ตอนที่ 9 หลงป่า

“อยู่ไหนล่ะเนี่ย สัญญาณก็ค่อยจะมีอีก” พนิกาขับรถเข้ามาในซอยเล็กทางด้านหน้าเป็นดินลูกลังพัก พอจะเห็นแล้วว่าทางข้างหน้าค่อนข้างแคบลงไปเรื่อยๆ แถมบ้านคนก็ไม่มีให้เห็นสักหลัง มองดูมือถือก็ไม่มีสัญญาณที่จะติดต่อใครได้ จึงหวั่นใจพอสมควรว่าเธออาจจะหลงทาง กึก .. จู่ๆรถของเธอก็หยุดชะงักไปดื้อๆ “เฮ้ย มันวันอะไรกันเนี่ย” สาวเจ้ากุมขมับเมื่อเธอรู้ตัวว่าทำอะไรพลาดไปครั้งใหญ่ที่ไม่ดูน้ำมันรถให้ดีว่าพอที่จะเดินทางหรือไม่ ตั้งแต่ออกจากกรุงเทพมาเธอก็ตั้งหน้าตั้งตาจะไปให้ถึงที่หมายอย่างเดียวโดยที่ลืมไปเลยว่าเชื้อเพลิงของรถก็สำคัญ