ตอนที่ 14 เปลวไฟ : EP 13 ขอเป็นแฟน

เปลวไฟ NC+++ EP 13 ..“ใยไหม”.. 1. เดือนผ่านไป หลังจากที่ 1 เดือนผ่านไปคุณเตชินวนเวียนเข้ามาในชีวิตเราตลอดพาเราไปทานข้าวในบางครั้งก็พาเราไปที่คอนโดทำกับข้าวให้เราทานก็กลายเป็นความสนิทมากขึ้นแต่ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันคุณเตชินให้เกียรติเราเสมอไม่เคยล่วงเกินคุณเตชินเป็นสุภาพบุรุษมากส่วนพี่ภาคินเรามักจะเจอเขาและเขายังพยายามที่จะคุยกับเราเรารู้มาว่าเขาโสดเพราะอะไรเราถึงรู้เพื่อนที่เราเคยอยู่ด้วยกันเคยเรียนด้วยกันเขาโทรมาบอกว่าความจริงแล้วพี่เตชินไม่ได้มีลูกหรือว่าไปทำใครท้องเขาแค่มีคนใหม่แล้วใช้เหตุผลแบบนั้นกับเราในตอนแรกเราก็เสียใจนะแต่เวลาและทุกอย่างลงตัวเราไม่กลับไปในจุดเดิมส่วนคุณเตชินเขาเข้ามาทำดีเข้ามาเติมเต็มหลายๆอย่างเรารู้สึกดีกับเขาทุกครั้งที่อยู่ด้วยแบบนี้เขาจะเรียกว่ารักหรือเปล่านะ น้องชายของเรานั้นหรอก็ยังคงเป็นพ่อเสืออยู่เหมือนเดิมเรียนกลับบ้านเที่ยวบางครั้งก็เอาเราไปด้วยแต่ไม่ปล่อยให้เรากลับคนเดียวหรอกกลับด้วยตลอดคุณเตชินจะโทรมาถามว่าอยู่ไหนทุกเวลาก็ว่าได้ถ้าบอกว่ามากับน้องชายเขาก็บอกให้เราดูแลตัวเองดีๆอะไรแบบนี้เขาไม่เคยมาเจอป๊าม๊าหรือว่าน้องชายเราหรอกเราเคยถามเขาแล้วว่าอยากมาบ้านไหมเขาบอกว่ายังไม่พร้อมเอาไว้โอกาสดีแล้วเขาจะมาเราไม่ได้บังคับอะไรเขาหรอกอย่างที่เขาบอกว่าถูกแล้วเรากับเขายังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย “สวัสดีครับคิดถึงจัง”เมื่อเจอหน้าเขาทุกครั้งเราจะต้องยิ้มและรู้สึกเมื่อยกามมากยิ้มจนรู้ตัวเองเลยแหละว่าเป็นรอยยิ้มที่ออกมาจากใจเป็นรอยยิ้มให้เขินอาย “หรอคะ” “หน้าแดงหมดแล้วอ้วนหิวหรือยัง”ในช่วงนี้เป็นช่วงเที่ยงหลังจากที่เราพักเที่ยงเขาก็โทรมาหาเราว่าเขาจะมารับไปทานข้าวที่คอนโดเขา “หิวแล้วค่ะ” “วันนี้มีเมนูพิเศษนะพร้อมที่จะไปทานดินเนอร์กับผมหรือยัง” “ดินเนอร์เลยหรอคะเนี่ย” “ฮ่าๆไปกันเถอะครับ”และหลังจากนั้นเราก็ขึ้นรถตู้ของเขามาที่คอนโดอีกครั้งไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งสองที่เรามาคอนโดเขาหรอกรวมแล้วก็ 10 กว่าครั้งได้แล้วแหละ แคร๊ก!! เมื่อประตูคอนโดถูกเปิดด้วยรหัสที่คุณเตชินเขากดแต่ในการเข้ามาคอนโดของเขาครั้งนี้แปลกกว่าทุกครั้งไม่เหมือนเดิมคอนโดเต็มไปด้วยดอกไม้สดพร้อมกับโต๊ะอาหารที่จัดแบบหรูหรามีแก้วไวน์ 2 ที่นั่ง “คุณพูดจริงหรอคะ”เราเองยังไม่อยากเชื่อสายตาเหมือนกันคุณเตชินบอกดินเนอร์กับเราแต่เราคิดว่าเขาคงพูดเล่น “ใช่ครับนี้เป็นมื้อเที่ยงแต่คืนนี้มีมากกว่านี้”คืนนี้มีมากกว่านี้หรอหมายความว่าเราจะต้องอยู่ที่นี่ “หมายความว่ายังไงหรอคะให้ใยไหมอยู่ที่นี่หรอคะ” “ใช่ครับไม่อยากอยู่กับผมหรอหรือว่ายังไม่ไว้ใจผม”ถามว่าเรื่องไว้ใจเขาไว้ใจได้ไหมเขาไว้ใจได้ 100% แน่นอนตลอดระยะเวลา 1 เดือนที่เรารู้จักเขามาเจอกันทุกวันพาเรามาทานข้าวเที่ยงทุกมื้อเขาไม่เคยล่วงเกินหรือว่าลวนลามเราเลย “ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะก็ได้ค่ะแต่ขออนุญาตกลับบ้านแล้วมาใหม่ในช่วงตอนเย็นนะคะ” “ไม่กลับแล้วครับอยู่ที่นี่กับผมมีทุกอย่างส่วนเรื่องเสื้อผ้าไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวผมให้ลูกน้องไปจัดการมาให้ครับแค่อ้วนโทรบอกกับครอบครัว”แล้วเราจะบอกป๊ากับม๊ายังไงดีเราไม่เคยโกหกเขาด้วยสิและไม่เคยนอนที่อื่นนอกจากไปมหาลัยหรือว่ามีกิจกรรม “ใยไหมคุณโตแล้วนะครับอายุ 25 แล้วจะกลัวอะไรล่ะ”คุณเตชินก้าวขยับเข้ามาหาเราก่อนที่จะเอามือของเขามาจับมือด้านซ้ายของเราไปประกบแล้วมองหน้าเรา “ขอโทษครับ”เมื่อเขารู้ตัวอีกทีเขาเอ่ยขอโทษและปล่อยมือเราออกนี่แหละคือความไว้ใจที่เราให้เขาแล้วไม่กลัวเขา “ไม่เป็นไรค่ะ” “หิวหรือยังครับเราไปทานอาหารกันดีกว่า” ตัด!! หลังจากมื้อเที่ยงที่เราทานอาหารกับคุณเตชินเรียบร้อยแล้วโทรบอกคุณพ่อดินว่าเราไม่ได้เข้าไปในบริษัทส่วนเรื่องงานไม่ต้องเป็นห่วงเราเคลียร์เสร็จแล้วและเราก็โทรบอกป๊าม๊าเป็นการโกหกครั้งแรกเราบอกว่าเราอยู่กับเพื่อนเพื่อนกลับมาจากต่างประเทศรู้สึกไม่ค่อยดีเลยแต่ครั้งเดียวคงไม่เป็นไรหรอก และในตอนนี้ก็เย็นแล้วเราอยู่ในห้องของคุณเตชินนะคุณเตชินอยู่ด้านนอกคือเราอยู่ในห้องนอนไง ก๊อกๆ!! “เชิญค่ะ”เมื่อเราได้ยินเสียงคนเคาะประตูก็ไม่ใช่ใครหรอกนอกจากคุณเตชิน “ผมเอาชุดมาให้ครับ” ถุงแบรนด์เนมที่คุณเตชินยื่นมาให้กับเราแล้วชุดที่อยู่ในนั้นเป็นชุดสีชมพูอ่อนๆน่าจะเป็นชุดราตรี “เป็นชุดราตรีเลยหรอคะ” “ใช่แล้วครับผมบอกแล้วไงว่าคืนนี้เป็นคืนที่พิเศษและผมอยากให้คนพิเศษอยู่ด้วยแต่งตัวนะแล้วผมจะตาม”เรายิ้มและพยักหน้าให้กับคุณเตชินก่อนที่จะปิดประตูแล้วก็เอาชุดออกมาดูเป็นชุดราตรีสีชมพูจริงๆน่ารักมากเลยสวยเหมือนกับชุดร้านของแม่หมวยเลยแหละ และเราก็อาบน้ำแต่งตัวทําผมเองคือเข้ากับชุดนั่นแหละเราทำเป็นชุดไม่ได้โป๊ไม่ได้สั้นนะเครื่องสำอางเขาก็เตรียมมาให้เราเรียบร้อยให้ครบทุกอย่างจริงๆจนเวลาผ่านไปชั่วโมงกว่าเสียงประตูถูกเคราะอีกครั้งและเป็นเสียงคุณเตชินนั่นแหละ “น่ารักจังเลย”หลังจากที่เราเปิดประตูออกมาแล้วทั้งรอยยิ้มแล้วก็ไปเอาตาของคุณเตชินที่กำลังจ้องมองเราอยู่เขาเอ่ยชมเราด้วยจึงทำให้เราเขินจนหน้าร้อนวํบเลยเชียว “ขอบคุณนะคะ”คุณเตชินพยักหน้าก่อนที่จะยกแขนด้านขวามาให้เรากอดในตอนแรกเราก็ตัดสินใจอยู่พักนึงแต่ไม่น่าเกลียดอะไรหรอกเนาะพอเดินออกมาทางด้านหลังไฟปิดลงในตอนแรกเราก็ตกใจนะสักพักมีเสียงดนตรีขึ้นแล้วก็มีแสงเทียนประดับเต็มขอบสระเลยด้านหลังบนคอนโดของคุณเตชินเป็นสระว่ายน้ำ “สวยจังเลยค่ะ” “ชอบหรือเปล่า”คุณเตชินหันหน้ามาถามเราพร้อมกับกระซิบที่ข้างใบหูถามว่าเราชอบหรือเปล่าชอบมากเราชอบบรรยากาศแบบนี้ชอบเสียงดนตรีเบาๆชอบแสงเทียนและคุณเตชินพาเราเดินออกมาที่โต๊ะอาหารริมขอบสระ “ดินเนอร์ของเราครั้งนี้เป็นดินเนอร์ที่ผมจะขอคุณเป็นแฟน”คุณเตชินพูดก่อนเลยคือยังไม่ทันได้ขอเราเป็นแฟนหัวใจเราเต้นแรงจนบอกไม่ถูกดีใจจนมือสั่นเลย “ขะขอเป็นแฟน” “เราก็ดูใจกันมา 1 เดือนแล้วในวันนี้ผมตัดสินใจจะขอคุณเป็นแฟนผมคิดว่าคุณคงไม่รังเกียจผู้ชายแบบผมนะครับ” “คุณเตชิน” “เป็นแฟนกันนะอ้วน”คุณเตชินท์ยิ้มพร้อมกับจับมือของเราก่อนที่จะยื่นดอกกุหลาบ 1 ดอกที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารให้กับเราและบอกว่าเป็นแฟนกันนะเป็นอะไรที่โรแมนติกที่เหมือนกับในนิยายเลยแหละ “ว่ายังไงครับเด็กอ้วนเป็นแฟนกันนะ”ในตอนแรกก็ยังคงเงียบเพราะว่าตกใจตื่นเต้นและเขายังคงถามย้ำคำถามเดิมที่ขอเป็นแฟนอีกครั้งเรายิ้มพร้อมกับพยักหน้าก่อนที่จะเอาดอกกุหลาบจากมือของเขามา “เป็นแฟนกันแล้วนะอ้วน”ทั้งคำพูดและรอยยิ้มของเขาที่อยู่ตรงหน้าเราก่อนที่เขาจะยกมือด้านขวามาวางไว้บนหัวเราะเบาๆแล้วก็โยก “คะ”