ตอนที่ 1 ขู่เอาชีวิต

“ถ้าผมเห็นพวกคุณมายุ่งที่นี่อีก ระวังจะกลายเป็นศพแบบพี่คุณแล้วจะหาว่าผมไม่เตือน” คำขู่ของคนที่เตโชส่งมาคุยกับพวกเธอยังดังก้องหูสองศรีพี่น้องอย่างลมหนาวและดาวเหนือไม่หาย ยิ่งอีกฝ่ายทำกิริยาท่าทางไม่ชอบหน้าและไม่อยากจะตอบคำถามพวกเธอเท่าไหร่ พวกเธอก็ยิ่งปักใจเชื่อว่าเตโชเป็นคนทำให้พี่สาวของเธอต้องจบชีวิตลงในเวลาที่ยังไม่สมควร “เราจะทำยังไงต่อพี่หนาว เค้าขู่เราสารพัดขนาดนั้นยังไงเค้าก็ผิดจริง เหนือเชื่อแบบนั้น” ดาวเหนือนั่งหน้ามุ่ยมาพักใหญ่ ตั้งแต่กลับมาจากการไปเจอกับคนของเตโช พี่สาวของเธอก็เอาแต่ขับรถกลับมาเงียบๆ จนใกล้จะถึงคอนโดของเธอแล้ว แต่ก็ไม่ยังพูดอะไรถึงเรื่องที่ไปเจอมาวันนี้สักคำ “เราก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากเงียบไว้นั่นแหละ” ลมหนาวเอ่ยออกมาเสียงห้วนขณะจอกรถยนต์อยู่ที่หน้าคอนโดของดาวเหนือ “อะไรนะ!!!” คิ้วเรียวสวยได้รูปขมวดมุ่น หันมองพี่สาวด้วยสายตาฉงน ปกติแล้วพี่สาวคนรองของเธอเป็นคนที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ทำไมวันนี้กลับไม่คิดสู้เอาเสียเลย “มันมีอิทธิพลขนาดสั่งเป็นสั่งตายเราได้ เราจะไปทำอะไรมันได้ หลังจากนี้ก็ให้เวรกรรมจัดการก็แล้วกัน” “แต่ว่า...” “ไม่มีแต่แล้วเหนือ” ลมหนาวส่งเสียงดุดาวเหนือ “เหนือไม่ต้องไปนึกถึงเรื่องหาความจริงอะไรอีก พี่ไม่อยากให้คนในครอบครัวที่เหลือเพียงคนเดียวเป็นอะไรไปเข้าใจใช่ไหม” “เข้าใจก็ได้” หญิงสาวหน้าหวานก้มหน้างุดที่ถูกคนเป็นพี่ดุ แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้พี่สาวเธอถึงทำท่ายอมแพ้ แต่ก็ต้องทำตัวเชื่อฟังเอาไว้ก่อน “พี่ส่งเหนือแล้วต้องรีบกลับไปทำงานเลย คืนนี้ค้างด้วยไม่ได้นะ” “โอเค” ดาวเหนือลงจากรถคนเป็นพี่ได้ก็เดินเข้าคอนโดด้วยสีหน้าห่อเหี่ยว โกรธที่ถูกขู่จากพวกคนมีอิทธิพลไม่พอ ยังหดหู่หัวใจที่พี่สาวคนรองไม่คิดฮึดสู้ทวงความยุติธรรมให้พี่สาวคนโตที่เสียไปอีก ฟึ่บ... “เฮ้อ...” ถึงห้องได้ก็ทิ้งตัวลงเตียงนุ่มนอนกอดหมอนน้ำตาไหล ไม่อยากจะคิดว่าครอบครัวที่แสนอบอุ่นของเธอจะหายไปในทันตาภายในเวลาไม่กี่เดือน หลังจากจบจากงานรับปริญญาเมื่อสองเดือนก่อน พ่อกับแม่ของเธอก็ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เสียชีวิต แถมอาทิตย์ที่แล้วไอฝนพี่สาวคนโตของเธอก็มาเสียชีวิตด้วยสาเหตุที่เสพยาเกินขนาด ซึ่งเธอและลมหนาวไม่ปักใจเชื่อเลยสักนิดว่าไอฝนจะเสพยา เพราะตั้งแต่เกิดมาแอลกอฮอล์สักหยดพี่สาวของเธอก็ไม่คิดจะดื่ม เที่ยวกลางคืนก็ไม่เคยเที่ยว และที่แน่ใจว่าการเสียชีวิตของไอฝนเกิดจากใครบางคนตั้งใจก็เพราะว่าในงานศพของไอฝน ตัวของเธอและลมหนาวได้เจอกับพีรพลแฟนหนุ่มของพี่สาว เขาเป็นคนบอกกับพวกเธอว่าเขาสงสัยในตัวของเตโช นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของผับหรูหลายแห่งที่เป็นเจ้านายของไอฝนและพีรพล เพราะพักหลังๆ เตโชชอบเรียกไอฝนให้ไปไหนมาไหนแบบส่วนตัวด้วยบ่อยๆ รู้ดังนั้นลมหนาวและดาวเหนือเลยให้พีรพลขอนัดคุยกับเตโชให้พวกเธอ เพราะอยากจะถามว่าที่เคยใช้งานพี่สาวของพวกเธอไปไหนมาไหนด้วยส่วนตัวนั้นไปทำอะไรกันแน่ แต่สุดท้ายเตโชก็ไม่มาเจอพวกเธอ ได้แต่ส่งคนมาขู่จะเอาชีวิตถ้ามาเซ้าซี้ถามอะไรไร้สาระไม่เลิก และวิธีการขู่จากคนของเตโช ก็ทำให้ลมหนาวและดาวเหนือเชื่อไปในทางเดียวกันว่าเตโชน่าจะมีส่วนรู้เห็นในการเสียชีวิตของไอฝน “เหนือจะทวงความยุติธรรมให้พี่ฝนยังไงดี ทำไมโลกนี้ต้องมีคนใจร้ายอย่างนายเตโชนั่นด้วย” ปึก พูดพร้อมยกกำปั้นทุบหมอนเต็มแรง ดาวเหนือ คเชนท์ศิริ เป็นหญิงสาววัย 21ย่าง22 ปี เธอมีใบหน้าหวาน รูปร่างสูงเพรียว หุ่นนาฬิกาทราย ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตปากนิดจมูกหน่อยราวกับตุ๊กตา เธอเป็นลูกสาวคนสุดท้องของครูวินัยและครูวรรณา ตั้งแต่เล็กจนโตก็ถูกเลี้ยงมาอย่างประคบประหงมจึงค่อนข้างเป็นคนซื่อและอยู่ในกรอบเช่นเดียวกับพี่สาวคนโตอย่างไอฝน จะมีผ่าเหล่าผ่ากอเป็นคนโผงผางมั่นใจในตัวเองก็คือลมหนาว เพราะลมหนาวเห็นพี่สาวและน้องสาวถูกรังแกทีไรเธอก็จะต้องทำตัวเข้มแข็งเพื่อปกป้องคนทั้งสอง เลยติดนิสัยกล้าได้กล้าเสียมาจนถึงตอนโต ดาวเหนือเพิ่งเรียนจบและได้งานทำเป็นดีไซน์เนอร์ของแบรนด์เสื้อผ้าพร้อมเพื่อนๆ อีกสองคนได้ไม่นานมานี้ เธอตั้งใจตั้งแต่ก่อนเรียนจบว่าหากเก็บเงินได้สักก้อนจะพาครอบครัวไปเที่ยวต่างประเทศด้วยเงินของตัวเอง แต่หลังรับปริญญาได้ไม่เท่าไหร่ พ่อกับแม่ของเธอก็มาเสียด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ซ้ำร้ายเธอเพิ่งจะได้ทำงานไม่กี่เดือนพี่สาวคนโตก็มาเสียอีก ความฝันว่าจะได้ดูแลครอบครัวบ้างก็สลาย เพราะตอนนี้ครอบครัวของเธอเหลือเพียงแค่ลมหนาวพี่สาวคนรองเท่านั้น ในใจก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้เกิดเรื่องสูญเสียขึ้นกับชีวิตของเธออีกเลย ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างมีความสุขได้อย่างไร ณ ห้องสวีทสุดหรูชั้นบนสุดของโรงแรมใจกลางเมืองใหญ่ของกรุงเทพมหานคร ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลีร่างสูงกำยำใบหน้าหล่อเหลาผมสีน้ำตาลนัยน์ตาสีนิลเดินเปลือยท่อนบนโชว์แผงกล้าม ที่เอวพันผ้าขนหนูสีเทาหมิ่นเหม่ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้นจึงยกขวดไวน์ในถังน้ำแข็งขึ้นมากระดกดื่มอึกใหญ่แก้กระหายหลังจากออกแรงไปพักใหญ่ “ผมไปส่งเธอเรียบร้อยแล้วครับคุณเพชร แล้วพรุ่งนี้จะให้ผมเรียกคนไหนมาอีกครับ” ธันวา บอดี้การ์ดหนุ่มรูปงามแสนสุขุม มือขวาคนสนิทของ เพชร นักธุรกิจหนุ่มเจ้าของเรือสำราญขนาดใหญ่ เมื่อเห็นเจ้านายออกมาจากห้องนอนในห้องสวีทหรูได้เขาก็รีบรายงานกับเจ้านายว่าตอนนี้ได้ส่งนางแบบสาวที่เจ้านายหนุ่มเพิ่งเรียกใช้บริการถึงที่เรียบร้อยแล้ว ทั้งยังทำหน้าที่ไม่บกพร่องถามถึงคนที่จะมาปรนเปรอความสุขให้เจ้านายของเขาในวันพรุ่งนี้ว่าเจ้านายตนจะเลือกใคร ด้วยรู้ว่าก่อนหน้านี้โมเดลลิ่งเจ้าใหม่ได้ส่งรูปนางแบบให้กับเพชรได้ดูก่อนหน้าแล้ว “ไม่...ฉันยังไม่เจอที่ถูกใจ นายไปพักเถอะ” “ครับ เอ่อ... คุณบุรินทร์ให้คนโทรมาบอกผมว่าคุณพิพัฒน์ให้คุณเพชรไปทานข้าวเย็นด้วยกันที่โรงแรมพรุ่งนี้ครับ” “อืม...” พยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะยกขวดไวน์กระดกดื่มอีกรอบ แกร๊ก “เฮ้อ...” เสียงประตูหน้าห้องปิดลงไปได้เพชรก็นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ เชื่อได้เลยว่าพ่อตนไม่ได้อยากจะเจอหน้ารับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากับลูกอย่างเขา ไม่วายคงคิดหาทางให้เขาไปดูตัวกับใครสักคนหรือไม่ก็เอาเขาไปนั่งคุยโวโอ้อวดกับกลุ่มเพื่อนเรื่องที่เขาบริหารกิจการจนเติบโตกว่าเดิมหลายเท่าภายในสองไตรมาสที่ผ่านมา