Chapter 6 ข้ออ้างของนายน้อย

“พูดอีกทีสิลูก คิน ย่าได้ยินไม่ถนัด” ประมุขหญิงกลายเป็นคนย้ำคำไปทันใด “นายน้อยจะให้หนูมิ้นท์ไปดูแลหน้าที่แทนนังนิ่มเจ้าค่ะคุณท่าน” คุณนมอุ่นเรือนอธิบายแทน “คินจะให้หนูมิ้นท์ไปดูแลหน้าที่รับใช้คินจริงๆหรือลูก” คุณบุษบาไม่วายทวนคำเพื่อความมั่นใจ “ครับคุณย่า” หลานรักตอบหนักแน่น นั่นยิ่งทำให้คุณย่าแทบลมจับ “คุณย่าเป็นอะไรไปครับ” หลานรักรีบเข้าประคองเมื่อเห็นอาการแทบหงายเงิบของประมุขหญิงของบ้าน “ย่าไม่ได้เป็นอะไรหรอกลูก ไหนคินบอกย่าสิว่าทำไมถึงจะให้หนูมิ้นท์ไปทำหน้าที่ดูแลคินในเมื่อ... ” “ในเมื่อยัยนี่ก่อเรื่องไว้ใช่ไหมครับ” อีกครั้งที่หลานรักแทรกกลางคันก่อนที่จะทันพูดจบ “ใช่ลูก / ใช่เจ้าค่ะ” หญิงสูงวัยทั้งสองตอบรับพร้อมกัน ดูเหมือนวันนี้ทั้งนายและบ่าวจะใจตรงกันเป็นว่าเล่น “อย่างแรก คือ คุณย่าและนมอุ่นยืนยันหนักแน่นว่าเด็กนี่ทำงานดี ทำงานเรียบร้อย” นายน้อยของบ้านเว้นจังหวะไปนิดหนึ่งยามเบนสายตาคมมาจับจ้องที่ดวงหน้ากลมมน ในขณะที่หญิงสาวแอบเหลือบตากลมโตขึ้นสบตาเขาได้จังหวะพอดี แต่เมื่อพบว่าดวงตาคมเข้มจ้องอยู่ก่อนแล้วจึงหลุบตาหลบอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มกระตุกยิ้มที่มุมปากเพียงนิดก็หันไปบอกเหตุผลข้อต่อไป “อย่างที่สอง คือ ในเมื่อเด็กนี่ยืนยันจะรับผิดชอบ นี่ก็เป็นโอกาสที่จะได้ทำงานชดเชยค่าเสียหายที่ตัวเองก่อเรื่องไว้ คุณย่าว่ายุติธรรมดีไหมครับ” ประโยคหลังหันมาถามอย่างประจบเอาใจคุณย่าที่รัก “มันก็ยุติธรรมดีหรอกนะลูก แล้วเราล่ะว่าไงฮึหนูมิ้นท์” ประมุขหญิงของบ้านอ้อมแอ้มตอบอย่างไม่อยากขัดใจหลานรัก แต่เลี่ยงมาให้ต้นเหตุของเรื่องราววุ่นวายชวนปวดหัวนี่เป็นคนตัดสินใจแทน “คือ... มิ้นท์... ” “หรือเธอจะปัดความรับผิดชอบ” นายน้อยของบ้านรีบส่งเสียงเข้มดุเมื่อเห็นท่าทีอ้ำอึ้งของอีกฝ่าย ซึ่งได้ผลชะงัดเพราะมินตรารีบตอบทันควันด้วยอาการตกใจ “มิ้นท์เปล่านะคะนายน้อย” “งั้นก็ดี เพราะฉะนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเธอเริ่มหน้าที่ของเธอได้เลย” “จะดีหรือเจ้าคะนายน้อย” คุณนมอุ่นเรือนไม่วายแย้งด้วยสงสารหญิงสาวที่ต้องเผชิญชะตากรรมอันโหดร้าย แต่ทว่าถ้ามองเห็นอนาคตได้คนที่น่าห่วงใยน่าจะเป็นนายน้อยของบ้านมากกว่า “ทำไมล่ะครับนมอุ่น ผมว่านี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดนะครับ อีกอย่างวันนี้วันเกิดคิน คินขอข้อสรุปตามนี้แทนของขวัญวันเกิดคินแล้วกันนะครับคุณย่า” ชายหนุ่มสรุปอีกครั้ง “คุณท่านคะแต่ว่าเราต้องคุยกับแม่วารีก่อนนะคะ เขาจะอนุญาตหรือเปล่าคะ ที่ผ่านมาเราแค่ขอเป็นครั้งคราว แต่นี่มันทุกวันนะเจ้าคะ” คุณนมอุ่นเรือนหันมาหารือประมุขหญิงอย่างกังวล “แม่วารีนี่ใครกันครับคุณย่า” หลานรักหันมาถามคุณย่าอย่างฉงน “แม่ของหนูมิ้นท์น่ะลูก เค้ามาเช่าบ้านเราอยู่ท้ายซอยนั่น นี่ย่าเห็นว่าหนูมิ้นท์เป็นเด็กดีขยันขันแข็ง ย่าก็เลยให้มาช่วยงานเป็นครั้งคราว แต่ถ้าต้องมาทุกวันย่าไม่รู้ว่าแม่วารีจะว่ายังไง หรือเราว่าไงล่ะหนูมิ้นท์” “มิ้นท์ทำได้ค่ะคุณท่าน มิ้นท์จะบอกคุณแม่เองค่ะว่าคุณท่านเมตตาให้มาช่วยงานทุกวัน มิ้นท์ไม่อยากให้แม่ไม่สบายใจน่ะค่ะ” หญิงสาวรีบตอบกระตือรือร้นด้วยหวาดกลัวสายตาคมที่จ้องมองมาดุดันแกมบังคับ “งั้นก็ดี งั้นเธอก็เก็บเสื้อผ้าเธอมาอยู่ที่เรือนคนใช้หลังเล็กนั่นได้เลยวันนี้” “ว่าไงนะคะ ทำไมมิ้นท์ต้องมาอยู่ที่นี่” มินตราอุทานดวงตากลมโตเบิกกว้าง จ้องมองหน้านายน้อยของบ้านอย่างตกตะลึง “นี่เธอไม่รู้หรือไงว่าหน้าที่ดูแลฉันน่ะ มันต้องทุกเรื่อง ตั้งแต่อาหารการกิน เสื้อผ้า ของใช้ ทำความสะอาด... ” นายน้อยของบ้านสาธยายยาวเหยียดถึงรายการที่หญิงสาวต้องทำ อย่าว่าแต่มินตราเลยที่แทบอยากคืนคำตอบตกลงที่ให้ไป แม้แต่ประมุขหญิงของบ้านและแม่นมกิตติมศักดิ์เองก็ไม่วายมองทายาทคนเดียวของตระกูลด้วยอาการอ้าปากค้าง ไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มทำ เป็นอันว่ามินตราต้องย้ายเข้ามาอยู่ในเรือนคนใช้ใกล้ชิดอาณาเขตของเจ้าของฉายา ซาตานร้ายจอมโหด ที่เหล่าเด็กรับใช้กล่าวขานกันนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ************************************* “มิ้นท์จะทำไหวหรือลูก ไหนจะเรื่องเรียน... ” “ไหวสิคะแม่ มิ้นท์น่ะลูกแม่นะคะ งานแค่เนี้ยจิ๊บๆค่ะ มิ้นท์ไม่ได้อยู่ด้วยแม่ต้องดูแลตัวเองดีๆนะคะ เสร็จจากงานทุกๆวัน มิ้นท์จะมากอดแม่ให้หายคิดถึงค่ะ” มินตรารีบยืนยันก่อนที่มารดาจะทันได้พูดจบ หญิงสาวกลับมาบ้านเพื่อบอกกล่าวมารดาและเก็บสัมภาระของใช้ที่จำเป็นเพื่อไปทำงานชดใช้ค่าเสียหายชั่วคราว แต่มินตราไม่กล้าบอกความจริงกับมารดาด้วยเกรงว่าจะยิ่งสร้างความกังวลให้มารดาที่รัก “มิ้นท์เองก็ดูแลตัวเองดีๆนะลูก ไปอยู่บ้านท่านก็เป็นเด็กดี ช่วยงานท่านทุกอย่างนะลูกอย่าถือว่าอันไหนเป็นหน้าที่อันไหนไม่ใช่หน้าที่ ท่านจะได้เอ็นดู” คุณวารีอบรมสั่งสอนบุตรสาวเมื่อมินตราเก็บสัมภาระเรียบร้อยแล้วและมานั่งกอดหอมเธออยู่ข้างๆ “ค่ะแม่” หญิงสาวรับคำนัยน์ตาเศร้า แต่ก็เพียงวูบเดียวดวงตากลมโตก็ฉายแววสุกใสเท่าที่จะสามารถทำได้ “แล้วเรื่องเรียนไม่มีปัญหาหรือลูก” คุณวารีถามย้ำอีกครั้งด้วยเป็นห่วงเรื่องการเรียนของบุตรสาวแก้วตาดวงใจ มินตรากำลังเรียนอยู่ระดับมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง นี่ก็เหลือเพียงสองปีเท่านั้น นางไม่อยากให้มีเรื่องอื่นใดมากระทบเรื่องการเรียน เพราะมันคือสิ่งเดียวที่นางมอบให้มินตราได้ “ไม่มีค่ะแม่ คุณท่านทราบว่ามิ้นท์ต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย มิ้นท์จะทำงานให้เสร็จก่อนไปมหาวิทยาลัยค่ะ” มินตราตอบด้วยเสียงที่พยายามทำให้สดใส แต่คุณวารีก็ยังสังเกตเห็นแววกังวลในดวงตาคู่งาม “ถ้าไม่ไหวก็บอกคุณท่านนะลูก แม่ไม่อยากเห็นมิ้นท์ลำบาก นอนห่มผ้าด้วยล่ะเดี๋ยวไม่สบาย แล้ว... ” “โธ่...แม่คะ ปีนี้มิ้นท์อายุสิบเก้าปีแล้วนะคะแม่ มิ้นท์ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ แม่อย่าห่วงเลยค่ะ เราอยู่ใกล้กันแค่นี้เอง ไม่ได้อยู่ไกลกันซะหน่อย อีกอย่างยังไงมิ้นท์ก็มาหาแม่ได้ทุกวันอยู่แล้ว แม่อย่าทำหน้าเศร้าสิคะ ...นะคะ” มินตรารีบแทรกขึ้นก่อนที่มารดาจะพร่ำสั่งยาวเหยียดด้วยห่วงใยในตัวบุตรสาว “แม่ก็อดเป็นห่วงมิ้นท์ไม่ได้น่ะลูก” คุณวารีกล่าวพลางลูบศีรษะสวยของบุตรสาวที่รัก ทุกสัมผัสเต็มเปี่ยมไปด้วยรักและห่วงใย มินตราโอบกอดตอบพร้อมอิงซบไหล่มารดาอย่างออดอ้อนก่อนตัดสินใจดันตัวออกห่างเพื่อกล่าวลา “มิ้นท์ก็ห่วงแม่นะคะ มิ้นท์ไปก่อนนะคะแม่เดี๋ยวนายน้อยเรียกใช้ไม่เห็นมิ้นท์จะถูกดุเอา” “มิ้นท์ว่าอะไรนะลูก” คุณวารีอุทานถามอย่างสงสัยเมื่อได้ยินนามที่บุตรสาวเรียกขาน “อ๋อ... มิ้นท์บอกว่ามิ้นท์ขอคุณท่านมาแค่แป๊บเดียวน่ะค่ะ มีงานอีกเยอะเลย ไปก่อนนะคะแม่ มิ้นท์รักแม่นะคะ” มินตรารู้ตัวว่าเผลอพูดในสิ่งที่กังวลใจออกไป จึงได้แต่บ่ายเบี่ยงและอำลามารดาไปเผชิญชะตากรรมกับเจ้าของฉายาซาตานร้ายจอมโหดแห่งบ้าน พิบูลย์โยธิน แค่คิดว่าต้องเผชิญหน้ากับเขาทุกวัน มินตราก็แอบทำคอย่นกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เธอและบุตรสาวสุดรักต้องห่างกัน แม้มันจะห่างเพียงเห็นหลังคาบ้านก็เถอะ แต่หญิงวัยกลางคนผู้เป็นมารดาก็อดห่วงไม่ได้ คุณวารีรู้สึกสังหรณ์ใจว่ามินตรามีสิ่งใดปิดซ่อนอยู่ แต่เมื่อบุตรสาวไม่เอื้อนเอ่ย ผู้เป็นมารดาก็ได้แต่เก็บงำความสงสัยไว้ คำพูดที่หลุดออกจากปากอย่างพลั้งเผลอสร้างความกังวลให้เธอไม่น้อย ‘เดี๋ยวนายน้อยเรียกใช้ไม่เห็นมิ้นท์จะถูกดุเอา’ ประโยคนี้มันบาดลึกเข้าไปในจิตใจของผู้เป็นแม่ เสียงกล่าวขานถึงทายาทตระกูลพิบูลย์โยธิน เธอได้ยินกิตติศัพท์มาบ้าง ไม่ว่าจะเรื่องความเจ้าอารมณ์ ความเอาแต่ใจ แต่ที่ร้ายกว่านั้น ทายาทหนุ่มคนนี้เจ้าชู้เข้าขั้นคาสโนว่าตัวพ่อ สรรพนามนายน้อยที่ออกจากปากบุตรสาวจึงยิ่งสร้างความกังวลให้คุณวารีมากมายนัก หากคนที่มินตราต้องไปรับใช้ใกล้ชิดเป็นนายน้อยของบ้านเธอจะทำอยางไร ในเมื่อเขาเป็นชายหนุ่มและบุตรสาวเธอก็เป็นหญิงสาว ไฟกับน้ำมันอยู่ใกล้กัน ไม่ว่าใครก็ต้องกังวล หญิงวัยกลางคนได้แต่ภาวนาขออย่าให้เกิดเรื่องไม่ดีงามขึ้นเลย คุณคะ...ดูแลปกปักรักษาลูกเราด้วยนะคะ