ตอนที่ 7 ‘ ณ หน้าประตูทางเข้าสถานบังเทิง’

‘ ณ หน้าประตูทางเข้าสถานบังเทิง...’ “หญ้า!...ถึงไหนแล้ว” กิ๊กที่ยืนอยู่ด้านหน้าทางเข้าพร้อมกับกลุ่มเพื่อนชายหญิงที่มากันครบตามที่นัดไว้ ขาดแต่กอหญ้าที่ยังมาไม่ถึง “ใกล้แล้ว!...” กิ๊ก ตอบรับและกดวางและหันกลับไปบอกกลุ่มเพื่อน เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที รถสีแดงมินิคูเปอร์ เอสแฮทซ์ เลี้ยวเข้ามา และเข้าช่องจอด ข้างๆ Land Rover Discovery Sport สีดำ “ขอโทษทุกคนด้วยนะ...” กอหญ้ากล่าวขอโทษเพื่อนทันที ที่เดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อนที่ยืนรอกันอยู่หน้าทางเข้า “เอาล่ะ!...ทุกคนพร้อมยัง...คืนนี้พวกเราจะสนุกกันสุดเหวี่ยง สอบเสร็จ จบแล้ว!....ไปกันเลย!!!!” กอหญ้าและเพื่อนทุกคนหันไปที่กิ๊ก ที่กล่าวอย่างกับหัวหน้ากลุ่มประท้วง ต่อจากนั้นกลุ่มใหญ่ของนักศึกษาที่พึ่งผ่านการสอบมาตลอดสองสัปดาห์ พร้อมเพรียงกันเดินเข้าไปด้านใน เมื่อมีการส่งบัตรให้กับเจ้าหน้าที่ด้านหน้าตรวจสอบ “หญ้าคืนนี้ ฉันอนุญาตให้ดื่มได้เต็มที่เลย!!!...สามแก้วนะจ๊ะ...” “คร้าาาา!!!....คุณแม่” กิ๊ก หัวเราะกับคำตอบของเพื่อนสาว กอหญ้าอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เพราะตั้งแต่ที่เธอได้รู้จักกับกิ๊ก โสภิตา เมื่อตอนปีหนึ่ง คงเป็นโชคชะตาหรืออะไรก็ตามแต่ เพราะพวกเธอเรียนกันคนละคณะแต่กลับเป็นเพื่อนสนิทที่สุดเท่าที่สองคนเคยมีมาเลย...ย้อนกลับไปเมื่อสี่ปีก่อน.... “คุณเป็นอะไรเหรอเปล่าคะ?” กอหญ้าที่เห็นหญิงสาวที่สวมนักศึกษา ที่ตราสัญลักษณ์เหมือนกัน “ช่วยด้วย!...ฉัน...หายใจ...ไม่ออก!!!” กิ๊ก ที่หน้าซีดพยายามบอกหญิงสาวที่เข้ามาถามเธอด้วยความเป็นห่วง “เฮ้!!!....คุณมีอาการแพ้...รปภ! ช่วยด้วยค่ะ...เรียกรถพยาบาลด่วนเลยค่ะ คือเพื่อน เพื่อนฉันมีอาการแพ้อะไรสักอย่าง” กอหญ้าเมื่อพา กิ๊กมานั่งที่เก้าอี้ที่ใกล้ที่สุดในห้างสรรพสินค้า ก็รีบวิ่งไปหา รปภ. ขอความช่วยเหลือ กอหญ้าที่นั่งมากับรถพยาบาล ตอนนี้ยืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินที่หมอและพยาบาลนำคนเข้าไปในห้องฉุกเฉิน Grrrr Grrrr กอหญ้าสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงเครื่องมือสื่อสารของนักศึกษาที่เธอช่วยไว้ดังขึ้นมา “…ขอเสียมารยาทนะคะ...” กอหญ้ากล่าวออกมาพร้อมกับหยิบเครื่องมือสื่อสารของเพื่อนนักศึกษาออกมา “คุณพ่อ...” กอหญ้ากรอกเสียงตามคำที่โชว์ตามหน้าจอ และเมื่อปลายสายขานรับ เธอแจ้งเรื่องราวให้ทราบโดยทันที... และผลสรุปออกมาก็คือ เพื่อนนักศึกษาคนนั้น มีอาการแพ้อาหารทะเล และจากการซักถามเธอคงไปทานบางอย่างที่ไม่รู้ว่ามีหอยแมลงภู่เป็นส่วนผสมอยู่ด้วย จึงทำให้อาการกำเริบอย่างที่เห็น และตั้งแต่วันนั้น กอหญ้า กับ กิ๊ก ก็เป็นเพื่อนที่สนิทและเป็นที่ปรึกษาของกันและกันมาโดยตลอด การสังสรรค์ เฮฮาของเหล่านักศึกษาที่ไม่ใช่มีเพียงกลุ่มของพวกเธอ เพราะคลับแห่งนี้ในคืนนี้เต็มไปด้วยกลุ่มวัยรุ่นมากมาย กอหญ้า และ กิ๊ก ก็สนุกไปกับเพื่อนๆที่ทั้งร้องและเต้นกันตามประสา “กิ๊ก...หญ้าไปห้องน้ำก่อนนะ” กอหญ้าหันไปกระซิบกับเพื่อนสาว “ฉันไปเป็นเพื่อน” “ไม่เป็นไร...ห้องน้ำไกล้แค่นี้เอง...ฝากกระเป๋าด้วย” กอหญ้าเดินออกไปจากกลุ่ม เพื่อไปยังห้องน้ำ “...ว้า!...คนเยอะจังเลย...” กอหญ้าพึมพำออกมา เพราะห้องน้ำหญิงแถวยาวมาก “คุณผู้หญิงไปเข้าทางฟากโน้นก็ได้ค่ะ คนไม่เยอะเท่านี้” แม่บ้านประจำห้องน้ำบอกกับกอหญ้าที่ยืนเข้าแถวเป็นคนสุดท้ายอยู่ตอนนี้ “ขอบคุณค่ะ” กอหญ้าขยับเดินไปตามทางที่แม่บ้านบอก กอหญ้าพยายามที่จะเดินให้มั่นคง เพราะเธอดื่มไปแค่สองแก้วเอง ตั้งแต่เข้ามาในนี้เกือบสองชั่วโมงและนี้ก็ไกล้เที่ยงคืนแล้ว แต่เมื่อเธอไม่ใช่นักดื่ม เธอจึงจัดในพวกคออ่อนสุดๆเลย และทางเดินนี้ก็ค่อนข้างโล่งขึ้นเมื่อเธอเดินห่างจากห้องน้ำด้านนั้น แถวนี้เป็นโซนวีวีไอพี ที่เป็นห้องๆ ที่ค่อนข้างส่วนตัวนั้นเอง ผู้คนจึงไม่ผลุกผล่าน กอหญ้าเดินผ่านประตูห้องเหล่านั้นที่เรียงกันห้าห้อง และเธอก็เห็นป้ายบอกว่าถึงจุดหมายที่เธอต้องการ กอหญ้าที่จัดการตัวเองเรียบร้อย เมื่อเธอเดินออกมา ทางที่เธอเดินตอนขามามันโล่งในตอนแรก แต่ตอนนี้มีกลุ่มวัยรุ่นที่เหมือนวิ่งหนีอะไรมาทิศทางมาทางเธอ “เสียงอะไรว๊ะ!....” คริสต์และกัณฑ์ที่ได้ยินเสียงโวกเวก จากด้านนอกต่างหันไปดูผ่านกระจกที่เห็นเพียงด้านเดียว “อ็าว!!!...มีเรื่องกันจนได้....คริสต์แกรออยู่ในนี้นะ เดี๋ยวฉันออกไปเคลียข้างนอก...” กัณฑ์พูดจบก็เดินออกไปทันที ….พรวด!!!!....ตุบตับ!!!....โครมคราม!!!!..... “โอ้ย!...” กอหญ้าร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อเธอถูกชนจากคนที่วิ่งมา กอหญ้าขยับร่างบางของตนชิดกำแพง เพื่อหลบหลีกกลุ่มคนที่วิ่งกรูกันออกมา “เพล้ง!.../...ว้าย!!!...โอ้ย!...” กอหญ้าที่หลบ ขวดแก้วที่ลอยตามมาจากทิศทางคนอีกกลุ่มที่วิ่งกันมาอย่างหวุดหวิด มือบางที่ยันกับผนังสัมผัสได้ถึงที่จับประตู กอหญ้าขยับทันที “โอ้ย!!!!....” กอหญ้าร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อมือเล็กบิดที่จับประตู ประตูก็เปิดจากฝีมือเธอ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะขยับและเข้าไปหลบในห้องนั้น เธอก็ถูกชนจากคนที่วิ่งมาอย่างแรง จนเธอเซถลาล้มลง ตัวกระแทกประตูเปิดกว้างขึ้น “ว้าย!!!..../...อุ๊บ!.../...เพล้ง!....ปึก!” สี่เสียงที่ดังไล่ๆกัน กอหญ้าร้องออกมาอย่างตกใจ เรียกคนที่อยู่ด้านในห้องพุ่งตัวเข้าหาพร้อมดึงร่างบางออกจากจุดที่ขวดแก้วกำลังจะพุ่งมาใส่อย่างทันท่วงที คริสต์ที่ช่วยหญิงสาวได้แล้วใช้เท้าดันประตูปิดลงทันทีอย่างรวดเร็ว คริสต์ที่คิ้วขมวดถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อประตูปิดลง แต่เสียงจากด้านนอกยังดังอยู่ เพราะในห้อง วีวีไอพี ทุกห้องมีลำโพงที่รับเสียงจากด้านนอก ทางด้านกิ๊กที่ถูกกลุ่มเพื่อนๆ ลากออกมาจากคลับที่จู่ๆ เกิดเหตุการณ์ ทะเลาะวิวาทของกลุ่มวัยรุ่นที่ดื่มมากเกินและขาดสติ จากกลุ่มเล็กๆขยายเป็นกลุ่มใหญ่อย่างรวดเร็ว การ์ดของผับที่กรูเข้ามาห้ามก็ยังช้าไป เมื่อสถานการณ์เลยเถิด “หญ้า!...หญ้ายังอยู่ข้างใน” กิ๊กที่ร้องออกมา สายตามองหาเพื่อนสาวในขณะที่เพื่อนๆ ต่างก็ลากเธอออกจากที่นั่น “หญ้ามันเอาตัวรอดได้!...แต่ตอนนี้พวกเราต้องออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด” เพื่อนชายหนึ่งในกลุ่มเอ่ยออกมา เพราะทุกคนต่างรู้จักกอหญ้าดี ว่าหญิงสาวเป็นอย่างไร.... “นายเอาไงดีครับ?” การ์ดหนึ่งในทีม ถามกัณฑ์ที่ยืนดูสถาการณ์จะแย่ลง เพราะมีเสียงปาขวด ปาแก้ว “แจ้งความเลย!” กัณฑ์ตัดสินใจในที่สุด เพราะถ้าช้ากว่านี้อาจมีเสียเลือดเสียเนื้อมากกว่านี้ และสิ้นเสียงนั้นการ์ดก็ทำตามนั้นอย่างรวดเร็ว “...คริสต์!...” กัณฑ์ที่คิดถึงเพื่อน จึงขยับเร่งฝีเท้ากลับไปยังห้องที่ตัวเองพึ่งออกมา เพื่อจะต้องรีบพาเพื่อนรัก ออกจาที่นี่ก่อนที่เจ้าหน้าที่จะมา เพราะตอนนี้คริสต์จะต้องไม่อยู่ในสถานการณ์ที่เสียต่อภาพพจน์ ถึงแม้คริสต์จะไม่ใช่คนก่อเรื่องก็ตาม