Chapter 3 เรื่องน่ายินดี

หญิงสาวนั่งจ้องมองหนังสือพิมพ์เป็นเวลานานเกือบชั่วโมงหลังจากที่เพื่อนสาวนำข่าวเข้ามาบอกในตอนสาย วินาทีนี้หัวใจแทบแตกสลายลง เขาจะไม่เป็นอย่างที่ในข่าวบอกออกมาใช่ไหม ? ณัฐกฤตาถอนหายใจจนนับครั้งไม่ถ้วน ครั้นเมื่อชำเลืองสายตามองภาพที่ทนรับไม่ได้ แค่ข่าวออกมาก็พอว่าอยู่ แต่นี่เล่นมีภาพหลุดออกมาว่าเขาจับมือกับวศินพระเอกชื่อดังอีก เธออยากจะร้องไห้จริงๆ “ไม่จริง ! ข่าวที่ออกมาต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ ๆ เลย คุณแทนของฉันไม่ได้เป็นเกย์...” ณัฐกฤตาบ่นพร่ำออกมาด้วยความเสียใจ วรรณรดาปาปารัสซี่สาวมองหน้าตาของเพื่อนที่แสดงถึงความเศร้าเสียใจเมื่อผู้ชายที่แอบปลื้มแอบชอบดันมีข่าวว่าเป็นเกย์ แถมทั้งภาพที่ออกมาก็บอกอยู่เต็มตาว่าคือ แทนไท ! “ยอมรับความจริงซะ ถึงยังไงแกก็ไม่มีทางสู้ผู้ชายได้หรอกนะ” ดูเหมือนจะเป็นคำปลอบใจที่แทงใจคนฟังน่าดู “แกพูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง แกว่าฉันสวยสู้ผู้ชายไม่ได้หรือไง !” ณัฐกฤตาขึงตามองเพื่อนสาวที่ส่ายหน้าให้อย่างหมดหวัง “เปล่า ๆ ฉันก็แค่บอกว่าแกจะใช้ความสวยไปสู้กับผู้ชายเนี่ยนะ มันดูไม่แปลกไปหน่อยหรือไง” “ไม่ ! ฉันเชื่อว่าคุณแทนยังมีจิตใจที่เป็นชายอยู่...บ้าง” คำว่า บ้าง ช่างแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยิน วรรณรดาขำกับคำพูดของเพื่อนสาวที่ยังปักใจเชื่ออยู่ว่าแทนไทนั้นไม่ได้เป็นเกย์ “พยายามปลอบใจตัวเองซะจริง แกจะทำยังไง ในเมื่อแกกับเขาน่ะเคยคุยกันแค่ไม่กี่คำ” วรรณรดาพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากโซฟาราคาแพง “ไม่รู้สิ แต่ฉันชอบเขาจริง ๆ นะ” เธอถอนหายใจออกมา มองใบหน้าของเพื่อนสาวที่ก้มลงหยิบกระเป๋าข้างตัวขึ้นมา “แกจะไปไหน ? อยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนสิ ตอนนี้ฉันต้องการกำลังใจ” “ไปทำงาน ถ้าหาข่าวไม่ได้ฉันตกกระป๋องแน่ ส่วนแกตัดใจกับคุณแทนซะเถอะ ผู้ชายดี ๆ ที่ไม่เป็นเกย์ยังมีให้แกเลือกอยู่เยอะ...ก็แค่นั้นแหละ” เมื่อพูดจบวรรณรดาเดินออกจากห้องไปทิ้งเพียงณัฐกฤตาที่นั่งทำสายตาละห้อยเหล่มองไปที่ภาพในข่าว ยิ่งเห็นยิ่งปวดใจแทงใจไปทุกครั้ง จะต้องปล่อยเขาไปจริงๆ น่ะเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก ! เธอไม่เชื่อว่ามารยาผู้หญิงจะแพ้มารยาของผู้ชาย ! ณัฐกฤตาเกิดมาร่ำรวยด้วยเงินทอง ทั้งยังมีใบหน้าสะสวย จึงเป็นที่หมายปองของผู้ชาย แต่หลายปีนี้เธอไม่คิดจะตอบรับหรือปักใจกับใครที่เข้ามาหาเลยสักนิด เพราะว่าเธอรักงานที่ทำจึงไม่เคยสนใจเรื่องความรักเลยสักนิด งานออกแบบเสื้อผ้านักแสดง ดาราและนางแบบ นายแบบนิตยสารคืองานของเธอที่ทำอยู่ในตอนนี้ มันเป็นงานอิสระที่เธอชอบทำ ถึงแม้ว่าทางบ้านจะมีธุรกิจอยู่แล้วก็ตาม แต่เธอโชคดีที่มีพี่ชายสุดหล่อและโหดสามารถที่จะรับช่วงต่อแทนได้ ทว่าตอนนี้พี่ชายของเธอนั้นยังทำงานอยู่ประเทศอเมริกาซึ่งเป็นบริษัทหุ้นส่วนของครอบครัวเธอ กว่าจะกลับมาก็คงอีกหลายเดือน ร้านรับออกแบบเสื้อผ้าและตัดเย็บชุดหรูตั้งอยู่ในย่านแหล่งการค้า ใจกลางเมือง ผู้คนที่เดินผ่านพบเห็นได้เป็นอย่างดี ทางร้านของเธอรับตัดและออกแบบชุดทุกอย่าง ส่วนมากลูกค้าจะเป็นดาราชื่อดังหลายคน และนางแบบนายแบบที่มาใช้บริการบ่อย จะมีบ้างที่เป็นลูกค้าไฮโซ ซึ่งแต่ละชุดนั้นถูกสั่งตัดออกมาพิเศษ แบบเฉพาะที่ไม่เหมือนใคร เพราะความที่แปลกใหม่ตลอด ทำให้เธอรู้สึกสนุกไปกับงาน หญิงสาวลุกขึ้นเก็บงานบนโต๊ะให้เรียบร้อย สายตาชำเลืองมองไปที่หนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยความเจ็บปวดใจพลางถอนหายใจออกมา ก่อน จะก้าวเท้าออกจากห้องทำงานไป “ฝากปิดร้านด้วยนะ” ณัฐกฤตายิ้มให้ก่อนที่จะผลักประตูร้านเดินออกไป ก้าวตรงไปที่รถยนต์คันหรูก่อนจะขึ้นรถและขับออกจากร้านทันที ใช้เวลาไม่นานมากนักเพราะวันนี้รถไม่ติดจึงถึงบ้านเร็วกว่าที่คาดไว้ หญิงสาวจอดรถที่ใต้ชายคาบ้าน ประตูรถถูกเปิดออก เอี้ยวตัวลงไปหยิบงานที่วางอยู่เบาะข้างๆ ขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว “คุณหนูกลับมาแล้วหรือคะ คุณท่านกับคุณผู้หญิงกำลังเรียกหาเลยค่ะ รออยู่ที่ห้องทำงานของคุณท่านค่ะ” นมยง แม่บ้านคนเก่าคนแก่ประจำบ้านออกมายืนรอรับเพื่อรายงานตามคำสั่ง ณัฐกฤตาพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเดินเข้าไป สีหน้าแสดงถึงความสงสัย ประตูห้องทำงานบานใหญ่ค่อย ๆ แง้มเปิดออก หญิงสาวส่งสายตามองผู้เป็นพ่อแม่ก่อนจะเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ บรรยากาศภายในห้องดูเงียบจนเธอเริ่มระแวงถึงภัยร้ายที่คืบคลานเข้ามาหาทีละน้อย ณัฐกฤตาเดินเข้ามานั่งลงที่เก้าอี้ แล้วเอ่ยถามขึ้นอย่างทันทีด้วยความสงสัย “คุณพ่อคุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงมองขวัญด้วยสายตาแบบนี้” “คุณว่าดีแล้วเหรอฉันว่าปฏิเสธไปก็ได้นะ ไอ้สัญยงสัญญาแรมปีนั่นน่ะ เราค่อยเคลียร์กันก็ได้” ทัสนันทน์พูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส “คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนรักษาคำพูด” เทพทัตผู้เป็นสามีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เครียดไม่แพ้ไปกว่าภรรยาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ “ตกลงคุณพ่อกับคุณแม่มีอะไรกันเหรอคะ ถึงดู...” “ลูกขวัญปีนี้ลูกอายุเท่าไหร่แล้ว” ทัสนันทน์ถาม หญิงสาวขมวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ “ยี่สิบเจ็ดค่ะ คุณแม่ถามทำไมคะ” “แล้วตอนนี้เราไม่ได้คบกับใครใช่ไหม ?” ผู้เป็นบิดาจ้องเค้นคำตอบ “ไม่ค่ะ คุณพ่อก็รู้ว่าขวัญทำงานจนไม่มีเวลาให้ใคร อีกอย่างขวัญไม่สนใจเรื่องแต่งงานด้วยค่ะ” หญิงสาวตอบ ความจริงแล้วเธอสน แต่เธอสนเขาเพียงคนเดียวต่างหาก คนอื่นเธอไม่สน ! “งั้นก็ดี พ่อกับแม่จะได้สบายใจไปครึ่งหนึ่ง” เทพทัตกล่าวด้วยความโล่งอก “สบายใจเรื่องอะไรกันคะ ?” ณัฐกฤตาถามขึ้นด้วยความอยากรู้ “แม่จะมาถามความสมัครใจจากลูกก่อน คืออันนี้เป็นสัญญาที่เราพูดกันไว้เล่น ๆ ตอนทำธุรกิจร่วมกับทางครอบครัวโน้นน่ะ ทางเรานำสินค้าเขาส่งออกต่างประเทศบ่อย ๆ จนสนิทกัน ก็เลยพูดขึ้นว่าถ้าหากแม่ได้ลูกสาวให้แต่งงานกับลูกชายบ้านเขาตอนโต แต่นี่แม่เห็นว่านานแล้วฝ่ายโน้นไม่ทวงสัญญาก็เลยคิดว่าลืมกันไป แต่อยู่ ๆ วันนี้โทรมาทวงสัญญาเข้าแม่ก็เลย...” “ขวัญไม่แต่งเด็ดขาด แม่ไปสัญญากับเขาไว้ ขวัญไม่ได้สัญญานี่คะ” เธอแทรกเถียงขึ้นทันควันทั้งที่ยังฟังไม่จบ “เห็นไหมฉันบอกแล้วแค่นี้ยังไม่แต่งเลย ถ้าขวัญรู้ว่าเป็นเกย์อีก ลูกคงไม่อกแตกตายหรือไงล่ะคุณ” ณัฐกฤตาฟังพร้อมกับคิดตามไปด้วย เป็นเกย์ ? “ใครเป็นเกย์คะ ?” “ขวัญไม่ได้อ่านข่าวหรือ แทนไทรองประธานบริษัทผู้ผลิตเครื่องสำอางบริษัทเกรท บิวตี้น่ะ เป็นเกย์...” ทัสนันทน์พูดขึ้นพร้อมทำท่าทางขนลุก “คุณแม่หมายถึงคุณแทนไทเหรอคะ” เธอถามทั้งที่ในใจก็แอบลุ้นให้เป็นเขาอยู่รอมร่อ “ใช่แล้วล่ะ” เทพทัตตอบ แทนที่ณัฐกฤตาจะดูเศร้าเสียใจ แต่กลับยิ้มออกมาอย่างมีความสุข สวรรค์โปรด ! ใครจะโง่ไม่แต่งงาน ต่อให้เขาเป็นเกย์คิดหรือว่าจะยอมให้เป็น ไม่มีทาง ! “ขวัญจะแต่งงานค่ะ !”