช้ทั้งสองสนเท่ห์ยกใหญ่ พวกนางตั้งหน้าตั้งตารอกินอาหารฝีมือนางเหมือนเด็กๆ ทุกวัน “ข้าสั่งคนงานที่ตลาดเข็นผักและแล่เนื้อมาส่งแล้ว ข้าจะไปหาซื้อเพิ่มแค่เล็กน้อย พวกเจ้าทำงานอยู่ที่นี่แหละ ไม่ต้องตามมา” “เจ้าค่ะ” เสี่ยวจิงกับเจียวมิ่งรับคำขณะทำงานมือเป็นระวิง แม้ไม่รู้และไม่คาดคิดว่าเจ้านายของตนจะทำร้านยาได้ก็ตาม ติงยวี่ถิงมองสาวใช้อย่างพึงพอใจ พวกนางสมองไว สามารถจดจำและเรียนรู้สิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนได้รวดเร็ว เจ้าของร่างเก่าผู้นั้นได้ครอบครองอัญมณีล้ำค่าโดยแท้ เพียงแต่ใช้งานผิดประเภทมาหลายปี ช่างน่าเสียดาย เพราะนางรู้ซึ้งเช่นนี้จึงพยายามเก็บเงินให้มากที่สุดและใช้ไปกับการไถ่ตัวทั้งสองกลับมาดูแลกันและกันเพื่อชดเชยความผิดที่ร่างเก่าเคยทำเอาไว้ ใช้เวลาเดินตลาดไม่นาน หญิงสาวได้วัตถุดิบสำหรับปรุงอาหารพอประมาณ ระหว่างทางกลับโรงยาเจี้ยนคังต้องผ่านหอไหลฟู่ นางจึงขึ้นไปชั้นสอง เข้าไปทักทายฮูหยินเจ้าของโรงน้ำชาตามประสาคู่ค้าชั้นดี หลังยื่นไมตรีต่อกันอย่างจริงใจ สนทนาครู่ใหญ่ หญิงสาวก็ขอตัวกลับ ครั้นกลับออกมาตรงระเบียงชั้นสองดวงตาเจ้ากรรมพลันเห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังเดินกระหนุงกระหนิงอยู่ตรงริมถนนด้านล่างโรงน้ำชา ฝ่ายชายหล่อเหลางามสง่าเปล่งประกายจนแสบตา คนผู้นั้นมิได้มีดีแค่ใบหน้าคมคาย แต่เรือนกายของเขาสามารถเรียกได้ว่าสมส่วนสมบูรณ์แบบ บุรุษหนุ่มรูปงามราวหยกสลัก บุคลิกสุขุมล้ำลึก ภูมิฐานเฉลียวฉลาด ท่าทางสง่างามปานนั้น ยังไม่นับรวมรูปโฉมโดดเด่นสะดุดตา พาให้หญิงสาวใจสั่นหวั่นไหว ส่วนฝ่ายหญิงน่ะหรือ? ฮึ! ติงยวี่ถิงเบิกตาเพ่งมอง แน่นอนนางรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดี อดีตสามีผู้หล่อเหลาของนางกับสตรีคนใหม่ของเขา ฝ่ายหญิงเดินตามติดชนิดแนบชิดแทบจะคลอเคลีย คอยพะเน้าพะนอออดอ้อนฝ่ายชายไม่ห่าง เซียวหงเย่กับเหวินฟาง... นางผู้นั้นแทรกกลางระหว่างเราสำเร็จแล้วกระมัง หรือเป็นเขาที่ยอมเปิดทางให้หญิงอื่นเข้ามาโดยง่าย ฮึ! ทีกับติงยวี่ถิงผู้เป็นภรรยา เขากลับทำตัวเย่อหยิ่งห่างเหินรังเกียจหนักหนา แต่กับเหวินฟางที่เพิ่งคบหากันก่อนหย่าเพียงไม่นานกลับสนิทสนมเกินหน้าเกินตา เดินอย่างไรจนเหมือนจะสิงร่างกันอยู่แล้วล่ะนั่น ฮึ! หมั้นไส้! หากถิงถิงไม่เคยผ่านคืนวสันต์เร่าร้อนกับอดีตสามี คงไม่รู้สึกอันใด เขายอมให้นางใกล้ชิดก่อนหย่ากันด้วยไง! และอารมณ์หึงหวงมักอยู่เหนือเหตุผลเสมอ ตะกร้าไม้ไผ่ใส่วัตถุดิบปรุงอาหารทั้งเนื้อวัวเลือดไก่เครื่องในสัตว์ถูกสาดโครม เข้าเป้าคู่ชู้ชูชื่นพอดิบพอดี เลือดสีแดงฉานคาวคลุ้งไปทั่วบริเวณ บุรุษหนุ่มชุดขาวหล่อเหลากลายร่างเป็นทะเลเลือด สตรีโฉมงามชุดสีชมพูอ่อนหวานเองก็ไม่พ้นคราบเหม็นโฉ่ สภาพชายหญิงที่เคียงคู่งดงามอย่างโดดเด่นเมื่อครู่พลันเปลี่ยนไปกลายเป็นน่าเกลียดในพริบตา โดนเฉพาะฝ่ายบุรุษที่รูปงามปานเทพเซียนผู้นั้น หึหึ! หมดหล่อทันตา สมน้ำหน้า! ติงยวี่ถิงผุดรอยยิ้มร้ายกาจ สะใจเป็นที่สุด บนระเบียงโรงน้ำชาชั้นสอง สตรีผู้หนึ่งยืนกอดอกเชิดหน้าทอดสายตาชื่นชมผลงานสาดเลือดของตนเองนิ่งๆ นางเลิกคิ้วมองเจ้าของใบหน้าคมคายอย่างต้องการท้าทาย ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่คมที่สะท้อนภาพนางฉายแววประหลาด รอยยิ้มร้ายกาจผุดขึ้นที่ริมฝีปากเช่นกัน ผู้ใดว่าติงยวี่ถิงตกต่ำกลายเป็นสตรีไม่สู้คนแล้วปะไร ไม่เจอกันนาน ไฉนยังน่ากลัวอยู่ เหวินฟางให้รู้สึกขนลุกซู่โดยไม่รู้ตัว