ตอนที่ 4 อย่าลืมโทรหาพี่นะครับน้อง

“ หมอ? “ วรรณิหลาหันมองหน้าคนหล่อที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากเธอด้วยความแปลกใจ “ อ๋อ ผมเป็นหมอครับ เอื้อยก็เลยเรียกผมแบบนั้น แล้วคุณ? ผมถามได้มั้ยว่ามีเรื่องอะไรถึงได้ถูกวางยามาแบบนี้ ?” ไนยะที่สงสัยนั่งคิดนอนคิดมาทั้งคืนว่าเธอไปมีเรื่องกับใครถึงได้ถูกทำร้ายมาเช่นนี้ หรือมันจะเป็นแบบที่เขาฝัน? คนที่ฟังก็มองหน้าคนถาม แล้วเหลือบไปมองที่พี่สาวแม่บ้าน “ อ๋อ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เอื้อยขอตัวไปก่อนนะคะ ออกมานานเดี๋ยวคุณหญิงจะสงสัย “ เอื้อยที่รู้ตัวว่าอยู่เป็นก้างจึงรีบหันหลังกลับออกไป พร้อมกับไม่ลืมหันกลับมาปิดประตูห้องให้ทั้งคู่ด้วย “ บอกผมได้มั้ยครับ เผื่อว่าผมจะสามารถช่วยอะไรคุณได้ ในฐานะหมอ “ หญิงสาวบนเตียงเริ่มจ้องมองหน้าของชายหนุ่ม เธอมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมกับคิดในใจว่า มันยังมีผู้ชายที่หล่อ และ แสนดีแบบนี้อยู่ในโลกนี้อีกหรือ แถมยังเป็นหมออีก ถ้าได้ทำผัวคงจะสบายไปทั้งชาติ “ ณิหลาครับ “ “ ห๊ะ! “ คนเหม่อรีบได้สติเมื่อเขาเรียกชื่อ เขาที่สังเกตอยู่จึงถอดใจกับคำตอบที่อยากจะได้ไปเอง “ ถ้าคุณยังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร เพราะเราเองก็เพิ่งจะรู้จักกัน ถ้างั้นคุณลุกมาอาบน้ำเปลี่ยนชุดเถอะครับ ผมจะลงไปหาอะไรให้กิน เสร็จแล้วจะไปส่ง “ เขาบอกกับเธอ จากนั้นก็ลุกเดินออกไป “ ดูดี ดูดีจริงๆ ดูดีไปหมด ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็นใครดูดีขนาดนี้มาก่อนเลย คุณหมอไปอยู่ไหนมาคะ ถึงปล่อยให้หนูโตมาถึงอายุ 22 เนี้ย “ วรรณิหลา บ่นพึมพำตามหลังของคนที่เดินออกไป นี้เธอหลงรักชายหนุ่มที่พึ่งเจอเข้าให้แล้วเหรอ ? วรรณิหลาตอนนี้เปลี่ยนกลับมาใส่ชุดนอนลายหมีของเธอแล้ว เดินลงมาที่ชั้นล่าง สายตาของหญิงสาวมองไปยังโต๊ะวางโชว์กรอบรูปที่อยู่ใกล้กับบันได “ พ่อเป็นคนญี่ปุ่นเหรอ ไม่น่าละ ถึงได้ชื่อไนยะ “ ณิหลายืนมองรูปสมัยเด็กของหมอหนุ่มด้วยรอยยิ้ม คนอะไรหล่อตั้งแต่เด็กเลย “ ว๊าย! “ แต่เมื่อเธอหันกลับมาก็ต้องตกใจที่เห็นเขามายืนอยู่ข้างหลัง “ ณิหลา! “ แขนของคุณหมอหนุ่มเอื้อมมากอดเอวของหญิงสาวที่กำลังจะล้มเอาไว้ แล้วดึงเธอเข้ามาชิดตัว ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ดวงตาสองคู่ที่กำลังจ้องมองกัน ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของวรรณิหลาเต้นไม่เป็นจังหวะ ใช่เลย อาการแบบนี้ ต้องคนนี้แล้วแหละ ! “ เป็นอะไรไหมครับ “ เสียงจากเขา ทำให้เธอที่กำลังเพ้อฝันไปไกลได้สติกลับมา มือเล็กรีบดันอกแน่นของเขาออก แล้วยกขึ้นมาจับเส้นผมทัดหูกลบเกลื่อนความเขิน “ ไม่เป็นไร ขอบคุณนะคะที่ช่วยจับ “ “ ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ ผมคิดว่าคุณจะหน้ามืดเป็นลมเสียอีก เราไปกินข้าวกันเถอะ แล้วเดี๋ยวผมจะไปส่ง “ “ อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ ปกติฉันก็ไม่ค่อยกินข้าวเช้าน่ะ “ หญิงสาวรีบปฏิเสธเขาอย่างเกรงใจ ปกติเวลานี้เธอคงจะยังไม่ตื่น “ เฮ้อ “ คุณหมอถอนหายใจเสียงดัง “ คุณรู้หรือเปล่าครับว่าการไม่กินข้าวเช้า มันมีผลกระทบต่อร่างกายขนาดไหน เมื่อกี้คุณยังไม่มีแม้แรงจะยืนเลย “ คนฟังที่สังเกตสีหน้าเป็นกังวลของคุณหมอแล้ว เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาทันที ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอไม่เคยทานข้าวเช้าเลย “ ถ้าอย่างนั้น วันนี้ฉันกินข้าวเช้าร่วมกับคุณก็ได้ค่ะ “ คุณหมอที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มหวานอย่างพอใจ ทำเอาวรรณิหลาใจละลายเลยทีเดียว หน้าบ้านของพลอยไพริน “ ส่งฉันแค่นี้ก็ได้ค่ะ “ รถของคุณหมอที่อาสามาส่งสาวจอดเทียบหน้าบ้านที่หญิงสาวชี้นิ้วบอก “ หลังนี้คือบ้านของคุณเหรอ? “ เขาถามอย่างแปลกใจ แปลกมากที่บ้านของเธออยู่ใกล้กับบ้านของเขาแค่นี้แต่เขากลับไม่เคยเจอเธอมาก่อน หรือที่เขาบอกกันว่าทุกอย่างมีเวลาของมันจะเป็นความจริง “ ไม่ใช่หรอกค่ะ ที่คุณถามฉันว่าไปทำอะไรมาถึงถูกวางยานั่นน่ะ เรื่องมันเกิดที่บ้านฉัน ส่วนหลังนี้เป็นบ้านของเพื่อนฉัน “ คนพูดบอกกับเขาด้วยรอยยิ้ม แต่คนฟังกลับรู้สึกหดหู่ใจ นี้แม้แต่บ้านของตัวเธอเองยังไม่ปลอดภัยเลยเหรอ ก็ว่าละทำไมเขาถึงฝันถึงเธอแบบนั้น เขาจะต้องรู้ให้ได้เลยว่าเรื่องที่เขาฝันมันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า แล้วเขาเองก็จะต้องช่วยเหลือผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ให้ได้ “ คุณหมอไนคะ ? “ “ ค ครับ! “ คนที่กำลังเหม่อลอยรีบได้สติจ้องคนตรงหน้า “ ฉันว่าจะขอเบอร์ของคุณไว้จะได้หรือเปล่า เห็นว่าคุณเป็นหมอ ถ้าฉันมีปัญหาสุขภาพจะได้โทรไปปรึกษาน่ะ” ณิหลายื่นโทรศัพท์ให้กับคุณหมอด้วยท่าทีเคอะเขิน เกิดมายังไม่เคยขอเบอร์ผู้ชายก่อนเลย เธอมีพิรุธอะไรออกไปหรือเปล่านะ แต่โชคดีที่คุณหมอหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เขาเอามือถือของเธอไปกดเบอร์โทรของตัวเองให้ ซึ่งต่อให้หญิงสาวไม่ขอเขาก่อน เขาก็ว่าจะขอเธออยู่เหมือนกัน ผู้หญิงที่เขาอยากเจอมาตลอด 5 ปีมาอยู่ตรงหน้าแบบนี้ จะปล่อยไปง่ายๆ ได้อย่างไร “ อย่าลืมโทรหาพี่นะครับ น้องณิหลา “ เย็นวันเดียวกัน เจระวี คาเฟ่ “ เอ้อ มึงพูดจริงดิ? “ พลอยเจนเมื่อได้ฟังเพื่อนหนุ่มเล่าว่าเขาเจอสาวในฝันแล้ว ก็ถามซ้ำเพื่อความมั่นใจ “ ได้เจอตัวจริงน้องแบบนี้แล้ว เป็นยังไงบ้างล่ะ ?” หนึ่งเดียวที่ร่วมอยู่ด้วยก็ถามอย่างสนใจ “ สวยปะ? “ เสี่ยโอมก็ถามขึ้นอีกด้วยท่าทีตื่นเต้น ทำเอาไนยะรีบหันไปจ้องไอ้เพื่อนแสนเจ้าชู้ของเขา “ กูฟ้องน้องครีมน่ะไอ้โอม !” “ อ้าว กูก็ถามเฉยๆ แค่อยากจะรู้ว่าผู้หญิงในฝันของมึงเธอหน้าตาเป็นไง แต่ต่อให้สวยก็สู้เมียกูไม่ได้หรอกบอกเลย “ คนโดนฟ้องอวยเมียกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้ ทำเอาไนยะถอนหายใจแล้วส่ายหน้า “ กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงดีว่ะ หน้าน้องเหมือนคนที่กูฝันเห็นก็จริงอยู่ แต่ความรู้สึกมันไม่เหมือนกับที่ฝัน “ “ มึงจะบอกอะไร “ พลอยเจนถามเพราะสงสัย คนโดนถามก็หันมาจ้องหน้าเพื่อน “ ก็น้องณิหลาที่กูเจอ ดูเป็นคนน่ารัก ร่าเริง ตรงไปตรงมา แต่คนที่อยู่ในความฝันของกูกลับเป็นคนที่ดูเศร้า หดหู่ บอกไม่ถูกเลย” เพื่อนๆ ที่ได้ฟังหมอหนุ่มบอกก็หันไปจ้องหน้ากันด้วยความรู้สึกเป็นห่วง “ มึงคิดมากเรื่องงานแล้วเก็บไปฝันเองหรือเปล่า ถึงได้ฝันออกมาแบบนั้นน่ะ “ หนึ่งเดียวเป็นคนพูดขึ้นก่อน แล้วเสี่ยโอมก็พูดเสริม “ ใช่ แต่บางทีน้องเขาอาจจะยังมีมุมที่มึงยังไม่รู้ก็ได้นี่ ก็พึ่งจะพบกันเองไม่ใช่เหรอ“ “ ก็ใช่ แต่กูจะต้องรู้ให้ได้ ว่าเรื่องในฝันของกูมันเป็นความจริง หรือแค่กูคิดไปเอง “ “ แล้วสรุปมึงจะจีบน้องมั้ย? “ เพื่อนสาวคนเดียวในห้องถามอย่างลุ้นๆ อยากจะให้เพื่อนหมอมีแฟนจนตัวสั่น คนโดนถามก็จ้องเพื่อนกลับด้วยแววตาใสชื่อ “ ทำไมกูต้องจีบน้องด้วยล่ะ “ “ อ้าว ที่มึงเฝ้ารออยากจะพบน้อง ไม่ใช่ว่ามึงชอบน้องเหรอ? “ เพื่อนโอมที่นั่งข้างกันร้องถามเสียงดัง “ จะบ้าเหรอ กูพึ่งจะพบณิหลาแค่วันเดียว กูจะไปชอบน้องเขาได้ไง แล้วที่กูพยายามที่จะได้พบน้อง เพราะว่ากูอยากรู้ว่าทำไมกูถึงได้ฝันถึงเธอ ทั้งที่ไม่ได้รู้จักกันมาก่อนต่างหาก “ “ มึงแน่ใจ? “ โอมถามซ้ำ จนคุณหมอไนถอนหายใจแรง แล้วตอบออกมาตามจริง “ เอ้อ แน่ใจ แต่น้องเขา…” ไนยะเผลอยิ้มออกมา “ ก็น่ารักดีน่ะ “ เพื่อนๆ ถึงกับอมยิ้มให้ท่าทีของคุณหมอ “ น่ารักก็จีบเลย เดี๋ยวน้องหลุดมือขึ้นมา กูกลัวมึงจะแก่ตายเอาเปล่าๆ “ คนพูดอย่างเสี่ยโอมยักคิ้วหลิ่วตาใส่เพื่อนเป็นเชิงเชียร์นะ “ จ้า พ่อคนเจ้าชู้ ผู้ชำนาญ มีประสบการณ์โชกโชน “ “ ฮาฮ่า “ “ ขำอะไรไอ้หนึ่ง! “