Chapter 7 สายตาหื่น

ไม่มีข้อแม้ ยังไงซะงานแต่งงานจะต้องเกิดขึ้นอย่างแน่นอน !” นั่นเป็นคำพูดที่เขาไม่มีทางปฏิเสธได้อีกแล้ว ชายหนุ่มเดินกลับมาที่ห้องทิ้งตัวลงที่นอนด้วยความอ่อนล้าพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างหนัก เมื่อรู้ว่าหญิงสาวที่จะแต่งงานด้วยไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นณัฐกฤตา เครียด ! เขาเครียดมากกว่าเดิมอีกเป็นหลายสิบเท่าตัว ทำไมหล่อนถึงตกลงแต่งงาน ! เขารู้จักกับหญิงสาวเพราะร่วมงานกันเมื่อหลายเดือนก่อน เธอเป็นคนออกแบบชุดนางแบบโฆษณาให้กับเขา พบเจอและคุยงานกับเธอไม่กี่ครั้งเท่านั้น ครั้งแรกที่เจอคงจะเป็นเมื่อปีที่แล้วที่เขามาดูการถ่ายแบบโฆษณาน้ำหอมพอดีกับที่เธอเป็นผู้ออกแบบเสื้อผ้านักแสดงที่ต้องใช้ในกองถ่ายที่เตชินท์ทำงานอยู่ หลังจากนั้นหลายเดือนก็ไม่ได้พบอีกแต่แล้วอยู่ ๆ กำลังจะมาเป็นเจ้าสาวทั้งที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยย่างนั้นเหรอ ทำไม่ได้ ! เขาจะไม่มีวันยอมแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักเด็ดขาด แทนไทลุกขึ้นจากเตียง เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความหงุดหงิดและสับสนกระวนกระวายใจ...ให้ตายเถอะ ! หลังจากที่รับประทานอาหารมื้อเย็นเสร็จ เตชินท์ขับรถออกจากบ้านอย่างรวดเร็ว เรื่องทุกอย่างกำลังสนุก ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนสร้างข่าวขึ้นมา แต่ขอสักนิดให้เติมไฟเข้าไปหน่อยแค่นี้ก็สนุกมากพอแล้ว เขารู้ว่าพี่ชายไม่เคยยุ่งหรือสนใจผู้หญิงคนไหน อีกทั้งไม่มีสนใจใครเป็นพิเศษด้วย ตากล้องหนุ่มจอดรถเข้าซอง เดินเข้าไปในผับด้วยความมาดมั่น เสียงดนตรีกระหน่ำไปทั่ว ชายหนุ่มกวาดสายตามองหญิงสาวสวยที่ขยับสะโพกบิดโยกย้ายอย่างยั่วยวน เตชินท์มองจ้องไปที่หญิงสาวใบหน้างามสวยคนหนึ่งพร้อมที่จะก้าวไปหาแต่ทว่าเสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นซะก่อน มือเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋ากางเกงขึ้นมาพร้อมกดรับอย่าง รำคาญโดยไม่ดูว่าปลายสายที่โทรมาเป็นใคร [พี่เตอยู่ที่ไหนคะ] ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงหวาน ชายหนุ่มทำสีหน้ารำคาญแทบอยากจะกดทิ้ง “อยู่ที่ผับครับ คนสวย” [พี่เตไปทำอะไรคะ แล้วไหนบอกไม่ว่างไงคะ ทีหมิวชวนไปไม่ไป] “พี่มาเที่ยวครับ” เตชินท์ตอบทั้งที่ตาของเขามองไปหาหญิงสาวเรือนร่างเย้ายวน [แล้ว...] “แค่นี้ก่อนนะครับ พี่รำคาญ” เขาแทรกขึ้นเมื่อพูดจบ เขาตัดสายทิ้งไปทันทีราวกับว่าสายที่ตัดทิ้งไปก็ตัดความสัมพันธ์ของเขาและเธอลงเช่นกัน หลังจากวางสายลงเตชินท์หันมาอีกครั้ง แต่ทว่าหญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยคนนั้นกลับหายไปเสียแล้ว “บ้าเอ๊ย !” ชายหนุ่มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด ก่อนที่จะเหล่สาวคนต่อไปโดยที่ไม่สนใจโทรศัพท์ที่จะดังขึ้นอีกหลายครั้งจนต้องกดปิดเครื่อง เตชินท์เดินเข้าไปหาหญิงสาวรูปร่างเพรียวที่กำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียว เขานั่งลงข้างๆ พร้อมกับสั่งเครื่องดื่ม แล้วโปรยยิ้มหล่อที่กระชากใจให้เธอพร้อมขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น “คนสวย วันนี้มาคนเดียวเหรอครับ” เขาพูดด้วยคำหวาน หญิงสาวหันมามองเขาก่อนจะทำท่านิ่งไม่สนใจ “อย่าหนีหน้าแบบนี้สิครับ” รัตติมาหันมามองชายหนุ่มตรงหน้าพร้อมกับแสยะยิ้มหวานให้ เธอไม่ถือตัวถ้าหากพึงใจเขาเหมือนที่เขาพึงใจเธออยู่ในตอนนี้ “แล้วคุณคนหล่อมาคนเดียวเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้น “ใช่สิครับ จะให้ผมมากับใครล่ะครับ” เขาตอบพลางส่งสายตาจ้องไปที่เนินอกภายใต้ชุดเดรสเกาะอกสีดำที่ล้นทะลักออกมา “ก็มากับคนรักยังไงคะ” “ผมยังโสดครับ” เขาตอบพร้อมยิ้มหวานออกมาก่อนจะโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างต้นคอของหญิงสาว “คุณสนใจคนโสดอย่างผมไหมครับ” / / / วันหยุดสุดสัปดาห์ของครอบครัว แทนไทได้นัดพบกับครอบครัวของว่าที่คู่หมั้นที่จะมาเป็นเจ้าสาวอย่างเป็นทางการ ทั้งที่เขาพยายามบ่ายเบี่ยงเพื่อที่จะไม่ไปพบหญิงสาวแต่สุดท้ายแล้วก็ไม่รอด ข้ออ้างที่กลัวว่าจะกลับมาทำงานในวันรุ่งขึ้นไม่ทันก็โดนดักไว้เป็นที่เรียบร้อย ‘ไม่ต้องมาอ้าง ฉันดูตารางเวลาแล้ว ทั้งอาทิตย์นี้แกว่าง ไม่ติดประชุม’ สถานที่ท่องเที่ยวในจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ บ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ดูสบายตาอยู่ในใจกลางเมืองหัวหิน สไตล์ร่วมสมัยอยู่ไม่ไกลจากทะเล หัวหิน รถแวนหยุดจอดลง แทนไทเปิดประตูลงจากรถด้านฝั่งคนขับพร้อมกับประตูบานใหญ่ได้ถูกเลื่อนออก ชายหนุ่มมองไปยังบ้านพักตากอากาศที่ปีหนึ่งมาครั้งหรือสองครั้ง “คิดถึงที่นี่จัง นาน ๆ มาครั้ง” เตชินท์เอ่ย พลางสูดหายใจเข้าเต็มปอด “นาน ๆ มาครั้งก็คงจะมีแต่แกเท่านั้นแหละ ชวนมาทีไรไปอยู่กับผู้หญิงทุกที” ธรรศบ่นลูกชายคนเล็ก ตากล้องหนุ่มหันมาหัวเราะ “ก็จะได้คิดถึงไม่เบื่อไงครับ” “เข้าบ้านก่อนเถอะ อีกสักพักครอบครัวของคุณเทพทัตก็คงจะมาถึง” นิตยลัภย์พูดขึ้นพร้อมเดินนำเข้าไปข้างใน เหลือเพียงแต่แทนไทและเตชินท์ที่ยืนจ้องหน้ากัน “พี่ชายครับ ผมเข้าใจว่าอึดอัดแต่อยู่กับผู้หญิงดีกว่าอยู่กับผู้ชายด้วยกันนะครับ ผมขนลุกน่ะ” เตชินท์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาเสียงดัง แทนไทมองน้องชายตัวแสบที่เดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับเสียงหัวเราะด้วยความหงุดหงิด คอยดูถึงตาเขาเมื่อไหร่อย่าหวังว่าเขาจะปล่อยมันไป ! รถยนต์หยุดจอดลงหน้าบ้านพักตากอากาศ ประตูเปิดออกพร้อมกับทุกคนค่อย ๆ ทยอยลงมา ณัฐกฤตาใจเต้นไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รอยยิ้มหวานปรากฏอยู่บนใบหน้าจนคนเป็นพ่อเป็นแม่มองด้วยความสงสัยและแปลกใจ “ยัยขวัญเป็นอะไรไป” หญิงสาวหุบยิ้มลงพร้อมหันมาหามารดา “เปล่าค่ะ” เธอตอบพร้อมกับส่ายหน้าไปมา ทัสนันทน์มองหน้าลูกสาวแล้วส่ายหน้าพร้อมเดินเข้าไปในบ้านกับสามี เหลือเพียงแต่ณัฐกฤตาที่ยิ้มออกมาจนแก้มปริ ดีที่พี่ชายเธอไม่มาด้วย ไม่อย่างนั้นคงจะกีดกันน่าดู หญิงสาวเดินเข้าไปในบ้านพักตากอากาศที่มีลมทะเลพัดผ่านเข้าออกทางช่องหน้าต่าง ดูสดชื่นสบายและผ่อนคลาย สายตาคู่กวาดมองไปรอบๆ ตัวบ้านอย่างชื่นชม ใช้เวลาหลายชั่วโมงที่เดินเล่นดูไปทั่วบ้านพักตากอากาศ อีกใจหนึ่งก็กวาดสายตามองหาชายหนุ่มแต่ไม่พบ สุดท้ายแล้วก็ต้องทำใจเดินกลับมาที่ห้องตัวเองด้วยความเสียดาย ณัฐกฤตาล้มตัวลงนอนกับที่นอนด้วยความเหนื่อยล้า ผ่านมาตั้งหลายชั่วโมงแล้วแทนที่จะได้เจอเขากลายเป็นว่าหายไปไหนก็ไม่มีใครรู้ ทางด้านมารดาของชายหนุ่มบอกว่าเขารู้แล้วว่าเจ้าสาวที่จะแต่งงานคือเธอ แต่ทำไมไม่ยอมออกมาพบหน้ากันแน่ ? หญิงสาวเด้งตัวขึ้นจากเตียงพร้อมยิ้มกว้าง เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าเป็นเกย์หรือไม่ ! เมื่อคิดได้ดังนั้นก็รีบเดินออกจากห้องไปแล้วมองหาแทนไททันที “พี่สะใภ้มีอะไรจะให้ผมช่วยเหลือหรือเปล่าครับ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้หญิงสาวหันหน้าไปมองชายหนุ่มเจ้าของเสียง “เอ่อ...ฉันยังไม่เป็นสักหน่อย นายอายุเท่ากับฉันไม่ต้องเรียกแบบนั้นก็ ได้” เธอตอบทั้งที่สายตาชะเง้อมองหาแทนไท “ไม่ได้หรอกครับ ต้องเรียกให้ชินก่อน” เตชินท์ตอบพร้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ รู้ทันทีว่าหญิงสาวคงจะมองหาพี่ชายอยู่ “แต่ถ้าจะหาต้องเข้าไปหาที่ห้องครับ ตอนนี้กำลังเก็บตัวไม่ค่อยอยากจะพบใครสักเท่าไหร่” “ฉันไม่ได้...” ปฏิเสธไม่ได้เพราะสายตาของเธอก็กำลังมองหาเขาอยู่จริง ๆ นั่นแหละ “ห้องอยู่ทางด้านริมขวาสุด ไม่ต้องเคาะประตูนะครับเดี๋ยวพี่ชายของผมจะไม่อนุญาต เข้าไปเลยจะดีกว่า” เขากล่าวแนะนำพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก “แบบนี้ก็เสียมารยาทน่ะสิ” ณัฐกฤตาพูดพลางมองชายหนุ่มตรงหน้าที่ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ไม่หรอกครับ พี่ชายผมน่ะไม่ค่อยอยากเข้าใกล้ผู้หญิง ถ้าพี่สะใภ้อยากจะใกล้ชิดก็คงต้องใช้วิธีนี้แหละครับ” เตชินท์ใส่ไฟเต็มที่ ทั้งใจของเขาแอบหัวเราะด้วยความสนุกสนาน ณัฐกฤตามองเตชินท์ที่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าจะถูกหลอกไหม แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นเกย์หรือเปล่า สักครั้ง พิสูจน์ให้ชัวร์ไปเลย ! แทนไทหลบตัวอยู่แต่ในห้องเป็นเวลานานหลังจากที่มาถึงเมื่อหลายชั่วโมงที่เเล้ว เขามองลงไปยังท้องทะเลกว้างพร้อมถอนหายใจออกมาอย่างหนักการแต่งงานไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยสักนิด เพราะยังไม่อยากมีครอบครัวในตอนนี้ จะทำอย่างไรให้ยกเลิกงานแต่งนี้เสีย คงมีทางเดียวคือทำให้ฝ่ายหญิงเชื่อสนิทว่าเขาเป็นเกย์จริง ๆ ซะแล้ว เขาเลิกคิดเรื่องนี้ และเดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าก่อนจะเข้าห้องน้ำไปเพียงเวลาไม่นานก็อาบน้ำใหม่เรียบร้อย แทนไทเดินออกมาหยิบเสื้อผ้าออกมาวางที่เตียงพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามอง เขาตกใจเพราะเสียงร้องของหญิงสาวยืนอยู่ แทนไทเดินเข้าไปยกมือปิดปากเธอทันที แต่ก็ล้มลงไปกับเตียงนอนกว้าง “อื้อ” มือเรียวจิกตีแขนของเขาด้วยความตกใจ “ห้ามร้อง” เขากระซิบ เพราะรู้ว่าถ้าหญิงสาวร้องขึ้นมาคนทั้งบ้านคง จะแตกตื่นอย่างแน่นอน ณัฐกฤตาพยักหน้ารับรู้สายตามองเขาด้วยความตกใจเมื่อร่างกายเธอแนบชิดกับเขาโดยที่เขายังเปลือยท่อนบนอยู่ ! แทนไทจ้องมองหญิงสาวใบหน้าเรียวรูปไข่ ดวงตากลมโตสีดำใกล้ ๆ แล้วรู้สึกใจเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็น ชักอยากจะแต่งงานขึ้นมาซะแล้ว ! ชายหนุ่มสะบัดความคิดออกพร้อมค่อยๆ คลายมือออกจากปากเธออย่างช้า ๆ “ห้ามร้องและห้ามขยับเด็ดขาด” แทนไทขยับตัวขึ้นก่อนจะรีบคว้าเสื้อคลุมใส่อย่างรวดเร็ว ณัฐกฤตาจ้องมองหน้าท้องแบนราบสีขาวที่เห็นกล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ เธอแทบอยากจะเป็นลม ถ้าเขาเป็นเกย์เธอจะเสียดายไปทั้งชีวิตจริง ๆ “คุณเป็นเกย์จริง ๆ เหรอ” เธอถามขึ้นด้วยความเสียดายเมื่อมองหุ่นของเขาแล้ว อยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสสักครั้ง บ้า ! เธอกำลังคิดเรื่องอะไรกัน แทนไทรีบใส่ชุดคลุมให้เรียบร้อยก่อนจะหันมามองณัฐกฤตาที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วส่งสายตาหื่นมองมาที่เขา “อย่ามองผมด้วยสายตาหื่นแบบนี้”