ตอนที่ 1 คำประกาศิต

“ไม่แต่ง ยังไงผมก็ไม่มีทางแต่งงานกับยัยเด็กเหลือขอนั้นแน่นอน!!” เสียงชายหนุ่มลูกเจ้าของบ้าน ที่ดูดีมีภูมิฐาน ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา ชื่อเสียงและการศึกษาอายุราวๆ 35 ปีของเขานั้นไม่ได้ทำให้เขานั้นดูแก่เลยแม้แต่น้อย ใบหน้าของเขานั้นคมคาย คิ้วเข้ม นัยตาสีดำ และปากเป็นกระจับสีเข้ม จากการสูบบุหรี่ และแต่งกายเป็นระเบียบทุกตารางนิ้ว ที่กำลังโมโหสุดขีดเถียงกับมารดา แม่บังเกิดเกล้าของตนเองอย่างเสียงดังในห้องรับแขก ทำให้คนรับใช้ในบ้านและหญิงสาวผู้น่ารักที่หน้าตาจิ้มลิ้ม ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอาง แต่กลับขับผิวของเธอให้เนียนสว่างออกมาอย่างมาก ผมยาวสีดำขลับที่อยู่ในชุดนักศึกษา ร่างบางสมส่วนเป็นที่หมายตาของใครหลายๆ คน นั้นได้ยินเต็มสองรูหูอย่างชัดเจน “ไม่ได้!! ยังไงลูกก็ต้องแต่ง” คุณหญิงมาลัยได้ยินลูกชายของตนเองเสียงดังลั่น แต่เธอนั้นก็ไม่ยอมแพ้เช่นเดียวกัน เพราะคำพูดของเธอนั้นคือคำประกาศิตในคฤหาสน์หลังนี้ “แต่ผมไม่อยากแต่งกับยัยนี้ แม่จะให้ผมแต่งกับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ยัยเด็กเหลือขอคนนี้” คิริน หรือคีย์พูดด้วยน้ำเสียงโมโหและชิ้ไปทางหญิงสาวที่นั่งพับเพียบอยู่บนพื้น “คำก็เด็กเหลือขอ สองคำก็เด็กเหลือขอ น้องไปทำอะไรให้ลูกไม่พอใจนักหนา ถึงพูดทำร้ายจิตใจน้องอย่างนี้” ผู้เป็นแม่พูดออกไปเมื่อดูว่าลูกชายของตนไม่มีท่าทางที่จะเปิดใจรับเด็กสาวผู้น่ารักและน่าเอ็นดูคนนี้เลย “ผมไม่ชอบก็คือไม่ชอบ เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างยัยนี้จะมาเป็นแม่ของลูกผมได้ยังไงกัน ผมไม่มีทางที่จะแต่งกับยัยเด็กนี่เป็นอันขาด!!” “แต่ลูกต้องแต่ง เพราะแม่เลือกคู่ครองให้แล้ว ถ้าลูกไม่ยอมแต่ง มรดกทั้งหมดแม่จะยกให้ยาหยีทั้งหมดเลย” “คุณแม่ นี่ผมเป็นลูกแท้ๆ ของแม่นะ ทำไมมีอะไรก็ให้แต่ยัยนั่น มันมีดีตรงไหนกัน??” ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างตกใจ “แต่งกับน้องเถอะนะลูก แม่เชื่อว่าแม่ดูคนไม่ผิดหรอก คนนี้แหละที่จะเป็นคู่ครองที่ดีของลูก” คุณหญิงมาลัยพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงที่เบาลงและเดินไปลูบที่ต้นแขนของชายหนุ่มเพื่อให้ใจเย็น “ยังไงผมก็ไม่มีวันแต่งเด็ดขาด!!!” “เอาอย่างนี้ดีไหม ลูกแต่งงานกับยาหยีสองปี ถ้าสองปีไม่ได้รักกัน แม่ก็จะยอมให้ลูกหย่ากับเธอ??” คุณหญิงกำลังหว่านล้อมและคิดข้อเสนอให้ลูกชายของตนเพื่อยอมให้ลูกของตนได้แต่งงานกับหญิงสาวที่เธอนั้นเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก “ก็ได้ แค่สองปีนะครับคุณแม่ หลังจากนั้นผมจะหย่ากับยัยนี่ และหลังจากนั้นยัยนี่ต้องออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ!!” ชายหนุ่มเมื่อได้ยินข้อเสนอของแม่เขาก็ตอบตกลงและเพิ่มข้อตกลงให้มากขึ้นโดยการกำจัดยัยเด็กที่นั่งอยู่ตรงหน้าตอนนี้ออกไปให้พ้นหน้าของเขาที่เขานั้นรังเกียจเธอมาตลอดสิบเอ็ดปี “ตกลง แม่ตกลงตามนี้ ถ้าสองปีลูกไม่รักน้อง หลังจากนั้นแม่จะยอมให้น้องย้ายไปอยู่ที่อื่น”