ตอนที่ 6 ไม่เลิกชอบ

“คุณเพ้นมาขอพบค่ะพี่พร้อม” เลขาสาวเข้ามาแจ้งข่าวกับพร้อมพักตร์ในช่วงใกล้เวลาเลิกงาน “เธอมาทำอะไร” มือหนาวางปากกา เงยหน้ามองนีรนุชด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์ “บอกว่ามาขอพบ แต่ไม่ได้แจ้งค่ะว่าเรื่องอะไร” “อืม ให้เธอเข้ามา” “ค่ะ” ไม่กี่วินาทีหลังจากนีรนุชออกจากห้องทำงานของพร้อมพักตร์ไป ก็เป็นหญิงสาวตัวเล็กหน้าหวานเดินยิ้มหน้าระรื่นเข้ามาในห้องของเขา “มีธุระอะไรถึงมาที่นี่ไม่โทรนัดผมก่อน มันเป็นมารยาทที่คุณควรทำ” คนที่ยิ้มหน้าระรื่นถูกทักด้วยน้ำเสียงแข็งจึงเริ่มหน้าเจื่อน “ขอโทษค่ะ จะให้เพ้นกลับไปโทรบอกก่อนดีไหมคะ” ใบหน้าหวานหันพยักพเยิดไปที่ประตู “ไม่ได้กวนประสาทนะคะ ถามจริงๆ ” เมื่อเห็นว่าพร้อมพักตร์ยังคงเงียบและเริ่มมีสีหน้าไม่พอใจมากขึ้นจึงพอจะรู้ว่าเขาต้องแปลคำพูดเมื่อครู่ของเธอผิดประเด็นแน่ “พูดธุระของคุณมา” “เพ้นจะมาขอโทษที่ล้ำเส้นคุณพร้อมค่ะ” “มีธุระแค่นี้ใช่ไหม ถ้าเสร็จธุระแล้วก็เชิญ” “ขนมแทนคำขอโทษค่ะ ขอตัวกลับก่อนนะคะ” หญิงสาววางถุงขนมคุ้กกี้ที่โต๊ะทำงานของชายหนุ่ม ก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เขาและหันหลังเดินกลับไป ที่มาไม่ได้สำนึกผิดอะไรมากมายนัก เพียงแค่อยากเห็นหน้าชายหนุ่มเท่านั้น หญิงสาวเลือกที่จะหันกลับไปมองพร้อมพักตร์ที่นั่งจ้องเธอเขม็งอีกครั้ง “เพ้นมาขอโทษเรื่องล้ำเส้นอย่างเดียวนะคะ แต่คงเลิกชอบคุณพร้อมไม่ได้จริงๆ ” “เดี๋ยว” คนตัวโตลุกขึ้นพรวด เดินดุ่มมาดึงมือหญิงสาวให้เดินตามเขาออกไปข้างนอกพร้อมกัน “พี่พร้อมจะกลับแล้วเเหรอคะ” “อืม” พร้อมพักตร์พยักหน้าให้เลขาสาวและรีบลากพนิกาไปที่ลิฟท์ หญิงสาวแอบขมวดคิ้วกับคำสรรพนามที่เลขาสาวใช้เรียกเจ้านาย เพราะมันดูสนิทสนมแปลกๆ แอบคิดว่าหรือพวกเขาทั้งสองคนจะแอบมีสัมพันธ์กัน แต่คิดไปคิดมาก็ไม่น่าจะใช่ เพราะรู้มาว่าพร้อมพักตร์เป็นประเภทใช้บริการผู้หญิงครั้งเดียวจบ คงไม่เลือกคนใกล้ตัวมาเป็นคู่นอนแน่ “คุณนุชดูสนิทสนมกับคุณพร้อมจังเลยนะคะ” “เธอเป็นพี่สาวภรรยาของผมอย่าคิดอะไรไม่ดี” พร้อมพักตร์เอ่ยดักคอพนิกา เพราะพอจะรู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ “อ๋อ” สาวเจ้าพอจะยิ้มกว้างได้เต็มที่เมื่อคลายสงสัยเรื่องคาใจเมื่อครู่ “จะพาเพ้นไปไหนคะ” พนิกานั่งอยู่ในรถสปอร์ตสีดำของพร้อมพักตร์มาพักใหญาแล้ว คนที่นั่งขับก็ยังเอาแต่นั่งเงียบไม่บอกกล่าวเธอเสียทีว่าจะพาไปไหน จนสาวเจ้าต้องเอ่ยถามหาคำตอบเอง “ไปดูชีวิตของผม คุณจะได้รู้ว่าควรจะชอบผมอีกหรือเปล่า” เขาพูดโดยที่ไม่คิดจะหันมาชำเลืองมองคนที่นั่งข้างๆ แม้แต่น้อย “สวัสดีค่ะคุณนิค” โดมินิคที่นอนเปลือยเปล่าสวมเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวบนเตียงริมสระว่ายน้ำ เขารีบหยิบเสื้อคลุมมาใส่ทันทีเมื่อเห็นพนิกาเดินตามพร้อมพักตร์เข้ามาทักทาย “อ่อ ครับ คุณเพ้นมาทำอะไรที่นี่เเหรอครับ” “คุณพร้อมบอกว่าจะพามาดูชีวิตเค้าค่ะ” พนิกาทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ข้างโดมินิค หันไปมองพร้อมพักตร์อีกทีตอนนี้ชายหนุ่มก็ถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงชั้นในกระโดดลงน้ำไปอยู่กับเหล่าสาวๆ ในสระเรียบร้อยแล้ว “ชีวิตเพื่อนผมมีอะไรน่าดูเเหรอครับ” โดมินิคเริ่มขมวดคิ้วที่จู่ๆ เพื่อนตนก็พาพนิกามาที่บ้านในวันที่เขาเรียกพริตตี้มาเอ็นเตอร์เทนที่นี่ “เพ้นบอกเค้าว่าเพ้นชอบเค้า เค้าก็เลยอยากให้เพ้นมาดูชีวิตเค้า คงคิดว่าเห็นแบบนี้จะเลิกชอบมั้งคะ” “ตรงไปตรงมาดีนะครับ แล้วเห็นแบบนี้ยังจะชอบอยู่หรือเปล่าครับ” “ไม่ชอบใจ แต่จะให้เลิกชอบน่าจะยากค่ะ ยิ่งตอนคุณพร้อมดุ โคตรน่ารักเลยนะคะ” สาวเจ้าพูดไปยิ้มไป โดมินิคนับถือหัวใจของพนิกาเลยจริงๆ หากเป็นคนอื่นเห็นแบบนี้คงยิ้มไม่ออกไปแล้ว “ฮ่าๆๆ ก็มีแต่คุณเพ้นนี่แหละครับที่ชอบเวลามันดุ” “เค้าดุคนอื่นบ่อยเเหรอคะ” โดมินิคพยักหน้า “ใกล้40แล้วอารมณ์มันก็แปรปรวนแบบนี้แหละครับ” “คุณนิคเป็นเหมือนเค้าหรือเปล่าคะ” “โน ครับ” โดมินิครีบสายหัวพัลวัน “ผมค่อนข้างเป็นคนอารมณ์ดี” “ขอตัวแปปนะคะ” คนตัวเล็กลุกจากเก้าอี้เดินปรี่ตามพร้อมพักตร์ไปติดๆ เมื่อเห็นว่าเขากำลังอุ้มพริตตี้สาวเข้าไปในตัวบ้าน โดมินิคส่ายหัวให้กับการกระทำของพร้อมพักตร์ เขารู้ว่าที่เพื่อนตนทำแบบนี้เพราะอยากให้พนิกาเลิกยุ่ง แต่เขาดูท่าแล้วจะทำเรื่องยุ่งยากเสียมากกว่า จากการที่ได้คุยกับพนิกาไม่กี่คำก็ทำให้เขารู้ว่าหญิงสาวไม่น่าจะถอดใจจากพร้อมพักตร์ง่ายๆ งานนี้เขาจะจับตาดูซิว่าพนิกาจะถอดใจก่อน หรือเพื่อนเขาจะใจอ่อนก่อนที่พนิกาจะถอดใจกันแน่