ตอนที่ 8 เจ็บยิ่งกว่าตกนรก 1

ศักดิ์ศรีหรอ..สำหรับฉันศักดิ์ศรีมันกินไม่ได้ ใครก็ตามที่มาขีดขว้างคิดที่จะมาแย่งของฉัน อย่าหวังว่ามันจะอยู่อย่างมีความสุข เหมือนนังริรินไงล่ะที่มันแย่งความรักจากคุณพ่อคุณแม่ไปจากฉัน ถึงแม้นังรินจะได้แต่งงานกับราจีฟแต่ฉันรู้... ฉันคอยติดตามข่าวของมันอยู่ตลอดเวลา มันเป็นได้แค่เมียจดทะเบียนเท่านั้น ราจีฟเกลียดมันกับลูกสาวของมันยิ่งกว่าอะไรดีถึงเวลาแล้วสินะ ที่ฉันจะต้องจัดการกับนังเด็กกาฝากกับลูกสาวของมันให้สิ้นซาก ฉันจะยืมมือราจีฟทำให้พวกมันสองคนแม่ลูกต้องเจ็บปวดทรมาน ยิ่งเห็นมันสองคนแม่ลูกทรมานมากเท่าไร ฉันยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น ปานดาวมาดักรอราจีฟที่บริษัท วันนี้เธอจะมาเซอร์ไพร์ราจีฟสักหน่อย เธออยากจะรู้ว่าราจีฟจะทำอย่างไรเมื่อเห็นเธอกลับมา “ ราจีฟ....” เสียงเรียกชื่อที่คุ้นเสียง เหมือนเสียงของใครคนหนึ่งที่เขาตามหามานาน เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ตอนนี้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ ผู้หญิงที่เขารักมากที่สุด ผู้หญิงที่เขาตามหามาตลอดห้าปี “ดาว....” เสียงเรียกที่แผ่วเบา หัวใจที่เต้นตึกตักราวกับมีใครสักคนมาตีกลองในใจ ความรู้มันบอกไม่ถูกจริงๆมันรู้สึกดีใจจนพูดไม่ถูก สองร่างโผกอดเข้ากันความคิดถึง “ดาว....ดาวหายไหนมา รู้ไหมว่าผมตามหาดาวมานานมากเหลือเกิน ไม่มีวันไหนที่ผมไม่คิดถึงดาว ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าผม ผู้หญิงที่ผมกำลังกอดอยู่คือคุณดาว” เขาไม่มากล้าที่จะลืมตามอง เขากลัวว่ามันจะเป็นเพียงแค่ความฝันที่ทำให้เขาดีใจเท่านั้น “ราจีฟ...คนที่อยู่ตรงหน้าคุณคือดาวจริงๆค่ะ ปานดาวคนรักของคุณยังไงล่ะค่ะ” ปานดาวจับใบหน้าของราจีฟให้มองเธอได้เห็นแบบเต็มๆตา “ขอบคุณพระเจ้า!! ขอบคุณที่ทำให้ผมเจอคุณอีกครั้ง ผมสัญญาว่าจะไม่มีวันปล่อยคุณให้หายไปอีก กลับมาหาผมนะดาว ผมจะหย่ากับน้องสาวของคุณ เราแต่งงานกันนะ” ราจีฟสวมกอดคนรักด้วยความดีใจ สิ่งที่เขาเฝ้ารอ เฝ้าตามหาก็เป็นจริง เขาไม่มีทางปล่อยให้หลุดมือไปอีกแน่นอน คำพูดของชายหนุ่มทำให้คนที่แอบมองดูการกระทำทั้งหมด เธอเข้ามาบริษัทเพื่อเอาเอกสารให้กับพี่ราฟ แต่บังเอิญเธอดันเห็นพี่สาวของเธออยู่ที่หน้าห้องของราจีฟเธอจึงแอบมองดู และได้ยินคำพูดที่แทงใจเธอมากที่สุด ทำให้เธอต้องหลั่งน้ำตาออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ สุดท้ายแล้วเธอก็แพ้อยู่วันยังค่ำ ต่อให้เธอทำดีมากแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นคุณค่า เธอจะทนเจ็บไปแบบนี้อีกนานแค่ไหนนะริริน ปานดาวเหยีดดยิ้มมุมปากอย่างมีชัย ไหนที่สุดราจีฟก็ขอเธอแต่งงานชั่งเป็นอะไรที่เหมาะสมเหลือเกิน แถมยังดีเกินขาด เธอแค่มาเซอร์ไพร์เขาเท่านั้น ไม่คิดว่าผู้ชายที่เคยเป็นอดีตคนรัก จะรักเธอมากขนานนี้ ยิ่งเธอเห็นใบหน้าที่เจ็บปวดทรมานของนังริน เธอก็ยิ่งมีความสุข ความรักสำหรับเธอนั้นหรอตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับเศษขยะที่ไร้ค่า ใครจะไปบ้าใช้สามีร่วมกับน้องสาว เหอะ!!รู้ถึงไหนอายถึงนั้น ผู้ชายต่อคิวรอเธออีกหลายคน ใครจะไปบ้าจมปลักกับผู้ชายแบบราจีฟ เธอแค่ยืมมือเพื่อทำลายน้องสาวกาฝากของเธอเท่านั้น “แต่...ราจีฟคะ ดาวจะแต่งงานกับคุณได้ยังไงคะ ดาวอายเขานะคะ ดาวอายที่โดนหาว่าแย่งสามีของน้องสาว ดาวไม่อยากตกเป็นขี้ปากของชาวบ้าน ว่าใช้สามีร่วมกับน้องสาว ไหนจะหนูนิ่มอีกที่เป็นลูกสาวของคุณเธอพยายามบีบน้ำตาออกมา พยายามทำให้ราจีฟสงสารเธอมากที่สุด “ดาวไม่ต้องกังวลไปนะ เดี่ยวผมจะจัดการเอง ผมไม่วันยอมให้คุณเสียหายแน่นอน ไหนเมื่อคนที่ผมรักคือคุณดาว น้องสาวของคุณมันก็แค่เมียจดทะเบียนที่ผมไม่สนใจไยดีอะไรอยู่แล้ว ส่วนไอ้เด็กบ้านั้น ผมสนใจซะที่ไหน อุ้มสักครั้งผมก็ไม่เคย ลูกที่ไม่ต้องการแบบนั้นใครจะไปรักลง” “ฉึบ!!!” ถ้อยคำพูดที่แทงใจ ราวกับมีมีดนับพันมาปักลงตรงกลางใจเธออย่างแรง มันเจ็บจนเป็นแผลเหวอะแหวะ เกลียดเธอ... เธอรับได้ ต่อให้ด่าว่าเธอแค่ไหน... เธอทนได้... แต่กับหนูนิ่มเธอไม่ยอม ลูกที่เปรียบเสมือนผ้าขาว ลูกสาวของเธอที่แสนบริสุทธิ์ทำอะไรผิด...แค่เกิดมาจากความผิดพลาด ความใจร้ายของผู้ชายที่เธอรัก แต่เธอก็รัก... ทะนุถนอมหนูนิ่มเหมือนดั่งไข่ในหิน ทำไมกัน...เขาถึงได้โง่ขนานนี้ โง่...จนมองไม่เห็นว่าสิ่งไหนคือดอกบัว สิ่งไหนคือดอกหน้าวัว เธอยืนมองต่อไม่ไหว เพราะแค่นี้มันก็ทำให้เธอเจ็บปวดมากพอแล้ว เธอเดินออกไปอย่างเงียบ แล้วเอาของไปเอกสารฝากให้กับเลขาพี่ราฟ ความโง่นั้นไม่เข้าใครออกใคร ใครจะไปรู้นักธุรกิจที่เก่งทุกอย่าง แต่กับโง่ให้ผู้หญิงที่ใช้เขาเป็นเครื่องมือในการทำร้ายอีกคนที่น่าสงสาร เพียงเพราะว่าคำว่ารักเท่านั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมา นั้นไม่ช่วยให้ผู้ชายคนนี้ตาสว่าง ฉลาดขึ้นมาเลยสักนิด มีแต่โง่มากกว่าเดิม ในที่สุดก็มาถึงวันที่ฉันต้องทนรับกับความเจ็บปวด ราจีฟสั่งให้สาวใช้เข้าไปทำความสะอาดห้องนอนของเขาเพื่อพาพี่ดาวมาอยู่แล้ว ใช่แล้ว!อยู่ในฐานะเมียอีกคน ดีจังเลยเนอะ...น้องสาวเป็นเมียหลวงพี่สาวเป็นเมียน้อย ใช้ผัวร่วมกัน สุดท้ายแล้วพี่สาวของฉันคนนี้ต้องการให้ฉันตายทั้งเป็นแบบเจ็บแสนสาหัส เธอเตรียมตัวรับกับความเจ็บปวดที่เขาทั้งสองยืนมาให้กับแล้ว เธอยอมเจ็บตอนนี้ ดีกว่ามานั่งเสียใจอีกภายหน้า