ตอนที่ 3 ดาราสาว

‘จีระนันท์’ ดาราสาวก้าวออกมาจากห้องลองเสื้อผ้าในชุดราตรีสีดำเป็นมันวาวเน้นสัดส่วนและเปิดเผยเรือนร่างจนคนที่เงยหน้ามองตกใจจนยกมือทาบอกหญิงสาวยักไหล่แล้วโพสท่าเซ็กซี่ยั่วยวนแต่ผู้จัดการโบกไม้โบกมือไปมา “ไม่ไหวหรอกยัยจีจี้ เอาชุดที่มันเรียบๆ กว่านี้ไม่ได้เหรอ”‘อามี่’หรืออดีต ‘อาร์ม’ ชายหนุ่มหัวใจสีรุ้งกุมขมับ “พี่ว่าให้พี่เลือกชุดให้จีจี้ใส่ไปงานประกาศผลรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมเองดีกว่าจ๊ะ” “ไม่เอาหรอก”จีจี้หรือจีระนันท์เบ้ปาก เธอดูเงาตัวเองในกระจกบานใหญ่ที่ฉายภาพเธอได้เต็มตัว “พี่อามี่เลือกอะไรให้จีจี้ใส่ดูแอ๊บแบ๊วยังไงไม่รู้จีจี้อยากเปลี่ยนลุกค์ตัวเองเป็นสาวเซ็กซี่” “แต่พี่ว่ามันไม่เหมาะกับจีจี้หรอก”อามี่พยายามโน้มน้าวใจดาราสาวในสังกัด ทั้งเธอเองก็นึกรำคาญจนอยากตบหัวสักผัวะ! สองผัวะ! เหมือนกัน “เอางี้จีจี้ใส่ชุดเกาะอกก็ได้แต่พี่ขอสีหวานๆ ฉ่ำๆ ได้ไหมคะ” “แล้วจีจี้จะไม่กลายเป็นลูกกวาดเหรอคะ”เธอยังคงเสียดายชุดดำมันวาวเข้ารูปที่สวมอยู่นี้มากกว่า “ทนๆ เอาหน่อยเถอะจ๊ะ ข่างคาวๆ มันจะได้เงียบๆ หน่อยไง” อามี่เดินไปเลือกชุดราตรีอีกชุดออกมาทาบตัวดาราสาว “แหม! ก็จีจี้เครียดก็ต้องไปหาที่พักผ่อนบ้างนี่คะ”ยังพูดไม่จบผู้จัดการหนุ่มหัวใจสาวก็รีบตะครุบปากน้อยๆ ของจีจี้ไว้ “เดี๋ยวใครก็ได้ยินหรอก! พี่หมดเงินไปกับการแก้ข่าวนี้มามากพอแล้วนะ” อามี่อยากบีบคอขาวๆ ของจีจี้นัก “ถ้าว่างนักก็เอาเวลาไปซ้อมร้องเพลงเตรียมออกอัลบัมได้แล้วยะ” “อย่างจีจี้ไม่ต้องซ้อมก็ได้แค่โปรยยิ้มหวานๆ ก็โอเคแล้วนี่”เธอพูดจาไม่สนใจกับหน้าตาดุๆ ของผู้จัดการนัก “แต่เอาเถอะ คราวนี้จีจี้จะยอมใส่ชุดที่พี่อามี่เลือกก็ได้” อามี่ถอนหายใจโล่งอกแล้วส่งชุดราตรีสีชมพูไข่มุกให้จีระนันท์ “ไปลองซะจะได้ดูว่าพอดีไหม พี่ขอไปดูดบุหรี่ข้างนอกก่อนนะ” จีจี้พยักหน้ารับแต่พอเห็นผู้จัดการส่วนตัวเดินออกไปแล้วเธอก็ทำหน้าเลี่ยนๆ “แหวะ! ทีตัวเองยังสูบบุหรี่แล้วยังจะมาว่าคนอื่นอีก” จีระนันท์ผลุบหายเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง นึกเจ็บใจที่ถูกมือดีแอบถ่ายภาพตัวเองในงานปาร์ตี้คืนนั้นไม่ได้ และเดาได้ไม่ยากนักหรอกสำหรับแม่สาวขี้อิจฉาอย่างยิหวาที่จะเป็นต้นตอของข่าวนี้เพราะมีเพียงหนังสือพิมพ์ฉบับเดียวที่ลงภาพเธอได้ชัดแจ่มขนาดนั้น จีระนันท์เชื่อมาตลอดตั้งแต่เรียนปีหนึ่งว่ายิหวาอิจฉาในความสวยและน่ารักของเธอมีกิจกรรมหลายอย่างที่ทั้งสองเคยทำร่วมกันแต่เธอได้เป็นดาวเด่นเสมอและเป็นดาวประจำคณะ รุ่นพี่หนุ่มๆ หลายคนแวะเวียนมาจีบเธอและเป็นรุ่นพี่ที่จีระนัทน์มารู้ที่หลังว่ายิหวาก็แอบชอบอยู่ แต่ทำไงได้ละ! ก็คนมันสวยนี่สวยเลือกได้น่าจะรู้อยู่แล้ว หญิงสาวเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่ปีสองสวยใสสไตล์เกาหลีอย่างจีจี้เป็นที่ชื่นชอบของหนุ่มๆ จากนางเอกMV ก็ก้าวมาเป็นนางเอกละครโทรทัศน์ในปีถัดมา เพราะร่าเริงในแวดวงบันเทิงจนทำให้เกือบเรียนไม่จบช้าไปหนึ่งเทอม แต่ก็ช่างเถอะ! ไม่ค่อยมีใส่ใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้วถึงเรียนจบเร็วก็ต้องมาเตร่หางานทำเหมือนยิหวากับปลายรุ้งอยู่ดี แต่ไม่รู้ยังไงยิหวาถึงได้มาทำงานเป็นนักข่าวบันเทิงคงจะอิจฉาเธอมากๆ และจะได้หาทางกลั้นแกล้งเธออีกส่วนยัยปลายหรือปลายรุ้งนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของเธอเลยสักนิดเพราะทั้งเฉิ่มและดูเหมือนจะเอ๋อหน่อยๆ ไม่มีพิษภัยอะไรกับเธอนักแม้จะเห็นว่าเป็นเพื่อนรักของยิหวาก็ตาม จีระนันท์ออกมาจากห้องลองชุดก็ไม่เห็นผู้จัดการหนุ่มหัวใจสาวของตน เธอจึงเดินออกมาด้านนอกเรียกพนักงานคนหนึ่งของห้องเสื้อมาดูเพราะรู้สึกว่าเอวมันจะคับไปหน่อย “ได้ค่ะ...ทางร้านจะแก้ให้พอดีกับเอวของคุณจีจี้” “เอาให้ทันนะจีจี้จะใส่ไปงานประกาศผลฯ ” จีระนันท์อดสั่งไม่ได้ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่ายังไงทางร้านต้องจัดการให้เธอได้ทันเวลาแน่ๆ “ไม่มีปัญหาค่ะสำหรับคุณจีจี้ทางร้านเราจัดการให้พิเศษสุดๆ อยู่แล้ว” จีบปากจีบคอพูดไปอย่างนั้นแต่ก็รู้สึกหมั่นไส้นางเอกแอ๊บแบ๊วคนนี้เหมือนกัน “แล้วเครื่องประดับละคะ” ยังไม่ทันที่จีจี้จะพูดอะไรออกมาประตูร้านของห้องเสื้อก็ถูกเปิดออกชายหนุ่มร่างสูงโปร่งผิวขาวสวมแว่นกันแดดสีชาเดินเข้ามาในร้านมองด้วยหางตาก็รู้ว่าไม่ใช่คนไทย ‘หล่อยังกะพระเอกเกาหลี’ “พี่กาอินมาหรือยังครับ”‘กังยู’หนุ่มลูกครึ่งเกาหลีที่พูดสำเนียงไทยได้ชัดเอ่ยถามกับพนักงานสาวที่กำลังดูแลจีจี้อยู่ เขาหันไปเห็นจีระนันท์เข้าพอดีก็ยิ้มให้เล็กน้อยตามมารยาท “คุณอินมาแล้วค่ะแต่เมื่อครู่เดินไปร้านดอกไม้ข้างๆ คงอีกสักครู่ก็เข้ามา หรือจะให้ดิฉันโทรตามให้คะ”พนักงานสาวรีบโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งสะเทือนนัก “ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไร” เขาชี้นิ้วไปที่โซฟารับแขก “ผมนั่งรอตรงนี้ได้ใช่ไหม” “เชิญตามสบายค่ะ เดี๋ยวดิฉันจะยกน้ำมาให้” “ไม่เป็นไรครับเชิญทำงานตามสบายเลยดีกว่าครับ” กังยูเอ่ยยิ้มๆ และเมื่อเห็นหญิงสาวที่รู้สึกคุ้นๆ หน้าจ้องมองมาทางเขาชายหนุ่มจึงก้มศีรษะให้เล็กน้อยตามมารยาทและเดินไปนั่งที่โซฟา “ใครนะเด็กคุณอินเหรอ”จีระนันท์อดกระซิบถามพนักงานคนเดิมไม่ได้ “คุณกังยูน้องชายคุณอินไงคะ”‘ติดใจความหล่อเข้าแล้วละซิ’ “เหรอ...”จีระนันท์เผลอยิ้มเจ้าเล่ห์“เธอไปทำอะไรก็ทำก่อนไป ฉันจะเลือกดูชุดอื่นอีกสักชุดสองชุด”พนักงานสาวทำหน้างงๆ แต่เมื่อถูกไล่จึงต้องแสร้งเดินไปทางอื่นจีระนันท์เดินเข้ามานั่งข้างๆ กังยูที่เปิดนิตยสารดูฆ่าเวลา “คุณเป็นน้องชายพี่อินเหรอคะ”จีระนันท์เอ่ยถามพลางส่งสายตาหวานเชื่อมให้ “ครับ...แต่ส่วนใหญ่ผมจะอยู่เกาหลีกับคุณพ่อไม่ค่อยได้มาเมืองไทยนัก”เขายิ้มที่มุมปาก ‘อิน’ คือชื่อไทยของพี่สาวของเขาแต่ชื่อจริงคือ ‘กาอิน’ แต่พี่สาวเขาก็ชอบให้เรียกว่า ‘อิน’มากกว่า “จีจี้เป็นลูกค้าประจำของพี่อินแต่ไม่ยักรู้ว่าพี่อินมีน้องชาย ‘หล่อ’ ขนาดนี้” กังยูเลิกคิ้วเล็กน้อยไม่คิดว่าจะถูกชมต่อหน้าแบบนี้เขายิ้มน้อยๆ แบบเขินๆ หลังจากสูดมะเร็งเข้าไปหลายอึกอามี่ก็ถอนหายใจหนักๆ นี่เขาพยายามเลิกบุหรี่หลายครั้งแล้วแต่เพราะยังต้องทำงานกับยัยจีจี้อยู่นี่แหละยิ่งเครียดก็ยิ่งสูบสงสัยต้องเลิกทำงานกับจีจี้แล้วนั้นแหละเขาถึงจะเลิกบุหรี่ได้สำเร็จ แต่ก็ต้องยอมรับว่าจีจี้เป็นดาราหน้าใสที่เรียกเงินเข้ากระเป๋าเขาจนตุงถ้าไม่นับนิสัยขี้เอาใจคิดอะไรเข้าข้างตัวเองแถมยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนขี้อิจฉาด้วยละก็ จีระนันท์หรือจีจี้ก็เป็นคนดีคนหนึ่ง เอ...หรือนับไปนับมาข้อเสียจะเยอะกว่าข้อดีหว่า? ขณะที่หมุนตัวก้าวออกมาจากซอกตึกสายตาของผู้จัดการหนุ่มหัวใจสาวก็แลเห็นร่างเพรียวลมของนักข่าวสาวเดินสะพายย่ามสีแดงเดินตรงมาทางร้าน ยิหวาเงยหน้าจากทางเดินก็เห็นร่างที่คุ้นตาเธอกระตุกยิ้มที่มุมปากทันที “พี่อามี่มาทำอะไรแถวนี้ละคะ” ‘โลกมันแคบหรือโลกมันกลมดีละเนี่ย ถ้าเจอยัยอามี่ที่ไหนก็ต้องเจอจีจี้ที่นั่น’ หญิงสาวบ่นอุบอิบในใจแต่ก็ยกมือไหว้ตามมารยาท “ฉันน่าจะเป็นคนถามหล่อนมากกว่านะยะ” “หวานัดเพื่อนไว้ที่นี่คะ”ยิหวาเชิดหน้าตอบ คงคิดว่าคนอย่างเธอคงไม่มีปัญญาซื้อชุดหรูหราของร้านพี่อินแน่ๆ แต่ก็ช่างเถอะ! เธอไม่อยากสนใจเรื่องไร้สาระแบบนี้เท่าไหร่หรอก