ตอนที่ 17 ช่างแตกต่าง

ยิ่งดึกลมราตรียิ่งพัดพลิ้ว ให้รู้สึกถึงความเย็นฉ่ำ เนื่องจากวุ่นวายทั้งวัน ตกเย็นยังกินเนื้อเสียจนแน่นท้อง พอพลบค่ำมาหนังตาจึงหนักอึ้ง ซานซานยามนี้จึงหลับใหลประดุจตายไปแล้ว บนเตียงเย็นเยียบที่มีผ้าห่มเพียงหนึ่งผืน กำลังมีสตรีนอนพริ้มตาคล้ายสิ้นสติ โดยมีบุรุษนอนขมวดคิ้วจ้องมอง “เจ้าตัวยุ่ง!” จ้าวเหว่ยบ่นออกมาคำหนึ่ง ก่อนเอื้อมมือดึงผ้าห่มขึ้นมาปรกเนินอกของซานซาน ปล่อยนางได้หนุนท่อนแขน ซุกซบอกอุ่นของเขาไปเช่นนั้น บนเตียงไม่เล็กไม่ใหญ่จึงมีภรรยากำลังนอนกอดก่ายสามีแล้วหลับฝันดีที่สุดในใต้หล้า หญิงสาวไม่รู้หรอกว่า แววตาที่มองนาง กำลังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ชายผู้หนึ่งซึ่งสูงส่งตั้งแต่เกิด เป็นโอรสแห่งองค์จักรพรรดิ ไม่เพียงมีทรัพย์สมบัติ แต่ยังมีรูปโฉมที่ล้ำเลิศงดงามเป็นเอก แต่ไหนแต่ไรมา มีสตรีนับไม่ถ้วนอยากชิดใกล้ อยากสนิทสนม อยากแม้กระทั่งถูกครอบครอง ทว่าเมื่อต้องปลอมตัวซ่อนกาย แปลงโฉมเป็นชายอัปลักษณ์ อย่าว่าแต่ตีสนิทเพื่อแนบชิดเลย แม้แต่หางตาพวกนางยังไม่เหลียวมอง สำหรับคู่ชีวิตที่สามารถยืนหยัดประคับประคองกันไปตลอดรอดฝั่งกระทั่งแก่เฒ่า พวกเขาล้วนต้องยอมรับกันและกันได้หมดทุกสิ่ง ไม่ว่าด้านดีหรือเลว งดงามหรือน่าเกลียด ตกต่ำหรือสูงศักดิ์ มากฝีมือหรือไร้ความสามารถ ซึ่งไม่ง่ายเลยที่จักพบพาน ทว่ารัชทายาทหนุ่มรูปงามแห่งต้าถัง ที่จำต้องอำพรางตัวตนจนน่าเกลียดปราศจากเสน่ห์เลิศล้ำที่เคยมี กำลังพบเจอใครบางคนที่น่าสนใจ ดวงตาเรียวคมของจ้าวเหว่ยพินิจแน่นิ่งที่สตรีตรงหน้า พลางนึกถึงคำรายงานจากองครักษ์คนสนิท ถ้อยวาจาของอู่เจี๋ยที่เอ่ยออกมามีแต่ความสัตย์ซื่อจริงใจ ทั้งยังเน้นย้ำว่าชิงหลินเป็นสตรีที่แย่ที่สุดบนแผ่นดิน ควรหลีกห่างปานใด เป็นหญิงที่ไร้เสน่ห์แค่ไหน ทั้งยังไม่น่าคบหาเลยแม้แต่น้อย เมื่อคิดไปคิดมา มุมปากใต้หนวดเคราเขียวครึ้มก็ยกยิ้มบางเบาอย่างนึกขัน ในใจใคร่ครวญลึกซึ้ง ภรรยาของเขานางนี้...ช่างสมคำร่ำลือ... ยามรุ่งสาง อากาศยังเย็นอยู่มาก ซานซานจึงคร้านจะลืมตา เพียงเอื้อมฝ่ามือขึ้นควานหาไออุ่นของสามี ทว่ากลับไม่พบผู้ใด หญิงสาวสะลึมสะลือปรือตาขึ้นมองไปทั่วเตียง ก่อนลุกขึ้นนั่ง จัดระเบียบเสื้อผ้าจนเรียบร้อย แล้วเดินไปทางโต๊ะมุมห้อง เห็นกระดาษที่เขียนค้างเอาไว้เมื่อวาน ก็คิดว่าควรเขียนทุกกระบวนท่าต่อให้เสร็จสิ้น จากนั้นก็ฝึกฝนวันละหกชั่วยาม... ระหว่างที่คิด ยังมองไปทางเตียงที่แสนจะเย็นเยียบ กวาดสายตามองไปทั่วห้องที่โล่งโปร่ง ซึ่งมีลมเย็นแทรกซึมไปทั่ว ในใจฉุกคิดได้อีกหนึ่งประการ หากจะฝึกวิชาให้สำเร็จเร็วๆ ลมปราณนับเป็นสิ่งสำคัญ นางอยากได้เตียงอรหันต์กับแผ่นไม้กั้นลมมาช่วยฝึกฝน เช่นนั้นควรหาเงินให้มากสักหน่อย อืม...หาจากไหนดี ซานซานเดินไปคิดไป กระทั่งออกมานอกเรือน เจอถังไม้ที่มีน้ำอยู่เต็ม จึงใช้กระบวยตักน้ำขึ้นมา ใส่อ่างเล็กด้านข้าง ประคองไปอีกฝั่ง เจอผ้าผืนน้อยพับอยู่บนชั้นไม้ หญิงสาวใช้ผ้าชุบน้ำแล้วบิดพอหมาด นำมาซับบนใบหน้า สายตาพลันเหลือบไปเห็นสามีกำลังนำน้ำในถังไม้เดียวกันไปต้มยังห้องครัวอีกด้าน ซานซานกลอกตาตลบหนึ่ง คิดวิธีหาเงินได้ทันที หญิงสาวรีบกลับเรือนอย่างเร็ว แล้วเขียนกระบวนท่ายืดหดเส้นเอ็นจนเสร็จ นำไปยื่นให้ชายหนุ่มในครัวพลางเอ่ยว่า “เหย่หนิว ท่านฝึกตามนี้นะ รับรองว่าร่างกายจะกลับมาหายดี พละกำลังแข็งแกร่งดุจเดิม แล้วเราค่อยมาเริ่มฝึกวิชาอื่นๆกัน” ระหว่างที่พูดยังหมุนตัวหยิบตะกร้าไผ่สาน สั่งการเพิ่มว่า “ท่านควรแบกน้ำตุนไว้ให้มากหน่อย หลายวันนี้งดอาบน้ำ ใช้แค่กินกับล้างหน้าพอ” จบคำก็เดินจากไป ไม่เหลียวหลังกลับมา จ้าวเหว่ยเพียงมองตามนิ่งๆ ไม่คิดถามไถ่อันใดทั้งสิ้น ในใจเพียงพร่ำบ่นอย่างเอือมระอาว่า หากนางหยุดวุ่นวายในยามกลางวัน เลิกหลับเป็นตายในยามกลางคืน จักดีสักเพียงใด? ซานซานมีเคล็ดวิชาอยู่เต็มสมอง ต้องลองเลือกสักอย่างออกมาฝึกปรือเพื่อหาเงิน ฝ่ามือมรณะ ไอมารสะกดวิญญาณ ปราณเทพสังหาร นารีพิฆาต ล้วนต้องใช้เวลาบ่มเพาะร่างกายให้แข็งแรงกว่านี้ก่อน ทั้งยังต้องฝึกออกกระบวนท่า ฝึกพลังลมปราณ ยาวนานมิใช่น้อย หญิงสาวจึงคิดถึงวิชาหมื่นพิษก่อน ตัดสินใจเดินขึ้นเขาเพื่อเฟ้นหาสมุนไพรมาทำยาพิษ ทุกสิ่งในใต้หล้าล้วนแล้วแต่มีสองด้าน มีทั้งคุณและโทษ ทั้งประโยชน์และเภทภัย สมุนไพรแต่ละชนิดก็เช่นกัน หากนำมาสกัดแล้วปรุงอย่างชั่วช้า ย่อมให้ผลที่ต่ำทรามไม่ยากเย็น เมื่อซานซานได้สมุนไพรบางอย่างมาไว้ในกำมือจนพอใจ ก็รีบลงเขานำยามาเคี่ยวจนข้น รอมันเย็นตัวแล้วผสมแป้งลงไป ขึ้นรูปเป็นเม็ดกลมเกลี้ยงรอไว้ ยามรุ่งเช้าอีกวันก็นำออกไปตากกลางแดดแรง เมื่อแห้งได้ที่ก็นำมาทุบจนแหลกเหลวกลายเป็นผุยผง จากนั้นก็นำไปโรยลงต้นน้ำที่ไหลสู่ที่ต่ำไปยังทิศทางของหมู่บ้านผิงเหยียน สายลมหอบหนึ่งพัดกิ่งไม้ไหว ดอกหญ้าทิ้งตัวโปรยปรายลงต่ำ ร่วงหล่นโรยราไปกับผิวน้ำที่รินไหล ริมตลิ่งต้นสายธารายามสายัณห์ พลันมีสตรีร่างระหงอ้อนแอ้นท่าทางไร้พิษสงผู้หนึ่ง กำลังยืนแสยะยิ้มเยือกเย็น...