ตอนที่ 4 ขอกินนมได้ไหม NC+++

“.......” เมื่อเขาหยุดการกระทำและโผล่ศีรษะขึ้นมาเหนือน้ำ ทองพันชั่งที่กำลังหายใจหอบถี่ไร้เรี่ยวแรงก็ทำท่าจะผละหนี “จะไปไหนพี่ยังไม่อิ่มเลย” เขาคว้าร่างเธอเข้ามากอดรัดไว้แน่นอีกครั้ง เบียดดันท่อนเนื้อที่กำลังแข็งแรงอวดตัวเท่าบ้องข้าวหลามใต้กางเกงผ้าร่มขาสั้นที่เขาสวมใส่คลอเคลียเนินสวาทอวบอิ่มเสมือนทักทาย “อือ.... ยายเรียกแล้ว เอาผ้าถุงหนูทองคืนมา หนูทองจะขึ้นบ้าน” “ไม่ให้” “คุณเล็ก! ถ้ามีใครมาเห็นเดี๋ยวก็เป็นเรื่องใหญ่หรอก เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรือว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ คุณเล็กเลิกทำตัวไม่เป็นลูกผู้ชายแบบนี้เสียที” “มีสิทธิ์อะไรมาต่อรองล่ะ พี่ไม่เดือดร้อนนะถ้ามีใครรู้เรื่องของเรา ฉะนั้นหนูทองไม่มีสิทธิ์มาสั่งพี่ แต่พี่ต่างหากที่สั่งหนูทองได้” “เลว! หนูทองไม่คิดเลยว่าคุณเล็กจะเลวได้ถึงขนาดนี้” “เหอะ! น้อยไปสิ หนูทองเคยมองพี่ดีเสียที่ไหน พี่มันก็เลวมาแต่ไหนแต่ไรในสายตาหนูทอง” “เอาผ้าถุงคืนมาหนูทองจะขึ้นบ้าน” ไม่อยากต่อล้อต่อเถียง ความจริงก็เป็นแบบนั้นเขาเลวมาแต่ไหนแต่ไร “ไม่คืน!” “คุณเล็ก.....เดี๋ยวยายก็เดินมาตามหรอก" "แล้วยังไงล่ะ?" นรธิปลอยหน้าแล้วก้มลงหอมแก้ม ขบติ่งหูของสาวน้อยทำตัวเหมือนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ "คุณเล็กต้องการอะไร บอกมาเลยต้องการอะไร? ” ที่ยังทำตัวเลวทรามไม่เลิกแบบนี้ก็เพราะเขาต้องการให้เธอทำตามคำสั่งเท่านั้น สำหรับทองพันชั่งหากเรื่องเมื่อสองเดือนมันแดงขึ้น เธอก็หนีไม่พ้นต้องแต่งงานกับเขา ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้นทองพันชั่งยอมตายเสียดีกว่าต้องแต่งงานอยู่กินกับนรธิป แต่สำหรับนรธิปเขาคงไม่เดือดร้อน ผู้ชายเห็นแก่ตัวที่เห็นผู้หญิงเป็นเพียงของเล่น ถึงแต่งงานกับเธอก็ใช่จะมีเมียเพิ่มอีกสามสี่หรือสิบคนไม่ได้ ทองพันชั่งเป็นผู้หญิงมีแต่เสียกับเสีย ส่วนเขาเป็นผู้ชายไม่มีอะไรเสียอยู่แล้ว “หึ! เข้าใจอะไรง่ายดีจัง เหมาะสมกับตำแหน่งเมียปลัดนรธิปจริงๆ” “เลิกพูดแบบนี้สักที” ต่อให้ทั้งโลกเหลือนรธิปเป็นผู้ชายคนเดียว เธอจะยอมขึ้นคานหรือไม่ก็บวชชี “ฮ่าๆๆ จ้ะๆ ไม่พูดก็ไม่พูด เมื่อกี้กินหอยไปแล้ว คราวนี้ขอกินนมได้ไหม ไม่งั้นคืนนี้พี่ต้องนอนไม่หลับแน่” ก็มันเบียดแผงอกอยู่แน่นขนาดนี้ ถ้าไม่ได้กินก็กระไร “คุณเล็ก! ทุเรศที่สุด" เกิดมาไม่เคยพบไม่เคยเจอ ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายเลวแบบนี้อยู่บนโลก แต่ที่ไหนได้ดันอยู่ไม่ไกลตัวเลย “เอาน๊า! อยากให้พี่ปิดปากเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับไม่ใช่หรือ” สำหรับทองพันชั่งนรธิปเลวกว่าหมาอยู่แล้ว ทำแค่นี้ยังน้อย แต่รับรองว่าจากนี้ไปจะจัดหนักจัดเต็ม ทับให้ร้องท้องเถอะขอรับ ถึงตอนนั้นเธอจะดิ้นไปไหนได้ ทองพันชั่งทำได้เพียงเมินหน้าหนีพลางถอนหายใจ ยินยอมให้เขาก้มหน้าก้มตาบีบคลึงสองเต้าอย่างอวดดี ตวัดส่วนยอดชูชันสีงามตาเข้าปาก ดูดละเลียดกินส่าหวานจนปากมัน “อืม......พอแล้ว เดี๋ยวยายเดินมา” ไร้หนทางสู้ก็ทำได้เพียงร้องไห้ออกมาอย่างเหลืออด ไม่รู้ว่าเคยไปทำอะไรให้เขาจึงเกลียดชังเธอมาตั้งแต่เด็ก ตอน10ขวบ แค่เธอบอกว่าคุณโตใจดีเขาก็ผลักเธอจนตกบ่อโคลน แค่เธอบอกว่าคุณโตหล่อเหมือนพระเอกหนังเขาก็จับกิ้งก่ามาโยนใส่เธอ และเขายังใจร้ายไม่หยุดจนถึงทุกวันนี้ นรธิปยังดื้อดึงคึกคะนองไม่สนน้ำตา ก็เขาไม่ได้เจอเธอตั้งสองเดือน สองเดือนเต็มๆที่กลับกรุงเทพไปทำเรื่องย้ายและกว่าจะย้ายได้ หากไม่ได้เส้นสายเพื่อนของบิดาช่วยคงต้องรออีกนานโข เวลาทำให้ความอยากกลายเป็นความหิวโหย แล้วอย่างนี้เมื่อเสือหิวผอมโซกลับมาเจอเหยื่อที่ถูกใจอีกครั้งจะให้ทำอย่างไรได้ จะว่าชั่วว่าเลวก็ตามแต่ใจเถอะ “พรุ่งนี้ไปเจอพี่ที่ตลาดตอนบ่ายสาม” ชายหนุ่มโงหัวขึ้นเลียปากก่อนจะพ่นประโยคเมื่อครู่ด้วยสายตาอนาจาร ยังดีมีแก่ใจเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลอาบสองแก้ม แต่ไม่ได้แยแสมากเท่าใดนัก หนูทองก็เจ้าน้ำตาแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เขาชอบแกล้งให้เธอร้องไห้ด้วยซ้ำ “ไม่!หนูทองไม่ไป” เธอปฏิเสธเสียงแข็ง “เจอที่หลังตลาดตอนบ่ายสาม ช้าได้ไม่เกินสิบนาที และถ้าพรุ่งนี้พี่ไม่เจอหนูทองพี่จะมากราบยายดาวทองที่บ้าน!” เขายิ้มอบอวลไปด้วยความร้ายกาจก่อนก้มลงหอมหัวไหล่แต่เธอสะบัดหนี พลางแย่งผ้าถุงมาจากมือของเขา มีเพียงเสียงถอนหายใจอย่างเกรี้ยวกราดปนสะอื้นขณะใส่ผ้าถุงในน้ำ ทองพันชั่งไม่มีทางเลือกเลย นอกจากทำตามที่เขาประสงค์ก็เท่านั้น “พี่คิดถึงนะ พรุ่งนี้อย่าให้พี่ต้องรอเก้อ” คำว่า "คิดถึง" ช่างเหมือนสิ่งปฏิกูลที่สาดโครมเข้ามา หญิงสาวไม่แม้แต่จะหันกลับไปมองหน้าคนพูด เธอรีบเร่งตะกายไปยังขั้นบันไดแล้วเดินขึ้นท่าน้ำ หยุดนุ่งผ้าถุงอีกผืนทับ คลุมไหล่ด้วยผ้าขนหนูแล้วคว้าตระกร้าเครื่องอาบน้ำ เดินดุ่มๆไปตามทางเดินตรงสู่ตัวบ้าน ใครบัญญัติว่าพระเอกต้องเป็นคนดี ผู้หญิงส่วนใหญ่รักคนเลวทั้งนั้น สำหรับนรธิปก็ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี ชั่วมากด้วยซ้ำไม่ปฏิเสธ แต่ทำอย่างนี้กับผู้หญิงคนเดียวคือ "แม่ทองพันชั่ง" เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจะเรียกว่าเห็นแก่ตัวก็ไม่ผิด แต่เขาไม่มีทางยอมให้ผู้หญิงคนนี้ตกไปเป็นของ "เสี่ยสำราญ" ผู้ชายที่ชั่วช้ากว่าเขาเป็นร้อยเท่าอย่างเด็ดขาด