ตอนที่ 4 เปลวไฟ : EP3 แฟนเก่า

เปลวไฟ NC+++ EP 3 ..“ใยไหม”.. ปึก!! “อร๊าย”พรึ่บ เมื่อเราเดินก้มหน้าก้มตาออกมาจากห้องน้ำเราเดินชนใครก็ไม่รู้เเรงด้วยเเต่เขาตัวสูงเเล้วใหญ่กว่าไงเเต่โชคดีที่เขาขว้าตัวเราไว้ไม่อย่างนั้นล้มหงายท้องลงไม่เป็นท่าแน่นอน “เป็นอะไรหรือเปล่าครับคุณ”เมื่อเรามองหน้าผู้ชายคนที่ประครองเราอยู่เพื่อไม่ให้เราล้มลงไปเขาถามเราพร้อมกับจ้องหน้าเราแต่ในตอนนี้เราตอบเขาไม่ถูกเหมือนกันคือไม่คิดว่าตลอดระยะเวลา 3 ปีที่ผ่านมาจะมาเจอเขาอีกทีในวันนี้เขาเคยเป็นอดีตแฟนเก่าของเราที่ทิ้งเราไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วเขาบอกว่าเขาไปทำผู้หญิงท้องนั่นแหละ “ไม่เป็นอะไรค่ะขอบคุณนะคะ”เรารีบดีดตัวเองยืนตั้งหลักแล้วก็ขอบคุณเขาเราไม่รู้ว่าเขาจำเราได้หรือเปล่าแต่เราจำเขาได้แน่นอน “ไหม”ในขณะที่เรากำลังจะก้าวขาเดินกลับเขาจับแขนเราพร้อมกับดึงมือเรากลับกระชากไปหาตัวเขาอีกครั้งแล้วก็โอบกอดเราก่อนที่จะเรียกชื่อในตอนนี้หัวใจเราสั่นไปหมดมันบอกไม่ถูกมันไม่ใช่ความคิดถึงมันไม่ใช่ความเจ็บปวดหรือความแค้นแต่มันเป็นอะไรไม่รู้ “ปล่อยคะ”เราเอามือของเราจับมือของเขาออกจากตัวเองและดีดตัวเองออกมาจากตัวเขาอีกทีพร้อมกับมองหน้าเขานั่นแหละ “ไม่คิดเลยว่าจะมาเจออยู่ที่นี่เป็นยังไงบ้างสบายดีหรือเปล่า” “ค่ะขอตัวนะคะ” “เดี๋ยวสิไม่คิดจะทักทายกันหน่อยหรอ” ในความรู้สึกมันก็คิดถึงนะอยากกอดแต่มันเป็นไปไม่ได้ไงเราไม่อยากปล่อยความรู้สึกให้ไปจมปลักกับเรื่องราวในอดีตแบบนั้นอีกแล้วเราเคยร้องไห้ก็เพราะว่าเขาทิ้งเรา “ไม่จำเป็นหรอกค่ะขอตัวนะคะ”นั่นแหละเราตัดบทแบบนั้นก่อนที่จะเดินกลับมาที่โต๊ะของน้องชายเราเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมในวันนี้น้องชายเราถึงชวนเรามาด้วย “ผมว่าจะออกไปตามอยู่แล้วเห็นไปตั้งนาน”เมื่อเรามาถึงที่โต๊ะแล้วก็นั่งลงน้องชายรีบพูดขึ้นก่อนเลยเขาก็เป็นห่วงเรานั่นแหละ “ไม่มีอะไรหรอกบอกแล้วไงว่าที่นี่ก็ผับของคุณพ่อจะกลัวอะไรล่ะ” “ไม่น่าพาเจ๊มาด้วยเลยเป็นห่วงเดี๋ยวกลับบ้านกันเนาะ” “ไม่เป็นไรดื่มเถอะเจ๊อนุญาตเดี๋ยวเจ๊ขับรถกลับให้” “งื้อน่ารักมาจุ๊บที” ฟ้อดไม่ต้องตกใจหรอกนี่แหละเราสองคนพี่น้องหอมแก้มกันเป็นเรื่องปกติกันต์หอมเรานะเเต่ไม่หอมมิ้นหรอกเพราะว่าทั้งสองคนไม่ได้สนิทกันเหมือนเราแต่เรากลับมิ้นสนิทกันแล้วก็รักกันด้วย “ทั้งสองคนน่ารักจังมีพี่สาวก็น่ารักอยากไปเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวซะแล้วสิ”เขาชื่อเฮียแม็กเป็นเพื่อนน้องชายเรานั่นแหละพูดพร้อมกับแซวแซวเราตั้งแต่ครั้งแรกแล้วพี่ห่างกว่าน้องตั้ง 4 ปีอย่ามาแซวพี่เลย “อ้าวชนอย่าพูดมากครับ” และหลังจากนั้นเพื่อนๆของน้องชายเราก็พากันสนุกมีผู้หญิงเข้ามาบ้างออกบ้างส่วนเราก็นั่งเล่นโทรศัพท์แล้วก็ดูน้องเราดื่มเราเองไม่ดื่มอยู่แล้วพวกน้ำอัดลมอะไรเราก็ไม่ดื่มไงดื่มแต่น้ำเปล่าในวันนี้คุณป๊าก็มาทำงานนั่นแหละแต่เราไม่อยากขึ้นไปไงเพราะว่าเราแต่งตัวมากลัวว่าคุณตาจะบ่นในความเป็นจริงเราไม่ค่อยแต่งตัวแบบนี้แต่ที่ในวันนี้แต่งมาก็เพราะว่ากลัวน้องชายจะอายถ้าพี่สาวแต่งตัวเรียบร้อยเกินไป เวลาผ่านไป ในตอนนี้ก็เป็นตอนเที่ยงคืนแล้วแหละและน้องชายของเราบอกไปเข้าห้องน้ำแต่ก็ไปนานมากยังไม่กลับมาเลย เมาแล้วด้วยไปตรงไหนป่าวเนี่ยหลังจากนั้นเราเลยรีบลุกมาจากโซฟาแล้วบอกเพื่อนของน้องว่าจะมาตามหากันต์เพื่อที่จะพากลับบ้าน พอเดินมาที่หน้าห้องน้ำชายเราก็ยืนรอสักพักจนบอกให้การ์ดที่ยืนเฝ้าหน้าห้องน้ำอยู่เข้าไปตามก็ไม่มีอย่าบอกนะว่าออกไปกับผู้หญิงแล้วลืมพี่เราเลยหยิบมือถือโทรหาก็ไม่มีใครรับสายรู้สึกเป็นห่วงจัง “พี่ไหมครับตามหาเฮียกันต์มันอยู่หรอครับ” เฮียปอนนั่นแหละที่เดินตามเราออกมาแล้วก็ถามเราเราเลยพยักหน้าให้กับน้อง “ครับเฮียปอนเห็นเฮียกันต์หรือเปล่า” “ไปต่อกับผู้หญิงแล้วครับไม่ต้องเป็นห่วงหรอกกลับบ้านได้หรือเปล่าเดี๋ยวผมไปส่ง”หน้าให้โกรธไหมล่ะน้องชายเราอ่ะตอนพาเรามาบอกอย่างดีในตอนนี้พาผู้หญิงไปแล้วลืมพี่มันเลย “ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปส่งเอง”เรายังไม่ทันได้ตอบน้องไปเลยมีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาจากทางด้านหลังเราแล้วบอกว่าจะไปส่งเราเองพอเราหันกลับไปเท่านั้นแหละเป็นพี่ภาคินอดีตแฟนของเราที่เราเจอหน้าห้องน้ำก่อนหน้านี้นั่นแหละเขาเดินมาด้านข้างของเราโดยที่ใช้มือขวาโอบเอวเราและบอกกับเฮียปอนเพื่อนน้องชายเราว่าเขาจะไปส่งเราเอง “ใครหรอครับ” เพื่อนน้องชายของเราหันมาถามเราว่าใคร “คือ.. “ผมเป็นแฟนกันครับไม่ต้องเป็นห่วง”เรายังไม่ทันได้ตอบอะไรเลยพี่ภาคินต่อไปก่อนและเฮียปอนด์ก็พยักหน้าให้ก่อนที่จะเดินหันหลังไป “ขอโทษนะคะ”เมื่อเฮียปอนด์เดินออกไปแล้วเราก้าวขาออกมาจากตรงที่เรายืนโดยที่จับมือเขาออกจากเอวและหันหน้าไปหาพี่ภาคิน “ไหมให้พี่ไปส่งนะ” “ไม่เป็นไรค่ะขอบคุณนะคะ” “ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม”เราสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วก็พยักหน้าไม่มีอะไรหรอกเขาเองก็คงมีครอบครัวอยู่แล้วอยากคุยอะไรกับเราเราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน “ค่ะ” “อย่างนั้นไปคุยกันด้านนอกนะ” เราพยักหน้าแล้วเดินตามเขาออกมาที่ลานจอดรถก็ดึกแล้วเนาะคนก็เริ่มทยอยกลับบ้านกันบ้างแล้วไม่มีผู้คนพลุกพล่านเท่าไหร่ “สบายดีไหม”พี่ภาคินหันหน้ามาถามเราว่าเราสบายดีไหมก่อนที่เราจะยิ้มให้กับเขาเรื่องมันผ่านไปแล้วแหละเราไม่ควรที่จะเอามาคิดตั้ง 3 ปีแล้วนี่มูฟออนได้แล้ว “สบายดีค่ะแล้วพี่สบายดีไหมลูกโตหรือยัง”มันเป็นคำถามที่ถามเองแล้วก็รู้สึกเองนะรู้สึกเจ็บ “สบายดีพี่ไม่มีลูกหรอก”เราคิ้วขมวดเข้าหากันทันทีก็ในตอนที่เขาบอกเลิกเราเขาบอกว่าเขาไปทำผู้หญิงคนอื่นท้องนี่ “หมายความว่ายังไงหรอคะ” “พี่บอกความจริงก็ได้พี่ขอโทษนะที่พี่โกหกว่าพี่ไปทำผู้หญิงคนอื่นท้องในความเป็นจริงแล้วพี่กลับไปหาแฟนเก่า” เอิ่มในความรู้สึกตอนนี้รู้สึกไม่โอเคเลย “คะไม่เป็นไรหรอกไม่งั้นไม่มีอะไรแล้วไหมขอตัวกลับก่อนนะคะ”เราหันหลังให้กับพี่ภาคินทันทีและกำลังจะเดินกลับไปที่รถจู่ๆก็มีร่างหนามาโอบกอดเราไว้ พรึ่บ!!! “ขอโทษที่ในวันนั้นทิ้งไปกลับมาคืนดีกันเหมือนเดิมได้ไหมพี่รู้แล้วว่าใครรักพี่มากที่สุดพี่ขอโทษนะ”..... 🤣 โปรดติดตามตอนต่อไปเรื่องกำลังเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆความรักของใยไหมจะลงตัวหรือเปล่าน๊าา