ตอนที่ 3 ผัวคิดถึงเมีย NC+++

คนที่กล้าทำเรื่องระยำถึงเพียงนี้มีคนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือนรธิป! ทองพันชั่งได้เห็นหน้าไอ้คนอัปรีย์ชีกอเต็มตาเมื่อเขาพาร่างเปล่าเปลือยของเธอขึ้นมาหายใจที่ใต้กระดานท่าน้ำซึ่งยื่นออกมา อย่าหวังว่าใครผ่านมาเห็น เพราะกอผักตบลอยอยู่เรียงราย และแม้นมองจากในตัวบ้านออกมาก็ไม่เห็นอยู่ดี “อ๊าย! คุณเล็ก ทำบ้าอะไรคะ” ทองพันชั่งเสยผมที่ปิดหน้าขึ้น ก่อนจะใช้กำปั้นทุบตีแผงอกแกร่งของไอ้ผู้ชายหน้าตัวเมีย นรธิปไม่สะทกสะท้าน มือข้างหนึ่งกำผ้าถุงของกลางเอาไว้แน่น สองแขนรวบรัดร่างบางจนเนื้อหนังเปลือยเปล่าของทั้งคู่แนบชิดสนิทกัน จมูกโด่งเป็นสันซุกไซ้ตามลำคอระหง สองตาคู่คมทอดแววหวานเยิ้มระคนเจ้าชู้แสนกลมองอ่านกินทุกอณูผิวขาวเนียนที่เห็นได้ “ก็ผัวคิดถึงเมีย ทำแบบนี้ไม่ได้หรือไง? ” หญิงสาวพยายามผลักดันใบหน้าคมคายมากด้วยเสน่ห์ให้พ้นจากร่างกาย แต่ก็ยากยิ่ง เขาตัวโตสูงใหญ่และแข็งแรง ส่วนเธอเปรียบเสมือนเหยื่อตัวน้อยแสนบอบบางในอุ้งมือเสือร้ายที่กำลังบ้าคลั่ง “ผัวเมียอะไรกัน! อย่ามาพูดแบบนี้นะ” มือเรียวห้านิ้วดันใบหน้าได้รูปของบุรุษค้างอยู่ เพราะประโยคเมื่อครู่ทำให้เขาชะงัก “แหม ไม่เจอกันแค่สองเดือน หนูทองลืมความสัมพันธ์ของเราแล้วหรือ เห็นทีพี่คงต้องทบทวนความหลังให้ซะแล้ว” “อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ อย่า! อืม” ยังไม่ทันสิ้นเสียง มือใหญ่ก็คว้าหมับเข้าเนินเนื้อสงวนกลางหว่างขาเรียว กรีดกรายนิ้วบดคลึงปุ่มกระสันเกลี่ยดึงพิษรัญจวนออกมาเล่นงานทองพันชั่ง พลางสวมจูบร้อนแรงดั่งไฟลนสวาปามเรียวลิ้นอุ่นอันหอมหวาน "อ๊า......" อารมณ์สาวคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง หลังจากโดนปลุกปั่นจนพังราบคาบไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว จากนั้นไม่ปฏิเสธว่าทุกคืนเธอเฝ้าคำนึงถึงรสสวาทที่เคยทำให้แสบสันไปถึงทรวง แม้ทั้งเกลียดชังและรังเกียจแต่ไม่อาจผลักไสหรือลืมเลือน มลทินสกปรกที่ติดตึงตามหลืบร่องลับแม้ล้างเท่าไหร่ก็ล้างไม่ออก จนกระทั่งวันนี้เขายังกลับมากระทำหยาบซ้ำอีกโดยไม่ละอาย! “อ๊า......อย่า อย่าทำนะ” ลิ้นร้อนเลียรดไปทั่วซอกคอขาว ปาดวนหัวไหล่บอบบาง หากกลืนกินทั้งเนื้อทั้งตัวของสาวน้อยคนนี้เข้าไปได้ นรธิปคงทำ “อืม ยังตัวหอมเหมือนเดิม อยากรู้จังว่าตรงนี้จะยังละมุนลิ้นเหมือนเดิมหรือเปล่า” กระดิกนิ้วและค่อยๆล่วงล้ำเข้าไปในส่วนลึก “อ๊าย อย่าคุณเล็ก ได้โปรดเถอะ อ๊า......อย่าทำอะไรหนูทองเลย” นิ้วร้ายกระดิกเร็วขึ้นดันเข้าไปด้านในช่องทางคับแคบ ค่อยๆปรุงอารมณ์สวาทหวามในกายสาวผู้อ่อนเดียงสาให้กลมกล่อมมากขึ้น คราวนี้แม้หมายจะต่อกร แต่เรี่ยวแรงที่มีช่างน้อยนัก แววตาคั่วด้วยไฟราคะสุกเหิมเกิมหนักขึ้น เขาสาดพิษกระสันราดรดไปทั่วใบหน้างามที่กำลังอ้อนวอน ก่อนจะมุดหัวจมลงไปใต้น้ำ แหวกขาเรียวทั้งสองข้างเพื่อสอดใบหน้าเข้าสู่กลางเนินเนื้ออ่อนที่ประดับด้วยขนสีนิลบางตา ซุกดูดดมชมเชยจาวกระเส่า ตวัดลิ้นเลียละเลียดติ่งงามกลางร่องสองพะเนาเนื้อนุ่ม ชิมความหวานหอมที่แม้คลุกด้วยน้ำในคลองแต่ก็ยังรับรู้ถึงรสชาติอันโอชาอย่างคะนองปาก “อ๊า.....อย่าเลีย ซู๊ด.....อืม” เจ้าของใบหน้างามที่ลอยอยู่เหนือน้ำจำใจต้องปล่อยเลยตามเลยด้วยไม่อาจขัดขืน สองมือเรียวคว้าปีกไม้ตรงท่าน้ำที่ยื่นออกมาเพื่อพยุงตัว แบ่งรับแบ่งสู้กับความรู้สึกปั่นป่วนที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับมันจากเขา เขาเป็นคนสอนให้รู้จักกับความรู้สึกน่าละอายเช่นนี้ “หนูทองลูก! รีบอาบรีบขึ้นมานะ เดี๋ยวฟ้าจะมืดเสียก่อน ยายหิวข้าวแล้ว” เสียงนั้นดึงสติที่กำลังเตลิดไปกับรสสวาทให้กลับมา และหากยายรู้ว่าคุณเล็กอยู่ตรงนี้และกำลังทำแบบนี้กับเธอ มีหวังเป็นเรื่องใหญ่แน่ “อืม......จ๊ะยายเดี๋ยวหนูทองก็ขึ้นแล้วจ้ะ” ทองพันชั่งพยายามหลบเสียงตะโกนกลับไปเพื่อให้นรธิปได้ยิน แต่แทนที่เขาจะหยุดการกระทำ กลับดูดกลืนเนื้อนางไวสวาทหนักหน่วงขึ้น “อ๊าย คุณเล็ก หยุดเถอะ อ๊า.....” นานเท่าที่จะสามารถกลั้นหายใจในน้ำได้ สำหรับคนทั่วไปคงไม่นานแต่สำหรับนรธิปที่ได้รับการฝึกฝนร่างกายมาเป็นอย่างดี กินเวลาไปหลายนาทีทีเดียว