ตอนที่ 5 ใครเป็นนาย ใครเป็นบ่าว

หลังจากจัดการไล่เด็กของเกริกพลออกจากบ้าน เกลวรินหมุนตัวเดินขึ้นบันไดเข้าไปยังห้องนอนทั้งดวงหน้าขุ่นเคือง หลายครั้งที่เอ่ยปากขอปะป๊าก็แอบเอาผู้หญิงเข้ามาจนได้ พลันวันนี้เธอทั้งปี๊ดแตกอย่างหนักเข้าห้องทั้งใบหน้างอง้ำจากความโมโห ทว่าห้องนั้นแอร์เย็นฉ่ำ เห็นแจกันสีแดงเข้มใบเล็กที่เสียบด้วยดอกกุหลาบสีขาววางไว้บนหัวเตียงทำให้อารมณ์ร้อนที่สุมอยู่ในหัวทุเลาลง “ทำตามคำสั่งได้เร็วดี” เธอหมายถึงบอดี้การ์ดส่วนตัว ที่ทำตามคำสั่งได้ทันที พลันพยักหน้าเบาๆ พึงพอใจเมื่อปะป๊าเลือกคนทำงานไม่อืดอาดหรือชักช้าอย่างที่เคยเจอจนต้องหงุดหงิดเสียอารมณ์ เสื้อคอเต่าเอวลอยถูกเปลี่ยนเป็นชุดนอนซีทรู อากาศเมืองไทยมันร้อนเกินกว่าที่เธอจะฝืนใส่เสื้อผ้าหนาๆ แบบนั้นต่อ ทิ้งร่างตัวเองลงเตียงเพื่อหวังจะพักสายตาครั้นเดินทางมาเหนื่อย ทว่ากลับมีเสียงหัวเราะดังมาจากด้านล่างฝั่งระเบียงเป็นผลให้คุณหนูเกลข่มตาหลับไม่ลง ลุกขึ้นหยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกมาชะโงกหน้ามองหาต้นเสียง ปรากฏเป็นกลุ่มชายบอดี้การ์ดหลายคนนั่งเล่นหมากรุกกันอย่างสนุกสนาน ยามไม่มีงานอารักขาหรือต้องติดตามก็เป็นช่วงของพวกเขาและหนึ่งในนั้นก็มีอานนท์บอดี้การ์ดของเธอ ดวงตาสีน้ำตาลยังมองต่ำมองชายบอดี้การ์ดไม่วาง ยืนอยู่ริมระเบียงเป็นเวลานานกระทั่งอานนท์แหงนใบหน้าขึ้นมาเห็น คุณหนูเกลยืนเอนตัวเท้าคางไว้ที่ขอบระเบียง สวมชุดค่อนข้างบางจนมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งและไม่รู้เคอะเขินดวงตารัตติกาลคู่นั้นแต่อย่างใด คุณหนูไปเปลี่ยนชุดใหม่เถอะครับ ที่ใส่อยู่มันโป๊มากไปหน่อย อานนท์หยิบมือถือของตนพิมพ์ข้อความส่งหาเจ้านายสาว หลังจากแลกไอดีแอปพลิเคชันหนึ่งเพื่อเอาไว้ติดต่อกันในยามจำเป็น ครั้นเกลวรินเปิดอ่านก็พลันเพิกเฉยซ้ำยังแกล้งบอดี้การ์ดด้วยการถอดเสื้อคลุมออกจากตัวและพาดไว้ขอบระเบียง เผยให้เห็นร่างขาวที่มีชุดนอนตัวบางสีแดงชุดเซ็กซี่มองทะลุเห็นสัดส่วนของเกลวรินเกือบแทบทั้งหมดแม้เธอจะยังใส่กางเกงชั้นในและปิดจุกเต้าอวบด้วยซิลิโคน “ใครเป็นนาย ใครเป็นบ่าวกันนะอานนท์” เธอพูดกับตัวเองทว่าดวงตามองมายังชายบอดี้การ์ด พลางแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจกับการกลั่นแกล้ง อานนท์หลุบดวงต่ำไม่กล้ากับเรือนร่างวาบหวิว แม้สัญชาตญาณของผู้ชายจะมักมองอะไรสวยๆ งามๆ ทว่าเธอคือเกลวริน คุณหนูที่ต้องมาดูแล จะไปเผลอใช้สายตาแทะโลมไม่ได้ “เฮ้ย! พวกมึง คุณหนู” ประโยคนั้นจากบอดี้การ์ดรุ่นพี่ ทำดวงตาคู่คมอีกหลายคู่มองไปยังระเบียงนั้น “คุณหนูแม่งขาวโคตร” “พี่...อย่ามอง นายรู้เอาตายเลยนะ” อานนท์กำลังเตือนคนอื่นๆ ที่กำลังใช้สายตามองร่างขาวอย่างหื่นกระหาย “ใครทนมองไหว แม่งสุดยอดแล้ว” จริงอย่างที่ชายบอดี้การ์ด ไม่มีใครทนไหวที่จะไม่มอง ขนาดอานนท์ที่พยายามอดกลั้นก็ยังแอบเหล่เป็นบางครั้ง ทว่าคนด้านบนยังชะเง้อและปล่อยให้ตัวเองโดนสายตาแทะโลมอย่างไม่สะทกสะท้าน เพราะทนกับเสียงกระซิบกระซาบถึงเรือนร่างของคุณหนูไม่ไหว อานนท์ลุกหนีย้ายตัวเองมาที่ห้องครัว หาอะไรเย็นๆ ดื่มดับอาการหูร้อน เมื่อเห็นว่างอานนท์บอดี้การ์ดของตนเดินหายออกไป ความนึกอยากแกล้งชายหนุ่มยังคงมีมาก นึกมันเขี้ยวเสียเหลือทำไมกล้าสั่งเธอแบบนั้น หยิบมือถือแล้วต่อสายหาคนที่ต้องการในทันที Rrrrr “ครับคุณหนู” (นายเดินไปไหน) “มาดื่มน้ำครับ คอแห้ง” (งั้นก็เอาน้ำเย็นขึ้นมาให้ฉันด้วย เดี๋ยวนี้!!” ประโยคคำสั่งที่ทำให้คนฟังถอนหายใจ แค่ดื่มน้ำยังต้องประเคนให้บนห้อง ทว่าก็ต้องทำตามคำสั่งและเป็นหน้าที่อันไม่อาจหลีกเลี่ยง เมื่อมาเป็นบอดี้การ์ดนอกจากจะคุ้มกันความปลอดภัยก็ต้องเป็นเบ้คอยทำทุกอย่างให้ตามแต่อีกคนจะสั่ง ก๊อกๆ!! “น้ำมาแล้วครับ” “เข้ามาสิ ฉันไม่ได้ล็อก” บานประตูเปิดอ้า อานนท์ก้าวเท้าเข้ามาทั้งก้มหน้าต่ำมองพื้น พลันชนเก้าชนโต๊ะที่ตั้งไว้ขวางทางเดิน “จะเดินอีกอะไรอีก” “….” “ก้มหน้าทำไม หันมามองฉันเดี๋ยวนี้” “ผมไม่กล้าหรอกครับ คุณหนูวาบหวิวเกินไป” “นี้นายเขินฉันเหรอ ไม่เห็นต้องเขินเลย มีของดีก็ต้องโชว์กันบ้างจะเก็บไว้ทำไมนายว่าไหม” “….” วาจากลั่นแกล้งที่คนฟังก็รู้หากเกลวรินเป็นน้องเป็นนุ่งป่านนี้คงโดนอานนท์จับฟาดตีตูดเข็ดไปนานแล้ว แต่เพราะเธอคือเจ้านายของเขา นอกจากจะทำอะไรไม่ได้ก็มีเพียงการก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียว “บุหรี่อยู่ไหน” “อยู่นี่ครับ” อานนท์ควักออกมาจากกระเป๋าพร้อมไฟแซก ครั้นคุณหนูฝากมันไว้ก่อนเข้าบ้านเพราะกลัวปะป๊าเห็น มือบางรับสิ่งนั้นจากบอดี้การ์ด คาบบุหรี่เข้าปากแล้วจุดไฟลนเข้าปลายสารเสพติดนั้น เธอสูดสารนิโครตินเข้าปอดมีอาการสั่นน้อยๆ เหมือนคนอยากดูดมาก พลันดวงตารัตติกาลมองคุณหนูคนสวยนั่งบนปลายเตียงพ่นควันขาวคลุ้งกระจายทั่วห้องอย่างสบายใจ ยิ่งเวลาเธอได้สูดดมควันดูเหมือนเธอจะล่องลอยและมีความสุขกับสิ่งที่เธอกำลังทำอยู่อย่างมากจนอานนท์ประเมินได้ว่าเธอกำลังติดบุหรี่อย่างหนัก “ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ” “ไม่มีใครบอกเหรอ ถ้าฉันไม่สั่งให้ออกไปก็ห้ามไป” “…” อานนท์เงียบปากในทันที ยืนนิ่งมองคนตรงหน้าที่กำลังสำราญกับกลิ่นควันของบุหรี่ “มานวดให้หน่อย” คำสั่งนั้นทำคนฟังอ้าปากเหวอ มองร่างขาวที่กำลังคลานขึ้นเตียงแล้วนอนคว่ำลง จากนั้นถอดสายเสื้อชุดนอนออกจากแขนทั้งแล้วเผยให้เห็นแผ่นหลังบางอย่างชัดเจน “ผมนวดไม่เป็นครับคุณหนู” พยายามปฏิเสธ ไม่อยากรุกล้ำหรือสัมผัสเรือนร่างของเกลวริน เหมือนเธอจงใจกลั่นแกล้งเข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่หยุด “นายไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ฉันสั่งนายก็ทำ” เกลวรินตวาดขึ้น ทั้งจ้องบอดี้การ์ดที่ยืนตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายจะเปลือยกายอยู่ร่อมรอ กระทั่งรวบรวมความกล้าก้าวเท้าเชื่องช้าขึ้นเตียงทั้งอาการเก้กังทำตัวไม่ถูก ในสมองก็พลันคิดถึงคำพูดของนายใหญ่ที่ประกาศไว้ว่าห้ามยุ่งหรือวุ่นวายกับลูกสาว แค่เดินเข้าในห้องแล้วอยู่ด้วยกันสองต่อไม่รู้จะโดนกุดหัวหรือเปล่า เขามองแผ่นหลังของเกลวรินนานหลายนาที ขณะที่คนนอนก็รออีกฝ่ายลงมือบีบนวด เอ่ยขออนุญาตครั้นต้องใช้มือสากๆ ของตนสัมผัสเข้ากับผิวนุ่มนิ่ม สัมผัสนั้นทำอานนท์ใจเต้นแรง มองเรือนร่างเกลวรินได้เต็มตา ค่อยๆ กดฝ่ามือลงทีละนิดครั้นรู้สึกว่าสติของตัวเองเริ่มอยู่ไม่นิ่ง “แรงกว่านี้” “ครับ” เสียงหวานเอ่ยบอก อานนท์ลงน้ำหนักมือมากขึ้นและน่าจะอยู่ในจุดที่ทำให้อีกฝ่ายสบายตัว ครางอื้ออ้าแผ่วเบาออกจากลำคอทั้งหลับตาทิ้งร่างขาวให้ชายบอดี้การ์ดได้ทำหน้าที่ผ่อนคลาย “อ่า..” “…” “ดีมากอานนท์ ลงต่ำอีกนิด” อานนท์สูดหายใจรวบรวมสติและส่งแรงกดจากฝ่ามือลงบนแผ่นหลังเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยจนเกือบจะเห็นบั้นท้ายทั้งเสียงอื้ออ้าของเกลวรินทำชายหนุ่มคิดดีไม่ได้เลยสักนิด เหมือนสติจะเตลิดแต่ก็ต้องรีบตบสติให้กลับเข้าที่เพราะคนร้องครางจากแรงบีบคือลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเจ้านาย “ดีขึ้นไหมครับ” “อ่า -- นวดเก่งนิอา..อ๊า” ริมฝีปากหนาขบเข้าหากันแน่น ข่มอารมณ์ของตนครั้นความเป็นชายมันพองตัวขึ้นภายใต้กางเกงตัวหนา และเหมือนอานนท์จะอดกลั้นไม่ได้ยกมือของตนหมายจะบีบเคล้นแก้มก้นก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อประตูห้องของเกลวรินถูกเคาะดังขึ้น !!