ตอนที่ 3 ทันฑ์ร้าย: EP 2 คนใจร้าย

บทที่ 2 เขาพาเธอกลับมาที่บ้านด้วยสภาพที่เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนและถูกฉีกขาด แต่ยังไม่ทันได้ขับรถเข้าบ้านน้องคณินเธอหันไปจับแขนของเฮียเดย์ไว้ "เฮียคะอย่าพึ่งพาน้องคณินเข้าบ้านในสภาพแบบนี้ได้ไหมคะ ถ้าป๊ากับหม่าม๊าเห็นทั้งสองคนต้องตกใจมากแน่ๆเลยค่ะ" เขาคิดตามในคำพูดของเธอและถ้าพาเธอเข้าไปในบ้านสภาพนี้พ่อกับแม่ของเธอต้องไม่พอใจอย่างแน่นอนที่ปล่อยให้ลูกสาวของเขาถูกทำร้ายเฮียเดย์จึงขับรถวนกลับ แต่ฝนนั้นก็ยังไม่เป็นใจยังตกแรงและมีพายุเข้าในขณะนั้นเสียงมือถือของเฮียเดย์ดังขึ้นเขาจึงจอดรถข้างทางเพื่อรับสายของผู้เป็นพ่อ "ครับป๊าเจอแล้วปลอดภัยดีถ้าฝนหยุดผมจะพาน้องไปส่งป๊าช่วยโทรบอกกับคุณพ่อคุณแม่ของคณินด้วยนะครับ" เขาวางสายจากพ่อของเขาและโยนมือถือลงด้วยความไม่พอใจ "ฝนก็ตกขนาดนี้ดึกก็ดึก" "หนูขอโทษที่ทำให้เฮียต้องลำบาก" "เออโคตรทำให้ลำบากเลยจะบอกไว้ให้ทำตัวเป็นภาระทำตัวจุ้นจ้านกับชีวิตของฉัน แม่ง! เราจะทำยังไงวะ" เธอสะดุ้งก้มหน้าลงด้วยความกลัวที่เขาตะเบ็งเสียงใส่หน้าเธอและว่าให้กับเธอส่วนเขานั้นยังหาทางคิดว่าจะทำไง "ฮึ๊ก" "โอ้ย!! ร้องเข้าไปร้องอยู่นั่นแหละควรที่จะช่วยกันคิดว่าจะทำยังไง" "หนูไม่รู้ฮื่อๆ" ยิ่งเขามองเธอเขายิ่งไม่ชอบและเบื่อหน่ายเธอมากๆอยากจะให้เธอนั้นไปไกลๆจากชีวิต แต่ในตอนนี้เขาทำได้เพียงแต่หาวิธีหาเสื้อผ้าเปลี่ยนให้กับเธอเพื่อที่จะกลับเข้าบ้าน แต่เป็นช่วงเวลาที่ดึกและฝนตกหนักจนไม่รู้จะทำยังไงจึงพาเธอมาที่คอนโดส่วนตัวของตนเอง "เฮียพามาที่นี่ทำไมคะ" เมื่อรถจอดเธอหันหน้าไปถามเขา "จะเอายังไงเธอไม่อยากให้พ่อแม่ของเธอเห็นว่าเธออยู่ในสภาพแบบนี้ ฉันก็พาเธอมาเปลี่ยนเสื้อผ้ายังจะถามอะไรอีกทำตัวน่ารำคาญ" ไม่มีสักครั้งที่เขาจะพูดดีกับเธอลงจากรถทันทีหลังจากพูดจบคำว่าน่ารำคาญของเขานั้นพูดกับเธอหลายครั้งแล้ว คณินรีบลงมาจากรถด้วยสภาพเนื้อตัวที่มอมแมมเสื้อผ้าถูกฉีกขาด เธอโอบกอดตนเองและเดินตามเขามาจนกระทั่งถึงลิฟต์ทางขึ้นคอนโด "อะไรนักหนา" เขาเริ่มไม่พอใจสายตาของคนหลายคนที่จับจ้องมองร่างกายของน้องคณินจึงถอดเสื้อสูทของตนเองออกมาปกคลุมไหล่ให้กับเธอและใช้มือโอบกอดเอวเพื่อบ่งบอกว่านี่คือคนของเขา "เฮีย" เธอหันมองหน้าของเขาและยิ้มหวานดีใจที่เขานั้นเป็นห่วงเธอ แต่สายตาของเฮียเดย์ที่มองเธอนั้นคือความเบื่อหน่ายและไม่พอใจ เมื่อถึงหน้าห้องของตนเองเขาจึงดีดตัวออกและปล่อยมือ "รีบตามมา" ไม่เพียงแต่เขาตะเบ็งเสียงใส่เขายังดึงเสื้อคลุมออกจากร่างกายของเธอด้วยเมื่อถึงหน้าห้อง เมื่อเธอยืนอยู่ในห้องของเขาหันมองรอบๆที่นี่คือคอนโดที่น่าอยู่ แต่สิ่งที่เธอเห็นคือรูปถ่ายขนาดใหญ่ถูกอัดใส่กรอบทองติดไว้อยู่ตรงหน้า ภาพนั้นเป็นรูปในตอนเด็กเขาและน้องสาวของเขาซึ่งดูน่ารัก "อย่าเอามือสกปรกของเธอโดนรูปฉัน" เธอถูกปัดมือออกในขณะที่กำลังจะสัมผัสกับรูปถ่ายนั้น เขาทำกับเธอเหมือนกับว่าเขารังเกียจเธอมากแม้แต่รูปของเขายังไม่ให้เธอจับ "ขอโทษค่ะ" "เธอจะพูดคำอื่นนอกจากคำขอโทษได้บ้างไหมในตอนนี้เธอทำให้ฉันเดือดร้อนวุ่นวายจนฉันไม่ได้นอนรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าเธอมันน่ารำคาญ" คำว่าน่ารำคาญของเขาพูดออกมาเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน "นี่คือเสื้อผ้าไปจัดการให้เสร็จแล้วฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน" เสื้อผ้าผู้หญิงพวกนั้นเป็นของใหม่ที่เพิ่งซื้อมาเพื่อที่จะเอาไปให้น้องอลิสแต่ยังไม่ทันที่จะเอาไปให้เลยให้คณินใส่ก่อน "เสื้อผ้าใครเหรอคะ" "เธอจะถามทำไมฉันเบื่อหน่ายกับเธอมากรีบไปใส่ซะแล้วฉันจะไปส่ง" เธอได้เพียงแต่หอบเสื้อผ้านั้นและก้มหน้าเข้าไปยังห้องน้ำ "เฮ้อ~ทำไมเขาถึงไม่ชอบเรา" เธอมองกระจกบานใหญ่หลังจากที่ชำระร่างกายเสร็จและบีบชุดชั้นในให้แห้งซึ่ง เธอไม่มีชุดชั้นในที่จะสวมใส่ชุดใหม่จึงนุ่งผ้าขนหนูพันหน้าอกเพียงผืนเดียว "ปั้งๆๆๆ" ประตูห้องน้ำถูกเคาะมาจากด้านนอกเสียงดังรัวๆต้องการให้เธอเปิด "สักครู่นะคะ" "ทำอะไรอยู่ฉันไม่มีเวลามารอเธอจนสว่างหรอกนะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วออกมาสักที" เธอเปิดประตูและมองหน้าของเขาในขณะที่สวมใส่ผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว "อะอืม" เขารีบหันหน้ากลับโดยที่หันหลังให้กับเธอด้วยความที่เป็นผู้ชายเห็นภาพตรงหน้าอารมณ์ของเขาเริ่มพลุ่งพล่านจึงรีบหันหลัง "คือว่าชุดด้านในไม่แห้งค่ะ" "ฉันให้เธอสวมใส่ชุดด้านนอกเพื่อปกปิดไม่ให้พ่อกับแม่เธอเห็นไม่จำเป็นที่ชุดด้านในจะแห้งหรือไม่แห้ง หรือว่าเธอจงใจออกมายั่วฉันมันไม่ได้ผลหรอกนะคณิน" เธอรู้สึกผิดที่ตนเองนั้นออกมาสภาพนี้และทำให้เขาคิดว่าเธอกำลังยั่วเขา "ปึ้ง!!" เธอรีบกลับเข้ามาในห้องน้ำปิดประตูเสียงดังใส่เขา การกระทำของเธอทำให้คนด้านนอกไม่พอใจประตูห้องน้ำถูกเปิดเข้ามาแรงพรวดพราด "เธอกล้าปิดประตูห้องน้ำใส่ฉันเหรอคณิน" เขาจับเข้าที่ข้อแขนของเธอกระชากดึงเข้าหาตนเองส่วนมืออีกข้าง เธอนั้นรีบจับผ้าขนหนูที่หน้าอกไว้กลัวว่าจะหลุดออก "เปล่านะคะ" "อยากได้ฉันเป็นผัวจนตัวสั่นสินะ ถึงขนาดแต่งตัวยั่วยวนฉัน" เขาจับเข้าที่ข้อมือของเธออีกข้างนั่นทำให้เธอต้องปล่อยผ้าขนหนูที่หน้าอกตนเองและมันก็หลุดออกจากร่างกายของเธอร่วงหล่นไปยังพื้นห้องน้ำ "เฮีย" "เธอตั้งใจที่จะให้ฉันเห็น ได้..อยากได้มากใช่ไหมมานี่" เธอถูกจับกระชากดึงออกมาจากห้องน้ำจนถึงเตียงนอนร่างบางถูกเหวี่ยงลงที่เตียงทันที "เฮียจะ..จะทำอะไรอย่านะ" "เธอเลือกเอง แล้วก็เธอก็จำไว้ว่าฉันไม่ใช่คนใจดีอย่างที่เธอคิด" เขาปลดเสื้อของตนเองและถอดมันเหวี่ยงลงด้านข้างก่อนที่จะถอดเข็มขัดและถือมันยืนต่อหน้าของเธอ "เพี๊ยซ!!!" "โอ้ยฮื่ออ หนูเจ็บ" เสียงโอดโอยร้องไห้โฮดังลั่นห้องเมื่อถูกเข็มขัดฟาดลงเข้าที่ตัวจนเป็นรอยแดง