ตอนที่ 3 น้ำพุทิพย์วิเศษ

พระสนมในอดีตพูดจาอ่อนหวานอ่อนโยนนัก ทว่าเวลานี้นายหญิงกลับดูเย็นชาห่างเหิน สิ่งที่ทำให้พวกนางแปลกใจยิ่งกว่าก็คือ ของแปลกๆ เหล่านี้ไปหามาจากที่ใดกันแน่ อินชิงเสวียนเองก็ปวดหัวอยู่ไม่น้อย นางไม่เคยนึกฝันเลยว่าเหตุการณ์เหมือนในนิยายเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับตนเองจริงๆ นางยังเป็นเพียงสาวน้อยที่ยังเรียนมหาวิทยาลัยไม่จบ เวลานี้กลับต้องมาเลี้ยงเด็ก ทั้งยังต้องเอาชีวิตรอดในตำหนักเย็นอีกด้วย เรื่องเช่นนี้ช่างยากลำบากนัก โชคยังดีที่สวรรค์มอบตัวช่วยวิเศษตามตำนานมาให้นาง เพียงแค่คิด ร่างของนางก็เข้ามาอยู่ในมิติแล้ว อินชิงเสวียนออกแรงขุดดินทำหลุมเล็กๆ หลายหลุม ปลูกข้าวสาลี แตงกวา และมะเขือเทศลงไป จากนั้นเบื้องหน้านางพลันปรากฏข้อความขึ้น จะใช้น้ำจากน้ำพุทิพย์รดหรือไม่ เรื่องนี้ไม่ต้องคิดให้มากความ นางรีบเลือกทันทีว่ายอมรับ น้ำจากน้ำพุทิพย์พลันลอยออกมา รดลงบนพืชที่ปลูกไว้อย่างแม่นยำ จากนั้นภาพที่ทำให้อินชิงเสวียนต้องตะลึงก็ปรากฏขึ้น เมล็ดพันธุ์ที่เพิ่งปลูกเมื่อครู่ กลับเติบโตขึ้นจนเห็นได้ด้วยตาเปล่า เพียงชั่วพริบตาก็เขียวขจีไปทั่ว สมกับเป็นน้ำพุทิพย์จริงๆ อินชิงเสวียนดีใจยิ่งนัก รีบปลูกเพิ่มอีกหลายอย่าง และทำตามวิธีเดิม เลือกใช้น้ำจากน้ำพุทิพย์รดทันที หลังวุ่นวายอยู่ราวสองชั่วยาม นางก็เหนื่อยจนแทบหมดแรง จึงวักน้ำจากธารขึ้นมาหนึ่งอุ้งมือแล้วดื่มลงไป เพียงครู่เดียวก็รู้สึกเย็นสดชื่นไปทั่วร่าง พลันมีแรงกลับคืนมาเต็มเปี่ยม ดูเหมือนว่าน้ำจากน้ำพุทิพย์นี้จะมีฤทธิ์ในการรักษาร่างกายด้วยหรืออย่างไรกัน? อินชิงเสวียนมองน้ำในธาร รู้สึกว่ามิติแห่งนี้ช่างสุดยอดเหนือจินตนาการยิ่งนัก เพื่อไม่ให้ใครจับได้ นางจึงไม่กล้าอยู่ในนี้นาน หลังทำงานจนเสร็จ ก็รีบออกจากมิติทันที อวิ๋นไฉกับแม่นมหลี่กำลังหยอกล้อเด็กน้อยอยู่ที่ห้องด้านนอก เมื่อได้ยินเสียงทั้งสองคน อินชิงเสวียนก็พลันรู้สึกโล่งใจขึ้นมาในทันที ทันใดนั้นเอง อินชิงเสวียนก็นึกถึงน้ำในบ่อขึ้นมา หากนำให้แม่นมหลี่ อวิ๋นไฉ และเด็กน้อยดื่ม อาจช่วยให้ร่างกายของพวกนางแข็งแรงขึ้น จึงรีบตะโกนเรียก “อวิ๋นไฉ เจ้าไปหากะละมังมาให้ข้าหน่อย” เพียงแค่เอ่ยปากออกไป อินชิงเสวียนก็พบว่าตัวเองมีเรี่ยวแรงมากขึ้นไม่น้อย อวิ๋นไฉรับคำ แล้วนำกะละมังกระเบื้องสีขาวใบหนึ่งมาให้ “นายหญิง ท่านจะทำอะไรหรือเจ้าคะ?” เมื่อเผชิญหน้ากับสาวใช้ที่ขี้สงสัยเช่นนี้ อินชิงเสวียนจึงเห็นว่าจำเป็นต้องอธิบายเสียหน่อย มิฉะนั้นภายหน้าจะหยิบของออกมาก็คงยากลำบาก นางจึงเอ่ยเสียงเบาลงว่า “เมื่อคืนก่อนที่จะคลอดลูกออกมา ข้าได้พบเซียนเฒ่าท่านหนึ่ง เซียนท่านนั้นให้ถุงวิเศษที่มีแต่ข้าเท่านั้นที่ใช้ได้ ข้างในมีของกินอร่อยมากมาย และยังมีน้ำพุทิพย์อีกด้วย ข้าจะไปตักน้ำพุทิพย์มาให้เจ้ากับแม่นมหลี่ได้ดื่มกัน” อวิ๋นไฉตกใจจนอ้าปากค้าง ลูกตาแทบถลนออกมา “นายหญิง เรื่องนี้...เป็นความจริงหรือเจ้าคะ?” “แน่นอนอยู่แล้ว ไม่เช่นนั้นเจ้าคิดว่าบะหมี่ที่เจ้ากินมาจากที่ไหนเล่า?” อินชิงเสวียนกล่าวอย่างมั่นใจ จากนั้นก็ลดเสียงลงต่ำอีก “เรื่องนี้มีแค่เราสามคนเท่านั้นที่รู้ หากผู้อื่นได้ยินเข้า พวกเราต้องเผชิญภัยอันตรายถึงชีวิตแน่ เจ้าเข้าใจหรือไม่?” อวิ๋นไฉรีบพยักหน้า กล่าวอย่างระมัดระวัง “บ่าวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” อินชิงเสวียนเห็นสาวใช้น้อยเชื่ออย่างง่ายดายเช่นนี้ ก็อดที่จะยิ้มมุมปากไม่ได้ คนโบราณช่างโน้มน้าวง่ายจริง ๆ นางรีบทำสีหน้าเคร่งขรึมทันที “เจ้าออกไปก่อนเถอะ ข้าจะไปตักน้ำพุทิพย์มาให้พวกเจ้าชิมดู” อินชิงเสวียนส่งอวิ๋นไฉออกไปแล้ว นางจึงกลับเข้าไปในมิติอีกครั้ง คราวนี้เห็นมะเขือเทศกับแตงกวาต่างออกดอกหมดแล้ว ดูจากความเร็วระดับนี้ พรุ่งนี้ก็คงเก็บเกี่ยวได้แล้ว เมื่อนึกว่าต่อไปจะไม่ต้องกินอาหารบูดเน่าอีก นางก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที นางเดินไปที่บ่อน้ำด้วยฝีเท้าเบาสบาย แล้วตักน้ำขึ้นมาหนึ่งกะละมัง บังเอิญเห็นใบหน้าของตัวเองสะท้อนอยู่ในน้ำ จึงอดไม่ได้ที่จะชื่นชมขึ้นมา เจ้าของร่างเดิมนี่งดงามจริง ๆ คิ้วโก่งโค้งดังใบหลิว ใบหน้าเรียวได้รูป ดวงตาคู่นั้นเปล่งประกายระยิบระยับราวกับพูดได้ เสียดายนักที่หญิงงามล่มเมืองเช่นนี้ กลับต้องใช้กลอุบายเพื่อได้ร่วมหลับนอนกับบุรุษเฮงซวยคนนั้น ช่างคิดสั้นเสียจริง เมื่อนึกถึงความทุกข์ทรมานแสนสาหัสที่เจ้าของร่างเดิมต้องเผชิญเพื่อให้กำเนิดเด็กน้อยผู้นี้ ดังนั้นหัวเด็ดตีนขาดเช่นไรนางจะไม่มีทางยกให้ฮ่องเต้เฮงซวยผู้นั้น พามิติติดตัวไปเมืองซุ่ยหาน ตามหาบิดาของเจ้าของร่างเดิม สร้างความมั่งคั่งให้ครอบครัว ใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย ยามว่างก็หาหนุ่มหล่อสักคนเคียงข้าง เช่นนี้ย่อมดีกว่าต้องจมปลักอยู่ในวังหลวงอันเต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีเป็นไหน ๆ! นางหาได้มีความสนใจแม้เพียงนิด ที่จะใช้ชีวิตไปกับการแก่งแย่งบุรุษร่วมกับสตรีอื่น! เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าชีวิตมีเป้าหมายชัดเจนขึ้นทันที นางยกน้ำออกไปด้านนอก แล้วพูดกับอวิ๋นไฉและแม่นมหลี่ว่า “นี่คือน้ำพุทิพย์ พวกเจ้าดื่มกันเสียหน่อยเถอะ” แม่นมหลี่ตกใจ รีบบอกว่า “อวิ๋นไฉ รีบไปรับเร็วเข้า นายหญิงยังอ่อนเพลียอยู่ จะยกของหนักได้อย่างไร” อินชิงเสวียนยิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน “ข้าไม่เป็นไร ข้าดื่มน้ำพุทิพย์เลยหายดีแล้ว พวกเจ้าก็ดื่มกันเถอะ” แม่นมหลี่ดื่มน้ำลงไปสองอึก ทันใดนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย ดวงตาฝ้าฟางมาหลายปี พลันกลับมองเห็นชัดเจนขึ้น ภาพที่เคยพร่ามัวก็แจ่มชัด ขาที่ยังปวดเมื่อยเมื่อครู่กลับหายเป็นปลิดทิ้ง รู้สึกเหมือนตนเองกลับเป็นสาวขึ้นมาหลายปี นางลองเดินดูหนึ่งก้าว กล่าวด้วยความดีใจว่า “เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอน พระสนมได้รับวาสนาเช่นนี้ นับว่าสวรรค์ยังไม่ทอดทิ้งตระกูลอินของพวกเราเจ้าค่ะ” กล่าวจบก็ทรุดลงคุกเข่าทันที เอ่ยด้วยความตื่นเต้นอย่างยิ่งว่า “พระสนม หากไทเฮาได้ของดีเช่นนี้ไป ย่อมต้องดีต่อพระสนมอย่างแน่นอน ยิ่งพวกเรามีองค์ชายอยู่ด้วย ยามนี้ถือเป็นโอกาสดีที่จะออกจากตำหนักเย็นแล้ว” สีหน้าของอินชิงเสวียนพลันขรึมลง กล่าวว่า “คำพูดเช่นนี้อย่าได้เอ่ยอีกเลย จิตใจคนนั้นโลภมากที่สุด เจ้าให้นางดื่มน้ำหนึ่งอึก นางก็อยากได้อึกที่สอง หากข้าไม่ให้อีกต่อไป นางก็จะไม่เพียงไม่สำนึกในบุญคุณที่ผ่านมา แต่จะกลับมาเกลียดชังเคียดแค้นอีกด้วย ยิ่งกว่านั้นพวกเราอยู่ในตำหนักเย็นมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว ไม่รู้สถานการณ์ข้างนอกแม้แต่น้อย แถมตระกูลมารดาข้ายังเป็นขุนนางต้องโทษ หากมีผู้คิดร้ายต่อพวกเรา จะป้องกันตนเองอย่างไร สาเหตุที่ฝ่าบาทร่วมเตียงกับข้า พวกเจ้าก็รู้ดีอยู่แล้ว เจ้ายังคิดว่าเขาจะปกป้องข้าเพียงเพราะมีลูกด้วยกันหรือ?” คำพูดเหล่านี้ทำให้แม่นมหลี่เหงื่อแตกพลั่กทันที นางมุ่งหวังเพียงให้พระสนมสามารถอดทนฝ่าฟันจนมีวันได้เชิดหน้าชูตา เช่นนั้นนายท่านก็จะได้กลับคืนสู่เมืองหลวง มิได้คิดลึกซึ้งถึงขั้นนี้ ยามนี้หากรีบร้อนออกไป คงยากจะพลิกสถานการณ์ให้ดีขึ้นได้ มิหนำซ้ำยังอาจไม่สามารถรักษาชีวิตองค์ชายน้อยไว้ด้วยซ้ำ เมื่อคิดถึงท่าทีที่ฮ่องเต้มีต่อพระสนม ก็อดมิได้ที่จะโขกศีรษะติดๆ กันหลายครั้ง “พระสนมโปรดยกโทษให้ด้วย บ่าวคิดไม่รอบคอบ เกือบทำร้ายพระสนมเข้าแล้ว” อินชิงเสวียนรู้ดีว่าแม่นมนั้นจริงใจและรักตน ทั้งยังเป็นห่วงตระกูลอิน นางจึงยื่นมือไปประคองแม่นมขึ้นมา “แม้เจ้ากับข้าจะเป็นนายบ่าว แต่ความสัมพันธ์กลับเหมือนแม่ลูก ต่อไปไม่ต้องทำพิธีรีตองเช่นนี้อีก ทั้งอย่าได้คิดเรื่องอื่นมากเกินไป ควรทำอย่างไร ข้ามีแผนในใจอยู่แล้ว” เมื่อเห็นแววตาหนักแน่นของนายหญิง แม่นมหลี่อดตะลึงไม่ได้ เด็กหญิงที่ตนเลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็ก กลับดูเหมือนเติบโตขึ้นทันตาเห็นแล้ว