ตอนที่ 8 ขอรักษาศักดิ์ศรี

“มายา ช่วยพาฉันออกจากโรงพยาบาลที” “เธอเพิ่งฟื้นขึ้นมา ทำไมถึงจะรีบออกไปล่ะ” มายาถามอย่างประหลาดใจ คำพูดของอิทธิทำให้อลินไม่อยากทำตัวให้เขาดูถูกอีก เธอต้องรักษาศักดิ์ศรีของตัวเองบ้าง เท่านั้นเอง “ฉันไปพักที่บ้านเธอสักพักได้ไหม” อลินถาม การเปลี่ยนหัวข้อทันทีทำให้มายาสับสน “เธอจะออกจากโรงพยาบาลแล้วไปค้างที่บ้านฉันเหรอ ทำไมล่ะ” อลินไม่ได้ครอบครองสินทรัพย์อะไรเลย ย่อมไม่สามารถหาที่พักของตัวเองได้ในทันที นอกจากนี้ การพักอยู่กับเพื่อนสักคนหนึ่งจะทำให้เธอรู้สึกสบายและจิตใจสงบขึ้นด้วย “ฉันต้องการแยกกันอยู่กับอิทธิจนกว่าการหย่าจะสิ้นสุดลง” อลินอธิบาย มายาเข้าใจในที่สุดและรู้สึกเห็นใจเธอ เธอตกลงให้อลินไปพักอยู่กับเธอ แต่ยังคงยืนยันให้อลินพักอยู่ในโรงพยาบาลอีกสองสามวันเพื่อการฟื้นฟูร่างกายอย่างเต็มที่ สามวันต่อมา หลังจากแพทย์ทำการตรวจร่างกายเรียบร้อยแล้ว อลินก็ได้รับอนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล ขณะที่พวกเธอจัดการเอกสาร มายาปรายตามองไปที่ใบเสร็จ ยอดทั้งหมดคือสิบห้าล้านห้าแสนสองหมื่นสองพัน จำนวนแปดหลักมีความหมายเพียงน้อยนิดกับมายา แต่เมื่ออลินทำหน้ามุ่ยขณะจ่ายเงิน มายากลับรู้สับสน “เงินแค่สิบห้าล้าน เธอมีปัญหาเหรอ” อลินพยักหน้า “ใช่ แน่นอนสิ” เนื่องจากเธอจริงจังเรื่องการหย่า เธอจึงปฏิเสธที่จะใช้เงินของอิทธิ ดังนั้นเธอกำลังใช้บัตรของตัวเอง ฐานะของเธอดีขึ้นหลังจากแต่งงานกับอิทธิ แต่เธอยังคงมาจากครอบครัวธรรมดา พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตก่อนเวลาอันควร ไม่มีมรดกเหลือไว้ให้ แม้ถึงจะได้รับอุปการะเป็นลูกบุญธรรมจากน้าสะใภ้ของอิทธิ นั่นก็ไม่ได้แปลว่าเธอได้ทรัพย์สินเงินทองอะไรมาด้วย เธออาศัยเงินเดือนและของขวัญวันหยุดที่มีทั้งหมดเพื่อจัดการกับค่าใช้จ่าย เป็นเรื่องง่ายที่จะทำตัวให้คุ้นชินกับความหรูหราหลังจากใช้ชีวิตอันแสนประหยัด แต่การใช้ชีวิตอย่างหรูหราแล้วกลับไปใช้ชีวิตอย่างประหยัดจนคุ้นชินนั้นเป็นเรื่องยากมาก ถ้าเธอไม่ลดการใช้จ่ายและเริ่มออมเงิน เงินออมของเธออาจจะหมดเร็ว ๆ นี้ “นี่ เธอยังเป็นคุณนายประจำตระกูลหทัยอยู่ หยุดออมเงินให้อิทธิก่อน ใช้เงินเท่าที่เธอต้องการไปก่อนเถอะ” มายาพูด แม้ว่าภายในใจเธอจะสาปแช่งอิทธิและวิลาวรรณ ทั้งสองคนนี้ไร้ยางอายสิ้นดีเลย เมื่อวานนี้ พวกเขาไปงานเลี้ยงด้วยกัน ข่าวของพวกเขาก็พูดคุยกันอยู่ทั่วทุกที่ ในขณะที่อลินผู้น่าสงสารยังคงอยู่ในโรงพยาบาล ถูกลืมสามีตามกฎหมาย และจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีสมาชิกตระกูลหทัยคนไหนมาเยี่ยมเธอเลย รวมถึงสุนิสาที่มักจะแสดงออกว่าชอบอลินในฐานะลูกสะใภ้ หรือแม้แต่แม่เลี้ยงของเธอก็ไม่โผล่มาเลย มายาสงสัยว่าตระกูลหทัยอาจจะตัดสินใจให้วิลาวรรณมาแทนอลินแล้ว อิทธิ คนไร้หัวใจ! ตอนนี้เขาเป็นผู้นำของตระกูลหทัย ทุกคนต้องปฏิบัติตามคำสั่งของเขา "ไม่" อลินพูดอย่างหนักแน่นพร้อมกับเม้มปาก "พอเราถึงบ้านเธอแล้ว เธอช่วยฉันร่างข้อตกลงการหย่าอีกฉบับได้ไหม" "ฉันร่างข้อตกลงนั่นอีกกี่ครั้งก็ได้เท่าที่เธอพอใจนะ แต่อิทธิต้องยอมรับข้อตกลงนั้นด้วย เธอขอให้เขาส่งทนายมาคุยเรื่องนี้กับฉันได้ไหม" มายาต้องการช่วยให้อลินได้รับสิ่งที่เธอควรได้ แต่เธอสงสัยว่าอิทธิจะมีเวลามาใส่ใจเรื่องการหย่าหรือเปล่า "พรุ่งนี้ ฉันจะไปคุยกับเขาที่หทัยกรุ๊ป" "เดี๋ยวนะ เธอจะกลับไปที่หทัยกรุ๊ปงั้นเหรอ" มายาถามอย่างสับสน อลินทำงานที่หทัยกรุ๊ปมาตั้งแต่ช่วงฝึกงานหลังเรียนจบ โดยเป็นผู้ช่วยให้กับอิทธิ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจะหย่ากัน มายาไม่เข้าใจว่าทำไมอลินถึงอยากกลับไปที่นั่น อลินอาจจะยังไม่ตัดสินใจที่เดินออกมาจริง ๆ หรือเปล่า "ฉันจะลาออก แต่ฉันยังต้องจัดการเอกสารและรับเงินเดือนและโบนัส" อลินอธิบาย ตั้งใจที่จะเรียกร้องทุกอย่างที่เธอควรได้รับ "แต่เธอไม่ได้ทำงานตอนที่เธออยู่ในโรงพยาบาลใช่ไหม" มายาถาม "บริษัทส่วนใหญ่จะถือว่าเป็นการละทิ้งหน้าที่หลังจากขาดงานไปสามวันแล้วเธอยังจะได้รับเงินเดือนไหม" "ฉันทำเรื่องลาไว้แล้ว" "อลิน เธอทำตัวแปลก ๆ ทำไมเธอถึงกังวลเรื่องเงินขึ้นมาทันทีเหมือนคนธรรมดาทั่วไป" มายาถามอย่างสับสน "ฉันคือคนธรรมดาคนหนึ่ง ฉันแค่โชคดีพอที่ได้แต่งงานเข้าสู่ความมั่งคั่ง แต่ความเป็นจริงของการใช้ชีวิตหรูหรานั้นมันไม่ง่าย และตอนนี้ฉันก็กลับไปสู่จุดที่ฉันเริ่มต้น" อลินไม่เคยลืมจุดเริ่มต้นของความสมถะและชีวิตที่เรียบง่ายของเธอ "เธอดูแตกต่างจากอลินที่ฉันรู้จัก" มายาพูดสะท้อนความเปลี่ยนแปลง "เธอเคยถูกครอบงำด้วยการได้รับความรักจากอิทธิ แต่ตอนนี้เธอทำตัวมีสติมาก มากจนเหมือนเป็นอีกคนไปเลย" ในรถของมายา อลิสเท้าคางและมองออกไปนอกหน้าต่าง เธอไม่แน่ใจว่าจริง ๆ เธอมีสติหรือเปล่า ถึงเธอจะตัดสินใจหย่า แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถลบอิทธิออกจากหัวใจของเธอได้ทันที สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้คือค่อยเป็นค่อยไปในการออกจากชีวิตของอิทธิและทำความคุ้นเคยกับโลกที่ไม่มีเขา เมื่อพวกเธอมาถึงที่บ้านของมายา ทนายสาวพาเธอไปยังห้องนอนแขกด้วยท่าทีขอโทษและเป็นกังวล "ขอโทษนะ บ้านฉันอาจจะแคบไปสำหรับเธอ อย่าถือเลยนะ"