ตอนที่ 4 จดหมายโลหิต! พลิกชะตาชีวิต!

“ผู้อาวุโส!” คนตระกูลซูล้วนรีบโค้งคำนับต่อหญิงชรา แม้ซูเฟิ่งหลิงจะหยุดมือแล้ว แต่นางยังคงขุ่นเคืองในใจ “ท่านย่า! ขอเพียงอีกหอกเดียว ข้าจะปลิดชีวิตหลี่หลงหลินคนทรยศผู้นี้ให้สิ้น!” ผู้เฒ่าซูแค่นเสียงเย็นชา “โชคดีที่ข้ามาทันเวลา หากเจ้าทำเว่ยกงกงบาดเจ็บ จะเป็นการก่อหายนะใหญ่หลวง! ยังไม่ถอยไปอีก!” ซูเฟิ่งหลิงไม่เคยกลัวฟ้ากลัวดิน แต่นางกลัวที่สุดก็คือการทำให้แม่เฒ่าซูโกรธ แม้จะไม่พอใจ แต่ก็ทำได้เพียงถอยไปยืนเงียบ ๆ อยู่ข้าง ๆ อย่างว่าง่าย แต่ดวงตาหงส์คู่สวยยังคงจ้องเขม็งไปที่หลี่หลงหลิน ราวกับอยากจะขย้ำเขาให้ตายคามือ! เว่ยซวินตั้งสติได้ รีบก้าวไปข้างหน้าแล้วโค้งคำนับ “คารวะแม่เฒ่าซู! ไม่ได้พบท่านเสียนาน มิทราบว่าท่านอาวุโสยังสุขภาพแข็งแรงดีหรือไม่” เว่ยกงกงผู้นี้เป็นคนโปรดของฮ่องเต้ ถึงขั้นได้รับสมญานามว่า เก้าพันปี (ตำแหน่งรองจากฮ่องเต้หมื่นปี) ทว่าต่อให้เป็น เก้าพันปี ผู้ทรงอำนาจผู้นี้ ก็ยังต้องนอบน้อมคารวะต่อแม่เฒ่าซูอย่างนอบน้อม! เห็นได้ชัดว่า... ผู้อาวุโสท่านนี้ไม่เพียงแต่เป็นที่เคารพนับถือในตระกูลซูเท่านั้น แม้แต่ในราชสำนัก นางก็ยังมีบารมีล้นเหลือ! เพราะบรรดา ขุนพลผู้พิทักษ์แผ่นดินทั้งสิบแปดนายแห่งตระกูลซู ล้วนได้รับการฝึกสอนจากนางทั้งสิ้น! ในวัยสาวแม่เฒ่าซูเคยออกศึกแทนสามี ต่อสู้ในสงครามเพื่อต้าเซี่ย นางจึงเป็นตำนานที่ยังมีชีวิตอยู่! สายตาของแม่เฒ่าซูเหลือบมองหลี่หลงหลิน ด้วยแววตาแฝงความรังเกียจอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะหันไปมองเว่ยซวิน “เว่ยกงกง ข้าจะไม่พูดจาเกริ่นนำให้มากความ ท่านพาคนทรยศผู้นี้มายังตระกูลซูของข้า คิดจะหาเรื่องรังแกพวกเราที่เหลือเพียงหญิงหม้ายหรืออย่างไร” เว่ยซวินรีบอธิบาย “ผู้อาวุโส กล่าวเกินไปแล้ว! ข้าผู้นี้มาเพราะรับพระบัญชาจากฮ่องเต้ นำองค์ชายเก้ามาขอขมาโทษกับตระกูลซูต่างหาก!” แม่เฒ่าซู พลันโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที “ขอขมาอย่างนั้นรึ บุรุษแห่งตระกูลซู ล้วนต้องตายเพราะคนทรยศผู้นี้! ฮ่องเต้คิดหรือว่า แค่คำขอขมา จะสามารถดับโทสะของตระกูลซู และโทสะของราษฎรทั่วหล้าได้” เว่ยซวินรีบตอบกลับด้วยความร้อนรน “เป็นองค์ชายเก้าเองที่ขอมาที่นี่เพื่อขอขมา และฮ่องเต้ก็ทรงรับสั่งไว้ว่า จะฆ่าหรือจะแก้แค้นเช่นไร ก็สุดแล้วแต่พวกท่าน!” ดวงตาของแม่เฒ่าซูหรี่ลง พลางจ้องเขม็งไปที่ หลี่หลงหลิน พร้อมกับแสยะยิ้มเย็นชา “เจ้าอยากขอขมาด้วยตัวเองอย่างนั้นรึ อย่างน้อยเจ้าก็ยังมีสำนึกผิดอยู่บ้าง! ถ้าเช่นนั้นเจ้าจงคุกเข่าลง แล้วโขกศีรษะหนึ่งหมื่นครั้งเสียเถอะ!” นี่คือการเหยียดหยามอย่างถึงที่สุด! เว่ยซวินขมวดคิ้วแน่น สีหน้าฉายแววไม่พอใจ ถึงอย่างไรหลี่หลงหลินก็เป็นถึงองค์ชาย การที่แม่เฒ่าซูกระทำเช่นนี้ เท่ากับเป็นการหยามเกียรติของฮ่องเต้อย่างชัดเจน ทว่าฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งไว้ชัดเจนว่า ให้ตระกูลซูจัดการหลี่หลงหลินตามที่เห็นสมควร แม้ตระกูลซูจะทำเรื่องเกินกว่าที่ควร หรือแม้จะฆ่าหลี่หลงหลินอย่างโหดเหี้ยม เว่ยซวินก็ทำได้เพียงยืนมองเท่านั้น! หลี่หลงหลินยิ้มเล็กน้อย “ก็แค่โขกศีรษะ เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น! แต่ก่อนอื่น ข้าขอจุดธูปให้กับท่านแม่ทัพเฒ่าซูก่อน” ซูเฟิ่งหลิงโกรธมาก “เจ้าคิดจะเลี่ยงงั้นหรือ...” แต่แม่เฒ่าซูกลับขวางซูเฟิ่งหลิงเอาไว้ พร้อมกับยิ้มเยาะ “การจุดธูปกราบไหว้เป็นเรื่องของมารยาท! เจ้าสบายใจได้! ข้าจะทำให้คนทรยศผู้นี้จะขอชีวิตไม่ได้ จะขอตายก็ไม่ได้!” หลี่หลงหลินเดินตามหลังแม่เฒ่าซูไปยังห้องโถงไว้ทุกข์ เขาถวายธูปอย่างเคารพต่อป้ายชื่อของแม่ทัพเฒ่าซู ด้วยท่าทางสุภาพ ก่อนจะมองไปที่แม่เฒ่าซู ในห้องบูชา มีเพียงหลี่หลงหลินและแม่เฒ่าซูเท่านั้น ส่วนคนอื่น ๆ รออยู่ข้างนอก แม่เฒ่าซูพยุงตัวด้วยไม้เท้าหัวมังกร ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “หลี่หลงหลิน เจ้าไม่น่าจะคิดทำร้ายข้าใช่หรือไม่ ขอบอกตรง ๆ แม้ข้าจะเป็นผู้หญิงที่มีอายุมาก แต่คนอย่างเจ้าสักสิบคนก็ยังไม่ใช่คู่มือของข้า!” ปัง! ไม้เท้าหัวมังกรในมือของแม่เฒ่าซูทุบลงบนพื้นอย่างแรง แผ่นหินเบื้องล่างแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ คนในตระกูลซูล้วนแต่เป็นปีศาจกันรึไงเนี่ย! ซูเฟิ่งหลิงเองก็นับว่าน่ากลัวแล้ว! แม่เฒ่าซูที่เป็นผู้หญิงอายุมาก กลับยังคงมีความสามารถที่ไม่ธรรมดา แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่ลึกล้ำเกินกว่าจะคาดเดา ทำให้หลี่หลงหลินต้องทึ่งอย่างมาก! หลี่หลงหลินสูดหายใจลึก ๆ “ท่านผู้อาวุโส ท่านรู้หรือไม่! ตอนนี้ตระกูลซูของท่านกำลังเผชิญกับภัยใหญ่!” แม่เฒ่าซูสีหน้าดูเคร่งขรึม “เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดคำขู่หลอกลวง เพื่อทำให้คนอื่นหวาดกลัวหรอก! ตราบใดที่ข้ายังอยู่ ตระกูลซูจะไม่มีวันล่มสลาย! เผชิญภัยครั้งใหญ่น่าจะเป็นของเจ้าต่างหาก! เจ้าคนไม่เอาถ่านที่ทำให้ตระกูลซูตกอยู่ในสภาพเช่นนี้! ข้าจะฆ่าเจ้าให้ได้!” หลี่หลงหลินผายมือออก “ข้ายอมรับว่าข้าเป็นคนไม่เอาถ่าน! แต่ท่านคิดดูดี ๆ คนไม่เอาถ่านเช่นข้า จะสามารถทำให้ตระกูลซูของท่านล่มสลายได้อย่างนั้นหรือ” “ดี! ข่าวลือข้างนอกบอกว่าข้าเป็นคนทรยศ สมคบกับชนเผ่าหมาน เปิดเผยข้อมูลทางการทหาร เป็นผู้ทรยศ เป็นสายลับ!” “ข้าทำเรื่องผิดเช่นนี้ ไม่มีทางให้อภัยได้ ถึงแม้ข้าจะหลอกคนทั้งโลกได้ แต่จะหลอกท่านแม่ทัพเฒ่าซูได้หรือ” แม่เฒ่าซูอึ้งไปชั่วขณะ “นี่...” คำพูดของหลี่หลงหลินไม่ใช่ไม่มีเหตุผล จริง ๆ แล้วแม่เฒ่าซูเองก็รู้สึกแปลก ๆ มานานแล้ว เพียงแค่หลี่หลงหลินคนไม่เอาถ่านผู้นี้ จะทำให้ตระกูลซูทั้งตระกูลพังทลายและชายแดนทางเหนือตกอยู่ในอันตรายได้หรือ ท่านแม่ทัพเฒ่าซูตลอดชีวิตผ่านการรบมามากมาย ฉลาดหลักแหลมขนาดเขาจะไปถูกหลี่หลงหลินคนไม่เอาถ่านผู้นี้หลอกลวงและถูกเล่นสนุกในมือได้อย่างงั้นหรือ หลี่หลงหลินเห็นว่าแม่เฒ่าซูกำลังเริ่มลังเล จึงรีบใช้โอกาสนี้บอกความจริงว่า “นี่เป็นอุบายร้าย! อุบายร้ายที่มุ่งหมายจะทำลายตระกูลซู! รวมทั้งทั้งแผ่นดินต้าเซี่ย! ข้าเพียงแค่ผู้บริสุทธิ์ที่ถูกกลั่นแกล้งและตกเป็นเหยื่อของอุบายนี้!” “หากท่านฆ่าข้า ไม่เพียงแต่จะไม่ช่วยอะไรเลย ยังเป็นการฆ่าคนบริสุทธิ์! หลังจากข้าตายไป ภายในหนึ่งเดือนตระกูลซูจะต้องพังทลายแน่นอน!” แม่เฒ่าซูส่ายหัว “หลี่หลงหลิน เจ้าอย่ามาพูดจาเพ้อเจ้อ หรือดิ้นรนไปเปล่า ๆ! คำพูดลมปากเจ้าไม่ได้มีหลักฐานใด ๆ ข้าไม่เชื่อคำที่เจ้าพูดแม้แต่คำเดียว!” หลี่หลงหลินไม่พูดพล่ามอีกต่อไป เขาหยิบจดหมายเลือดออกมา ยื่นให้แม่เฒ่าซู “นี่คือจดหมายเลือดที่ท่านแม่ทัพเฒ่าซูเขียนด้วยตัวเองก่อนเสียชีวิต ท่านจะเห็นว่ามันพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้าได้! ท่านรู้จักลายมือของเขาแน่!” แม่เฒ่าซูรับจดหมายเลือดมาอ่าน ใบหน้าของนางเปลี่ยนเป็นตกตะลึงทันที “ลาย...ลายมือนี้! ข้าไม่อาจจำผิดได้! หรือว่าสิ่งที่เจ้าพูดทั้งหมดล้วนเป็นเรื่องจริงงั้นหรือ นี่มันคืออุบายร้ายที่มุ่งหมายทำลายตระกูลซูจริง ๆ หรือ” เนื่องจากเวลาจำกัดจดหมายเลือดนั้นไม่ได้เขียนเนื้อหามากมาย มีเพียงการคาดเดาของท่านแม่ทัพเฒ่าซู ความพ่ายแพ้ของกองทัพซูไม่เกี่ยวข้องกับหลี่หลงหลิน แต่เป็นการทรยศจากผู้มีอำนาจในวังที่หักหลังตระกูลซู! ส่วนผู้ทรยศคนนั้นเป็นใคร ท่านแม่ทัพเฒ่าซูเองก็ไม่รู้ เขาเพียงหวังว่าให้หลี่หลงหลินนำจดหมายเลือดนี้ไปถวายฮ่องเต้ เพื่อให้ฮ่องเต้สืบหาความจริงและหาผู้ทรยศให้ได้ เพื่อที่จะแก้แค้นให้กับตระกูลซู!