ตอนที่ 7 หนทางสร้างรายได้

ทุกคนต่างรู้ดีว่าเยี่ยจิ่งอวี้โปรดปรานสุนัขตัวนี้ บรรดาสตรีคัดสรรที่เพิ่งเข้าวังมาใหม่ ล้วนพยายามเอาใจมันเพื่อแย่งชิงความโปรดปรานจากฝ่าบาท ทว่าต่อให้พวกนางใช้วิธีใด ไป๋เสวี่ยก็ยังไม่ยอมสนิทสนมกับพวกนาง เพราะไป๋เสวี่ยตัวใหญ่มาก พวกนางจึงไม่กล้าเข้าใกล้มากเกินไป กลัวจะถูกกัด ไม่คิดเลยว่าจะมีผู้กล้าถึงขั้นวาดหน้ามัน หากเป็นสาวงามในวังเป็นคนทำจริง นางผู้นั้นคงต้องตายแน่ ผู้คนมากมายต่างรอชมเรื่องสนุกนี้ ในหมู่พวกนั้น ก็รวมถึงหลู่จิ้งเสียน หลานสาวแท้ๆ ของไทเฮาด้วย ตอนนี้นางได้รับการแต่งตั้งเป็นเสียนเฟยแล้ว แม้จะไม่เคยได้ร่วมเตียงกับเยี่ยจิ่งอวี้ แต่ในวังที่เต็มไปด้วยสตรีคัดสรรเช่นนี้ นางก็ยังคงโดดเด่นเพียงหนึ่งเดียว ฐานะสูงส่ง อีกทั้งยังเป็นผู้ที่เหล่าสาวงามแย่งกันประจบประแจง ครั้นหลู่จิ้งเสียนได้ยินข่าวนี้พลันแค่นหัวเราะ “ผู้ใดช่างไม่รู้กาลเทศะ กล้าทำให้ไป๋เสวี่ยมอมแมมถึงเพียงนี้ คิดว่าแบบนี้จะทำให้ฝ่าบาทหันมาสนใจหรือ? ฝันไปเถอะ” ชุ่ยจูที่กำลังนวดขาให้รีบพูดขึ้นว่า “ใช่เพคะ ฝ่าบาททรงมีรับสั่งไว้แล้ว หากจับตัวคนทำได้ จะถูกโบยห้าสิบที แล้วยังจะถูกขับออกจากวังอีกด้วยเพคะ” หลู่จิ้งเสียนหยิบขนมชิ้นหนึ่งขึ้นมากิน ก่อนเอนตัวพิงหมอนอิงอย่างสบายๆ พลางกล่าวด้วยความหมั่นไส้ “ปกติไป๋เสวี่ยไม่ให้คนนอกเข้าใกล้ แม้แต่ข้าเดินเข้าไป มันยังแยกเขี้ยวใส่ แล้วทำไมจู่ๆ ถึงยอมให้คนมาวาดหน้ามัน?” ชุ่ยจูรีบกล่าวว่า “ต้องมีคนใช้เล่ห์กลแน่เพคะ อย่ามองแค่ภายนอกว่าพวกสาวงามเรียบร้อยเชื่อฟัง แต่ละคนล้วนมีแผนร้อยเล่มเกวียนอยู่ในใจ” หลู่จิ้งเสียนฮึดฮัดอย่างไม่ใยดี “พวกนางไม่มีทางทำอะไรได้หรอก ผู้ใดกล้าหัวหอกนำหน้า ข้าจะสั่งสอนให้เข็ดหลาบเอง” ชุ่ยจูรีบเห็นพ้องด้วย “มีพระสนมอยู่ ต่อให้พวกนางมีกันเยอะ ก็ไม่มีทางกล้ากระทำเพคะ” หลู่จิ้งเสียนยิ้มอย่างพอใจ แล้วหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ขณะที่ในวังหลังต่างถกเถียงกันไม่หยุด อินชิงเสวียนก็กำลังปลูกพืชในมิติอย่างขะมักเขม้น แต้มก็ต้องสะสม แล้วเสบียงอาหารก็ถือเป็นเงิน ครั้งนี้นางพบว่ามิติของตนมีตัวเลือกปลูกเมล็ดพันธุ์อัตโนมัติเพิ่มเข้ามา ซึ่งต้องใช้สิบแต้มแลกมา อินชิงเสวียนลังเลอยู่นาน ก่อนจะกัดฟันแลกมันมา อย่างไรพืชในนี้ก็เติบโตไว ใช้สักสิบแต้มจะเป็นไรไป ของในร้านค้าไม่ได้แพงมาก หลังจากแลกเมล็ดพันธุ์มะเขือยาว พริก และแตงโมแล้ว นางยังเหลือแต้มอีกหกสิบเก้าแต้ม พอใช้ไปได้อีกหลายวัน หนึ่งนาทีต่อมา อินชิงเสวียนได้รับข้อความแจ้งว่าหว่านเมล็ดสำเร็จ นางอดทึ่งในความสามารถของระบบไม่ได้อีกครั้ง จากนั้นก็รดน้ำด้วยน้ำพุทิพย์ ทว่าครั้งนี้กลับไม่มีใบไม้เขียวขจีขึ้นมา มีเพียงต้นอ่อนเล็กๆ โผล่พ้นดินมาเท่านั้น อินชิงเสวียนอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้ ดูท่าว่าช่วงมือใหม่จะจบลงแล้ว ภารกิจเริ่มยากขึ้นเสียแล้ว อย่างน้อยก็มีต้นอ่อนงอกออกมา ถือว่าเป็นเรื่องดี ดีกว่าปลูกไว้ข้างนอกแล้วโตช้ากว่านี้มาก อินชิงเสวียนปลอบใจตัวเองเล็กน้อย ก่อนกลับเข้าไปในมิติเพื่อแลกนมผงมาอีกสองถุง เสี่ยวโก่วตั้นนี่กินจุชะมัด ทุกครั้งที่ตื่นก็จะกินทุกครั้ง แค่วันเดียวก็ซดนมไปแล้วหนึ่งในสามของถุง ตอนอินชิงเสวียนจะออกจากมิติหยิบแตงกวากับมะเขือเทศติดมือออกมาด้วย แล้วพบว่าผักเหล่านี้ยังดูสดใหม่ราวกับเพิ่งเก็บมา ไม่เหี่ยวเฉาเลยแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่ามิติแห่งนี้จะมีระบบถนอมความสดของอาหาร นางมอบผักให้อวิ๋นไฉ ให้อีกฝ่ายเอาไปแช่น้ำเย็นไว้ พอถึงตอนเที่ยง ช่วงที่อากาศร้อนก็นำออกมากิน ในเมื่อแตงโมยังไม่ออกลูก ก็ถือว่าใช้แทนผลไม้ไปก่อน อวิ๋นไฉรับไว้ด้วยความดีใจ ขณะเดียวกันแม่นมหลี่ก็กลับมาพอดี อินชิงเสวียนรีบถามทันที “เป็นอย่างไรบ้าง?” แม่นมหลี่พยักหน้าด้วยความตื่นเต้น “พวกเขาตกลงช่วยขายให้แล้ว บ่าวกำชับให้พวกเขานำออกไปขายนอกวังด้วย ของพวกนี้หายากนัก คิดว่าคงขายได้ไม่ยาก” อินชิงเสวียนรู้สึกโล่งใจลงในทันที ตราบใดที่พี่น้องสองคนนั้นไม่โง่เกินไป พวกเขาก็คงเห็นว่านี่เป็นเส้นทางทำเงินที่ดี “เช่นนั้นก็ดี ช่วงนี้เจ้าคอยตามเรื่องนี้ให้ข้าด้วย” “บ่าวทราบแล้วเจ้าค่ะ” แม่นมหลี่เพิ่งพูดจบ เสียงร้องไห้ของเจ้าตัวเล็กก็ดังขึ้นทันที อวิ๋นไฉรีบวิ่งเข้าไปชงนม ส่วนแม่นมหลี่ก็อุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมา อินชิงเสวียนเพ่งพินิจ พบว่าเด็กน้อยผู้นี้ดูดีกว่าเมื่อวานไปอีกขั้น แลดูแก้มอ้วนกลมเนื้อนุ่มนิ่ม กำปั้นเล็กๆกำแน่น คิ้วเรียวบางขมวดมุ่น อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปหยิกแก้มกลมนั้นเบาๆ เสี่ยวโก่วตั้นหยุดร้องในทันที ศีรษะกลมโงนเงนเล็กน้อย ก่อนจะหันมาจ้องอินชิงเสวียนด้วยดวงตากลมโตดำขลับ แม่นมหลี่อดประหลาดใจไม่ได้ “ว่ากันว่าทารกแรกเกิดต้องใช้เวลาถึงเจ็ดวันกว่าจะมองเห็นชัด แต่องค์ชายน้อยของเราดูเหมือนจะมองเห็นคนได้แล้ว” “จริงหรือ?” อินชิงเสวียนยกปลายนิ้วขึ้นจิ้มปลายคางเล็กๆ นั้นอีกครั้ง เสี่ยวโก่วตั้นคล้ายจะรู้ว่าอินชิงเสวียนกำลังหยอกเล่นกับเขา พลันเผยรอยยิ้มออกมา หัวเราะคิกคัก ดวงตากลมโตดำขลับเบิกกว้างราวกับฝังอัญมณีดำสองเม็ด ดูมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ อินชิงเสวียนยิ่งรู้สึกว่าเด็กคนนี้น่าสนใจยิ่งนัก อดไม่ได้ที่จะจับกำปั้นเล็กๆ ของเขาขึ้นมาแล้วเขย่าเบาๆ เสี่ยวโก่วตั้นรีบแบฝ่ามือเล็กออก คว้านิ้วเรียวของอินชิงเสวียนไว้แน่น พลางเปล่งเสียงอ้อแอ้ไม่เป็นศัพท์ “เจ้ากำลังพูดอะไรอยู่? หรือว่าหิวแล้ว?” อินชิงเสวียนพยายามดึงนิ้วออกมา แต่เสี่ยวโก่วตั้นกลับกำไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย มือเล็กๆ นั่นดูเหมือนจะมีแรงไม่น้อยเลย คิก ๆ ๆ นี่ก็เป็นผลของน้ำพุทิพย์ด้วยหรือ? ถ้าเลี้ยงเสี่ยวโก่วตั้นด้วยน้ำพุทิพย์ไปตลอด จะเกิดผลอะไรขึ้นบ้างนะ? บางทีโตขึ้นมาอาจต่อยเจ้าฮ่องเต้สารเลวนั่นล้มคว่ำได้ด้วยหมัดเดียวกระมัง เมื่อนึกภาพบุตรชายชกบิดาลงไปกองกับพื้น อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปาก รู้สึกสะใจอยู่ไม่น้อย “นายหญิงเจ้าคะ นมมาแล้ว องค์ชายน้อยคงหิวแย่แล้วเจ้าค่ะ” อวิ๋นไฉถือขวดนมวิ่งเข้ามาในห้อง อินชิงเสวียนรับมาแล้วใช้หนังตาทดสอบอุณหภูมิ วิธีนี้นางได้เรียนรู้มาจากพี่สะใภ้ บอกกันว่าเป็นวิธีที่แม่นยำที่สุด แม้จะไม่รู้ว่ามีหลักการทางวิทยาศาสตร์หรือไม่ แต่นางก็ขอลองทำตามไปก่อนแล้วกัน เสี่ยวโก่วตั้นเห็นขวดนม ดวงตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ยังไม่ทันดื่มหมดขวด ก็นอนอ้าปากหลับไปเสียแล้ว อินชิงเสวียนดึงขวดนมออก ปากเล็กๆ ของเขาก็ขยับหงุบหงับขึ้นมาทันที นางเห็นว่าเป็นเรื่องน่าสนุกจึงยัดขวดนมกลับไปอีกครั้ง แม่นมหลี่อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือนว่า “พระสนม หยอกลูกเช่นนี้ไม่ได้ จะทำให้ลมเข้าในท้องได้ ตำหนักเย็นของพวกเราไม่มีหมอหลวงนะเจ้าค่ะ หากองค์ชายน้อยป่วยขึ้นมา จะลำบากมาก” อินชิงเสวียนสะดุ้งไปเล็กน้อย งั้นไม่หยอกเล่นแล้ว แม้ในร้านค้าจะมียาให้แลกมากมาย แต่ส่วนใหญ่ล้วนเป็นยาสำหรับผู้ใหญ่ นางไม่รู้ว่าควรให้เด็กตัวเล็กแค่นี้กินยาชนิดไหน ผ่านไปเพียงพริบตา สามวันก็ล่วงเลยไป เช้าวันนี้ อินชิงเสวียนเข้าไปดูในมิติ พบว่าต้นกล้าพึ่งจะเติบโตขึ้น ยังไม่มีดอกออกมาเลย นางมองแต้มในมือที่เหลือเพียงหกสิบห้าแต้ม พลางรู้สึกเศร้าไปเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตัดใจแลกเนื้อชิ้นหนึ่งออกมา นางเป็นนักกินเนื้อโดยแท้ หากขาดเนื้อคงอยู่ไม่ได้ ได้แต่หวังว่าพี่น้องสองคนนั้นจะหาเงินมาได้ เมื่อถึงเวลานั้นก็จะสามารถซื้อเนื้อจากนอกวังได้ ส่วนแต้มเหล่านี้นางต้องเก็บไว้แลกของอย่างอื่น ขณะกำลังครุ่นคิด จู่ๆ ก็ได้ยินเสียง ปัง! เหมือนมีอะไรบางอย่างถูกโยนเข้ามา แม่นมหลี่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “นี่เป็นสัญญาณที่ตกลงไว้กับพี่น้องตระกูลหวังแน่ ต้องมีข่าวมาแล้ว”