ตอนที่ 2 ความทุกข์ทรมานของอลิน

อิทธิเชื่อว่าการลักพาตัวมีความเกี่ยวข้องกับเธอและวิลาวรรณ แต่เขาไม่ได้สนใจเธอเลย เขาไม่แม้แต่จะเอ่ยชื่อเธอ ความสนใจทั้งหมดของเขาอยู่ที่วิลาวรรณคนเดียว “ถ้าวิลาวรรณเป็นอะไรไปแม้แต่ปลายผม ฉันสาบานว่าฉันจะทำทุกอย่างเพื่อหาตัวแกให้เจอให้ได้! สาบานได้ว่าฉันจะกระชากแกเป็นชิ้น ๆ ให้แกได้ชดใช้อย่างสาสม!” เสียงของเขายังคงเย็นชา เต็มไปด้วยความมั่นใจ ไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกเลยสักนิด ในขณะนั้น อลินรู้สึกว่าหัวใจของเธอแตกสลายไม่มีชิ้นดี เธอตระหนักได้ว่าเธอไม่เคยสำคัญอะไรกับชายคนนี้เลยสักนิดเดียว ถึงจะเป็นภรรยาอย่างถูกต้องของเขามาสามปีแล้ว แต่ความสำคัญของเธอกลับเทียบไม่ได้เลยกับอดีตคู่หมั้นของเขา ถึงจะถูกลักพาตัวเหมือนกัน ผู้ร้ายคนเดียวกัน วันเดียวกัน แต่อิทธิไม่ได้สนใจเธอเลย เขาไม่คิดจะจ่ายค่าไถ่ให้เธอเลย แต่เขารีบยินยอมจ่ายค่าไถ่ทันทีที่รู้ว่าวิลาวรรณถูกจับตัวเรียกค่าไถ่ เขาสนใจแต่วิลาวรรณ ทิ้งให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นใครสักคนที่ไม่มีค่าอะไรเลย ทันทีที่วางสายเรียบร้อย นรินทร์ส่งข้อมูลในการโอนเงินให้อีกฝ่ายทันที ในระหว่างที่รอ วิลาวรรณแสดงออกด้วยความเย่อหยิ่งตามแบบฉบับของทายาทผู้มั่งคั่ง เธอต่อรองกับคนร้าย ถ้าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอรับประกันว่านอกจากเงินของอิทธิแล้ว ตระกูลบวรจะให้เงินจำนวนมากกับพวกเขาด้วย บรรดาคนร้ายถูกความโลภเข้าครอบงำ เริ่มสนใจเงินค่าไถ่จากตระกูลบวรด้วย ไม่ใช่แค่ค่าไถ่จากอิทธิเท่านั้น ในขณะเดียวกัน อลินยังคงเงียบผิดปกติ ภายนอกเธอดูเหมือนจะสงบ แต่ภายในจิตใจของเธอกลับแตกสลายจนแหลกละเอียดไปหมดแล้ว ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น หลังจากได้รับเงินค่าไถ่ทั้งสองรายการ นรินทร์ก็ส่งสัญญาณให้ผู้ร่วมลงมือของเขาดำเนินการขั้นต่อไป ชายคนนั้นคว้าไม้กอล์ฟที่เตรียมไว้ล่วงหน้า อลินเห็นชายคนนั้นยืนอยู่ข้างหลังเธอ ยกไม้กอล์ฟขึ้นมา เธอก็ตกใจกลัวและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณจะฆ่าฉันเหรอ” ก่อนที่เธอจะพูดจบ ไม้กอล์ฟก็หวดลงมาอย่างแรงที่ด้านหลังศีรษะของเธอ อลินตื่นขึ้นหลังจากไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอรู้สึกปวดศีรษะมาก รอบ ๆ ตัวเธอมืดมิด มีกลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว ฉันตายแล้วเหรอ อลินตัวสั่นด้วยความกลัว เธอลองขยับมือดู ก่อนจะรับรู้ได้ว่ามือของเธอยังคงถูกมัดอยู่ ความเจ็บปวดจากรอยมัดนั้นยืนยันได้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ เมื่อสายตาของเธอปรับตัวเข้ากับความมืดได้ เธอเห็นว่าทั้งคนร้ายและวิลาวรรณไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เกิดอะไรขึ้น ทันใดนั้น แสงสว่างจ้าก็สว่างวาบขึ้นมา “คุณอลินอยู่ที่นี่!” ใครพูดกัน อิทธิมาช่วยฉันแล้วเหรอ อลินเต็มไปด้วยความหวัง พยายามยืนขึ้นแต่ไม่สามารถทำได้เนื่องจากมือและเท้าของเธอถูกมัดอยู่ เมื่อเห็นเธอกำลังดิ้นรนพยายามลุกขึ้น ชายคนที่ถือไฟฉายรีบเข้ามาพยุงเธอขึ้น แล้วถามว่า "คุณอลิน คุณเป็นยังไงบ้างครับ" "ฉันเจ็บที่หัวค่ะ" อลินตอบ เธอไม่รู้จักชายคนนี้ แต่เนื่องจากเขาเรียกเธอว่าคุณอลินและช่วยแก้มัดให้เธอ เธอจึงคิดว่าเขามาช่วยเธอ "คุณเป็นคนของอิทธิเหรอ แล้วอิทธิอยู่ที่นี่หรือเปล่า เขาอยู่ที่ไหนคะ" "ผมเป็นบอดี้การ์ดของคุณอิทธิครับ คุณอิทธิอยู่ที่นี่ แต่ว่า... แต่..." ความลังเลของบอดี้การ์ดทำให้อลินรู้สึกไม่สบายใจ "เกิดอะไรขึ้น เขาสู้กับพวกคนร้ายแล้วได้รับบาดเจ็บเหรอคะ" เธอถาม แต่ยิ่งพูด ความกังวลของเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้น "เอ่อ คุณอิทธิอยู่ข้างนอก ผมจะช่วยคุณออกไปก่อนนะครับ" ความลังเลของชายคนนั้นทำให้อลินทำหน้ามุ่ย เมื่อพวกเขาเดินออกจากโกดังที่ถูกทิ้งร้าง อลินเห็นพื้นที่โล่งว่างรกร้างหน้าโกดังนั้นเต็มไปด้วยรถหลายคันที่จอดอยู่โดยรอบ แต่ท่ามกลางรถมากมายเหล่านั้น สายตาของเธอกลับไปสะดุดเข้ากับรถสุดหรูสีดำที่มีป้ายทะเบียน ก9999 มันคือรถที่อิทธิใช้บ่อยที่สุด "อิทธิอยู่ในรถเหรอ" เธอถาม ก่อนที่เธอจะได้รับคำตอบ สายตาของเธอดันไปเห็นคู่รักคู่หนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักจากจุดที่เธอยืนอยู่ คู่รักนั้นคืออิทธิและวิลาวรรณที่กำลังกอดกันอยู่ วิลาวรรณซุกหน้าของเธออยู่ในอกของอิทธิ แขนของเธอกอดเขาไว้แน่น อิทธิยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น พลางพูดจาปลอบโยนหญิงสาวในอ้อมกอด ในค่ำคืนนี้ ท่าทางที่เย็นชาเป็นปกติของเขากลับดูอ่อนลง เต็มไปด้วยความอ่อนโยนที่หาได้ยาก ทั้งสองดูเหมือนคู่รักที่ตกหลุมรักกันอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เสมือนว่าอิทธิกำลังปลอบโยนคนรักที่หวาดกลัวของเขาโดยไม่สนใจสายตาใครเลย รอบ ๆ พวกเขาเต็มไปด้วยเจ้าหน้าที่ตำรวจ เจ้าหน้าที่แพทย์ฉุกเฉิน และสมาชิกของตระกูลบวรทั้งหมด ทุกคนต่างดูกังวลกับสิ่งที่เกิดขึ้น ภาพนี้ทำให้อลินรู้สึกทนไม่ได้ ความหวังอันเปราะบางของเธอได้แตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ อิทธิอาจจะทำเป็นไม่ใส่ใจฉัน แต่สุดท้ายเขาก็มาช่วยฉัน เขาอาจจะเป็นห่วงฉันอยู่เหมือนกันใช่ไหม แต่ความเป็นจริงอันโหดร้ายนั้นมันชัดเจน อิทธิไม่ได้มาที่นี่เพื่อเธอ ความปลอดภัยของเธอเป็นแค่ผลพลอยได้ในการลงมือช่วยเหลือวิลาวรรณเท่านั้น เธอได้เป็นแค่ภรรยาในนามเท่านั้น แต่ไม่เคยได้อยู่ในหัวใจของอิทธิจริง ๆ เลยตั้งแต่แรก เห็นได้ชัดเลยว่าใครคือคนที่อิทธิรักจริง ๆ หัวใจของอลินรู้สึกเหมือนถูกเฉือนเป็นชิ้น ๆ น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมา บอดี้การ์ดที่คอยพยุงอลินอยู่ สังเกตเห็นสีหน้าของเธอและเข้าใจว่าเธอรู้สึกอย่างไร ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อลินเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของอิทธิ เป็นคุณอลินแห่งตระกูลหทัย แต่ในเวลานี้ อิทธิกำลังยืนกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ไม่สนใจภรรยาของเขาเลย จะให้เธอไม่รู้สึกแย่ได้ยังไง ถ้าเจอแบบเธอ ไม่ว่าใครก็ต้องเสียใจกับเรื่องแบบนี้ทั้งนั้น เมื่อคิดเช่นนั้น บอดี้การ์ดรีบเข้ามาเบี่ยงเบนความสนใจของหญิงสาวทันที "คุณอลิน รออยู่ที่นี่สักครู่นะครับ ผมจะไปเรียกหมอให้มาตรวจอาการคุณครับ" แต่อลินไม่ได้ยินคำพูดของเขา เพราะในเวลานี้ หญิงสาวครุ่นคิดถึงคำถามเพียงข้อเดียว ในเมื่อวิลาวรรณกับฉันถูกลักพาตัวกันทั้งคู่ แต่เขาเป็นห่วงและสนใจแต่วิลาวรรณ จะยังเหลืออะไรให้ฉันอีกล่ะ