ตอนที่ 5 ทำลายหมากเกมนี้! ผู้อยู่เบื้องหลัง!

แม่เฒ่าซูอ่านจดหมายเลือดซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายรอบ ก่อนจะเอ่ยอย่างไม่เข้าใจว่า “หลี่หลงหลิน! ทำไมเจ้าถึงไม่เอาจดหมายเลือดนี่ไปถวายฮ่องเต้ เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเองล่ะ” หลี่หลงหลินส่ายหน้าและหัวเราะขมขื่น “ผู้เป็นบุตรรู้ใจบิดาดียิ่งกว่าใคร! อุปนิสัยของเสด็จพ่อ ข้ารู้เป็นอย่างดี! ด้วยความหวาดระแวงและดื้อรั้นของเสด็จพ่อ ท่านคิดหรือว่าจะเชื่อข้าจริง ๆ” แม่เฒ่าซูนิ่งเงียบไป นางเองก็รู้ดีว่าฮ่องเต้เป็นคนเช่นไร ตระกูลซูภักดีต่อแคว้นต้าเซี่ยมาโดยตลอด ปกป้องชายแดนทิศเหนือรุ่นแล้วรุ่นเล่า ไม่รู้ว่ามีดวงวิญญาณผู้ภักดีสักเท่าไรที่ต้องฝังร่างในต่างแดน แต่ถึงกระนั้นก็ยังถูกฮ่องเต้ระแวงและกดขี่ สถานการณ์ในราชสำนัก แม่เฒ่าซูเองก็ได้ยินข่าวมาบ้าง ขุนนางฝ่ายบุ๋นหวงทรัพย์ ขุนนางฝ่ายบู๊หวงชีวิต ยิ่งไปกว่านั้น ฮ่องเต้ยังไม่ยอมแต่งตั้งรัชทายาทเสียที นอกจากองค์ชายเก้าหลี่หลงหลินที่ไม่เอาถ่านจนไม่มีขุนนางคนใดให้การสนับสนุนแล้ว ขุนนางคนอื่น ๆ ต่างก็สนับสนุนองค์ชายองค์อื่นอยู่ลับ ๆ สถานการณ์ชิงบัลลังก์ระหว่างองค์ชายทั้งเก้าจึงดุเดือดไม่น้อย! ในราชสำนักพรรคพวกต่างแก่งแย่งชิงดีใส่ร้ายป้ายสีกันจนวุ่นวายไปหมด ในขณะที่ราษฎรเดือดร้อนทุกหย่อมหญ้า ชีวิตความเป็นอยู่ก็ลำบากแสนเข็ญ! ปัจจุบันนี้ กองทัพซูถูกทำลาย ชายแดนทางเหนือแตกพ่าย กองทัพชนเผ่าหมานบุกลงใต้มาอย่างฮึกเหิม ราวกับไร้ผู้ต่อต้าน แผ่นดินต้าเซี่ยบัดนี้ยิ่งสั่นคลอนราวไข่บนปลายเข็ม ใกล้ล่มสลายเต็มที! ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อนี้ ฮ่องเต้จำเป็นต้องเชือดไก่ให้ลิงดู เพื่อระงับความโกรธแค้นของราษฎรและห้ามปรามขุนนางในราชสำนัก! เห็นได้ชัดว่า หลี่หลงหลิน องค์ชายผู้ไม่เอาถ่านเช่นเขา คือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดในการเป็นแพะรับบาป! แต่การสังเวยแค่หลี่หลงหลินคนเดียว จะเพียงพอจริงหรือ เมื่อหลี่หลงหลินตายไปแล้ว ภายใต้การชักใยของผู้อยู่เบื้องหลัง ตระกูลซูที่เหลือเพียงหญิงหม้ายและเด็กกำพร้า จะกลายเป็นเหยื่อรายต่อไปหรือไม่ พอคิดถึงตรงนี้ ร่างกายของแม่เฒ่าซูก็หนาวสะท้านไปทั้งตัว จนแทบยืนไม่อยู่! ในขณะเดียวกัน นางจ้องมองหลี่หลงหลินอย่างลึกซึ้ง! ผู้ที่เกี่ยวข้องมักมองไม่เห็นสถานการณ์อย่างชัดเจน ขณะที่ผู้ที่มองจากข้างนอกกลับเห็นได้ชัดเจนกว่า ทั้งที่หลี่หลงหลินอยู่ท่ามกลางพายุแห่งหายนะ แต่กลับมองเห็นภาพรวมได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และไม่ผลีผลามนำจดหมายเลือดไปถวายฮ่องเต้! องค์ชายเก้าผู้นี้ ดูท่าว่าจะไม่ได้ไร้ค่าเหมือนที่เล่าลือกันสักเท่าไรนัก! แต่แม่เฒ่าซูก็รู้ดีว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมามัวประทับใจ ปัญหาก็คือ จะทำลายหมากเกมนี้อย่างไรดี! แม่เฒ่าซูครุ่นคิดอย่างหนัก รู้สึกราวกับกำลังหลงอยู่ในม่านหมอก มองไม่เห็นหนทางใด ๆ เลย ในจังหวะนั้นหลี่หลงหลินก็เอ่ยขึ้นว่า “ข้ากับตระกูลซู ตอนนี้ก็เหมือนตั๊กแตนที่ถูกผูกไว้บนเชือกเส้นเดียวกัน! รุ่งเรืองก็รุ่งเรืองด้วยกัน ล่มสลายก็ล่มสลายไปด้วยกัน! ข้ามีวิธีหนึ่ง ที่จะลากตัวผู้อยู่เบื้องหลังออกมา และช่วยตระกูลซูให้รอดพ้นจากหายนะ!” แม่เฒ่าซูชะงักไป “วิธีอะไรงั้นหรือ” หลี่หลงหลินยิ้มนิด ๆ ก่อนจะพูดว่า “ก็แค่... ยกซูเฟิ่งหลิงให้แต่งงานกับข้า!” ห๊ะ? แม่เฒ่าซูคิดว่านางหูฝาด จึงฟังผิดไป หลี่หลงหลินเลยย้ำอีกครั้ง “ข้าบอกว่า ยกซูเฟิ่งหลิงให้แต่งงานกับข้า!” แม่เฒ่าซูโกรธจนตัวสั่น ตวาดลั่น “ผู้คนลือกันว่าเจ้าเป็นคนไม่เอาถ่าน! แต่ข้าว่าเจ้าไม่ใช่คนไม่เอาถ่านหรอก เจ้ามันบ้าไปแล้วต่างหาก!” “ให้ข้าตัดสินใจยกหลานสาวให้แต่งงานกับคนไม่เอาถ่านเช่นเจ้าเนี่ยนะ” “ฝันไปเถอะ!” หลี่หลงหลินเบ้ปาก “หลานสาวสุดที่รักของท่านน่ะ ราวกับนางเสือร้ายคนหนึ่ง! ถ้าไม่ใช่เพื่อทำลายหมากเกมนี้ล่ะก็ คิดหรือว่าข้าจะสนใจนาง” แม่เฒ่าซูโกรธจนตัวสั่น “พูดจาเหลวไหลสิ้นดี...” ยังไม่ทันที่นางจะพูดจบ หลี่หลงหลินก็ปล่อยระเบิดลูกใหญ่ใส่ทันที “ผู้อยู่เบื้องหลังอยู่ในหมู่พี่ชายทั้งแปดของข้า!” แม่เฒ่าซูอึ้งไป “เจ้าว่าอะไรนะ เจ้าว่าในหมู่องค์ชายทั้งแปดมีคนทรยศอยู่งั้นหรือ” “เป็นไปได้ยังไง” “พวกเขาล้วนเป็นเชื้อพระวงศ์ทั้งนั้น เหตุใดจึงต้องทรยศและขายต้าเซี่ยให้ศัตรู” หลี่หลงหลินถอนหายใจ “ข้าเองก็เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นองค์ชายเหมือนกันไม่ใช่หรือ เมื่อข้าถูกใส่ร้ายว่าเป็นกบฏได้ ทำไมพี่ชายทั้งแปดของข้าจะเป็นบ้างไม่ได้” “เหตุผลมันง่ายมาก! ความเคลื่อนไหวของกองทัพซูนั้นเป็นความลับทางการทหารขั้นสูงสุด” “นอกจากขุนนางชั้นผู้ใหญ่ไม่กี่คนในราชสำนัก ก็มีเพียงองค์ชายไม่กี่พระองค์เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้...” แม่เฒ่าซูถึงกับสะดุ้ง “แล้วเจ้าคิดว่าองค์ชายพระองค์ใดน่าสงสัยที่สุด” หลี่หลงหลินส่ายหน้า “ตอนนี้ยังไม่ชัดเจน! แต่ข้าพอเดาได้ว่า เขาต้องการทำอะไร! เขาวางแผนเช่นนี้ ย่อมไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่นอน เป้าหมายของเขาต้องเป็นการก่อกบฏ ชิงบัลลังก์ สังหารบิดาตนเองเพื่อขึ้นครองราชย์!” แม่เฒ่าซูตกตะลึงจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว คำพูดของหลี่หลงหลินนั้นช่างน่าตกใจเหลือเกิน! ชิงบัลลังก์ สังหารบิดาเพื่อขึ้นครองราชย์งั้นหรือ ในบรรดาองค์ชายแปดพระองค์นั้น มีคนที่อกตัญญูและกบฏได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ แม่เฒ่าซูเสียงสั่นเครือ “แต่การที่เขาคิดก่อกบฏ มันเกี่ยวอะไรกับตระกูลซูของพวกเราล่ะ” หลี่หลงหลินรู้ดีว่า หากตนไม่สามารถเกลี้ยกล่อมแม่เฒ่าซูได้อย่างหมดจด นางไม่มีวันยอมช่วยตนอย่างแน่นอน และหากเป็นเช่นนั้น เขาก็ไม่รอดตายแน่! ดังนั้น หลี่หลงหลินจึงเปิดเผยการคาดเดาของตนทั้งหมดโดยไม่ปิดบัง “หากคนผู้นี้คิดก่อกบฏ ศัตรูที่เขาต้องเผชิญหน้าก่อนเป็นอันดับแรกก็คือ... องครักษ์หลวงหนึ่งแสนคน!” “วิธีเดียวที่จะจัดการได้ ก็คือการหักหลังตระกูลซู! ทำให้ชายแดนทางเหนือแตกพ่าย และล่อลวงชนเผ่าหมานให้บุกลงใต้!” “เพื่อป้องกันการรุกรานของชนเผ่าหมาน เสด็จพ่อก็จะต้องส่งองครักษ์หลวงออกไปรับศึก!” “ถึงตอนนั้น กำลังทหารในเมืองหลวงก็จะอ่อนแอลง เขาก็จะมีโอกาสลงมือ!” “ดังนั้น ตระกูลซูจึงเป็นเสี้ยนหนามชิ้นแรกที่คอยขัดขวางเส้นทางของเขา!” แม่เฒ่าซูครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วย “มีเหตุผล” หลี่หลงหลินพูดต่อ “แต่นั่นยังไม่พอ! เพราะตระกูลซูยังเหลือทหารที่บาดเจ็บหนึ่งพันนาย ประจำการอยู่นอกเมืองหลวง แม้ไม่มีแม่ทัพ กองทัพไร้ผู้นำ! หากเขาสามารถควบคุมทหารพันนายที่บาดเจ็บได้และนำทัพบุกเมืองหลวง การเปลี่ยนแปลงอำนาจก็จะเกิดขึ้นในชั่วพริบตา!” “ดังนั้น เขาจึงต้องใช้ชื่อของตระกูลซูเป็นเครื่องมือ!” “วิธีที่ดีที่สุดก็คือ...อาศัยจังหวะที่ตระกูลซูสูญเสียบุรุษไปมากมาย และกำลังต้องการที่พึ่ง เขาก็จะปรากฏตัวขึ้น และขอแต่งงานกับซูเฟิ่งหลิง!” “เช่นนี้ เขาก็จะสามารถใช้นามลูกเขยตระกูลซูได้อย่างชอบธรรม และบัญชาทหารพันนายได้อย่างไร้ข้อกังขา!” “ซูเฟิ่งหลิงจึงเป็นเสี้ยนหนามลำดับที่สองของเขา!” แม่เฒ่าซูฟังแล้วเหงื่อแตกพลั่กจนตัวอ่อนแรงแทบทรุด คนผู้นั้นเป็นใครกันแน่ ถึงได้วางแผนอันชั่วร้ายเช่นนี้ออกมาได้! ช่างเหี้ยมโหดอำมหิตเหลือเกิน!