ตอนที่ 5 ล้ำเส้น

“ผมมีธุระครับ” พร้อมพักตร์รีบตอบปฏิเสธหญิงสาว ก่อนจะรีบรับกุญแจรถที่ภพลักษณ์ยื่นให้ ให้หลังพร้อมพักตร์ไปได้ พนิกาก็หันมาทำหน้าบูดบึ้งกับเพียงดาวและอัยรินทร์ ก่อนจะเดินออกไปนั่งเล่นหลังบ้านโดยที่มีสองสาวเพื่อนรักตามไปติดๆ “เสียเหงื่อฟรีไหมล่ะ คิดได้ไง ปล่อยลมยางรถของเค้าแล้วเค้าจะไปไหนไม่ได้” เพียงดาวส่ายหัว “ตอนนั้นทำอะไรได้ก็ทำไปก่อน” พนิกานั่งทำหน้าห่อเหี่ยวครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็เริ่มคิดอะไรออก “อัย มีเบอนางแบบคนนั้นไหม” “เดี๋ยวขอพี่ปรางค์ให้ เอาไปทำอะไรอะ” อัยรินทร์มองจ้องคนที่เปลี่ยนสีหน้าจากบูดบึ้งมายิ้มกรุ้มกริ่มด้วยสายตาสงสัย “นี่” โดมินิคนั่งรถออกมาพร้อมกับพร้อมพักตร์ครู่ใหญ่ จึงเปิดคลิปในมือถือของเขาที่ถ่ายเอาไว้ให้เพื่อนตนได้ดู พร้อมพักตร์เบาคันเร่งชะลอความเร็วรถ มองจ้องจอมือถือของโดมินิคไม่กี่วินาทีก็เริ่มขมวดคิ้ว เพราะที่รถเขายางแบนกะทันหันเป็นเพราะฝีมือของพนิกา “เธอเกลียดฉันงั้นเเหรอ” ใบหน้าหล่อเริ่มขมวดคิ้วฉงนใจ ไม่รู้ว่าหญิงสาวมีเหตุผลอะไรที่ต้องมาแกล้งเขาแบบนี้ “ฉันคิดว่าไม่” โดมินิคเก็บมือถือก่อนจะส่ายหัว “คนเกลียดหน้ากันจะชวนให้นอนที่บ้านทำไม เธออาจจะชอบนายแล้วก็อยากให้นายอยู่ที่นั่นนานๆ ก็ได้ ดูไปดูมาคุณเพ้นก็น่ารักมากเหมือนกันนะ ถ้าเธอสนใจนาย.. " “เลิกพูด ฉันบอกแล้วไงว่าไม่สนใจใคร” พร้อมพักตร์เอ่ยตัดบท ยอมรับว่าหญิงสาวน่าตาน่ารักน่าชังอย่างที่โดมินิคพูด แต่เขาก็ไม่คิดมีคนรักใหม่ ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ใกล้ตัวยิ่งไม่อยากยุ่งเด็ดขาด เลยเวลากลางดึกมาพักใหญ่ ทิวากรส่งเพื่อนกลุ่มสุดท้ายเสร็จก็เข้ามาดูความเรียบร้อยในบ้าน ก่อนจะรีบสาวเท้าเดินตามน้องสาวตัวเล็กที่กำลังจะขึ้นบันไดไปที่ห้องนอน เพราะมีเรื่องอยากจะถาม “นึกไงชวนพี่พร้อมนอนบ้านเรา” เขาตกใจตั้งแต่ได้ยินพนิกาเอ่ยปากขวนพร้อมพักตร์ให้ค้างที่นี่แล้ว คนตัวเล็กหันหลังกลับมาตอบ “ก็เห็นว่ารถเค้ายางแบน แค่ทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดีเท่านั้น” “ชอบเค้าเเหรอ” เขาสงสัยตั้งแต่ที่พนิกาไปถามเรื่องพร้อมพักตร์กับเขาด้วยตัวเองแล้ว ทั้งสายตาเวลาที่น้องสาวตนมองพร้อมพักตร์ก็ยังหวานหยาดเยิ้มจนเขาจับสังเกตได้หลายครั้ง แต่ก็ไม่ได้ทักอะไรในเวลานั้น “พูดอะไร ไม่คุยด้วยแล้ว” พนิกาอมยิ้มกรุ้มกริ่ม รีบสาวเท้าหนีทิวากรเข้าห้องของเธอไป ท่าทีแบบนี้ของพนิกา ทิวากรไม่ต้องได้คำตอบอะไรก็พอจะเข้าใจได้ ตอนนี้จึงนึกห่วงหัวใจของน้องสาวเขาพอสมควร เพราะถึงไม่ได้คลุกคลีสนิทสนมกับพี่ชายของเพื่อนมากนัก แต่ก็พอจะรู้ว่าพร้อมพักตร์ไม่เคยคิดรักใครอีกแล้วนอกจากภรรยาของเขาที่เสียไป “อะไรนะ เพ้นเป็นคนโทรยกเลิก” หลังจากที่รอนางแบบสาวอยู่นานสองนานอยู่ในโรงแรมหรู พร้อมพักตร์ก็ต้องหัวเสียเมื่อรับรู้จากนางแบบสาวว่าเธอถูกจ้างให้กลับไปด้วยจำนวนเงินที่มากกว่าเขาเสนอให้เธอสามเท่า วางสายได้ชายหนุ่มก็ทิ้งตัวนั่งลงปลายเตียงพยายามสงบสติ เห็นทีวันพรุ่งนี้เขาต้องเข้าไปคุบกับหญิงสาวเรื่องที่เธอล้ำเส้นเขาจนน่าเกลียด คนตัวเล็กในชุดนอนสีหวานนอนกลิ้งไปกลิ้งมายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่บนเตียงด้วยท่าทีอารมณ์ดี เพราะเธอดิวค่าตัวของนางแบบสาวสำเร็จจนเธอยอมกลับและไม่ไปตามนัดของพร้อมพักตร์ แม้จะรู้ว่าเธอขัดขวางคนนี้ได้เขาอาจจะหาคนอื่นมาแทน แต่อย่างน้อยเขาก็น่าจะรู้แล้วว่าเธอทำอะไร เชื่อว่าไม่เกินเที่ยงพรุ่งนี้เขาต้องเข้ามาหาเธอที่บริษัทแน่นอน และแล้วก็เป็นเช่นที่หญิงสาวคาดการณ์เอาไว้ ในเช้าของวันใหม่ พนิกาเข้าห้องทำงานมาได้ก็เจอพร้อมพักตร์รออยู่ในห้องแล้ว “คุณมายุ่งเรื่องส่วนตัวของผมทำไม” พร้อมพักตร์ลุกยืนขึ้นโพล่งเสียงแข็ง มีท่าทีที่ไม่หลงเหลือความเกรงใจ เพราะหญิงสาวเลือกที่จะไม่เกรงใจเขาก่อน คราแรกที่รู้ว่าเธอปล่อยลมยางรถของเขาคิดว่าจะปล่อยผ่าน แต่มาเจอเหตุการณ์ที่เธอล้ำเส้นเรื่องผู้หญิงเห็นทีจะต้องคุยกันสักหน่อย “ปล่อยยางรถผม แถมยังยุ่งเรื่องผู้หญิงที่ผมเรียกมาอีก ต้องการอะไรตอบมาตรงๆ ผมไม่ชอบคนอ้อมค้อม มีปัญหาอะไรกันจะได้เคลียซะตั้งแต่ตอนนี้” คนตัวเล็กยืนมองชายหนุ่มที่กำลังพล่ามตาแป๋ว ไม่ได้มีท่าทีสะทกสะท้านเสียงแข็งและท่าทีขึงขังของชายหนุ่มแม้แต่นิดเดียว “เพ้นจะพูดตรงๆ ก็ได้ค่ะ เพ้นชอบคุณพร้อมค่ะ เลยไม่ชอบเห็นคุณยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น” พร้อมพักตร์มองจ้องหญิงสาวครู่หนึ่ง และแล้วก็เป็นอย่างที่โดมินิคคิดจริงๆ “ถ้าจะทำงานร่วมกันกับผม เลิกมีความคิดแบบนี้ แล้วถ้าผมรู้ว่าคุณล้ำเส้นผมอีก เรื่องถึงหูพ่อแม่คุณแน่” ว่าจบก็สาวเท้าเดินออกจากห้องทำงานของหญิงสาวไป เขาจำเป็นต้องพูดกับเธอตรงไปตรงมาเพื่อเป็นการตัดไฟตั้งแต่ต้นลม “ดุแค่ไหน คุณก็น่ารักสำหรับเพ้นอยู่ดี” ให้หลังชายหนุ่มไปได้พนิกาก็ยืนกอดอกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ที่เธอมองท่าทีดุดันของชายหนุ่มอย่างไม่สะทกสะท้านเป็นเพราะเธอไม่กลัว และเกือบจะยิ้มออกมาด้วยซ้ำในตอนที่เขาดุ เพราะมองว่าเป็นพฤติกรรมที่น่ามอง ไม่ได้น่าเกรงกลัวสำหรับเธอแม้แต่นิดเดียว คำประกาศิตของเขาเมื่อครู่พนิกาไม่ได้คิดจะเชื่อฟังแม้แต่น้อย มันเป็นเพราะเขาที่ดันมาเป็นที่ถูกตาต้องใจเธอเอง มีหรือเธอจะให้เขาสลัดเธอออกจากชีวิตไปง่ายๆ คนอย่างคุณหนูพนิกาผ่านความเป็นความตายมาไม่รู้กี่ครั้ง และไม่รู้ว่าชีวิตจะเหลือเวลาอีกเท่าไหร่ อะไรที่ทำให้เธอมีความสุขในชีวิตได้ เธอก็จะทำทุกอย่าง