Chapter 2 ข่าวฉาว

บทที่ 1 บรรยากาศภายในห้องรับแขกที่เต็มไปด้วยความตึงเครียด หญิงสาววัยกลางคนนั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าซีดเซียวแทบจะเป็นลมจับเมื่อได้อ่านข่าวของ ลูกชายที่ออกหนังสือพิมพ์พาดหัวหน้าหนึ่ง “ยาดม ๆ อยู่ไหน” นิตยลัภย์พูดเสียงเหนื่อย ๆ ในขณะที่สาวใช้ คนสนิทก็รีบวิ่งไปนำยาดมมาให้ทันที “ใจเย็น ๆ นะคะ คุณผู้หญิง” แก้วใจพูดปลอบ ซึ่งไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย แต่ยิ่งทำให้คนฟังเดือดเข้าไปอีก “ใจเย็น !” นิตยลัภย์ลุกขึ้นพูดมองลูกชายคนโตด้วยสายตาเดือดพล่านแสดงถึงอารมณ์ขุ่นมัว จนคำด่าบรรยายออกมาแทบไม่ถูก “รู้ไหม แกทำอะไรลงไป !” นิตยลัภย์ตวาดลั่นด้วยความโกรธเกรี้ยว ใบหน้าสวยที่เริ่มมีริ้วรอยแดงก่ำด้วยความขุ่นเคือง “ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ครับ” แทนไทตอบและมองด้วยสีหน้ารู้เครียด เขาไม่ได้ทำอะไรผิดแต่เป็นเพราะพวกนักข่าวชอบทำความวุ่นวายให้ต้องเดือดร้อน ทั้งที่จริงแล้วแทบจะไม่ไปยุ่งกับเรื่องวงการบันเทิงเลยสักนิด “ไม่ผิด ! นี่แกยังจะมาพูดแบบนี้อีกเหรอ !” นิตยลัภย์ตวาดเสียงเข้ม สีหน้าแสดงถึงการรับไม่ได้ของข่าวที่ออกมา “พวกนักข่าวชอบเสือก ตีไข่ใส่สี” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิดใจ “เสือกนั่นแหละดีแล้ว ฉันจะได้รู้ว่าแกไปทำอะไรไว้บ้าง ลูกชายฉันแต่ละคน งามหน้าทั้งนั้น โอ๊ย ๆ ฉันอยากจะเป็นลม” นิตยลัภย์บ่นพร้อมยกมือขึ้นกุมขมับ ลูกชายคนโต...แทนไทที่เธออุตส่าห์เลี้ยงมาเป็นอย่างดีหวังพึ่งให้ สืบทอดกิจการต่อจากสามี แต่ที่ไหนได้ดันไปมีข่าวกับดาราซะงั้น แถมยังเป็นดาราผู้ชายซะด้วย แล้วแบบนี้เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ! ส่วนเตชินท์ลูกชายคนเล็กที่อายุห่างจากคนโตเพียงปีกว่าๆ จะให้เธอหวังอะไรได้ แค่เดินออกนอกเส้นทางที่เธอให้เรียนก็มากพอแล้ว แต่นี่วันๆ ไปมั่วอยู่กับผู้หญิงทั้งวันทั้งคืนไม่กลับบ้าน ทั้งมีข่าวหน้าหนึ่งขึ้นควงนางแบบดาราแทบทุกวัน “คุณแม่ก็อย่าไปเชื่อตามข่าวสิครับ” แทนไทพูดขึ้น “อย่าไปเชื่อ ! แกพูดออกมาได้ยังไง แล้วในข่าวจะไม่ให้ฉันคิดได้ยังไง” “เรื่องโกหกครับ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “โกหก ! ภาพถ่ายชัดเจนแบบนี้แกยังจะเรียกว่าโกหกอีกเหรอ !” นิตยลัภย์ชี้นิ้วลงไปที่หน้าหนังสือพิมพ์ แทนไทลุกขึ้นไปหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมา นัยน์ตาคมจ้องมองข่าวพร้อมรูปข้าง ๆ ข่าวด้วยความโกรธและโมโห “ภาพนี้ไม่ใช่ผม!” เขาปฏิเสธเสียงแข็ง “ไม่ใช่ ! จับมือถือแขนนี่หรือว่าไม่ใช่ !” นิตยลัภย์ตวาดด่าลูกชายด้วยอารมณ์โกรธอย่างหยาบคาย “ไม่ใช่ ผมมั่นใจว่าไม่ใช่ผม !” แทนไทตอบเหมือนเดิมทั้งที่ภาพนั้นแสดงออกมาอย่างชัดเจน ชายหนุ่มมองหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยความไม่พอใจ เขากัดฟันกรอด กำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่าใครเป็นคนคิดข่าวขึ้น ! มือของนิตยลัภย์ยังคงถือยาดมสูดดมเพื่อระบายความเครียดจากอกให้หายไป แต่ก็ไม่ลดลงไปได้ หัวใจแทบวาย ดีไม่พามาแนะนำตัวเธอคงอกแตกตายพอดีเมื่อรู้ว่าลูกชายตัวเองชอบผู้ชายด้วยกัน ! “งามหน้า จับมือถือแขนผู้ชายจนออกเป็นข่าว ฮึ ! อีกคนก็หายไปนอนกับผู้หญิงทั้งวันทั้งคืน ฉันอยากจะบ้าตาย” นิตยลัภย์นั่งลงบนโซฟาก่อนยกแขนขึ้นวางพนักพิงพร้อมกับส่ายหน้าสูดยาดม แทนไทลุกขึ้นจากโซฟาในขณะที่เตชินท์เดินเข้ามาพอดี ชายหนุ่มมองใบหน้ากะล่อนของน้องชายเจ้าเล่ห์ที่ยิ้มให้เขาแบบขำ ๆ คงจะเห็นข่าวแล้วสินะ ถึงได้รีบกลับมาที่บ้าน ไม่อย่างนั้นวันนี้คงไม่กลับมาที่บ้านอย่างแน่นอน “สวัสดีครับพี่ชายสุดแมนของผม” เตชินท์ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเข้มเอ่ยทักพร้อมกับหัวเราะออกมา “สวัสดีครับคุณแม่สุดสวย วันนี้ผมกลับมาแล้วครับ” ลูกชายคนเล็กเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ พร้อมหอมแก้มของมารดาด้วยความชื่นใจก่อนจะหันไปยิ้มเยาะเย้ยให้กับพี่ชายคนโตที่เหล่ตามองด้วยความขุ่นเคืองก่อนเดินจากไป “กลับมาได้แล้วเหรอ หรือว่าไปทิ้งไข่ไว้ที่ไหนอีกล่ะ” นิตยลัภย์พูดประชด พลางมองหน้าลูกชายคนเล็กด้วยความไม่พอใจเช่นเดียวกัน “โธ่ คุณแม่ครับ ผมไม่กล้าอีกแล้วละครับ” เตชินท์พูดคำหวานพร้อมยิ้มแก้มป่องทำท่าออดอ้อน “ฮึ ! พอกันเลย ฉันไม่น่าภูมิใจที่มีลูกชายเลยสักนิด” นิตยลัภย์บ่นด้วยเสียงเครียด ชายหนุ่มมองใบหน้าของมารดาพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างมีแผน เมื่อปีที่แล้วเขาเกือบจะต้องสละโสดเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่อ้างว่าเขาเป็นพ่อเด็กในท้อง เรื่องวันนั้นทำให้เขาเครียดแทบเป็นแทบตายจนต้องไปขอความช่วยเหลือจากพี่ชายทั้งที่ใจจริงไม่เต็มใจสักนิด แต่ถ้าไม่ได้พี่ชายช่วยเอาไว้ป่านนี้คงกลายเป็นพ่อคนโดยที่ไม่รู้เรื่องว่าจริง ๆ แล้วผู้หญิงที่ควงอยู่ก็ควงผู้ชายคนอื่นนอกจากเขาเหมือนกัน แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นก็เถอะเรื่องผู้หญิงเขายังเหมือนเดิม ควงด้วย นอนด้วย เที่ยวด้วย แต่ไม่มีใครที่เขามอบหัวใจให้จริงจังสักคน เพราะใช้ชีวิตโสดมีความสุขมากกว่าเยอะ ! นิตยลัภย์มองใบหน้าของลูกชายคนเล็กที่เอาแต่ใจจนเคยตัว ดีที่ไม่ไปทำใครท้องมาจนต้องพากันเดือดร้อนอีก “อะไรกันครับ ก็พี่ชายสุดที่รักของคุณแม่ไง” เตชินท์เอ่ยขึ้น “พี่ชายแก ! ฉันจะปวดหัวตายอยู่แล้ว เลี้ยงมาให้เป็นผู้ชาย...” “พี่แทนก็เป็นผู้ชายนะครับ เพียงแต่เป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันเท่านั้นเอง” เตชินท์พูดพร้อมหัวเราะขำออกมาอย่างสนุก ไม่น่าเชื่อว่าพี่ชายจะเป็น ประเภทชอบป่าไม้เดียวกัน ต่อให้ไม่เป็นแบบที่ข่าวลงก็ขอขำให้สนุกหน่อย “แม่ไม่ยอมเด็ดขาด มีลูกชายทั้งทีจะให้มีคนรักเป็นพวกไม้ป่าเดียวกัน รับไม่ได้ !” นิตยลัภย์ประกาศออกมาลั่นห้อง “แม่จะทำยังไงเหรอครับ ผมว่าพี่แทนอาจจะไม่กลับบ้านเลยก็ได้นะครับ ถ้าหากติดใจพระเอกดังคนนั้น” เตชินท์ใส่ไฟเพิ่มจากเดิมที่มีอยู่แล้วให้ลามลุกขึ้นไปอีก “แกคิดว่าแม่จะยอมให้ตาแทนอยู่กับพ่อพระเอกขวัญใจหรือยังไง ฮะ !” นิตยลัภย์หันมามองลูกชายคนเล็กที่ยิ้มให้ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมา “เปล่าครับ ผมว่าคุณแม่ต้องรีบจัดการหน่อยละครับ เรื่องแบบนี้รอช้าไม่ได้” ยิ่งพูดยิ่งใส่ไฟให้พี่ชาย ถึงไม่ใช่เกย์แต่ก็รู้ว่าพี่ชายเขาไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษเลย “พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง ?” นิตยลัภย์หันไปมองลูกชาย แววตาของเตชินท์เปล่งประกายแวววาวพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย “เปล่าครับคุณแม่ ผมหมายถึงว่าถ้าปล่อยเอาไว้นานพี่แทนจะล้ำเส้นจนแก้ไม่ทันนะครับ” เตชินท์เอ่ยขึ้น นิตยลัภย์ฟังที่ลูกชายคนเล็กพูดพร้อมกับคิดตาม ใช่แล้ว ยิ่งปล่อยไว้จะแก้ไขไม่ทัน แล้วเธอจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไงดีล่ะ “นี่ตาเต เราว่าแม่ควรจัดการเรื่องนี้ยังไงดี” เสียงเคร่งเครียดของ นิตยลัภย์เอ่ยถาม และน้อยครั้งที่เธอจะถามความคิดเห็นจากเตชินท์ เพราะว่าส่วนใหญ่มีแต่เรื่องมักมากทั้งนั้น เธอจึงไม่ค่อยอยากเอามาใช้สักเท่าไหร่ “คุณแม่แน่ใจเหรอครับว่าอยากฟังความคิดเห็นของผมน่ะครับ” “รีบ ๆ บอกมาเร็ว แม่จะได้จัดการได้” “ก็ง่าย ๆ ครับ ไม่มีอะไรมาก” เขาพูดพร้อมยิ้มออกมาจนนิตยลัภย์สังเกตถึงรอยยิ้มที่มุมปากเรียวแสนเจ้าเล่ห์ของลูกชายตัวเอง “ว่าไง ?” “แม่ก็หาสะใภ้เข้าบ้านสักคนสิครับ” นิตยลัภย์เมื่อได้ฟังก็พยักหน้าด้วยความเข้าใจพลางคิดตาม หาคู่ให้ ลูกชายของเธออย่างนั้นเหรอ ? แต่ว่า... “จะมีใครยอมรับตาแทนล่ะ ข่าวออกซะขนาดนี้” นิตยลัภย์ท้อใจ “เรื่องนั้นเดี๋ยวก็มีคนมาแก้ข่าวเองละครับ เพราะยังไงอีกฝ่ายก็เป็นถึง พระเอกดังคงไม่ปล่อยให้ตัวเองเสียหายหรอก” ชายหนุ่มให้เหตุผล เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่ยอมปล่อยให้ตัวเองพังลงอย่างแน่นอน “ก็จริง แล้วแม่จะไปหาผู้หญิงคนไหนมาแต่งงานกับเจ้าแทนด้วยล่ะ” “เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้ครับ” เขายิ้มให้ “งั้นผมไปหาน้องแอนก่อนนะครับ พอดีนัดทานข้าวเย็นไว้” เมื่อพูดจบเตชินท์ก็ลุกขึ้นจากโซฟาเดินออกไปทันที เขามาเพื่อเรื่องแค่นี้นั่นแหละ เรื่องแค่นี้ก็ทำให้พี่ชายเขาแทบอยากจะอัดเขาให้เละได้เลย คิดแล้วสนุกชะมัด ! นิตยลัภย์มองลูกชายคนเล็กเดินออกจากห้องไปพร้อมยกมือที่ถือยาดมขึ้นสูดเข้าปอดลึกๆ ใครจะมาแต่งงานกับลูกชายของเธอในเมื่อข่าวนั้นออกประกาศปาวๆ ว่าลูกชายของเธอเป็น... เว้นแต่ว่าสัญญาครั้งก่อนในอดีตของสามีจะสามารถช่วยให้ลูกชายเธอพ้นจากการเป็นเกย์ได้ ! ถ้าฝ่ายนั้นยอมรับปากแต่งงานด้วย...
ตั้งค่า
ประวัติการอ่าน
ขนาดตัวอักษร
-18
ปลดล็อกบทถัดไปโดยอัตโนมัติ
สารบัญ
Chapter 1 บทนำ Chapter 2 ข่าวฉาว Chapter 3 เรื่องน่ายินดี Chapter 4 ไม้ป่าเดียวกัน Chapter 5 หาฤกษ์แต่งงาน Chapter 6 ไม่เต็มใจ Chapter 7 สายตาหื่น Chapter 8 มารยาหญิงไม่ได้ผล ? Chapter 9 โอกาสหายไป Chapter 10 อยากได้เขามาเป็นสามี Chapter 11 เสียใจมากใช่ไหมที่แต่งงานกับผู้หญิง appตอนที่ 12 เจ้าสาวที่ไม่ต้องการ appChapter 13 คืนเข้าหอ appChapter 14 อยากไปส่ง appChapter 15 อารมณ์หึง ? appChapter 16 เริ่มเพี้ยนเพราะเมีย appChapter 17 สนความรู้สึก appChapter 18 กลับ หรือ ไม่กลับ appChapter 19 อยากเข้าหอตอนนี้ทันไหมครับ appChapter 20 โมโหหิว appChapter 21 ห่วงคุณ appChapter 22 ฮันนีมูนไม่จำเป็น appChapter 23 อรุณสวัสดิ์คุณสามี appChapter 24 เรื่องธรรมชาติ appChapter 25 รุ่มร้อน appChapter 26 เพื่อน ? ผู้หญิงหรือผู้ชาย appตอนที่ 27 ความรักในอดีต appChapter 28 ความรักในอดีต II appChapter 29 คุณภรรยาร้องไห้ appChapter 30 รักเธอเข้าให้เเล้ว appChapter 31 อาบด้วยกันไหม appChapter 32 ดื้อเป็นเด็ก appChapter 33 ความลังเล appChapter 34 เกลียด(มาก)สินะ appChapter 35 ไม่ได้ตั้งใจ appChapter 36 ฉวยโอกาส appChapter 37 คนกันเอง appChapter 38 สถานะมันต่างกัน appChapter 39 ความรู้สึกผิด appChapter 40 ปั่นป่วนหัวใจ appChapter 41 พี่ชาย appChapter 42 อยากอธิบายให้ฟัง appChapter 43 หึงเรื่องไม่เป็นเรื่อง appChapter 44 หมาหัวเน่า ! appตอนที่ 45 ผมผิดอะไร appตอนที่ 46 ความผิดหวัง appตอนที่ 47 ผมอธิบายได้นะ appตอนที่ 48 อย่าโกรธผมได้ไหม appตอนที่ 49 คนใจร้าย appตอนที่ 50 ภาพหลุด appChapter 51 แผนของตัวร้าย I appChapter 52 แผนของตัวร้าย II appตอนที่ 53 คุณแทนอยากจะกินเมียแล้วนะ appตอนที่ 54 คนคุมเกม appตอนที่ 55 คำเดียวที่อยากจะพูด appChapter 56 เพื่อความสบายใจ appChapter 57 เรื่องน่ายินดี appChapter 58 ขอโทษ appChapter 59 ยอมรับความจริง appChapter 60 คำพร่ำบอกรัก appChapter 61 เจ็บปวดกับการเฝ้ารอ (ตอนพิเศษ) appChapter 62 ฝันดีนะ (ตอนพิเศษ-จบ) app
เพิ่มในชั้นวางหนังสือ
ดาวน์โหลดแอพพลิเคชั่น
Joyread
บทก่อนหน้า บทต่อไป
ทรัพยากร
ติดตามพวกเรา
Joyread
UNION READ LIMITED
Room 1607, Tower 3, Phase 1 Enterprise Square 9 Sheung Yuet Road Kowloon Bay Hong Kong
ลิขสิทธิ์ © Joyread สงวนลิขสิทธิ์