Chapter 8 มารยาหญิงไม่ได้ผล ?

แทนไทรีบใส่ชุดคลุมให้เรียบร้อยก่อนจะหันมามองณัฐกฤตาที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วส่งสายตาหื่นมองมาที่เขา “อย่ามองผมด้วยสายตาหื่นแบบนี้” เขาพูดก่อนจะเดินออกห่าง “เปล่านะ” เธอรีบปฏิเสธ ทั้งที่ยังจ้องมองร่างของชายหนุ่มไม่วางตา อกแบนราบเห็นกล้ามเนื้อเป็นมัดทุกสัดส่วน คุณพระ ! นี่มันหุ่นว่าที่พ่อของลูกเธอชัด ๆ “ออกไปจากห้องผมซะ ผมจะเปลี่ยนเสื้อผ้า” ชายหนุ่มกล่าว “ไม่ค่ะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าคุณเป็นเกย์จริง ๆ หรือเปล่า” หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมลุกขึ้นขยับเข้ามาใกล้ สายตาส่งมองเขาอย่างยั่วยวนทั้งที่ใจกลับกลัวเขาอยู่รอมร่อ “ออกไปซะ ถ้ามีใครมาเห็นมันจะไม่ดี” แทนไทตอบพร้อมเดินถอยออกห่างจนชิดติดกำแพงอีกข้าง “ดีเลยค่ะ ฉันช๊อบชอบ” หญิงสาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงร่าเริ่ง “ผม-เป็น-เกย์” เขาพูดเน้นย้ำชัดทุกคำ “ฉันไม่เชื่อว่าผู้ชายอย่างคุณจะเป็น !” ณัฐกฤตาพูดอย่างมั่นใจ “ผมเป็น และเสียใจด้วย” แทนไทยิ้ม หญิงสาวส่ายหน้ามองเขาราวกับรับความจริงไม่ได้ “ไม่จริง ! ” หญิงสาวกลอกตาด้วยความสับสนและหวั่นใจ แต่ก็ระงับความรู้สึกเอาไว้และคิดว่าเขาจงใจหลอกเธอเพื่อให้ยกเลิกงานแต่งงานนี้เสีย “ผมพูดความจริง !” เขายังยืนกรานหนักแน่น ณัฐกฤตามองชายหนุ่มตรงหน้าและยังเดินเข้าไปใกล้เขามากขึ้นเรื่อย ๆ “ฉันไม่เชื่อ ว่าคุณจะ...” เธอพูดเสียงแผ่วพลางส่งสายตาจ้องเขาอย่างยั่วยวน ในขณะที่แทนไทพยายามขยับตัวออกห่าง กลิ่นน้ำหอมโชยมาแตะที่ปลายจมูกเขา แทบทำให้เขาระเบิดออกมา ให้ตายสิ เขาก็มีขีดจำกัดของความอดทนเหมือนกันนะ “ถอยออกไป ผมไม่ชอบเข้าใกล้ผู้หญิง” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบทว่าหญิงสาวยังขยับเข้ามาใกล้จนใบหน้าห่างกันแค่คืบ มือเรียวของหญิงสาวลูบขึ้นไปตามเสื้อคลุมสีขาวของชายหนุ่ม “จริงเหรอคะ” แทนไทเริ่มหมดความอดทน บวกกับช่วงล่างเริ่มที่จะตื่นตัว ชายหนุ่มเบือนหน้าหนีพร้อมสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนยกมือขึ้นดันตัวหญิงสาวออกห่าง “ออกไปซะ” เขาข่มเสียง “ทำไมคะ หรือคุณกำลังกลัว” เธอกระซิบถามด้วยน้ำเสียงหวาน แทนไทจับไหล่ของเธอเพื่อดันออกห่าง มือของเขากำลังสั่นเพราะช่วงล่างเขากำลังรวน อะไรกัน ! เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้ ณัฐกฤตาใช้แรงทั้งหมดที่มีพลิกตัวเองให้แผ่นหลังของเธอชิดติดกำแพง มือเรียวของเธอจับแขนของเขาแน่นไม่ปล่อยออก สายตาหวานจ้องมองแววตาคมของเขา “ผมไม่ได้กลัว” แทนไทกล่าวพร้อมดันตัวออกห่าง แต่ทว่าหญิงสาวกลับรั้งเขาไว้ “ไม่ได้กลัวฉัน แล้วทำไมต้องสั่นด้วยล่ะ” “ผม...” แทนไทหลบสายตาพร้อมสูดหายใจเข้าลึก ๆ ลูกพ่อ เย็นไว้ ๆ ก็แค่ผู้หญิงยั่วเอง “บอกมาสิคะว่าคุณไม่ได้เป็นเกย์จริง ๆ” เธอถามเขา “คุณก็รู้คำตอบอยู่แล้ว ฉะนั้นก็ยกเลิกงานแต่งซะ” หญิงสาวมองชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายจนเดาไม่ถูก “ถ้าฉันยกเลิกงานแต่งให้คุณไปคบกับผู้ชายที่ออกข่าว ฉันก็ขายหน้าแย่สิ ไม่เอาด้วยหรอก” “แล้วคุณถามผมทำไม” ณัฐกฤตามองหน้าแทนไท “ฉันต้องการความมั่นใจค่ะ ว่าคุณไม่ได้เป็นเกย์” แทนไทยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ พร้อมกับโน้มตัวลงมาใกล้ชิดเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ จนใบหน้าห่างกันแค่คืบ จนหญิงสาวเริ่มหวาดระแวงชายหนุ่มอยู่ลึก ๆ พร้อมที่จะขยับตัวออกห่างเขาแต่ดันไม่มีช่องวางให้เธอหนีพ้น “คุณมั่นใจ ?” “ใช่ค่ะ แต่ตอนนี้คงได้คำตอบที่ต้องการแล้ว” ณัฐกฤตาพูดพลางขยับตัวถอยออกห่าง ทว่าเธอกลับถูกรั้งเอาไว้ “เข้ามาแล้วคิดว่าผมจะปล่อยให้คุณออกไปง่าย ๆ หรือไง ?” เขากระซิบที่ข้างต้นคอของเธอพร้อมผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ ก่อนรวบเอวบางขึ้นมาพาดไว้ที่บ่า แล้วเดินไปที่เตียงนอนโดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวาย “คุณแทนไท !” ณัฐกฤตาร้องตะโกนพร้อมดิ้นด้วยความตกใจ จนกระทั่งถูกโยนลงกับเตียง ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความกลัวพร้อมขยับถอยออกห่าง แต่มือของเขาจับขาเธอลากลงมาพร้อมขึ้นคร่อมอย่างเร็ว “คุณจะทำบ้าอะไร !” ณัฐกฤตาพูดเสียงดัง ทั้งที่ใจรู้สึกตื่นเต้นแปลกๆ “แล้วคุณคิดว่าผมจะทำอะไร” แทนไทโน้มตัวลงมาใกล้ชิด ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาจรดที่ต้นคอของหญิงสาว เธอต้องเป็นนางเอก ให้เขาจับกดถึงจะดูตื่นเต้นสินะ ! ณัฐกฤตาหลับตาปี๋ เบี่ยงหน้าหลบจนแก้มข้างหนึ่งของเธอแนบชิดกับผ้านวมผืนใหญ่ มือเรียวของเธอถูกจับพร้อมวางทาบลงกับที่นอนอย่างรวดเร็ว สายตาคมจ้องหญิงสาวตรงหน้าที่หลับตาไม่มองเขา มุมปากเรียวยิ้มออกมาอย่างนึกสนุก เขาบรรจงกดปลายจมูกไปที่แก้มนวลของเธออย่างช้าๆ กรี๊ด ! คุณแทนอย่าช้าสิคะ “หยุดทำอะไรบ้า ๆ นะ !” ณัฐกฤตาพูดตามน้ำ ทั้งที่ใจคิดตรงข้ามกัน “คุณเข้ามาหาผมเองนะ” เขาพูดน้ำเสียงนุ่ม ๆ ปากร้อนของเขาพรม จูบไปทั่วใบหน้าสวยรูปไข่อย่างลืมตัว นิ้วมือหนาสอดประสานเข้ากับนิ้วเรียวของเธอ ไออุ่นระหว่างนิ้วถ่ายทอดถึงกัน ก๊อกๆ ก๊อกๆ แทนไทหยุดชะงักลงทันทีที่เสียงเคาะประตูดังขึ้น เขาหันหน้าไปมองยัง ประตูโดยที่มือยังคงจับหญิงสาวเอาไว้ “พี่ชายครับ คุณพ่อคุณแม่เรียก เห็นว่าจะพาว่าที่พี่สะใภ้มาแนะนำ” “เข้าใจแล้ว” ชายหนุ่มข่มเสียงตอบ “คุณแทน...” อย่าไปสนใจข้างนอกสิคะ เธออยากจะพูดแบบนั้นออกไปจริง ๆ เลย แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้ แทนไทมองหญิงสาวตรงหน้าพร้อมยิ้มหัวเราะออกมา “พี่ชายครับ คุณแม่เรียกแล้ว” เตชินท์ตะโกนเสียงดังขึ้น ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเบา ๆ ที่เหมือนจะกระซิบบอกให้เขารู้ “ปล่อยพี่สะใภ้มาได้แล้วนะพี่ชาย” แทนไทมองไปที่ประตูด้วยแววตาขุ่นเคือง หมายความว่าที่หญิงสาวเข้ามาในห้องเขาได้ก็เพราะเจ้าน้องชายตัวแสบเหมือนกันใช่ไหม ให้ตายสิ ! แล้วเขาก็หลงกลเข้าให้จนได้ “เจ้าเตตัวแสบ” ชายหนุ่มสบถออกมาพร้อมขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง ณัฐกฤตาขยับตัวลุกขึ้นพร้อมมองเขา แต่ต้องรีบหลบสายตาคมที่จ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจ เธอไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย “ตาคนบ้า” เธอพึมพำเบา ๆ “อยากดูผมเปลี่ยนเสื้อผ้าใช่ไหม หรือว่าคุณจะเปลี่ยนให้ผม” ทันทีที่ได้ยินเขาถามใบหน้าของหญิงสาวผ่าวร้อนด้วยความอายแทบจะเดินหาทางออกไม่ถูก อันที่จริงอยากจะตอบกลับไปว่า ได้สิคะ ! ด้วยซ้ำไป เธอก้าวตรงไปที่ประตูพร้อมเปิดออกโดยไม่หันมามองว่าเขากำลังยืนหัวเราะกับท่าทีของเธออย่างสนุกสนาน แต่หารู้ไม่ว่าที่เธอแสดงนั้นคือ มารยาล้วนๆ !