ตอนที่ 16 ความรักอย่างเดียวไม่พอ

“ไม่ง่วงเหรอ อีกนานกว่าจะเข้า” ฌานเอ่ยขึ้นทำลายความคิดของเธอ หญิงสาวสะดุ้งเมื่อเขาผลักให้เธอลงนอนบนเตียงให้หนุนนอนที่ท่อนแขนฟังเสียงหัวใจที่เต้นแผ่ว หรือนี่เป็นวิธีอาลัยของเขา ชายหนุ่มกระชับอ้อมกอดแนบเท่าที่หัวใจคิดถึง เขารู้ว่ามันไม่ดีแต่ก็อดภาวนาในใจไม่ได้อยากให้พายุกระหน่ำอย่างนี้ไปจนรุ่งเช้าหรือติดต่อไปอีกสักคืน...สองคืน...สามคืน เขายอมให้น้ำท่วมซะตรงนี้ถ้ามันจะขังเธอไว้ได้นากว่าอ้อมแขนของเขา แต่มันจะมีประโยชน์อะไรแต่ด้วยสภาพร่างกายของครึ่งคนครึ่งศพอย่างเขามันไร้อนาคตเกินกว่าจะคาดหวังสิ่งใดได้อีกแค่ความรักอย่างเดียว...ไม่พอหรอก “หนาวมั้ย” เขาถามขึ้นอีกครั้ง เธอไม่ตอบแต่กอดเขาแน่นขึ้น “เขาจะรู้มั้ย”