Chapter 5 เธอต้องรับผิดชอบ

“เป็นอะไรไปล่ะลูก ใครทำให้หลานรักของย่าอารมณ์เสียล่ะคราวนี้ ไหนยิ้มหน่อยซิ หลานย่าทำหน้าบึ้งตึงแบบนี้ไม่น่าดูเลยนะลูก” คุณบุษบาเอ่ยถามเมื่อเห็นหลานชายสุดรักนั่งลงข้างๆ ด้วยอาการหน้าตาบึ้งตึง “นมอุ่นไปไหนล่ะครับคุณย่า” หลานรักถามแทนคำตอบ “อยู่นี่เจ้าค่ะนายน้อย ได้ยินแว่วๆ เรียกหานมอุ่นหรือคะ” เสียงแม่นมที่เคารพรักดังมาแต่ไกลก่อนที่จะปรากฏตัวพร้อมถาดผลไม้ในมือ “เอ้า! ตกลงเป็นอะไรไปลูก เอาแต่ทำหน้าบึ้งตึงไม่ยอมพูดยอมจาแบบนี้ ย่าไม่รู้เรื่องกันพอดี” คุณบุษบาถามไถ่อีกครั้งเมื่อหลานรักยังนั่งทำหน้ายู่เป็นเต้าหู้ยี้ “นั่นสิคะนายน้อย วันนี้วันเกิดนายน้อยนะคะ ต้องทำสีหน้าสดชื่นถึงจะถูกนะคะ” คุณนมอุ่นเรือนพยายามเอาใจนายน้อยของบ้านที่ตนรักปานบุตรชาย “ผมคงยิ้มไม่ออกหรอกครับ ในเมื่อนมอุ่นส่งคนไปทำลายข้าวของผมถึงในห้องฉลองวันเกิดแบบนี้” นายน้อยของบ้านเริ่มแผลงฤทธิ์ออกอาการกระฟัดกระเฟียดเกินงาม ความจริงแล้วเขาแค่ต้องการกลบเกลื่อนอารมณ์ครุกรุ่นที่ยังไม่จางหาย “ว้าย!! อะไรกันคะนายน้อย ทำไมมาปรักปรำนมแบบนี้ล่ะคะ” คุณนมอุ่นเรือนตกใจกับคำกล่าวหานั่น หญิงสูงวัยทำตาโตจ้องมองนายน้อยของบ้านราวกับไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “นั่นสิลูกคิน ไหนบอกย่ามาซิใครไปทำอะไรให้คินไม่พอใจลูก” คุณบุษบาแอบส่งค้อนให้วงใหญ่กับอาการแอ็กติ้งเกินจริงของแม่นมคนสนิท ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหลานรักของเธอได้อิทธิพลเรื่องการแสดงอารมณ์แบบโอเวอร์แอ็กติ้งนี้มาจากใคร ประมุขของบ้านพยายามปลอบประโลมให้หลานรักสงบสติอารมณ์ “โน่นไงครับ! มาโน่นแล้ว” หญิงสูงวัยสองคนหันมามองหน้ากันอัตโนมัติก่อนมองตามอาการบุ้ยปากของทายาทคนเดียวของตระกูลไปยังตัวต้นเรื่องพร้อมๆกันราวนัดหมาย แล้วหญิงเลยวัยกลางคนไปมากโขก็หันมามองหน้ากันอย่างงงงวยด้วยไม่แน่ใจว่าหญิงสาวร่างบอบบางที่กำลังเดินมาจะใช่สาเหตุที่แท้จริงของอารมณ์ขุ่นมัวของทายาทหนุ่มหรือเปล่า “หนูมิ้นท์น่ะเหรอคะนายน้อย” คุณนมอุ่นเรือนถามด้วยความไม่แน่ใจ “จะหนูมิ้นท์ หนูหิ่นอะไรก็ช่างเถอะครับ ทำไมต้องส่งเด็กนี่ไปยุ่มย่ามในห้องผมด้วยล่ะครับ” ภาคินยังคงตีบทบาทเจ้าอารมณ์และไม่พึงพอใจ ทว่าเบื้องลึกกำลังพยายามใช้ความคิดว่าจะจัดการหยิงสาวยังไงดี “ใจเย็นๆ ก่อนลูกคิน ...ไหว้พระเถอะแม่หนู” คุณบุษบาพยามยามใช้คำพูดอ่อนโยนชโลมใจให้หลานรักเย็นลง ก่อนหันไปบอกกล่าวหญิงสาวผู้เข้ามาใหม่อย่างเอ็นดู เมื่อเห็นหญิงสาวหมอบคลานเข้ามานั่งพับเพียบเรียบร้อยประนมมือไหว้อย่างนอบน้อม “เรื่องเป็นยังไงไหนลองเล่าให้ย่าฟังซิ” “เด็กนี่บอกว่านมอุ่นใช้ให้ไปทำความสะอาดเรือนแทนป้านิ่ม” “ใช่เจ้าค่ะนายน้อย นังนิ่มมันกลับต่างจังหวัดกะทันหัน ไม่มีคนดูแลเรือนนายน้อย อีกอย่างพวกเด็กรับใช้คนอื่นก็... ” “พอเถอะนมอุ่น ...ไหนแล้วเกิดอะไรขึ้น หนูมิ้นท์ทำอะไรให้คินไม่พอใจล่ะลูก” คุณบุษบาประมุขหญิงของบ้านหันมาถลึงตากำกับแม่นมกิตติมศักดิ์ไม่ให้เอ่ยถึงเรื่องความขยาดหวาดกลัวในอารมณ์ร้ายของนายน้อยของบ้านที่เด็กรับใช้คนอื่นๆ มีอยู่ทั่วทุกตัวตน จากนั้นคุณย่าก็หันไปถามอย่างเอาใจหลานรักด้วยหวังให้คลายอารมณ์ร้อนลง “จะให้ฉันเป็นคนเล่าหรือเธอจะสารภาพเองดีล่ะ” นายน้อยทายาทตระกูลดังหันมาถามหญิงสาวที่นั่งพับเพียบห่างออกไป ใบหน้ากลมมนเงยขึ้นสบตาเมื่อถูกถามถึงแต่ก็รีบหลุบต่ำทันควันเมื่อสบเข้ากับสายตาคมกล้าอย่างจัง “มิ้นท์เล่าเองก็ได้ค่ะ” “หืม...ว่าไงล่ะลูก หนูมิ้นท์ หนูไปทำอะไรให้นายน้อยไม่พอใจรึเปล่า” ประมุขของบ้านหันมาถามหญิงสาวแรกรุ่นอย่างปราณี ทายาทหนุ่มตระกูลดังหันไปมองคุณย่าอย่างทันควัน ด้วยได้ยินน้ำเสียงที่เปล่งออกจากปากคุณย่าที่แสดงออกต่อหญิงสาวตรงหน้านั้นเจือแววเอ็นดูมากล้น อีกทั้งสรรพนามที่เรียกขานกลับดูใกล้ชิดสนิทสนมมากกว่าเด็กรับใช้ในบ้านทั่วไป “มิ้นท์... คือ... ” “ก็บอกคุณย่าไปสิว่าเธอสร้างวีรกรรมอะไรไว้ แค่พูดแค่นี้มันยากเย็นนักรึไงห๊ะ! ” เสียงดุเข้มกังวานขึ้นออกแนวดุ แต่ก็ยังน้อยกว่าตอนที่อยู่กันสองต่อสอง “เอ๊ะ! คินนี่ ทำไมต้องดุขนาดนั้นด้วยล่ะลูก พูดจากันดีๆก็ได้” คุณบุษบาหันมาดุหลานรักราวต้องการกำราบให้หยุดพยศ นั่นยิ่งสร้างความงุนงงให้นายน้อยของบ้านเป็นครั้งที่สอง คุณย่าปกป้องยัยกระต่ายตื่นตูมนี่ ตกลงยัยนี่เป็นใครกัน “บอกคุณท่านไปสิหนูมิ้นท์ว่าหนูไปทำความผิดอะไรไว้” คุณนมอุ่นเรือนหันมากำชับอีกแรงเมื่อเห็นหญิงสาวยังอ้ำอึ้ง แต่ก็โน้มเอียงไปทางเอื้อเอ็นดูมากกว่าติติง นายน้อยของบ้านนิ่งคิดราวต้องการใช้สมองอันเจ้าเล่ห์ ...หากยัยนี่เป็นที่รักโปรดปรานของคุณย่าและคุณนมอุ่นเรือน คงยากที่เขาจะจัดการให้เด็ดขาดได้ แล้วเขาจะลงทัณฑ์ยัยกระต่ายตื่นตูมนี่ยังไงให้หายแค้นที่บังอาจมาสั่นคลอนความมั่นคงในการปกครองของเขา “มิ้นท์... มิ้นท์ทำกรอบรูปในห้องนายน้อยตกแตกค่ะ มิ้นท์ไม่ได้ตั้งใจนะคะ แต่ว่ามิ้นท์ทำผิดมิ้นท์ยินดีรับผิดชอบค่ะคุณท่าน” “หือ... ว่าไงนะ กรอบรูปตกแตกน่ะนะ” คุณบุษบาอุทานขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อว่านี่คือสาเหตุที่หลานชายคนเดียวจะเกรี้ยวกราดจนถึงขั้นลากตัวกันมาที่นี่ หญิงสูงวัยทั้งสองหันมาสบตาพร้อมกันอีกคราต่างส่งสายตาสงสัยให้แก่กัน “แล้วเธอจะรับผิดชอบยังไงไม่ทราบ” นายน้อยของบ้านเข่นเขี้ยวเอาเรื่อง “เอางี้นะลูกคิน ย่าว่า... ” “คุณย่าจะไม่จัดการเรื่องนี้ให้คินเหรอครับ” ประมุขหญิงของบ้านต้องกลืนถ้อยคำที่ตั้งใจจะพูดออกไปเมื่อหลานรักพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่จะทันได้พูดจบ สายตาตัดพ้อมองมาทำให้คุณย่าที่รักหลานดั่งดวงใจอ่อนใจ หันไปมองแม่นมกิตติมศักดิ์อย่างจะหารือว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร “เอางี้ไหมคะนายน้อย นมว่าเดี๋ยวให้หนูมิ้นท์ไปเลือกกรอบรูปใหม่” “ผมไม่เอากรอบรูปไหนทั้งนั้น นมก็รู้นี่ครับว่าของๆผมน่ะ ผมเลือกเองทุกอย่างแล้วก็รักมากหวงมากด้วย” ครานี้กลายเป็นแม่นมกิตติมศักดิ์ที่ต้องหุบปากฉับเมื่อถูกแทรกขึ้นก่อนที่จะพูดจบ ก็จริงอย่างที่นายน้อยของบ้านพูดว่าเขารักและหวงของทุกชิ้นของเขามาก แต่ทุกครั้งไม่เห็นตีโพยตีพายมากขนาดนี้ อย่างมากก็แค่สั่งห้ามคนๆนั้นเข้าใกล้อาณาเขตหวงห้ามอีก ซึ่งนับวันก็ไม่มีใครกล้าเฉียดกายเข้าใกล้อยู่แล้ว แต่อาการตีโพยตีพายหาเรื่องอยู่นี่มันคืออะไร คุณนมกิตติมศักดิ์ยังคิดไม่ออก “แล้วคินจะให้หนูมิ้นท์รับผิดชอบยังไงล่ะลูก” ประมุขหญิงเอ่ยถามขึ้นอย่างเหลืออด นางรู้สึกอ่อนใจกับความดื้อดึงเอาแต่ใจของหลานรัก ใจหนึ่งก็นึกสงสารหญิงสาวที่นั่งหน้าซีดตัวสั่นอยู่ด้านหน้า นางไม่น่าส่งมินตราไปทำงานแทนแม่บ้านคนสนิทของหลานรักเลย ดูสิ! เจอฤทธิ์เดชของนายน้อยของบ้านไปคงอกสั่นขวัญหายเสียกระมัง “นมอุ่นบอกป้านิ่มกลับต่างจังหวัดหลายวันใช่ไหมครับ” นายน้อยของบ้านหันมาถามแม่นมที่เคารพรัก “ใช่เจ้าค่ะนายน้อย นี่ยังไม่มีกำหนดว่าจะกลับมาเมื่อไรเลยค่ะ นมเห็นว่าหนูมิ้นท์ทำงานเรียบร้อยก็เลยส่งให้ไปดูแลแทนชั่วคราวไม่คิดว่า...” “เมื่อกี้นี้คุณนมบอกเด็กนี่ทำงานเรียบร้อยงั้นหรือครับ” นายน้อยของบ้านแทรกขึ้นก่อนที่คุณนมอุ่นเรือนจะพูดจบ ดวงตาคมฉายแวววูบวับอย่างที่ใครเห็นแล้วเป็นต้องหนาว เพราะมันแฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์เหลือร้าย “ใช่เจ้าค่ะ” คุณนมกิตติมศักดิ์รีบตอบเอาใจหวังช่วยหญิงสาว “ย่าก็เห็นว่าหนูมิ้นท์ก็ทำงานเรียบร้อยแล้วก็ใส่ใจดีนะลูก” คุณบุษบาเสริมทัพอีกแรงเมื่อเห็นหลานรักอาการนิ่งสงบอารมณ์เย็นลง แต่ทว่าดูจะออกแนวเชียร์หญิงสาวเสียมากกว่า ยิ่งสร้างความหมั่นไส้ให้นายน้อยของบ้านมากขึ้น ซึ่งหากคุณบุษบารู้ว่าประโยคต่อมาที่จะได้ยินจากหลานรักคืออะไร คงเลือกจะสงบคำเสียมากกว่า “งั้นก็ให้เด็กนี่มาดูแลผมแทนในช่วงที่ป้านิ่มยังไม่กลับมาก็แล้วกันครับคุณย่า” “ว่าไงนะ” สาวต่างวัยทั้งสามต่างอุทานขึ้นพร้อมเพรียงกัน