ตอนที่ 39 สบายตัว

มือใหญ่เลื่อนขึ้นจับคางมนเพื่อยึดใบหน้าหวานไว้ให้มั่น ก่อนจะค่อยๆ ใช้ลิ้นดุนเข้าไปสอดแทรกควานหาความหอมหวานในโพรงปากนิ่ม ลิ้นร้อนของทั้งสองกระหวัดเกี่ยวสอดประสานกันด้วยความนุ่มนวล ซึ่งทุกสัมผัสล้วนเต็มไปด้วยความละมุนราวกับลอยบนปุยเมฆแห่งสรวงสวรรค์ โดยร่างกายทั้งสองแนบชิดกันอยู่ภายใต้ฟองสบู่สีขาวฟูฟ่องซึ่งแม้แต่อากาศก็แทบแทรกผ่านช่องว่างระหว่างเขาและเธอไปไม่ได้ ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆผละริมฝีปากออกจากอีกฝ่ายอย่างอ้อยอิ่งเพื่อให้เธอได้หายใจหายคอ แล้วเคลื่อนไปพรมจูบทั่วใบหน้าหวานพร้อมส่งรอยยิ้มจางให้อย่างหลงใหล ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากที่ความหวานยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกเพื่อชิมรสสัมผัสอีกครั้ง แต่คนตัวเล็กกลับยกมือที่เต็มไปด้วยฟองสบู่หอมๆ ขึ้นมาปิดปากเขาไว้แล้วเอ่ยออกมาเสียงหวาน